Πέτρος Κόκκαλης: "Μοιάζουν Ολυμπιακός και Δήμος Πειραιά"

Το popaganda.gr μίλησε με τον Πέτρο Κόκκαλη, υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο στον Πειραιά. Για την απόφασή του να στηρίξη τον Γιάννη Μώραλη, τον Ολυμπιακό, τις δυνατότητες του δήμου να αποκτήσει τη χαμένη αίγλη και τη Χρυσή Αυγή στο ποδόσφαιρο.

Πέτρος Κόκκαλης: "Μοιάζουν Ολυμπιακός και Δήμος Πειραιά"

Έχεις ξανακατέβει ποτέ σε εκλογές, για παράδειγμα σε σχολικές;

Σε σχολικές όχι. Μόνο στα μέλη του Ολυμπιακού και μάλιστα σε εκλογές που είχα διοργανώσει ο ίδιος στην ουσία. Γιατί είχαμε ξαναεφεύρει το δημοκρατικό ποδοσφαιρικό σωματείο και τότε είχαν γραφτεί 93.000 άνθρωποι-μέλη του Ολυμπιακού.

Πιο εύκολα δεν ήταν στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό;

Η βασική διαφορά είναι ότι πρέπει να οργανώσεις το πολίτευμα.

Η ιστορία με τα μέλη πάντως δε δούλεψε πολύ.

Ο χρόνος έδειξε ότι δούλεψε, ο Ολυμπιακός έχει 60.000 μέλη, με τον κόσμο να πληρώνει τη συνδρομή του κι αν ρωτήσεις τον Μιχάλη Κουντούρη, που είναι τώρα πρόεδρος στον Ερασιτέχνη, θα δεις ότι στηρίζεται από αυτούς τους ανθρώπους, όπως και από όλα τα σωματεία. Δεν μπορούν να στηρίζονται στο κράτος, αλλά να πείθουν τον κόσμο ότι τον έχουν ανάγκη.

Ο οπαδός όμως θέλει η ομάδα του να νικάει πάντοτε.

Υπάρχει ο διαχωρισμός οπαδού και φιλάθλου. Μπορεί στις άλλες χώρες να μη γίνεται αυτή η διαφοροποίηση, αλλά το γεγονός ότι έχουμε μία τόσο πλούσια γλώσσα, είναι καλό πράγμα. Εγώ ως οπαδό, καταλαβαίνω έναν άνθρωπο που στην ουσία καταναλώνει παθητικά ένα προϊόν (εισιτήρια, εφημερίδες), ενώ ο φίλαθλος είναι κάποιος που παράγει αθλητισμό, συμμετέχει δηλαδή λίγο πιο ενεργά.

Με τον Πειραιά, εκτός του Ολυμπιακού, υπήρχε κάποια άλλη σχέση;

Στον Πειραιά δεν ήρθα με πλοίο, μ' έφερε ο Ολυμπιακός. Ήμουν με τον πατέρα μου στον Πειραιά και έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα. Πηγαίναμε στο γήπεδο Καραϊσκάκης και έπεφτα επάνω σε ένα πανηγύρι, σε μια γιορτή. Και αργότερα, από το 94-95 που άρχισα να δουλεύω στην ομάδα, τα επόμενα 15 χρόνια της ζωής μου τα έζησα εδώ. Έχω μία μεγάλη σχέση με τον Πειραιά. Έχουμε κάνει αρκετή δουλειά κιόλας στην περιοχή, πέρα από τον Ολυμπιακό. Νομίζω ότι και η ομάδα πλέον έχει γίνει μία σύγχρονη εταιρεία αθλητικού θεάματος. Υπάρχει ένα εξαιρετικό γήπεδο και αθλητικές εγκαταστάσεις. Με ενδιέφερε πάντοτε το γύρω-γύρω, η οργάνωση, γιατί είναι ένας κόσμος ο Ολυμπιακός. Έχει σύμβολα, αξίες και ψάχνεις έναν τρόπο για να οργανώσεις την κατάσταση, ώστε να είναι αποτελεσματικός και να κάνει αυτούς που συμμετέχουν ικανοποιημένους.

Πώς βοηθάει η ενασχόληση με μία ομάδα στο πολιτικό κομμάτι; Εντάξει, μπορεί ο Ολυμπιακός να είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον Πειραιά, αλλά αν ήσουν για παράδειγμα στον Παναθηναϊκό, δεν σημαίνει ότι θα ήξερες τι γίνεται στα Πατήσια.

Ο Ολυμπιακός έχει μία ταυτότητα που την καταλαβαίνουν όλοι όσοι είναι Ολυμπιακοί, ακόμη και μερικοί που δεν είναι. Και βέβαια, δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Είναι περίπου 18 τμήματα, τα οποία έχουν μία άμεση σχέση με το μέρος. Μην ξεχνάς, ότι το 1925 που ιδρύθηκε η ομάδα, είχαμε μία τεράστια παραγκούπολη στον Πειραιά, με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που είχαν έρθει εδώ και ζούσαν ως πένητες σε φαβέλες. Όταν ήρθε το σωματείο, επιτελούσε κοινωνικό έργο, μέσα σε ένα πλαίσιο κανονισμών, fairplay, «φροντίζω το σώμα μου».

Βέβαια, η δικιά μου εποχή συνέπεσε με μία παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου και του Ολυμπιακού, αλλά γνώρισα τον Πειραιά, τις συνοικίες του, τους ανθρώπους του. Και δυστυχώς, εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός με τον Πειραιά απέκτησαν διαφορετικές τροχιές. Ενώ η ομάδα προχωρούσε μπροστά και ξέφευγε από τα στενά όρια, ο Πειραιάς έχανε τη μεγάλη κίνηση του λιμανιού, γιατί τότε τα μεγάλα βαπόρια σταμάτησαν να ξεφορτώνουν εμπορεύματα. Τα container πια σε έξι ώρες ακουμπάνε στο ντόκο. Σε έξι μόνο ώρες ώρες ακουμπάνε ένα κουτί και έχει φύγει. Όταν ερχόντουσαν λοιπόν τα πλοία με γεμάτα αμπάρια μένανε μια εβδομάδα εδώ, κατέβαιναν τα πληρώματα, είχε αχθοφόρους, λιμενεργάτες, τελωνιακούς. Σήμερα τίποτα. Αν δεις το λιμάνι σήμερα είναι «κρανίου τόπος».

Πέτρος Κόκκαλης: "Μοιάζουν Ολυμπιακός και Δήμος Πειραιά"
INTIME SPORTS

Ναι, αλλά γενικά δεν συχνάζει πολύς κόσμος στα λιμάνια πλέον.

Το πρώτο κοντέινερ έπλευσε από τη Νέα Υόρκη στο Γκάλβεστοουν, το 1965. Στον Πειραιά, φαντάσου, αυτό έγινε το 1985. Σε χρόνους πόλης, είναι σαν χθες. Και δεν έχει καταφέρει να αντικαταστήσει μία οικονομική συνθήκη, που είναι ένα τεράστιο ζητούμενο. Ο Ολυμπιακός έδινε περηφάνια στην περιοχή, εξελισσόταν, πήγαινε μπροστά, ενώ στην πραγματική πόλη, ο κόσμος έφευγε. Ο κεντρικός δρόμος του λιμανιού, ήταν από τους πιο διάσημους και ακριβούς δρόμους στη ναυτιλία παγκοσμίως, όμως οι εφοπλιστές έφυγαν από εδώ. Η ναυτιλία, ένα από τα ελάχιστα πράγματα που η χώρα μας είχε τη δυνατότητα να διατηρεί έναν πολύ σοβαρό οικονομικό ρόλο, βρισκόταν στον Πειραιά. Τώρα που είναι;

Καλά, έφυγαν και από τη χώρα.

Όχι μόνο από τη χώρα, δεν είναι η χώρα. Έχουν πάει τα γραφεία τους στην Εθνική Οδό, στη Γλυφάδα. Εδώ έφυγαν τα Ποσειδώνια που είναι τεράστιας σημασίας. Είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην παγκόσμια ναυτιλία και συνέβαινε στον Πειραιά.

Ο δήμος έπεσε και σε μία μεγάλη περίοδο κακοδιαχείρισης;

Υπήρξαν αρκετοί Δήμαρχοι που δεν κατάφεραν να φέρουν την πόλη στον 21ο αιώνα. Δεν μπορώ να τους κακίσω, γιατί ο Δήμος δεν ανήκει σε έναν άνθρωπο. Ο δήμος πρέπει να εμπνεύσει τον κόσμο, ώστε να δραστηριοποιηθεί και να γίνουν πράγματα. Η οικονομία του Πειραιά κατρακυλούσε γύρω τους, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν γιατί γίνεται αυτό.

Ο Δήμαρχος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει περισσότερα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν;

Πιστεύω ότι στην Ελλάδα του σήμερα, δεν έχει κανένας με δημόσιο αξίωμα την πολυτέλεια να μην προσφέρει. Κοινοτάρχης, Πρωθυπουργός, οτιδήποτε. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, βλέπουμε ότι έρχονται ολοένα και περισσότερες εξουσίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και υπάρχει το ζήτημα της παγκόσμιας αστικοποίησης. Επομένως, οι πόλεις, δείχνουν το δρόμο στο πώς θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα.

Θα προτιμούσες να ζεις στην Αθήνα ή τον Πειραιά;

Στον Πειραιά κάποτε, δεν ήταν ευχάριστο να ζεις. Τώρα, με τις σημερινές συνθήκες, έχω επιλέξει να ζω στον Πειραιά και να παραμείνω εδώ τα επόμενα πέντε χρόνια. Θέλω να συμβάλω όπως μπορώ ώστε να γίνει αυτή η πόλη καλύτερη. Άρα εδώ είμαι.

Εσύ, που ασχολείσαι με τόσα πράγματα, πώς σου ήρθε να μπλέξεις; Και σε ρωτάω γιατί και στην Αθήνα πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι έχουν κατέβει και τελικά εγκατέλειψαν τη θέση τους μέσα σε λίγες μέρες, όταν είδαν τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Πώς πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις κάτι σε αυτή την ιστορία; Προεκλογικά όλοι θα τα αλλάξετε όλα, αλλά μετά, όπου φύγει φύγει.

Ασχολούμαι με τα κοινά, είτε μέσω του Ολυμπιακού είτε μέσω της Οργάνωσης Γη. Έχω μια τάση προς τα εκεί. Και νομίζω ότι έχω μεγαλώσει σε μία περίοδο όπου υπήρχαν πολλά στρεβλά πράγματα και δεν έχω διάθεση να τα βλέπω άλλο. Κι εγώ φοβάμαι αυτό το τέρας και τι θα κάνω, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πιστέψουμε ότι τελικά δεν θα κερδίσει το τέρας, θα κερδίσουμε εμείς.

Πέτρος Κόκκαλης: "Μοιάζουν Ολυμπιακός και Δήμος Πειραιά"
INTIME SPORTS

Έχετε και εσείς κάτι από το «τέρας» όμως. Στο συνδυασμό σας είναι ο πρώην δήμαρχος Πειραιά, ο Αγραπίδης ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ, είσαι κι εσύ. Όλοι έχετε μία σχέση μαζί «του» και δεν εμφανιστήκατε από το πουθενά.

Είναι σημαντικό, όπως έχει γίνει και σε όλους τους άλλους μεγάλους δήμους της Ελλάδας, ότι επιτέλους στον Πειραιά εμφανίστηκε ένα σχήμα που δεν είναι στενά κομματικό. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Από εκεί και πέρα όλοι έχουν ένα παρελθόν και μία ιστορία. Κανένας δεν είναι αθώος και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Σημασία έχει να μπορούμε να ξεφύγουμε από το προηγούμενο κάδρο και να δημιουργήσουμε ένα καινούριο που θα λέει ότι όλοι μαζί πρέπει να κάνουμε κάτι σημαντικό γι’ αυτή την πόλη που ζούμε και εργαζόμαστε.

Δεν είδαμε, όμως, τον Γιάννη Μώραλη να σπάει αβγά στη Σούπερ Λίγκα για να αλλάξει το ποδόσφαιρο ή -με όλο το συμπάθιο- τον Βαγγέλη Μαρινάκη να κάνει καμιά μεγάλη προσπάθεια να λύσει βασικά θέματα στο ποδόσφαιρο, όπως η βία. Πως θα αλλάξουν τα πράγματα στον Πειραιά;

Παλιά η δουλειά μου ήταν να συζητώ με ανθρώπους σαν εσένα που είναι έξω από το ποδόσφαιρο και θεωρούν ότι όλα είναι απλά και οι παράγοντες δεν θέλουν. Αυτό δεν είναι καθόλου έτσι, το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκομμένο από την κοινωνία, ούτε υπάρχουν παράγοντες που θέλουν να μην πηγαίνουν καλά τα μαγαζιά τους, το εμπορικό τους προϊόν. Απλώς είναι τρομερά δύσκολο θέμα και ξέρω πολύ καλά πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν και κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν θα αρνηθεί κανείς να υπογράψει κάτι για να σταματήσει η βία. Από εκεί και πέρα, το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος που έχει πολλή δημοσιότητα, λίγο-πολύ όλοι ασχολούμαστε για την πλάκα μας και τον κρίνουμε, χωρίς όμως να γνωρίζουμε πώς να πράξουμε τα απαραίτητα. Από την άλλη μεριά πρέπει να δούμε ότι το ποδόσφαιρο, καλώς ή κακώς, είναι 10ο στην ευρωπαϊκή κατάταξη. Πράγμα που δεν συμβαίνει με άλλους παραγωγικούς τομείς της χώρας. Δεν συζητάω επίσης για την Εθνική Ομάδα που αγωνίζεται σε πολύ ψηλό επίπεδο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο είναι ο χώρος απ' όπου ξεκίνησε μία κάποιου είδους κάθαρση. Κάποιοι άνθρωποι μπήκαν φυλακή γι’ αυτό.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο έχουν και κατά καιρούς κάποια σχέση με τη δικαιοσύνη, το έχει δείξει και η ιστορία.

Όχι όλοι. Νομίζω χρησιμοποιείται ένα πλαστό στερεότυπο που κακώς το ποδόσφαιρο έχει αφήσει να εξελιχθεί. Αν σε πιέσω να μου πεις δέκα τέτοιους ανθρώπους, θα δυσκολευτείς. Αλλά στην ΕΠΟ είναι εγγεγραμμένοι πάνω από 250.000 άνθρωποι. Αυτοί, έχουν και 3.000 προέδρους. Τώρα αν οι δέκα έχουν πάει φυλακή, καλώς έχουν πάει. Αλλά αυτή είναι μία μεγάλη κουβέντα.

Είναι πρόβλημα που αναγκαστικά οι περισσότερες απαντήσεις που πρέπει να δίνεις έχουν σχέση με τον Ολυμπιακό και δεν αφορούν το Δήμο του Πειραιά;

Όχι για μένα δεν είναι πρόβλημα. Γιατί πάντα έβλεπα τον Ολυμπιακό σαν ένα σύνολο που χρειάζεται λύσεις και πρόοδο. Άρα δεν μου κάνει ιδιαίτερη διαφορά.

Πολιτικά εσύ πού βρίσκεσαι;

Εδώ, στον Πειραιά.

Δεξιός, κεντρώος, αριστερός;

Νομίζω είναι λίγο ξεπερασμένο να μιλήσεις για τέτοια πράγματα. Μπορώ να μιλήσω, άλλωστε και εγώ από κάπου προέρχομαι. Δεν θέλω να υιοθετήσω διαχωρισμούς σε μία εποχή που ζητούμενο είναι η σύνθεση και η συλλογική δουλειά. Μου αρέσει να υιοθετώ προοδευτικές ιδέες πάντως.

Εντάξει, μπορώ να σου δώσω διάφορα παραδείγματα. Έρχεται ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να παντρευτεί. Το παντρεύει ο Γιάννης Μώραλης;

Αυτό που λες έχει κυρίως κοινωνικές διαστάσεις.

Κάποιοι της Αριστεράς θα τον πάντρευαν πιο εύκολα νομίζω, από κάποιους της δεξιάς, της Νέας Δημοκρατίας.

Αν θέλει κάποιος να παντρευτεί, δεν έχει να κάνει με ένα κόμμα ή με μία πολιτική θέση. Εγώ πολιτικά, είμαι πιο κοντά στα αριστερά παρά στα δεξιά. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι το οποίο ήταν έντονα πολιτικοποιημένο. Έχω μεγαλώσει με τη γιαγιά μου που ο άντρας της ήταν Υπουργός στο βουνό με τον ΕΑΜ. Απ' την άλλη μεριά η μάνα μου ήταν αστή, θα τους έλεγε κανείς βενιζελικούς έως και δεξιούς αργότερα. Εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο το κοινωνικό κομμάτι. Πώς γίνεται δηλαδή να ζούμε καλύτερα. Αισθάνομαι ότι είναι ξεπερασμένο να βάζεις πολιτικές ταμπέλες. Η πολιτική μου θέση, αν θες να την πούμε, είναι οι θέσεις της Οργάνωσης Γη. Λένε ότι το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε το οποίο είναι καπιταλιστικό, φτιάχτηκε από ανθρώπους που τότε, δεν μπορούσαν να ξέρουν ότι ο πλανήτης δεν είναι απέραντος. Επομένως δεν είχαν κάνει καμία πρόβλεψη για την περατότητα της χρήσης των πόρων και πέρναγε οικονομικά σαν μια εξωτερικότητα. Αυτό είχε μια τεράστια επίπτωση στην ποιότητα των ανθρώπων και στη συνείδηση. Γιατί όταν ζούμε καταστρέφοντας τη γη των παιδιών μας, αυτό είναι εκφυλιστικό. Από την άλλη μεριά δεν έχει βρεθεί παγκοσμίως κάποιου είδους απάντηση στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Δεν είναι ο Πούτιν, δεν είναι ούτε ο Μπιν Λάντεν. Αν είχε βρεθεί κάτι, θα είχε ενσωματωθεί.

Η κριτική που δέχονται όλες αυτές οι «νέες» προσπάθειες από το «παλιό» σύστημα είναι «ποιοι είστε εσείς και ποιες είναι οι πολιτικές θέσεις σας;»

Χαίρομαι πολύ που μας τοποθετείς στο «νέο» και όχι στο «παλιό». Για εμένα το παλιό πολιτικό σύστημα έχει εκ των πραγμάτων αποτύχει να διαχειριστεί την κατάσταση και νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με τις προγραμματικές θέσεις. Πιστεύω πολύ στις αξίες. Συμμετέχει κανείς στα κοινά με βάση τις αξίες και πάνω εκεί γίνονται τα προγράμματα. Έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν συγκεκριμένες θέσεις και τελικά μετά να γίνονται διαφορετικά πράγματα.

Σε ενδιαφέρει πραγματικά ο δήμος;

Γιατί είμαι εδώ; Είναι μία ευκαιρία να συμμετέχω σε ένα μοντέλο τοπικής διακυβέρνησης, διαφορετικό από αυτό που έχουμε ζήσει ως τώρα. Όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε και εγώ τυχαίνει να μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Και από την εμπειρία μου και από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Να μπορέσουμε να συμβάλλουμε ώστε να ξεπεραστεί αυτή η κρίση. Νομίζω ένας δήμος και συγκεκριμένα αυτός του Πειραιά, γιατί με αυτόν έχω περισσότερη σχέση, μπορεί να δώσει δείγματα γραφής που να είναι χρήσιμα και για άλλους δήμους.

Γιατί δεν πηγαίνατε να βοηθήσετε το Μιχαλολιάκο να συνεχίσει την πορεία του; Ποια ήταν τα λάθη του;

Δεν νομίζω να έχει κάνει απαραίτητα κάποιο λάθος. Νομίζω όμως ότι ο Πειραιάς με έναν συνδυασμό σαν τον δικό μας θα έχει να κερδίσει πολλά περισσότερα, γιατί έχουμε περισσότερες δυνατότητες και σε know who και σε διεθνείς πόρους, μία πιο διεθνή ματιά δηλαδή. Ο Δήμαρχος είναι 30 χρόνια πολιτικός και πιστεύω ότι αυτό το μοντέλο επαγγελματία πολιτικού έχει ένα ταβάνι. Και αυτό το ταβάνι δεν με χωράει. Εμείς αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, να σηκώσουμε αυτό το ταβάνι. Δεν μπορούμε να βάλουμε τον πήχη στα σκουπίδια, επειδή καθαρίσαμε τα σκουπίδια. Αλλά πάμε παρακάτω: πώς θα ανοίξεις την πόλη προς τη θάλασσα, πώς θα ξαναζωντανέψεις τη ναυτιλία, πώς θα δημιουργηθούν εδώ δουλειές, πώς θα κάνεις τον άλλο να ασχοληθεί με τη γειτονιά του. Αυτά είναι τα θέματα που με ενδιαφέρουν και πιστεύω πως είναι σε ένα ταβάνι σωστό.

Υποθετικά, ας πούμε, πρέπει να γίνει ένα φεστιβάλ ή βρίσκεται στα σκαριά και στα ταμεία του δήμου υπάρχει πρόβλημα και χρειάζεται ένα ποσό για να μπορέσει να προχωρήσει. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και εσύ, είστε δημοτικοί σύμβουλοι. Βάζετε το χέρι στην τσέπη να το δώσετε;

Είναι τελείως λάθος τοποθετημένη η ερώτηση. Όπως και σε μία ποδοσφαιρική ομάδα, δεν μπορείς σε βάθος χρόνου βιώσιμα να πεις ότι περιμένεις τον «πατερούλη» που θα του τη δώσει να προσφέρει λεφτά για οποιοδήποτε λόγο. Πρέπει να καταφέρεις να δημιουργήσεις δομές που θα κάνουν τη συγκεκριμένη ομάδα βιώσιμη πόσο μάλλον σε μία πόλη από την οποία δεν λείπουν μόνο τα λεφτά και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημά της. Πολλές φορές υπάρχουν γραφειοκρατικά θέματα ή/και η έλλειψη ενός οράματος και ενός σχεδίου. Πρέπει να βρεις δηλαδή ένα πλαίσιο αναφοράς που να αισθάνεται ο άλλος ότι θέλει και μπορεί να λειτουργήσει. Αν μιλάς τώρα για ευεργεσίες και δωρεές, νομίζω ότι σίγουρα θα πρέπει να βρούμε τρόπους να προσελκύσουμε ξανά ευεργέτες στην Ελλάδα γιατί έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.

Επαναλαμβάνω. Θέλεις να κάνεις στην πόλη πάρα πολύ κάτι, το οποίο στοιχίζει -σου λέω ένα τυχαίο ποσό 17.000 ευρώ και βλέπεις ότι υπάρχουν κολλήματα. Στο τέλος δηλαδή, από θέμα ψυχολογίας, δεν θα πεις από μέσα σου «ρε ‘σεις, 17.000 ευρώ δεν τα δίνουμε να το κάνουμε»;

Φοβάμαι ότι τότε θα συμβούν πολλά και σίγουρα δεν μπορεί να μας σταματήσει κάτι τέτοιο. Αλλά νομίζω ότι αυτό πολιτικά είναι λάθος. Είναι πολύ σημαντική η ικανότητα να έχεις μία πολυσυλλεκτικότητα στα έσοδά σου για να πας σε μεγάλους διεθνείς φιλανθρωπικούς οργανισμούς όπως είναι το Ίδρυμα Ωνάση ή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Εγώ είδα τώρα πρόσφατα μία πρόταση του ιδρύματος Rockfeller που θέλει να χρηματοδοτήσει μία μελέτη για την εγκληματική δράση στον Πειραιά, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι που ήρθαν από το Harvard να την κάνουν, δεν έβρισκαν άκρη με το δήμο του Πειραιά. Αυτό θέλει ένα know how. Όπως και οι χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε και τα ευρωπαϊκά κονδύλια στις μέρες μας, θέλουν μία ικανότητα και ένα know how που δυστυχώς δεν τα είχε ο προηγούμενος δήμαρχος.

Πέτρος Κόκκαλης: "Μοιάζουν Ολυμπιακός και Δήμος Πειραιά"
INTIME SPORTS

Δεν φταίει μόνο ο δήμαρχος. Υπάρχουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, υπάρχουν χρόνια τοπικοί παράγοντες οι οποίοι είναι καρεκλοκένταυροι. Είστε σε θέση να συγκρουστείτε μαζί τους και να τους στείλετε με συνοπτικές διαδικασίες ώστε να μπορεί να επικοινωνήσει αυτός που θα έρθει από το Harvard;

Εμείς προσπαθούμε να φέρουμε ένα όραμα σε αυτή την πόλη και μία νέα όρεξη και πιστεύουμε ότι θα εμπνευστεί ο κόσμος και θα συμπλεύσει. Από εκεί και πέρα δεν είμαστε άνθρωποι που θα καθίσουμε να κοιτάμε τον άλλο να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Είμαστε άνθρωποι που έχουμε βγει από τη δουλειά και νομίζω ότι η εμπειρία όλης αυτής της ομάδας στον ιδιωτικό τομέα και στον ανταγωνισμό, μας έχει μάθει ότι δεν πρέπει να κάθεσαι στη δουλειά αλλά να δουλεύεις. Αν δεν θες να δουλέψεις, δεν μπορείς να είσαι εδώ. Είναι απλό.

Υπάρχει κάποιο ταβάνι σε σένα σε σχέση με το τι θα μπορούσες να κάνεις;

Φυσικά όχι. Έχουμε ένα πρόγραμμα, έχουμε πάρει όλες τις προτάσεις που έχουν κάνει διάφοροι φορείς και η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτό το διάστημα δεν είχαμε τον χρόνο να κάνουμε μία πραγματική διαβούλευση. Τώρα το ανεβάσαμε το πρόγραμμα και περιμένουμε τα σχόλια του κόσμου. Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στη συμμετοχική διακυβέρνηση. Δεν μπορείς πραγματικά να δώσεις στον άλλο έμπνευση και μεράκι να κάνει κάτι αν δεν του δώσεις τη φωνή, την ευκαιρία να πάρει και κάποια ρίσκα. Οπότε σίγουρα στους επόμενους μήνες -γιατί υπάρχει και ένα μεσοδιάστημα αν με το καλό μας επιλέξουν οι δημότες του Πειραιά-, θα έχουμε έναν τίτλο, θα καθίσουμε να κάνουμε πολύ πιο συγκεκριμένες διαβουλεύσεις και θα είναι πολύ πιο συμμετοχικό το πρόγραμμα. Οι μεγάλες βασικές αρχές υπάρχουν όμως και νομίζω ότι είναι ένα σωστό και προσιτό πρόγραμμα, δεν είναι πυρηνική φυσική.

Ο κόσμος σε γνωρίζει στο δρόμο;

Πώς, δεν με ξέρει;

Και αυτό σου αρέσει; Σε κολακεύει;

Να σου πω την αλήθεια ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχα σε σχέση με την απόφασή μου να πάρω μέρος στην προσπάθεια, είναι η έκθεση. Γιατί είναι κάτι που το έχω ζήσει στο πετσί μου και δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει να περπατάω στο δρόμο και να μη μπορώ να είμαι αφηρημένος. Προτιμώ την ιδιωτικότητα και τα τελευταία χρόνια που είχα αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό μου άρεσε πάρα πολύ που σιγά σιγά άρχισε να με ξεχνάει ο κόσμος, το έβλεπα μάλιστα ως πλεονέκτημα γιατί όταν με πλησιάζουν πλέον, δεν γίνεται με κακό τρόπο. Όλοι είναι χαμογελαστοί.

Πώς είναι να σε βρίζει ένα ολόκληρο γήπεδο;

Πολύ άσχημο πράγμα. Δεν συνηθίζεται. Όταν για παράδειγμα, 40.000 άνθρωποι σου λένε ότι «γαμιέται η μάνα σου», αυτό δεν είναι κάτι που συνηθίζεται. Έχει μία δυσκολία, είναι δυσάρεστο. Και το αποδέχεσαι αυτό το πράγμα. Δυστυχώς, τα συνθήματα που περιέχουν βωμολοχίες, δεν είναι το ωραιότερο πράγμα που συμβαίνει στα ελληνικά γήπεδα. Αν και στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια έχουν βγει πολύ ωραία συνθήματα χωρίς βρισιές. Στο τετ α τετ πάντως στο δρόμο, δεν μου έχει τύχει να με βρίσει κανείς.

Ωραία συνθήματα μπορεί να έχουν βγει αλλά είχε βγει και η θέση του «nopolitica». Από εκεί πώς καταλήξαμε να θέλουμε το δήμο;

Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να προσπαθεί να είναι μακριά από πολιτικά κόμματα και από πολιτικές ιδεολογίες. Από την άλλη μεριά είναι το σπουδαιότερο δείγμα δράσης της κοινωνίας των πολιτών, που έχει αναδειχτεί από τον Πειραιά. Για παράδειγμα, αυτό που λέγαμε νωρίτερα για τη νεολαία, αυτή τη δουλειά κάνει ο Ολυμπιακός. Επομένως, από τη μία μεριά το «nopolitica» δεν είναι μια θέση της διοίκησης του Ολυμπιακού αλλά μία θέση της Θύρας 7. Η Θύρα 7 έχει έναν δικό της τρόπο και παλεύει να βρει πώς να λειτουργήσει σωστά. Είναι ένας άμορφος οργανισμός και έχουν αυτή την άποψη του «nopolitica». Καλώς κακώς, αυτή έχουν. Πολιτική με την έννοια του Αριστοτέλη, ναι, πολιτική κάνουμε. Νομίζω το «nopolitica» αναφέρεται στο ότι δεν θα είστε εδώ Χρυσή Αυγή.

Υπάρχουν δεσμοί της Θύρας 7 με τη Χρυσή Αυγή;

Εσύ νομίζεις ότι η Χρυσή Αυγή είναι «nopolitica»; Είναι veryfuckingpolitica. Αυτό που λες δεν το έχω δει. Χαίρομαι πραγματικά που η Χρυσή Αυγή δεν άλωσε τα γήπεδα, όπως έγινε στην εθνική ομάδα. Ευτυχώς που η Χρυσή Αυγή, ενώ έκανε ένα τεράστιο μπραφ στην κοινωνία και στη νεολαία κυρίως, δεν άλωσε τις κερκίδες και δεν έγινε ναζί η Θύρα 7. Έχουμε δει κερκίδες ναζί στην Ευρώπη. Όχι μόνο η Lazio. Όλη η Ουγγαρία. Δηλαδή, στην Ουγγαρία σε όποιο γήπεδο και αν πας είναι ναζί, όπως η Honved ή η Ferencvaros. Όπως και στην Αγγλία έχουν περάσει ανάλογες εποχές.

Πάντως την κερκίδα της St. Pauli και της Livorno τη βλέπουν με μία συμπάθεια όλοι.

Σαφώς. Και φαντάζομαι ότι και οι φασίστες θα βλέπουν τη Lazio με συμπάθεια. Εγώ απλώς σχολιάζω το γεγονός ότι στην τελική στην Ελλάδα, η νεολαία της κερκίδας αντιστάθηκε στη Χρυσή Αυγή. Το βλέπουμε σήμερα και ελπίζω να συνεχιστεί.

Θα απαγόρευες τη Χρυσή Αυγή αν ήταν στο χέρι σου;

Από την κερκίδα;

Από τη συμμετοχή της στις πολιτικές διαδικασίες.

Δεν είμαι βέβαιος με ποιο τρόπο μπορεί μία δημοκρατία να απαγορέψει. Είναι λίγο μπερδεμένο αυτό το πράγμα. Νομίζω με τον τρόπο που έχει γίνει, ίσως έχει κάποιες τρύπες, οι οποίες θέλουν πάρα πολλή προσοχή. Πιστευώ στο «κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν». Θεωρώ ότι θα έπρεπε σαν κοινωνία να έχουμε φροντίσει να βρούμε τρόπους ώστε να μην δημιουργείται και να μην εξαπλώνεται η Χρυσή Αυγή. Το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» είναι μάλλον αφελής τρόπος πολιτικής.

Διαβάστε ακόμα στο popaganda.gr

Αφιέρωμα Ayrton Senna: Μιλώντας για το «Πνεύμα της Ταχύτητας»

Ο πιο «κουζουλός» ραδιοφωνικός παραγωγός της Ευρώπης εκπέμπει από τη Γαύδο

News 24/7

24MEDIA NETWORK