ΠΑΟΚ-Κράσνονταρ: Ο έβδομος αποκλεισμός της μοίρας του

Κάθε -νέα- φορά ο ΠΑΟΚ εφευρίσκει έναν οδυνηρό τρόπο για να μην ζήσει το όνειρο του. Κάθε -νέα- φορά ξυπνά κάθιδρος γιατί το όνειρο αυτό, της συμμετοχής στους ομίλους του Champions League, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Στο τελευταίο στάδιο ή πριν απ’ αυτό.

• Το 2004 ο Λουκά αποδείχθηκε πως έπαιξε τιμωρημένος.
• Το 2010 ο Ίβιτς αστόχησε σε πέναλτι.
• Το 2013 η Σάλκε σκόραρε δύο φορές με παίκτη λιγότερο.
• Το 2016 ο Αθανασιάδης ξόδευε τα τετ α τετ και ο Λέοβατς έδινε πέναλτι.
• Το 2018 ο Πασχαλάκης υπέπεσε σε ολέθριο λάθος.
• Το 2019 ο Άκπομ δεν πάσαρε σωστά στην αντεπίθεση.

Το 2020 ο ΠΑΟΚ στερήθηκε την πρόκριση από τα... δοκάρια. Το πρώτο στο ματς του Κράσνονταρ. Ήταν το αριστερό του Σαφόνοβ που 'φρέναρε' τον Ελ Καντουρί το 1-2. Ακριβώς προτού ο Καμπελά διαμορφώσει το 2-1 για τη ρωσική ομάδα. Το δεύτερο στο παιχνίδι της Τούμπας. Ήταν το δεξί του Ζίβκο Ζίβκοβιτς, μετά το σουτ του Βιλένα στο 78', που επέτρεψε ξανά στον πολυμήχανο Γάλλο, που αντέδρασε αστραπιαία, να στείλει την μπάλα στην ανυπεράσπιστη εστία και τη ρωσική ομάδα στους 32 της διοργάνωσης.

Ο Ομάρ Ελ Καντουρί, ο πιο πεισματάρης εκ των ποδοσφαιριστών του γηπέδου, αυτός που δεν ήθελε να συμβιβαστεί με τον αποκλεισμό και το απέδειξε με την υψηλού επιπέδου απόδοσή του στα δύο ματς, είχε μόλις ισοφαρίσει με κεφαλιά και το 1-1 της στιγμής άφηνε στο ρολόι 13 λεπτά (πλην των καθυστερήσεων) για να φέρουν την πρόκριση με δύο γκολ ή στη χειρότερη την παράταση με ένα. Μόνο που το σενάριο δεν είχε εκείνο το ωραίο happy end. Διόλου λυτρωτικό στο φινάλε του, μια και στην επόμενη 'κατεβασιά' της Κράσνονταρ 'ενεργοποιήθηκε' το κακό το ριζικό του 'Δικεφάλου'.

Οι συνθήκες δεν ήταν σίγουρα οι ιδανικές για την ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα σε μια άδεια Τούμπα χωρίς τον απαιτούμενο παλμό που θα είχε σε μια κανονικότητα. Το 2-1 του πρώτου ματς χάριζε το δικαίωμα στην ευάλωτη αμυντικά Κράσνονταρ να στέκεται πίσω από την μπάλα και να περιμένει έναν ΠΑΟΚ που δεν βολεύεται προσώρας να επιτεθεί με αυτό το 3-4-3 των προκρίσεων που έχει ανάγκη από ανοικτό γήπεδο για να 'ναι λειτουργικό και αποτελεσματικό. Πόσο μάλλον όταν δεν διαθέτει κλασικό φορ στην αντίπαλη περιοχή. Παρόλα αυτά ο ΠΑΟΚ, που τα 'χε καταφέρει περίφημα απέναντι σε Μπεσίκτας και Μπενφίκα, δεν θα έβρισκε πιο ταιριαστό, για τα μέτρα του, αντίπαλο για να εκπληρώσει την αποστολή του. Τη στιγμή μάλιστα που του έλειπαν δύο βασικές μονάδες (Όλσον, Βάντερσον) και ο αμφίβολος για το ταξίδι Μπεργκ έπαιζε μόνο και μόνο για ν' απασχολεί τους στόπερ.

Βέβαια η αδυναμία στη δημιουργία οδηγούσε σ' ένα μόνιμο αδιέξοδο, κόντρα στην αέναη προσπάθεια να έρθει το πολυπόθητο γκολ που θα οδηγήσει την Κράσνονταρ στην κατάρρευση. Μοιραία τα περιφερειακά σουτ, όπως του Ζίβκοβιτς ή του Καντουρί ήταν η αποκλειστική επιλογή, ενώ η έλλειψη κλασικού πλάγιου στα δεξιά έφερε τον Κρέσπο στην κορυφαία στιγμή του ΠΑΟΚ (στο 34'). Με το κεφάλι πάντως όφειλε να λειτουργήσει πολύ καλύτερα ο Ισπανός αμυντικός και κυρίως στοχευμένα απ' όσο ως δεξιός μπακ-χαφ που δεν απειλούσε με επελάσεις.

Ούτε ο νεοφερμένος Βαγκέ, κλασικός παίκτης πλευράς, κατόρθωσε παρά τις πολλαπλάσιες πρωτοβουλίες να προσφέρει εκείνη την υπεραριθμία που θα άπλωνε την αντίπαλη άμυνα και θα άφηνε χώρο στον Τσόλακ ή τον Άντριγια Ζίβκοβιτς να βρεθούν σε θέση βολής και να εκτελέσουν. Απεναντίας ο άτυχος Μιχαηλίδης, σχεδόν αλάνθαστος ως τότε, το έκανε στη δική του εστία, με... περίτεχνο τακουνάκι, και από το 0-1 του 73' άρχισε να γίνεται ξεκάθαρο πως το βράδυ του ΠΑΟΚ θα καταλήξει όπως τ' αντίστοιχα προηγούμενα έξι. Γιατί είχε πλέον εξουθενωθεί. Από δυνάμεις, από πιθανότητες, από ελπίδες, από τύχη, από λύσεις. Η μαντεψιά επαληθεύτηκε παρά την προσωρινή ισοφάριση. Η Κράσνονταρ είχε αντέξει παραπάνω. Της Κράσνονταρ το δοκάρι έγινε γκολ.