Ποδοσφαιρική “αυλαία” για τον Τιμούρ Κετσπάγια

Το τελευταίο επίσημο παιχνίδι που συμμετείχε διεξήχθη πριν μερικούς μήνες, στην τελευταία αγωνιστική του Παγκύπριου Πρωταθλήματος. Ο
Τιμούρ Κετσπάγια, όμως, θα αποχαιρετήσει τους φίλους του σε μία αναμέτρηση που θα διεξαχθεί προς τιμήν του το Σάββατο 14 Ιουλίου (20:00 στο “Αντώνης Παπαδόπουλος”) και που θα συγκεντρωθούν εκτός από μεγάλο αριθμό κόσμου, και πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές.

Οι αδελφοί Αρβελάτζε, ο Γκεόργκιου Κινκλάτζε, ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο Γουόρεν Μπάρτον, ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο Ηλίας Ατματζίδης, ο Νίκος Νταμπίζας και πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές και παλαιοί συμπαίκτες του θα βρεθούν στο γήπεδο της Ανόρθωσης, ώστε να τον αποχαιρετήσουν ως ποδοσφαιριστή και να τον υποδεχθούν με τη μοναδική του ιδιότητα που θα τον συντροφεύει από εδώ και πέρα, αυτήν του προπονητή.

Μεταξύ Ανατολής και Δύσης…

Γεννημένος στο Γκάλι της Γεωργίας τον Μάρτιο του 1968, ο Τιμούρ Κετσπάγια εντάχθηκε αρχικώς στην Μζιούρι και στη συνέχεια στην τοπική Γκάλι, όπου ξετύλιξε γρήγορα το ταλέντο του. Το 1986 βρέθηκε στο εφηβικό τμήμα της Ντιναμό Σουκούμι και τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στο αντίστοιχο της Ντιναμό Τιφλίδας, της μεγαλύτερης ομάδας της Γεωργίας.

Το καλοκαίρι του 1992 η Ανόρθωση τον εντόπισε και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Τον ενέταξε στο δυναμικό της και για δύο χρόνια αγωνίστηκε σε 76 παιχνίδια, σκοράροντας 36 φορές. Τα δυνατά του πόδια και η ποδοσφαιρική διορατικότητα που είχε τον έφεραν το 1994 στην κυρίαρχη ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Αν και στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα γι’ αυτόν από πλευράς καθιέρωσης, αφού δεν έκανε καλά παιχνίδια, με το πέρασμα των ετών κατάφερε να βρει θέση στην ενδεκάδα και να πείσει και τους πλέον δύσπιστους για τις ικανότητές του. Τρία χρόνια στην ΑΕΚ αγωνίστηκε σε 84 ματς, πετυχαίνοντας 23 γκολ και κατακτώντας και ένα κύπελλο Ελλάδας.

Το καλοκαίρι του 1997 έμενε ελεύθερος με το νόμο Μποσμάν και η Νιούκαστλ άδραξε την ευκαιρία. Οι “καρακάξες” κέρδισαν την προτίμηση του παίκτη έναντι της Καϊζερσλάουτερν, η οποία του προσέφερε περισσότερα χρήματα και εγγυημένη θέση στην ενδεκάδα. Το μυαλό του Γεωργιανού θόλωσε από τη μαγεία της Premiership και ταξίδεψε στην Μεγάλη Βρετανία, όπου για λογαριασμό της Νιούκαστλ αγωνίστηκε για τρία χρόνια.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα κατάφερε να μείνει στις μνήμες των Αγγλων φιλάθλων ως ένας ποδοσφαιριστής με εξαιρετικό ταλέντο, αλλά και εκρηκτικό ταμπεραμέντο. Ο Κετσπάγια πολλές φορές εκδηλωνόταν με υπέρ του δέοντος αντιδράσεις και σε μία περίπτωση κόντρα στη Μπόλτον, μετά από ένα γκολ που σημείωσε, εκτονώθηκε στις διαφημιστικές πινακίδες, τις οποίες και κλότσησε μετά μανίας, ενώ στη συνέχεια έσκισε τη φανέλα του.

Ο Κέβιν Κίγκαν ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκε αντί των Ντέιβιντ Λι και Ντέιβιντ Μπατί και αυτό στοίχησε στον Κετσπάγια, ο οποίος πολλές φορές ερχόταν από τον πάγκο και “λύτρωνε” τους Αγγλους. Ο Γεωργιανός έχει σημειώσει, εξάλλου, μερικά από τα πιο σημαντικά γκολ της ομάδας, όπως κόντρα στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Το καλοκαίρι του 2000, ο Κετσπάγια μεταγράφεται στη Γουλβς έναντι 1,3 εκατομμυρίων ευρώ, ωστόσο δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί και η νέα χρονιά τον βρίσκει στη Σκωτία για λογαριασμό της Νταντί. Ούτε εκεί καταφέρνει να στεριώσει και τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στην Κύπρο, στη δεύτερη θητεία του στην Ανόρθωση.

Από τον Ιανουάριο του 2004 αναλαμβάνει παίκτης-προπονητής και την επόμενη χρονιά κατακτά το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 2005 η Ανόρθωση αποκλείει την τουρκική Τράμπζονσπορ στο δεύτερο γύρο των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Κετσπάγια γίνεται ποδοσφαιρικός ήρωας της χώρας.

Ακολουθούν δύο όχι και τόσο καλές χρονιές, ωστόσο το 2007, στην τελευταία του χρονιά και με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, η Ανόρθωση κατακτά το κύπελλο Κύπρου. Σε ηλικία 39 ετών, μετά από 338 παιχνίδια και 84 γκολ, κρεμάει τα παπούτσια του και αφοσιώνεται στο ρόλο του προπονητή της Ανόρθωσης…