"Ποδοσφαιριστές με όπλα στα κεφάλια τους!"

Στην τελευταία ημέρα του Συνεδρίου για το πρόγραμμα "Don’t Fix It", οι ειδικοί από τους Οργανισμούς που συμμετείχαν εκτίμησαν ότι έχει εξαιρετική σημασία η πληροφόρηση για τα στημένα παιχνίδια, όπως επίσης η επαγρύπνηση αλλά και η καλή διακυβέρνηση, η προστασία για τους πληροφοριοδότες και η εμπέδωση του αισθήματος της μηδενικής ανοχής.

"Είναι σύνθετη αυτή η υπόθεση των στημένων αγώνων αλλά δεν είναι και πυρηνική επιστήμη", παρατήρησε ο Harri Syväsalmi, διευθυντής των Σπορ του Υπουργείου Πολιτισμού της Φινλανδίας. Ως Πρόεδρος του Συμβουλίου Ειδικών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είχε ενεργό ανάμιξη στη δημιουργία του Κώδικα για τη διεθνή συμμαχία εναντίον της διαφθοράς στα σπορ. Τον Σεπτέμβριο, το Συμβούλιο της Ευρώπης περιμένει ότι οι 51 χώρες που μετέχουν σε αυτό, θα υπογράψουν τον Κώδικα.

"Η συνεργασία είναι αναγκαιότητα. Μαζί είμαστε πιο δυνατοί. Αυτή είναι μία μάχη στην οποία κανείς δεν μπορεί να είναι μόνος. Οι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να εξοικειωθούν με τις αρχές του προγράμματος καταπολέμησης των στημένων αγώνων. Οι παίκτες δεν είναι το πρόβλημα, αλλά, μέρος της λύσης», πρόσθεσε ο Syväsalmi, λέγοντας".

Η δικηγόρος Sylvia Schenk, εκπρόσωπος της Διεθνούς Διαφάνειας συμφωνεί: "Οι αθλητές δεν είναι διεφθαρμένοι, ούτε και το περιβάλλον τους. Δεν είναι περισσότερο διεφθαρμένοι σε σχέση με όλους όσοι είναι εκτός των σπορ. Αλλά οι αθλητές είναι εκτεθειμένοι στο ρίσκο και πρέπει να ζήσουν με αυτό. Οι σύλλογοι και οι Ομοσπονδίες οφείλουν να έχουν την ευθύνη για το περιβάλλον των παικτών και να τους προστατεύουν".

Η Julie Norris, Διευθύντρια της Ιντερπόλ για τη Διαφάνεια στα Σπορ, ανέφερε ως ένα παράδειγμα την Τσέλσι: "Ο διαβόητος Wilson Raj Perumal, ο οποίος εμπλέκεται στο στήσιμο αγώνων πήγε στην Τσέλσι και παρουσιάσθηκε ως ένας δημοσιογράφος από τη Σιγκαπούρη, ο οποίος ήθελε να μιλήσει στους παίκτες. Η Τσέλσι του το αρνήθηκε, προστάτεψε τους ποδοσφαιριστές της. Αλλά ο ίδιος άνθρωπος μπορούσε να πάει σε πολλούς άλλους συλλόγους και δεν είναι όλοι της ίδιας λογικής με την Τσέλσι. Πρέπει να κλειδώνεις το σπίτι σου ώστε να μην μπουν κλέφτες. Βάζεις και συναγερμό, ακόμα. Προστατεύεις το παιχνίδι λοιπόν από την απειλή".

Επισημάνθηκε ότι η καταβολή των αποδοχών στους ποδοσφαιριστές και η αντιμετώπιση τους ως εργαζομένους με δικαιώματα, αποτελούν δύο ακόμα παραμέτρους με σημασία για το πρόβλημα ενώ έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και η αναφορά κάθε απόπειρας για στήσιμο αγώνα, με τις απαραίτητες φυσικά διακρίσεις για τις καταγγελίες και τον σαφή έλεγχο τους.

Τονίσθηκε ότι δεν είναι δυνατό να αναφέρεται κάθε υποψία διαφθοράς. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την αξία κάθε υποψίας. Συμφωνήθηκε ότι θα πρέπει να γίνεται γνωστή κάθε ύποπτη επαφή αλλά σε αυτό το κομμάτι, ο ρόλος της FIFPro είναι καθοριστικός, καθώς θα έρχεται σε άμεση επαφή με τα μέλη της.

Στο Συνέδριο έγινε αναφορά και στη διάθεση που έχουν όλοι να γνωρίζουν τι θα γίνει με τις καταγγελίες τους ενώ ξεχωριστή σημασία δόθηκε στην ανάγκη να προφυλάσσονται οι πληροφοριοδότες.

Όπως είπε η Norris: "Οι πληροφορίες πρέπει να είναι αξιόπιστες όπως αξιόπιστοι οφείλουν να είναι και εκείνοι που τις δέχονται. Αλλά και εκείνοι που καταγγέλλουν, θέλουν να δουν τι θα γίνει με τις αναφορές τους, πως θα αξιοποιηθούν. Ακόμα και αν η αναφορά είναι ανώνυμη, η πηγή πρέπει με κάθε τρόπο να προστατευθεί, ενώ κάθε σχετική έρευνα δεν θα πρέπει να εξελιχθεί αν δεν ελεγχθούν οι πληροφορίες.

Μερικές φορές δεν μπορείς καν να κάνεις έρευνα, γιατί κάθε ενέργεια σου θα βάλει ενδεχομένως σε κίνδυνο την πηγή σου. Έτσι, οι ανώνυμες αναφορές πρέπει να πηγαίνουν κατευθείαν στο γραφείο εκείνου που χειρίζεται την έρευνα για τα στημένα παιχνίδια".

Η μηδενική ανοχή είναι ένα βασικό προαπαιτούμενο και απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη αφοσίωση στην προσπάθεια. Η FIFPro εκφράζει την άποψη ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει μηδενική ανοχή με τη λογική ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, καθώς κρίνεται από τον βαθμό εμπλοκής κάθε παίκτη.

Σύμφωνα με τον Tony Higgins, "έχουμε ιστορίες στις οποίες ποδοσφαιριστές βρέθηκαν με όπλα στα κεφάλια τους, τι μπορούσαν να κάνουν".

Ενώ η Schenk υποστηρίζει: "Η μηδενική ανοχή σημαίνει ότι πρέπει να βλέπεις ως μεμονωμένη υπόθεση κάθε περίπτωση που παρουσιάζεται. Δεν είμαι υπέρ της ισόβιας τιμωρίας με το πρώτο παράπτωμα. Δεν θα κόψεις κεφάλια επειδή έγινε ένα λάθος, κάθε υπόθεση είναι διαφορετική ως προς τον χειρισμό της. Κάθε προσπάθεια αλλαγής συμπεριφορών μόνο με την απειλή δεν είναι σωστή".