Πώς ο Αλεξανδρόπουλος δεν έγινε Βαγιαννίδης

Ήταν 30 Αυγούστου 2019, όταν η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την επέκταση της συνεργασίας της με τον τότε 18χρονο μέσο Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, έως το καλοκαίρι του 2022. Είναι ο ίδιος ποδοσφαιριστής για τον οποίο μόλις 15 μήνες μετά, οι οπαδοί της ομάδας βρίσκουν έναν λόγο να χαμογελούν. Από τους σπάνιους ομολογουμένως τα τελευταία χρόνια, λόγω της κατάστασης στην οποία ο σύλλογος περιήλθε αγωνιστικά, μέσα από μία φαύλη διαδικασία 'αποδόμησης-αναδόμησης'.

Τον καιρό εκείνο, ο Αθηναίος και γαλουχημένος ποδοσφαιρικά στο πρόγραμμα Ακαδημιών του άλλοτε διεθνούς εξτρέμ Βασίλη Λάκη (προτού μεταπηδήσει σε αυτές του 'Τριφυλιού') Αλεξανδρόπουλος βίωνε μια κατάσταση ανάλογη με αυτές που αρκετοί άλλοι νεαροί παίκτες της ομάδας είχαν να διαχειριστούν. Με πιο ξακουστό και πολυδιαφημισμένο παράδειγμα όλων, τον συνομήλικό του Γιώργο Βαγιαννίδη, ο οποίος ακολούθησε τον ακριβώς αντίθετο δρόμο, επιλέγοντας τη φυγή στο εξωτερικό.

Οι δύο ιστορίες έχουν αρκετά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Αν και για τον Αλεξανδρόπουλο δεν εμφανίστηκαν clubs όπως η Μονακό και η Ίντερ, στην οποία εν τέλει ο Βαγιαννίδης μεταπήδησε, ούτε 'χόρεψαν' στα πόδια τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ετήσιες αποδοχές που εξασφάλισε ο πρώην συμπαίκτης του στον Παναθηναϊκό, η προοπτική του εξωτερικού θα μπορούσε να υπάρχει και για εκείνον σε κάποιο πρωτάθλημα από αυτά που δίνουν ευκαιρίες σε ταλαντούχους Έλληνες παίκτες, όπως το βελγικό και το ολλανδικό. Ωστόσο, αυτό που ο ίδιος κι η οικογένειά του είχαν κατά νου, ήταν η λογική σειρά των πραγμάτων και της εξέλιξης που θα έπρεπε να έχει. Τα πόδια στη γη!

Η κατεύθυνση που είχε λάβει από το σπίτι του αλλά και από τους ανθρώπους που τον εκπροσωπούσαν, αρχικά τον Ίλια Ίβιτς, ο οποίος μετέπειτα παρέδωσε τα δικαιώματά του στον νυν ατζέντη του ποδοσφαιριστή, Πασχάλη Τουντούρη, καθώς ανέλαβε το πόστο του τεχνικού διευθυντή στην ΑΕΚ, ήταν πολύ συγκεκριμένη: το να καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού, ο οποίος του είχε δώσει την ευκαιρία να ενταχθεί στο δικό του πρόγραμμα Ακαδημιών το 2012, αποτελούσε αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, θα έπρεπε να γίνουν τα σταθερά βήματα στην Ελλάδα, παρά ένα γεμάτο αμφιβολίες, μετέωρο άλμα εκτός αυτής.

Σήμερα που ο Βαγιαννίδης αδυνατεί να βρει χρόνο συμμετοχής στην 3η από το τέλος Σιντ Τρούιντεν του Βελγίου, όπου έχει παραχωρηθεί υπό τη μορφή δανεισμού από την Ίντερ για να βρίσκεται μόνιμα 'παρκαρισμένος' εδώ και δύο μήνες εκτός αποστολής, ο Αλεξανδρόπουλος εξελίσσεται σε σημαίνον μέλος της 11αδας του Παναθηναϊκού, κερδίζει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, Λάζλο Μπόλονι, και μαζί την εκτίμηση των οπαδών μιας θλιμμένης ομάδας που υποδέχεται με ενθουσιασμό κάθε νέο ήρωα.

Ασφαλώς, ο 19χρονος μέσος πρέπει να δουλέψει με περισσή αφοσίωση στα ελαττωματικά στοιχεία του παιχνιδιού του, καθώς υπάρχουν τέτοια που 'φωνάζουν' για βελτίωση, στην προσπάθεια μετάβασης από το στάδιο του εξελίξιμου ποδοσφαιριστή σε αυτό του ολοκληρωμένου. Στον Αλεξανδρόπουλο αναγνωρίζονται η φυσική δύναμή του, η οποία του επιτρέπει να έχει πολλά και απαραίτητα για την ομάδα (και τους χώρους που κινείται) τρεξίματα, καθώς επίσης κι η αντίληψη που έχει ώστε να παίρνει υψηλό βαθμό στο 'posiotioning'.

Ωστόσο, υστερεί αρκετά στην τεχνική και στη δημιουργία, κάτι που του έχει επισημανθεί από όσους βλέπουν τι ακριβώς χρειάζεται για να μη μείνει η δουλειά στη μέση. Το κύριο προσόν του Αλεξανδρόπουλου είναι η σοβαρότητα. Αυτή είναι που, βάσει των αρχών που έλαβε από την οικογένειά του, τον καθοδηγεί προς το δρόμο της σωστής δουλειάς και της επιμονής στις αδυναμίες του, ώστε να γίνει ο ποδοσφαιριστής που ο ίδιος απαιτεί από τον εαυτό του. Κάποιοι λένε ότι στον Παναθηναϊκό (και λόγω θέσης) γεννιέται ένας δεύτερος Άγγελος Μπασινάς: συνεπής, δυνατός, άγουρος αλλά και δουλευταράς!