ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Rinat Akhmetov: Το αφεντικό της Ουκρανίας και του… Καστίγιο

Τον Απρίλιο του 1997, σε ένα πηγαδάκι μεταξύ του πρωθυπουργού της χώρας, Πάβελ Ιβάνοβιτς Λαζαρένκο, και της δημοσιογράφου Γιούλια Μοστοβάγια, ετέθη η εξής ερώτηση: «Ποιος είναι ο δεύτερος μετά από εσάς στη χώρα;». «Από πλευράς δύναμης; Ο Ρινάτ». «Ποιος είναι αυτός;», ήταν η αφελής ερώτηση της δημοσιογράφου, που εισέπραξε την ανάλογη απάντηση: «Με δουλεύεις; Ολόκληρη η περιοχή του Ντόνετσκ είναι υπό τον έλεγχό του».

Rinat Akhmetov: Το αφεντικό της Ουκρανίας και του… Καστίγιο
Τον Απρίλιο του 1997, σε ένα πηγαδάκι μεταξύ του πρωθυπουργού της χώρας,
Πάβελ
Ιβάνοβιτς Λαζαρένκο, και της δημοσιογράφου
Γιούλια Μοστοβάγια, ετέθη η εξής ερώτηση:
«Ποιος είναι ο δεύτερος μετά από εσάς στη χώρα;».
«Από πλευράς δύναμης; Ο Ρινάτ». «Ποιος είναι αυτός;», ήταν η αφελής ερώτηση της δημοσιογράφου, που εισέπραξε την ανάλογη απάντηση:
«Με δουλεύεις; Ολόκληρη η περιοχή του Ντόνετσκ είναι υπό τον έλεγχό του».

Το όνομα του Ρινάτ Αχμέτοφ δεν είχε γίνει γνωστό ευρέως στη χώρα, αν και ο ίδιος είχε ήδη ξεκινήσει την πορεία του προς την κορυφή της ουκρανικής πυραμίδας. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Αχμέτοφ είναι κεντρικό πρόσωπο της ποδοσφαιρικής, οικονομικής, πολιτικής και… εγκληματικής σκηνής της Ουκρανίας. Είναι ο νέος εργοδότης του Νέρι Καστίγιο

A. Ο ποδοσφαιρόφιλος Αχμέτοφ

Ο Αλεξάντρ Μπράγκιν, μακρινός συγγενής και «μυητής» του Αχμέτοφ στο χώρο των επιχειρήσεων, αλλά και του υποκόσμου, δολοφονήθηκε το 1995, στις εξέδρες του γηπέδου της Σαχτάρ.Ο Αχμέτοφ αποτέλεσε στήριγμα του Μπράγκιν και δεν θα άφηνε να πέσει ένα από τα σημαντικότερα προπύργια των συμφερόντων του. Ο χώρος του ποδοσφαίρου σε όλες τις χώρες προσφέρει αναγνωσιμότητα, διασυνδέσεις, διεξόδους, πράγματα σημαντικότερα από τα κέρδη και τα χρήματα αυτά καθαυτά.

Το προφίλ του Αχμέτοφ

Ο ταταρικής καταγωγής Ρινάτ Λεονίντοβιτς Αχμέτοφ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1966 στο Ντόνετσκ από οικογένεια ανθρακωρύχων. Εζησε μέσα στη φτώχεια, ενώ ο πατέρας του πέθανε λόγω προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος. Σπούδασε Οικονομικά στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του και σύντομα άρχισε η περιπέτειά του προς την κορυφή της Ουκρανίας…

Χαρακτηρίζεται από την οξυδέρκειά του, αρνείται αναφανδόν ότι είναι «ολιγαρχικός» ή ότι έχει κάποια σχέση μαζί τους, σπανίως παραχωρεί συνεντεύξεις, κανείς δεν έχει δει τη γυναίκα του ή τα παιδιά του. Οι πολιτικές του απόψεις σχετικά με την συμμαχία της Ουκρανίας με την Ρωσία, ή την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ είναι ένα άλυτο ερώτημα.

Ο Αχμέτοφ δεν έχασε την ευκαιρία και μετά από ένα χρόνο ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου. Στην πρώτη του χρονιά, το μπάτζετ μετά βίας άγγιζε τις 700.000 ευρώ. Το 2006, ο προϋπολογισμός της Σαχτάρ, της ομάδας που αμφισβήτησε την παντοκρατορία της Ντιναμό Κιέβου και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας, ανήλθε στα 61 εκατομμύρια ευρώ.

«Το ποδόσφαιρο για μένα είναι βάσανο, καθώς μετά από κάθε παιχνίδι έχω χάσει 2,5 κιλά», δηλώνει χωρίς φυσικά να έχει μετανιώσει για την επιλογή του. Οσο για το μέλλον, δεν φείδεται υποσχέσεων: «Πέρασε ο καιρός που κερδίζαμε και ξανακερδίζαμε το πρωτάθλημα. Επόμενος στόχος μας είναι η κατάκτηση ευρωπαϊκών κυπέλλων».

Β. Ο επιχειρηματίας Αχμέτοφ

Η «αυτοκρατορία» του πλουσιότερου Ουκρανού και του 214ου πιο πλούσιου ανθρώπου του κόσμου το 2007 σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes» άρχισε να χτίζεταιμετά το 1995, όπως παραδέχεται και ο ίδιος. Τα κέρδη από τον τζόγο και τα κρεοπωλεία με τα οποία είχε καταπιαστεί σαφώς και δεν θα μπορούσαν να του δώσουν την ώθηση που επιθυμούσε για να εκπληρώσει το όνειρό του. Αυτό το έκανε η τράπεζα που είχε ιδρύσει στο Ντόνετσκ και μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να γίνει ένα από τα πρώτα «βιολιά» στην περιοχή.

Η περιουσία του Αχμέτοφ

2002 – 1,2 δις ευρώ
2003 – 1,4δις ευρώ
2004 – 2,5δις ευρώ
2005 – 1,5δις ευρώ
2006 – 5,2δις ευρώ
2007 – 11,3δις ευρώ

Σε μία χώρα όπου ένας στους τρεις κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ωστόσο υπάρχει ένας τεράστιος παραγωγικός πλούτος, χρειάζεται να στοχεύσεις σωστά για να βγάλεις χρήματα. Αυτό έπραξε ο Αχμέτοφ, ο οποίος ασχολήθηκε με τις εξορύξεις και καθιερώθηκε άμεσα στον κόσμο των επιχειρηματιών της χώρας. Το Ντόνετσκ, εξάλλου, είναι φημισμένο για τα ανθρακωρυχεία του και εκεί χτυπά η «καρδιά» της βιομηχανίας χάλυβα της χώρας,

Επωφελούμενος από… αιφνίδιους θανάτους των τοπικών μεγαλοεπιχειρηματιών της εποχής, ένας ένας οι οικονομικοί αντίπαλοι του έφευγαν από το δρόμο του και εκμεταλλευόμενος το δαιμόνιο μυαλό του και τις πολιτικές του διασυνδέσεις αύξανε συνεχώς την περιουσία του. Ο συνεργάτης του Αλεξάντρ Μπράγκιν όταν δολοφονήθηκε του κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, το οποίο τον εκτόξευσε στις θέσεις των πιο πλούσιων ανθρώπων στην Ουκρανία.

Μεγάλα του «όπλα» ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις, μέσω των οποίων κατάφερε να διευρύνει τις επιχειρήσεις που βρίσκονταν υπό την επιρροή του, καθώς και οι επαγγελματικοί «δεσμοί» του με την Ρωσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έγινε αποκλειστικός εισαγωγέας του ρωσικού φυσικού αερίου στην πατρίδα του.

Ο «βασιλιάς του Ντονμπάς», όπως είναι γνωστός, έχει στην κατοχή του μεταλλουργικές επιχειρήσεις, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, ασφαλιστικές εταιρίες, ΜΜΕ κ.ά.. Η «ναυαρχίδα» του, όμως, είναι η System Capital Management Holdings (κατέχει το 90% και το υπόλοιπο ποσοστό η σύζυγός του), μέσω της οποίας ελέγχει όλες τις μεγάλες βιομηχανίες του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ, όπως την «Azovstal Iron & Steel Works», την «Khartsyzsk Pipe Plant», την «Kramatorsk Engineering Works» και φυσικά πλήθος ορυχείων.

Γ. Ο πολιτικός Αχμέτοφ

Η (έμμεση) εμπλοκή του Αχμέτοφ με την πολιτική συνδέεται με την άνοδο του Βίκτορ Γιανούκοβιτς στην πολιτική σκηνή της χώρας. Οι δύο τους, συνεργάτες σε πολλά επίπεδα, δημιούργησαν ένα δίδυμο το οποίο αναρριχήθηκε μαζί πατώντας επί πτωμάτων, σύμφωνα με τις απόψεις πολιτικών τους αντιπάλων. Η ανεξήγητη εξαφάνιση παραγόντων της περιοχής του Ντονμπάς στα μέσα της δεκαετίας του ’90 άνοιξε το δρόμο για το δίδυμο να καθιερωθεί στην περιοχής.

Μετά από πιέσεις του Αχμέτοφ το 1996-97, ο πρωθυπουργός Πάβελ Λαζαρένκο τοποθετεί τον Γιανοούκοβιτς στη θέση του κυβερνήτη της περιοχής αντί του πιστού και ταπεινού, αλλά δίχως προοπτικές Πολιάκοφ.Ο Λαζαρένκο αποχώρησε λόγω προβλημάτων υγείας, ωστόσο ο Αχμέτοφ είχε καταφέρει να εγκατασταθεί επιχειρηματικά στο Ντόνετσκ και μέσω ιδιωτικοποιήσεων, να ανεβαίνει ο ίδιος, αλλά να αυξάνει και τις πολιτικές μετοχές του Γιανούκοβιτς.

Η σχέση των δύο πέρασε από πολλές εντάσεις, ωστόσο η ανάγκη τους κράτησε για πολλά χρόνια ακόμα στήριγμα ο ένας στον άλλον. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας της χώρας από τον Γιανούκοβιτς άνοιξε ακόμα μεγαλύτερους δρόμους στον υποστηρικτή του. Το 2004, στην «Πορτοκαλί Επανάσταση», ο Γιανούκοβιτς έχασε την προεδρία της χώρας από τον Βίκτορ Γιούσενκο, ενώ στη θέση του στην πρωθυπουργία ανέβηκε η Γιούλια Τιμοσένκο.

Η Τιμοσένκο δεν άντεξε πολύ σε αυτήν τη θέση και μετά από επτά μήνες αποπέμφθηκε από τον Γιουσένκο, λόγω των μεγάλων εσωτερικών ερίδων στην κυβέρνηση και των αργών ρυθμών ανάπτυξης στην οικονομία. Ενα χρόνο μετά, ο Γιανούκοβιτς έγινε και πάλι πρωθυπουργός (παραμένει ως σήμερα), ωστόσο δεν ήταν μόνος. Ο Ρινάτ Αχμέτοφ ήταν υποψήφιος μαζί με το Κόμμα των Περιφερειών και στις 26 Μαρτίου του 2006 έγινε μέλος της Βουλής της Ουκρανίας.

Η επιρροή του Αχμέτοφ στο Ντόνετσκ είναι τέτοια που δεν ήταν ο μόνος παράγοντας της Σαχτάρ που βρήκε θέση στη Βουλή. Κοντά του θα έχει και τον αντιπρόεδρο της ομάδας, Σεργκέι Κι, τον διευθυντή, Βίκτορ Προκοπένκο, και τον γενικό γραμματέα, Γιούρι Κολοτσέι. Χαρακτηριστικό είναι ότι το Κόμμα της Περιφέρειας στο Ντόνετσκ συγκέντρωσε το 73,6% των ψήφων.

Χαρακτηριστική είναι η υπόσχεση που είχε δώσει προεκλογικά, όταν και είχε τονίσει πως εάν εκλεγεί, θα βρίσκεται σε κάθε συνεδρίαση της Βουλής για να ψηφίζει τον εαυτό του. Η υπόσχεση δεν έγινε ποτέ πράξη και γι’ αυτό το λόγο έχει απολογηθεί σε συνέντευξή του…

Εχοντας και επισήμως το χρίσμα από το λαό ήταν σε θέση να νομιμοποιήσει τις επιχειρήσεις του και να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Στην προσπάθειά του να «καθαρίσει» το όνομά του από κάθε υποψία για τα πεπραγμένα του παρελθόντος, ασχολήθηκε με τις τέχνες, έμαθε να παίζει πιάνο και φυσικά είχε πάντα το ποδόσφαιρο για να στηρίζεται.

Ακόμα και τώρα, όμως, δεν είναι ακόμα το «νούμερο ένα» στην Ουκρανία, όσον αφορά την δύναμη. Οικονομικά είναι ακαταμάχητος, ωστόσο δεν επιθυμεί να αντιμετωπίζεται μόνο ως πηγή εσόδων για τη χώρα. Οι βλέψεις του εκτείνονται πέρα από την πολιτική δύναμη του… Βίκτορ Γιουσένκο και γι’ αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού του βρίσκονται οι επόμενες προεδρικές εκλογές…

Δ. Ο… άλλος Αχμέτοφ

Από τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του, ο Αχμέτοφ συνεργάστηκε με πρόσωπα του υποκόσμου. Μαζί με τον Μπράγκιν εργαζόταν σε κρεοπωλείο και με την επέκταση των εργασιών, κατάφερε να κυριαρχήσει στην αγορά και να είναι σε θέση να δημιουργεί και τεχνητές ελλείψεις αγαθών στην φτωχή ουκρανική αγορά.

Το… αποκορύφωμα των φερόμενων ως εγκληματικών πράξεών του είναι μία δολοφονία στην οποία μαρτυρείται ότι έχει συμμετάσχει. Σύμφωνα με τον κατάθεση που έχει στα χέρια της η αστυνομία της χώρας, ο Ρινάτ Αχμέτοφ, ο αδερφός του Ιγκορ και ακόμα τρία άτομα επισκέφτηκαν τον καταζητούμενο γουνέμπορο Λεονίντ Γιουρτσένκο οπλοφορώντας και τον εκβίασαν να τους δώσει 50.000 ρούβλια. Η άρνηση του Γιουρτσένκο επέφερε και τον θάνατό του…

Είπε…

«Σήμερα είναι της μόδας οι επιθέσεις εναντίον των πλουσίων. Εγώ θέλω να ενωθούν όλοι οι πλούσιοι με την κυβέρνηση και να νικήσουν τη φτώχεια».

«Δεν θέλω τη φτώχεια επειδή δεν τη χωνεύω».

«Μόνον η οικογενειακή ζεστασιά και ο αθλητισμός με βοήθησαν να γίνω αυτός που είμαι».

«Οι ολιγαρχικοί λατρεύουν την εξουσία. Γι’ αυτούς η εξουσία είναι ο μόνος τρόπος για να βγάλουν χρήματα. Ξεχωρίζουν από μακριά, από το ντύσιμο. Οι τσέπες τους ξεκινάνε από το επάνω μέρος του παντελονιού και καταλήγουν στα μπατζάκια».

Η μελλοντική συμμόρφωσή του με τους νόμους, μηδαμινή. Ο Αχμέτοφ φέρεται επικεφαλής συμμορίας που λυμαίνεται την περιφέρεια του Ντόνμπας και μάλιστα συμμετείχε και σε πόλεμο μεταξύ κορυφαίων στελεχών του υποκόσμου, που πιθανολογείται θύμα του να έπεσε ο Μπράγκιν.

Το 2005, κι ενώ είχε δημιουργήσει την αυτοκρατορία του, έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Στις 23 Ιουνίου, ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος του Υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας, Σεργκέι Κορνίτσα, υπονόησε ότι ο Αχμέτοφ ίσως διωχθεί ποινικά. «Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι ο Αχμέτοφ είναι ο πραγματικός εγκέφαλος ομάδας οργανωμένου εγκλήματος και δε με ενδιαφέρει εάν θα προσβληθεί από αυτό», τόνισε .

Τον ίδιο καιρό, τα ΜΜΕ της χώρας, μέσω ανωνύμων πηγών, δημοσιοποιούσαν διάφορα περιστατικά των δραστηριοτήτων του Αχμέτοφ, που είχαν μείνει στο σκοτάδι. Το 1998, ο Αχμέτοφ ενεπλάκη σε απόπειρα δολοφονίας του τότε «βασιλιά του εγκλήματος» του Ντόνετσκ με το ψευδώνυμο «Μπότσμαν». Το θύμα διέφυγε στη Ρωσία και μετά από επτά χρόνια ήταν έτοιμος να καταδώσει τους επίδοξους δολοφόνους του.

Ο Αχμέτοφ, εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις, αποχωρεί για το εξωτερικό και δεν επιστρέφει παρά μόνο αφού περάσουν έξι μήνες. Η πολιτική κατάσταση στη χώρα τον ευνοεί και με 29.000 ευρώ καταφέρνει να εκδώσει απαλλακτικό βούλευμα και να διατηρήσει το όνομά του «καθαρό».


Πηγές: Το Βήμα, Zerkalo Nedeli, Pravda, Wikipedia


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

24MEDIA NETWORK