Στη Γαλλία του Ντεσάμπ το χρώμα και η θρησκεία δεν έχουν σημασία

Ο νοκ άουτ αγώνας της Γαλλίας με την Αργεντινή, για τη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχει φτάσει στο 57ο λεπτό και ο δεξιός μπακ Μπεντζαμέν Παβάρ εξαπολύει ένα αψεγάδιαστο σουτ ισοφαρίζοντας σε 2-2. Ένα γκολ που ψηφίστηκε ως το κορυφαίο γκολ της διοργάνωσης.

Η αντίστροφη μέτρηση για την κατάκτηση του τροπαίου από τους 'τρικολόρ' και της επιστροφής στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ μετά το 1998 είχε μόλις αρχίσει. Τα υπόλοιπα ήταν απλά ιστορία.

Αν έως τη στιγμή που η μπάλα έφυγε από τα πόδια του κατσαρομάλλη Γάλλου αμυντικού, έστηναν γκάλοπ για τη δημοφιλία του Ντιντιέ Ντεσάμπ, το ποσοστό του θα ήταν υπό του... μηδενός!

Μέχρι τότε ο 49χρονος προπονητής, εκλέκτορας της εθνικής από τις 8 Ιουλίου του 2012, ήταν μη αποδεκτός για το ρόλο, ο μόνιμος στόχος της κριτικής για κάθε κακή εμφάνιση ακόμη κι αν δεν συνοδευόταν από αρνητικό αποτέλεσμα. 'Νερουλάς', όπως τον είχε 'βαφτίσει' από τα ποδοσφαιρικά χρόνια του ο Ερίκ Καντονά, ήταν ο χαρακτηρισμός που τον συνόδευε ιδίως μετά την απώλεια του τίτλου στο EURO 2016 από τους (χωρίς τον Ρονάλντο) Πορτογάλους του Φερνάντο Σάντος, καθώς κρινόταν ανεπαρκής για την αποστολή που είχε αναλάβει.

Ο θρίαμβος στη Ρωσία αποστόμωσε πολλούς. Πανηγύρισε τελευταίος ο Ντεσάμπ, αγκαλιά με τα παιδιά του, και προ ολίγων ημερών βραβεύτηκε ως ο κορυφαίος προπονητής της χρονιάς.

Ακόμη ένα 'χτύπημα' στους επικριτές του. Επικριτές που έως ότου αρχίσει η β' φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου έκαναν λόγο για λανθασμένες επιλογές, για απάθεια στον πάγκο, αδυναμία επέμβασης στη διάρκεια των αγώνων, για έλλειψη προσωπικοτήτων στην 23άδα, κυρίως δε αποκλεισμό συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών στοχοποιώντας τον για τον 'εξοστρακισμό' του Καρίμ Μπενζεμά.

Οι απαντήσεις δόθηκαν πρώτα και κύρια στο χορτάρι. Μετά μέσα από τις συνεντεύξεις που έδωσε - η τελευταία στον Guardian, αμέσως μετά τη βράβευσή του.

Διότι για τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, " όταν φτιάχνεις τη λίστα μιας διεθνούς διοργάνωσης, δεν παίρνεις τους 23 καλύτερους. Διαλέγεις το καλύτερο γκρουπ παικτών που θα σε πάει μακριά. Το αγωνιστικό δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο. Προφανώς και είναι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, αλλά υπάρχουν κι άλλα κριτήρια που έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα, να συμβιώνουν με άλλους ανθρώπους και να εναρμονίζονται με τους συμπαίκτες του για 24 ώρες την ημέρα και αρκετές εβδομάδες. Το περιβάλλον που ζουν και δουλεύουν είναι το κλειδί της επιτυχίας".

Ο Ότο Ρεχάγκελ είχε μόλις δικαιωθεί.

Βέβαια επειδή η Γαλλία είναι μια πολυπληθυσμική χώρα, ο Ντεσάμπ βρέθηκε στο επίκεντρο της κουβέντας για άλλο ένα 'καυτό' ζήτημα σε μια Γαλλία που δίνει ψήφους στη Λεπέν και πιστεύει στην 'καθαρότητα' της. Το ζήτημα της προέλευσης του συνόλου. Κατηγορήθηκε εμμέσως ότι οι επιλογές του βασίζονταν σε αντιποδοσφαιρικά κριτήρια. Ο ίδιος ο Καντονά έλεγε πως ο Μπενζεμά δεν επελέγη γιατί έχει ρίζες από τη Βόρεια Αφρική.

Μήπως δεν είχε ακούσει τον Ντεσάμπ; Ας διαβάσει απλώς τα παρακάτω: " Δεν δίνω καμία απολύτως προσοχή στην ταυτότητα ενός ποδοσφαιριστή, στη φυλή ή στη θρησκεία του", υποστήριξε φωναχτά και συνέχισε: " Στην πραγματικότητα είναι καλό για κάθε ομάδα να έχει πολυμορφικό χαρακτήρα".

Ένα και μόνο ήταν το κριτήριο του. " Όλοι θα πρέπει να συμφωνούν ότι εκπροσωπούν τη Γαλλία. Όπως αντίστοιχα την Αγγλία, τη Γερμανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα".

Ο Ντεσάμπ ήταν κομμάτι της πρώτης μεγάλης black-blanc-beur, μιας εθνικής χωρίς χρωματισμούς, καταγωγές και σύνορα, μιας εθνικής που πάτησε την κορυφή του κόσμου, και γνωρίζει πολύ καλά πως " όλοι μας αντιπροσωπεύουμε διαφορετικά χρώματα, πολιτισμούς, θρησκείες και ρίζες. Όμως αυτή είναι η Γαλλία. Πέρα απ' αυτά που κάνουν τα παιδιά στο γήπεδο, η ομάδα είναι μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας. Είναι ένα όχημα για την ολοκλήρωση της ενοποίησης. Υπάρχει ένα βασικό σύνολο αξιών που θέλουμε να μεταδοθεί και αφορά το σεβασμό στον συμπαίκτη, στον αντίπαλο, στον διαιτητή. Αυτός είναι ο εκπαιδευτικός ρόλος μας απέναντι στους νέους".

Αρκεί να μην πάρουν αέρα των μυαλά τους, όπως κατέληξε...