Τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα

Ηταν 28 Νοεμβρίου 2002 όταν ο ΠΑΟΚ κέρδισε για τελευταία φορά στην έδρα του ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Τρία χρόνια αργότερα, άπαντες στο στρατόπεδο της ομάδας ήθελαν τη νίκη κόντρα στη Στουγκάρδη για βαθμολογικούς αλλά –κυρίως- για ψυχολογικούς λόγους. Η θέληση αυτή δεν ήταν αρκετή για να φέρει το θετικό αποτέλεσμα.

Ε, δεν μπορεί να τα θέλουμε όλα! Η Στουγκάρδη ήταν η κυρίαρχος του αγώνα στα πρώτα 30 λεπτά, ο Φερναντέζ στάθηκε σαν τείχος μπροστά στο τέρμα και σταματούσε κάθε επιθετική ενέργεια των Γερμανών, ο Καρυπίδης έδωσε το έναυσμα της νίκης, ο Μάισνερ έκανε ακόμα πιο εύκολο το έργο του ΠΑΟΚ παίρνοντας την άγουσα για τα αποδυτήρια, ωστόσο η ελληνική ομάδα ήταν άπληστη. Η χαλαρότητα και τα λάθη φέρνουν το μοιραίο και αντίο νίκη.

Ο ΠΑΟΚ είχε το υπέρ του 1-0 και το παιχνίδι έμπαινε στην τελική του ευθεία. Όμως, δεν επέδειξε τα φυσικά και ψυχικά αποθέματα που έπρεπε, υπέπεσε σε λάθη και η ήττα πλησίαζε με μαθηματική ακρίβεια. Οι Γερμανοί είναι γνωστοί για το πάθος και την ψυχραιμία τους όταν θέλουν κάτι και δεν έχασαν την ευκαιρία να βάλλουν όταν είδαν τη νωθρότητα της ελληνικής ομάδας.

Η όποια οργή του κόσμου για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η ήττα είναι απολύτως δικαιολογημένη. Περισσότεροι από 27.000 φίλαθλοι αψήφησαν το κρύο και τη βροχή και έδωσαν βροντερό παρόν στην Τούμπα για να στηρίξουν την ομάδα τους στο δύσκολο αυτό έργο. Τελικά, έφυγαν με την πικρή γεύση της ήττας… και τα ρούχα μουσκεμένα!

Ο Γιώργος Κωστίκος το είχε πει στη συνέντευξη Τύπου: «Το μόνο πράγμα που φοβάμαι είναι ο εαυτός μου (βλέπε ΠΑΟΚ)». Η υπερβολική αγάπη του Κωστίκου για τον ΠΑΟΚ και η τεράστια επιθυμία του για νίκη επί της Στουτγκάρδης, είχαν ως αποτέλεσμα κάποια λάθη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Την ώρα που οι φιλοξενούμενοι πίεζαν για την ισοφάριση, ο τεχνικός του δικεφάλου έβαλε τον Μαλαδένη αντί του Μίετσελ, αφήνοντας στον πάγκο τον μοναδικό παίκτη ( Σικαμπάλα) που θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο κρατώντας την μπάλα.

Λαγνεία: Η μεγάλη επιθυμία για ερωτική συνεύρεση. Αυτό δεν είναι λίγο οξύμορο όταν πρόκειται για 22 ποδοσφαιριστές; Τουλάχιστον, είδαμε μπάλα σε ένα αγωνιστικό χώρο που θύμιζε περισσότερο πίστα πατινάζ. Κάτι είναι και αυτό.

Οι παίκτες φαίνεται πως ζήλεψαν την δόξα των συναδέλφων τους σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Για 85 λεπτά είχαν στα χέρια τους μια σπουδαία νίκη, παίζοντας με παίκτη παραπάνω, αλλά κατάφεραν –γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να φύγουν από το γήπεδο με σκυμμένο το κεφάλι.