Τα λάθη του Αρη και τα εξιλαστήρια θύματα

Εχουν περάσει αρκετές ώρες από την αναμέτρηση του Αρη κόντρα στον Ολυμπιακό και η σκόνη που προκάλεσε η συγκεκριμένη αναμέτρηση δεν έχει καταλαγιάσει. Οι λόγοι είναι πολλοί. Είναι ο τρόπος που έχασε ο Αρης, είναι η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στα δύο ημίχρονα, είναι ο διαιτητής Ζωγράφος που έχει προκαλέσει τη μήνη των “κίτρινων”.

Αρκετές ώρες μετά την αναμέτρηση που “έκλεψε” την παράσταση στην 11η αγωνιστική και με καθαρό μυαλό πλέον, συγκεντρώσαμε τα στοιχεία εκείνα που ξεχώρισαν για λογαριασμό του Αρη.

1. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Σίγουρα η ενδεκάδα που παρέταξε ο Τροντ Σόλιντ στον αγωνιστικό χώρο του “Κλεάνθης Βικελίδης” βοήθησε τον Αρη να κυριαρχήσει και να επιβάλει τον ρυθμό του στο πρώτο ημίχρονο. Ωστόσο, δεν περιμέναμε με τίποτα αυτή την εικόνα των “κίτρινων” λίγες μόλις μέρες μετά την ήττα-σοκ από τη Νίκη Βόλου και τον αποκλεισμό από το κύπελλο. Ο Αρης έπαιζε λες και… δεν αποκλείστηκε ποτέ, ο Ογιος έδειχνε να έχει κάνει την καλύτερη δυνατή διαχείριση της ήττας και ο Κόκε για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν ήταν τόσο εύστοχος. Ο Αρης έκανε μία από τις πιο ώριμες εμφανίσεις του, τα πάντα έδειχναν να λειτουργούν “ρολόι” και ο Ολυμπιακός φαινόταν εγκλωβισμένος στον τρόπο παιχνιδιού αλλά και την δίψα για τη δεύτερη νίκη των γηπεδούχων. Όλα αυτά στο πρώτο ημίχρονο. Το δεύτερο είναι μια άλλη ιστορία…

2. Κι ερχόμαστε στο δεύτερο μέρος. Εκεί όπου ο Αρης δεν βγήκε ποτέ… Δεν ξέρουμε τι είπε ο Γκιγέρμο Ογιος στους παίκτες του στα αποδυτήρια στη διάρκεια της ανάπαυλας του ημιχρόνου. Είμαστε σίγουροι, όμως, πως για πρώτη φορά ο Αργεντίνος ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές να ρίξουν το βάρος στην άμυνα για να διατηρήσουν το υπέρ τους 2-0. Αυτό εξάλλου φάνηκε ξεκάθαρα στον τρόπο που έπαιζαν οι Θεσσαλονικείς στα πρώτα λεπτά της επανάληψης. Ο Αργεντίνος “αναγκάστηκε” να αλλάξει την φιλοσοφία του. Αναγκάστηκε για πρώτη φορά να αφήσει πίσω του το επιθετικό ποδόσφαιρο και να ακολουθήσει τις… διαταγές του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Ογιος προτίμησε να “σπαταλήσει” ένα ολόκληρο ημίχρονο παίζοντας περισσότερο αμυντικά για να κρατήσει τη νίκη. Και το πλήρωσε. Γιατί οι “κίτρινοι” των τόσων και τόσων ευκαιριών στους προηγούμενους αγώνες, απείλησαν την εστία του Νικοπολίδη μία και μοναδική φορά στο 90ο λεπτό! Όταν όλα είχαν κριθεί. Τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι.

3. Η διαιτησία. Οι άνθρωποι του Αρη έριξαν περισσότερο απ’όσο θα έπρεπε τις ευθύνες στον κ.Ζωγράφο. Σύμφωνοι, ο Γεωργάτος έπρεπε να αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη. Σύμφωνοι, οι επόπτες έκοψαν αρκετές φορές τους παίκτες του Αρη. Σύμφωνοι, το φάουλ με το οποίο ισοφάρισε ο Ριβάλντο δεν είναι. Δεν μπορείς όμως να έχεις παράπονα μόνο από τη διαιτησία για το γεγονός ότι έχασες ένα δικό σου ματς. Δεν μπορείς να τα ρίχνεις όλα στους άλλους που “πέταξες στα σκουπίδια” ένα 2-0 επί του πρωτοπόρου Ολυμπιακού. Δεν γίνεται να φταίνε όλοι εκτός από εσένα που για μία ακόμη φορά –όπως και στον αγώνα με την ΑΕΚ- έχασες ένα δικό σου παιχνίδι. Ο κ.Ζωγράφος τα έκανε “θάλασσα” στο πειθαρχικό κομμάτι και έβαλε το λιθαράκι του στην ανατροπή των “ερυθρόλευκων”. Μήπως, όμως, πρέπει να κοιταχτούμε και λίγο στον καθρέπτη; Μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο Αρης δεν είναι σωστό να ψάχνει εξιλαστήρια θύματα για μία απαράδεκτη εμφάνιση, όπως αυτή του δεύτερου μέρους. Το πρωί της Κυριακής οι αθλητικές εφημερίδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα έγραφαν με παχυλούς τίτλους για τον θρίαμβο του Αρη επί του Ολυμπιακού. ΘΑ έγραφαν, γιατί τελικά ο Αρης χάθηκε κάπου στη μετάφραση… Μας γεννάται, λοιπόν, το εξής ερώτημα: Αφού δεν κέρδισε ούτε τώρα ο Αρης, πότε θα το κάνει;

Και κάτι τελευταίο: Ο Ολυμπιακός έχει έναν Ριβάλντο που μπορεί να μπει στο γήπεδο για 45 λεπτά και να αλλάξει όλο το παιχνίδι. Ο Αρης τι έχει; Δεν λέω ότι πρέπει να πάρει έναν παίκτη του μεγέθους του Ριβάλντο, αλλά πρέπει να πάρει έναν “ηγέτη”. Εναν παίκτη που θα κάνει τη διαφορά. Τέτοιον δεν έχει ο Αρης. Ας το σκεφτούν, λοιπόν, γιατί ο Γενάρης είναι κοντά…