Τα ζόρια του Λημνιού στην αντιφατική Κολωνία
Ο Δημήτρης Λημνιός βιώνει πολύ γρήγορα μια δύσκολη κατάσταση στη γερμανική Κολωνία, όπου ήταν βασικός, όμως στα τελευταία ματς που η ομάδα κερδίζει έδαφος, δεν παίρνει χρόνο ούτε ως αλλαγή.
Υπήρχαν περίοδοι στη γερμανική Μπουντεσλίγκα, στη διάρκεια των οποίων οι Έλληνες ποδοσφαιριστές μεσουρανούσαν. Ειδικότερα κατά δεκαετία 2000-2010, κατεγράφησαν περιπτώσεις παικτών που δεν είχαν απλώς ένα επιτυχημένο πέρασμα, αλλά κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους, όπως ο Φάνης Γκέκας των 55 τερμάτων σε 155 εμφανίσεις με τις φανέλες των Μπόχουμ (πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 20 γκολ τη σεζόν 2006-07), Μπάγερ Λεβερκούζεν, Χέρτα Βερολίνου και Άιντραχτ Φρανκφούρτης και ο Γιάννης Αμανατίδης με τα 54 τέρματα σε 198 παιχνίδια της μεγάλης κατηγορίας στη Γερμανία.
Ο Σωτήρης Κυριάκος, ο γερμανομαθής (και γερμανοτραφής ούτως ή άλλως) Δημήτρης Γραμμόζης, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ήταν επίσης ονόματα που συζητήθηκαν ευμενώς σε βάθος δεκαετιών, όταν το γερμανικό πρωτάθλημα υποδεχόταν τους Έλληνες παίκτες με περισσότερη ζέση από τη σήμερον. Κάτι που αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ο πιο 'φρέσκος' της παρέας των Ελλήνων που έχουν δοκιμάσει (ή δοκιμάζουν) τις δυνάμεις τους στη Μπουντεσλίγκα, ο εξτρέμ Δημήτρης Λημνιός ο οποίος μόλις τρεις μήνες πριν, μεταπήδησε από τον ΠΑΟΚ στην Κολωνία.
Μετά από έξι συμμετοχές στα πρώτα οκτώ παιχνίδια της σεζόν για το γερμανικό σύλλογο, οι τρεις εκ των οποίων στην αρχική ενδεκάδα, θα ήταν πολύ φιλελληνικό και αναληθές το να υποστηρίξει κάποιος ότι το 'πάντρεμα' δουλεύει καλά. Στα παιχνίδια αυτά ο Λημνιός δεν κατάφερε να διακριθεί, δεν βρήκε δίχτυα, ούτε έδωσε κάποια ασίστ. Συν τοις άλλοις, η ομάδα απέτυχε να πετύχει έστω μία νίκη. Ασφαλώς η αδυναμία της να βρει ένα τρίποντο στα 8 πρώτα ματς στο πρωτάθλημα, δεν γίνεται να καταδεικνύει ευθύνη ενός νεοαποκτηθέντος μέλους σε μια καινούργια πραγματικότητα. Από την άλλη όμως, η Κολωνία έμαθε να τα καταφέρνει και κυρίως νικά δίχως να χρειάζεται τον Λημνιό και αυτό από μόνο του, είναι ένα επιπλέον πρόβλημα. Για τον ίδιο...
Στις 28 Νοεμβρίου, η Κολωνία αναφώνησε το πρώτο 'αλληλούια' και μάλιστα με τρόπο εκκωφαντικό, περνώντας νικηφόρα (2-1) από τη Βεστφαλία, επικρατώντας της σαφώς πολύ πιο ισχυρής Ντόρτμουντ. Πρώτο τρίποντο στη Μπουντεσλίγκα με δύο τέρματα του Τυνήσιου κεντρικού χαφ Ελιέ Σκιρί και με τον Λημνιό να παρακολουθεί όλο το παιχνίδι από τον πάγκο. Όπως δηλαδή συνέβη και στις 5 Δεκεμβρίου, στο εντός έδρας ισόπαλο 2-2 κόντρα στη Βόλφσμπουργκ. Όπως επαναλήφθηκε το βράδυ του Σαββάτου (12/12), στην Opel Arena του Μάιντς, με την Κολωνία να δραπετεύει έχοντας στις αποσκευές της το διπλό (1-0) που πήρε με τέρμα του Κοσοβάρου Έλβις Ρεχμπετσάι.
Το κακό για τον Λημνιό 'τρίτωσε' λόγω της παραμονής του στον πάγκο για επιπλέον ένα ματς, δίχως να χρησιμοποιηθεί έστω ως αλλαγή. Βέβαια πιο ανησυχητικό ήταν αυτό που είχε αρχίσει να συμβαίνει μερικές ημέρες νωρίτερα, όταν ξεκίνησε μια παραφιλολογία για το αν είναι έτοιμος να βοηθήσει ουσιαστικά μια ομάδα που χρειάζεται άμεση βοήθεια στη διαφαινόμενη αποστολή της, να αποφύγει τον υποβιβασμό.
Ασφαλώς, είναι πολύ βιαστικό το να κριθεί ένας ποδοσφαιριστής μετά από τρεις μήνες παρουσίας σε ένα σύνολο, ωστόσο είναι επίσης γεγονός ότι ο Λημνιός έχει απομακρυνθεί από το κάδρο του γερμανού τεχνικού Μάρκους Γκίσντολ που σε αυτή τη φάση, δίνει προτεραιότητα στο αποτέλεσμα και αυτή η τακτική, δείχνει να δουλεύει καλύτερα για την Κολωνία. Με 8 βαθμούς (από τους 10 συνολικά) στα ματς που ο Λημνιός δεν αγωνίστηκε, ξεκόλλησε από την τελευταία θέση της βαθμολογίας και αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση πάνω από την επικίνδυνη ζώνη. Μια αλληλουχία αποτελεσμάτων που κατακτήθηκαν δίχως τη συμβολή του πρώην επιθετικού του ΠΑΟΚ, ο οποίος πλέον καλείται να προσπαθήσει διπλά για να βρει και πάλι χώρο και χρόνο.
