Το 2008 της αμφισβήτησης και της αβεβαιότητας

Η χρονιά φεύγει και ο οπαδός της ΑΕΚ θα έχει να θυμάται μονάχα της ημέρες της άνοιξης. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μάρτιος και Απρίλιος 2008, οι δυο μήνες που η ΑΕΚ έδωσε ρεσιτάλ στα γήπεδα, μέσα κι έξω από το ΟΑΚΑ. Τέσσερα στον Ολυμπιακό, τέσσερα στη Τούμπα, τέσσερα στο Ηράκλειο τον ΟΦΗ. Τρεις από τις οχτώ νίκες που έκανε με τον Κωστένογλου στον πάγκο. Σε άλλα δυο ματς (με Παναθηναϊκό και Άρη στο ΟΑΚΑ) έφερε ισοπαλίες. Ένα από τα δυο εκείνα ματς να είχε κερδίσει (με τον Άρη, ας μην ξεχνάμε, ισοφαρίστηκε στο 88ο λεπτό), η ΑΕΚ δεν θα είχε ανάγκη καμία απόφαση για Βάλνερ, η ΑΕΚ δεν θα έκλεινε τόσο τραγικά την σεζόν στα πλέιι οφ. Η ΑΕΚ θα έκανε τον γύρο του θριάμβου στις 20 Απριλίου 2008. Ύστερα από 14 χρόνια...

Με τα «εάν» και τα «εφόσον», βεβαίως, δεν γράφεται και δεν χτίζεται καμία ιστορία. Εκείνο που μετράει είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται και φυσικά το αποτέλεσμα. Με τον Σέρα Φερέρ γράφτηκε στις αρχές του 2008 (11 Φεβρουαρίου) ο επίλογος μιας σχέσης που ξεκίνησε από την λατρεία του προηγούμενου χρόνου και κατέληξε στο μίσος. Στα μαντήλια που κουνούσαν στον Ισπανό, τις αποδοκιμασίες, την απέχθεια. Τον πίστεψε πολύ τον δον Λορένσο ο Ντέμης Νικολαϊδης. Το πρώτο διάστημα με όλα όσα ακούγαμε (και λιγότερο βλέπαμε) παραλίγο να πιστέψουμε ότι η ΑΕΚ είχε προσλάβει τον Καπέλο ή τον Χάπελ για να πάμε πιο παλιά. Ο Ντέμης του παρέδωσε εν λευκώ την ομάδα και στο πρώτο διάγγελμα μας γνωστοποίησε ότι με τον Φερέρ η ΑΕΚ θα φτιάξει σχολή ποδοσφαίρου.

O Φερέρ και ο Ντέμης

Ο Ισπανός έκανε τις τελευταίες του αλλαγές στο Αλκαζάρ στις 9 Φεβρουαρίου. Μαζεμένες τρεις αλλαγές λες κι επρόκειτο για αγώνα μπάσκετ. Έφυγε έχοντας αναδείξει τον Παπασταθόπουλο, κι έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη στα αποδυτήρια. Τον σεβασμό και την εκτίμηση. Η ανόητη κίνηση Νικολαίδη να του επεκτείνει την προηγούμενη χρονιά το συμβόλαιο ως το 2011 ζημίωσε την τσέπη των μετόχων που ανέλαβαν το κόστος της απομάκρυνσης: 2,1 εκατομμύρια ευρώ.

Το «γιατί έφυγε» ο Φερέρ, «που και πόσο έφταιξε» ο Φερέρ, γιατί του ανανεώθηκε το συμβόλαιο όταν στην ποδοσφαιρική πιάτσα δεν είχε ακουστεί κανένα ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα ή της Βαλένθια για τον δον Λορένσο (που στο μεταξύ εδώ και δέκα μήνες είναι άνεργος και προφανώς ζει με τα λεφτά των μετόχων της ΑΕΚ), είναι κάτι που δεν απαντήθηκε ποτέ από τον Νικολαίδη. Στη συνέντευξη Τύπου της 21ης Μαρτίου 2008, ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ, μάζεψε καμιά πενηνταριά δημοσιογράφους σε ξενοδοχείο της Κάντζας για να πει 27 φορές «δεν απαντώ» , «δεν θέλω να απαντήσω», «δεν σας ενδιαφέρει αυτό, άλλη ερώτηση».

Ήταν μια ιστορική συνέντευξη Τύπου την οποία αν διάβασαν μικρά παιδιά του δημοτικού που ακόμα δεν έχουν κατασταλάξει μέσα τους τι ομάδα να γίνουν, σίγουρα βοηθήθηκαν αρκετά από τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ.

Απολαύστε διάλογο:

- Να σας ρωτήσω κάτι ως ΑΕΚτζή και ως πατέρα γιατί έχετε δύο παιδιά. Έχω πολλούς φίλους που δυσκολεύονται τα παιδιά τους να τα κάνουν ΑΕΚ επειδή η ομάδα έχει πολλά χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Πόσα χρόνια πιστεύετε ότι μπορεί να αντέξει η ΑΕΚ χωρίς τίτλο; Τι είστε διατεθειμένοι να κάνετε εσείς οι μέτοχοι για να αλλάξει αυτό;

- «Πράγματα που δεν θα έχουν σχέση με παρασκήνιο σίγουρα θα κάνουμε. Όσον αφορά στα παιδιά που μεγαλώνουν και γίνονται Ολυμπιακοί, προτείνω σε όλα τα παιδιά και σε όλο τον κόσμο που έχει στο μυαλό του να κερδίζει συνέχεια και να παίρνει πρωταθλήματα, να γίνουν Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί. Αν εσείς πιστεύετε ότι ΑΕΚτζής είναι αυτός που γίνεται ΑΕΚτζής για το πρωτάθλημα, έχουμε διαφορετική άποψη για την ομάδα μας. Δεν μπορεί η ΑΕΚ, παράδειγμα, από το 1996 μέχρι το 2003 να πάρει πρωτάθλημα. Τελεία και παύλα. Δεν μπορούσε να το πάρει. Η ΑΕΚ δεν έχει οπαδούς επειδή παίρνει τα πρωταθλήματα. Σας ανέφερα πριν μια επταετία κακή».

- Εσείς πότε γίνατε ΑΕΚ;

- «Πάντως, δεν έγινα όταν η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια και δεν έχει σημασία πότε έγινα εγώ. Αν κάποιος θέλει να βλέπει μια ομάδα και να κερδίζει, μπορεί να γίνει Ολυμπιακός».

Ήταν μια συνέντευξη Τύπου στην οποία ο Ντέμης ήθελε να πει στον κόσμο ότι δεν του αρέσει η μπάλα που έβλεπε. Όλα αυτά πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος, με την ΑΕΚ να είναι πέντε βαθμούς πίσω από την κορυφή και τον Νικολαίδη – σ’ εκείνη την συνέντευξη Τύπου – να μην κάνει καμιά αναφορά στην κίνηση του Ολυμπιακού να πάρει στα χαρτιά τους βαθμούς που έχασε στο γήπεδο της Καλαμαριάς.

Το 4-0

Τελευταία Κυριακή του Μαρτίου η ΑΕΚ βάζει τέσσερα γκολ στον Ολυμπιακό και ο Ριβάλντο κάνει το σήμα της νίκης με τέσσερα δάχτυλα. Αν είχε βάλει (στις πολλές ευκαιρίες που δημιούργησε) κα πέμπτο γκολ η ΑΕΚ, θα μιλούσαμε όλοι για την μούντζα του «Ρίμπο» στην πρώην ομάδα του. Αυτό το 4-0 επί του Ολυμπιακού πιθανώς να είναι η μεγαλύτερη ηδονή που ένιωσαν οι οπαδοί της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο από την άνοιξη του 1994 και την τελευταία κατάκτηση πρωταθλήματος. Τον είχε κερδίσει και σε άλλα ματς πρωταθλήματος (κι εκτός έδρας) τον Ολυμπιακό, ακόμα και σε τελικό Κυπέλλου (2002). Ποτέ όμως τόσο εμφατικά, ποτέ δεν έκανε τέτοιο περίπατο, δεν βίωσε την χαρά να διασύρεται ο μισητός της αντίπαλος.

Όταν έληξε η κανονική σεζόν στην ΑΕΚ αισθάνονταν πρωταθλητές στα γήπεδα. Εντός αγωνιστικών χωρών η ΑΕΚ είχε μαζέψει τους πιο πολλούς βαθμούς. Ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε επειδή ένας Βάλνερ έτυχε την ίδια χρονιά να παίξει σε άλλες δυο σκωτσέζικες ομάδες. Κι εδώ αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ με μπροστάρηδες τον Ριβάλντο, τον Λυμπερόπουλο, τον Δέλλα, δεν ήθελαν να παίξουν στα πλέι οφ. Το έλεγαν ανοιχτά, είχαν βγάλει και ανακοίνωση. Η διοίκηση είχε άλλη άποψη. Ήθελαν να κατοχυρώσουν το δικαίωμα να παίξει η ομάδα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Χωρίς ψυχολογία, παίζοντας απλά γιατί έπρεπε να παίξουν, από αγγαρεία πιο πολύ, από υποχρέωση, οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ διασύρθηκαν στη Λεωφόρο και στο Χαριλάου. Τέσσερα και τέσσερα, που ήταν τότε και της μόδας. Η χρονιά έκλεισε με τον χειρότερο τρόπο.

Στις 15 Μαίου ο Ντέμης παρουσίασε τον Δώνη. Το σκεπτικό της πρόσληψης ενός προπονητή που ακριβώς ένα χρόνο νωρίτερα (Μάιος του ’07) σώθηκε με την Λάρισα την τελευταία αγωνιστική με το «διπλό» στη Καλαμαριά, ήταν πολύ απλό: με τον Δώνη η ΑΕΚ θα είχε κατοχή μπάλας, καλό πάσινγκ γκέιμ, θα έπαιζε θεαματικά, θα έπαιρνε αποτελέσματα. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο στους έξι μήνες που δούλεψε στην ΑΕΚ.

Υπερεκτίμησαν

Η ουσία είναι ότι Ντέμης και Δώνης, που κατά δήλωση του προέδρου ξέρουν και 5% παραπάνω μπάλα από τον κόσμο, υπερεκτίμησαν τις δυνατότητες ενός ρόστερ χωρίς Ριβάλντο, Δέλλα, Λυμπερόπουλο και Παπασταθόπουλο που πουλήθηκε στη Τζένοα κι όσο να’ ναι οι φίλοι της ΑΕΚ δεν πρόλαβαν να χαρούν τον πιο ποιοτικό, ελπιδοφόρο και εξελίξιμο ποδοσφαιριστή από την εποχή που αναδείχτηκε στη Ν.Φιλαδέλφεια ο Μανωλάς. Υπερεκτίμησαν τις δυνατότητες ενός ρόστερ μόνο και μόνο επειδή αποκτήθηκαν (πολύ καθυστερημένα) δυο κολώνες της Εθνικής (Κυργιάκος – Μπασινάς). Και άφησαν την ομάδα εντελώς γυμνή στα άκρα, τόσο στα μπακ όσο και μπροστά, αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι ο Δώνης δούλευε αποκλειστικά πάνω στο 4-3-3. Κι από τα λίγα που γνωρίζουμε όλοι μας, 4-3-3 χωρίς άκρα είναι το μεγαλύτερο ανέκδοτο στο ποδόσφαιρο. Άφησαν την ομάδα γυμνή στο δημιουργικό κομμάτι του άξονα.

Έφυγε ο Ριβάλντο στο «παρά ένα», Ριβάλντο καινούριο ασφαλώς δεν μπορείς να βρεις (αν και μεταξύ μας ο Εστογιάνοφ κυκλοφορούσε ελεύθερος στην πιάτσα, είχε προταθεί κιόλας!) αλλά από την άλλη πάλι δεν αντικαθιστάς έναν Ριβάλντο με έναν αμυντικό χαφ (Πελετιέρι). Ο Λυμπερόπουλος έφυγε από τα μέσα Ιουλίου και στην ΑΕΚ θυμήθηκαν να πάρουν επιθετικό (Τζιμπούρ) στις 31 Αυγούστου για να κάνουν έτσι μάγκα τον Τσακίρη με τα 3,150 που του έσκασαν.

Ο αποκλεισμός από την Ομόνοια ήταν το πρώτο κακό σημάδι. Και η νίκη στην πρεμιέρα επί του Παναθηναϊκού, απλώς μια παρένθεση, μια αναλαμπή σε όλα όσα ακολούθησαν με την μορφή χιονοστιβάδας. Ο Ντέμης, μετά την αποκάλυψη της εφημερίδας «Εξέδρας» ότι ετοιμάζεται για αποχώρηση, υποχρεώθηκε να δώσει συνέντευξη Τύπου (22 Αυγούστου) και να επιβεβαιώσει ότι με την λήξη της σεζόν θα φύγει. Επειδή, λέει, πούλησε μόνο 18 αντί για 30.000 διαρκείας.

Παραίτηση και «αποντεμοποίηση»

Με πρόεδρο υπό προθεσμία, ομάδα που δεν έπειθε με τίποτα στους αγωνιστικούς χώρους και προπονητή που είχε χάσει κάθε έρεισμα στον κόσμο, οι εξελίξεις ήταν κοσμογονικές. Πρώτα τα μάζεψε κι έφυγε ο Νικολαίδης, έξι μήνες πριν από το τέλος της σεζόν. Επειδή, λέει, αποδοκίμαζαν οι φίλοι της ΑΕΚ τους παίκτες όταν έβαζαν στο τέλος τα γκολ με τον Αστέρα και κέρδισαν το ματς. Λεπτομέρεια: ουδείς μέτοχος κατέβαλλε προσπάθεια να μεταπείσει τον Νικολαίδη. Ούτε τον Αύγουστο, ούτε τις επόμενες εβδομάδες, αλλά ούτε και στις 2 Νοεμβρίου όταν ανακοίνωσε την παραίτηση του. Λες και είχαν αποσύρει οι μέτοχοι (για λόγους που μονάχα οι ίδιοι γνωρίζουν) την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του Ντέμη Νικολαιδη! Του ανθρώπου που διαχειρίστηκε χρήματα τους τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια, χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και δεν ήταν και λίγα, σχεδόν 28 εκατομμύρια.

Μετά τον Ντέμη έφυγε και ο Δώνης κι ό,τι ακολούθησε ήταν η πλήρης «αποντεμοποίηση» της ομάδας. Μπάγεβιτς και Μανωλάς, πακέτο στην ΑΕΚ, με πρωτοβουλία του Λάκη Νικολάου. Η τρίτη επιστροφή ήταν η πιο εντυπωσιακή αλλά και η λιγότερο θορυβώδης. Με την έννοια ότι δεν άνοιξε μύτη, δεν κουνήθηκε φύλλο. Η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου το αποδέχτηκε, μεγάλη μερίδα το χειροκρότησε. Και όσοι ήταν και είναι «κατά», το κράτησαν μέσα τους.

Αποχαιρετώντας το 2008 η ΑΕΚ προσπαθεί από κάπου να πιαστεί για να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Ο Μπάγεβιτς ασφαλώς από μόνος του θαύματα δεν μπορεί να κάνει και δεν θα κάνει. Όλο το ζουμί βρίσκεται στην υπόθεση διοικητικό – ιδιοκτησιακό. Τι θα κάνουν οι μέτοχοι. Αν θα συνεχίσουν να βάζουν τα ωραία τους λεφτά και μέχρι που θα φτάσει αυτή η επένδυση. Αν σηκώσουν τα χέρια ψηλά, ποιος θα μπει μπροστά για να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Σε μια ΑΕΚ, που είναι «μέσα» αρκετά εκατομμύρια, αν προσθέσουμε εφορίες, δάνεια, υποχρεώσεις. Και σε μια χρονική συγκυρία που δεν ευνοεί τις επενδύσεις στο ποδόσφαιρο αν δούμε τι συμβαίνει παγκοσμίως. Ο καινούριος χρόνος και όσο προχωράμε προς την άνοιξη θα δώσει τις απαντήσεις σ’ αυτό το κομμάτι. Αν δηλαδή θα είναι το νυν μετοχικό σχήμα, αν θα είναι ο Μελισσανίδης ή αν θα προκύψει κάτι άλλο...