"Το 4-3-3 της Γερμανίας έκανε τη διαφορά αλλά..."

Τόσο η Γερμανία όσο και η Πορτογαλία παρατάχθηκαν με 4-3-3 με τη διαφορά ότι οι Γερμανοί είχαν τη δυνατότητα να κρατούν περισσότερο την μπάλα. Η τριάδα των Γερμανών χαφ, και ιδιαίτερα ο Λαμ ο οποίος έπαιξε εκεί που παίζει και συνήθως με την Μπάγερν, είχαν καλή προώθηση του παιχνιδιού, ενώ ο Οζίλ και ο Γκέτσε έρχονταν κλειστά και με τη διαρκή κίνησή τους δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έπαιξε χωρίς κλασικό φορ, οι κίνδυνοι για τους Πορτογάλους ήταν πάρα πολλοί. Στο δεύτερο γκολ βέβαια έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι η Πορτογαλία αμυνόταν σε ζώνη. Αυτό έχει πάντα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ενα από τα μειονεκτήματα είναι ότι δίνει χώρο στον αντίπαλο να πάρει φόρα και να κάνει άλμα. Αυτό ακριβώς έκανε ο Χούμελς. Εβαλε από κάτω τον αντίπαλο και αναδείχθηκε μεγάλος νικητής στη φάση.

Η Πορτογαλία προσπάθησε να αντιδράσει, ειδικά μετά το πρώτο γκολ, έβγαλε τον Μουτίνιο να πιέσει ψηλότερα και να δυσκολέψει τους αντιπάλους στόπερ. Δημιούργησε τρεις καλές προϋποθέσεις αλλά το γκολ που θα άλλαζε τη ροή του αγώνα δεν το πέτυχε.

Η κόκκινη κάρτα του Πέπε απέδειξε για μία ακόμα φορά ότι ο εν λόγω είναι απαράδεκτος. Είναι απίστευτο ότι μετά από τόσα χρόνια καριέρας δεν μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά. Είναι υπεύθυνος και για την ήττα αλλά και για την κακή ψυχολογία των συμπαικτών του.

Κλείνοντας αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στη Γερμανία είναι ότι άλλαξε το σύστημά της από 4-2-3-1 σε 4-3-3. Υπάρχει όμως δύο προβληματισμοί. Αφενός σε παιχνίδια πιο υψηλής έντασης θα "αποκαλυφθεί" η κόπωση του Κεντίρα ο οποίος προέρχεται από μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας και αφετέρου αυτή η συγκεκριμένη τετράδα άμυνας που παρέταξε ο Λεβ θα έχει μεγάλο πρόβλημα με ποιοτικότερους αντιπάλους.