Το ισπανικό έκτρωμα, το τρέξιμο της Χιλής κι η Ολλανδία

Η πρόσμιξη δεν έπιασε

Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε πήρε μία μεγάλη χύτρα κι έριξε μέσα βασικά συστατικά από Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο Μαδρίτης και Ρεάλ Μαδρίτης του Ζοζέ Μουρίνιο! Ο Τσάβι δεν αγωνίστηκε, ωστόσο η παρουσία του Πέδρο προσέδωσε βαρύτητα στο παιχνίδι από τα άκρα, όπως συμβαίνει και με τους Καταλανούς. Ο φορ περιοχής Ντιέγκο Κόστα θύμιζε τους πρωταθλητές Ισπανίας και η παρουσία οργανωτή στα πρόσωπα των Τσάμπι Αλόνσο και Ντάβιδ Σίλβα είχε μία πινελιά του 4-2-3-1 του Special One.

Η σύνδεσή τους απέτυχε παταγωδώς. Η μπάλα δεν έφτανε ποτέ στον Κόστα, με τη "φούρια ρόχα" να μετράει 6 κάθετες μπαλιές, όλες αποτυχημένες. Οι 3 εξ αυτών προήλθαν από τα πόδια του Σίλβα, παρότι ο Ισπανός αγωνιζόταν αρκετά κοντά στον επιθετικό του. Ο πολιτογραφημένος Ισπανός ήταν και η μοναδική επιλογή του παίκτη της Μάντσεστερ Σίτι, αφού ο Ινιέστα πέρασε μόλις το 32% του συνολικού χρόνου που αγωνίστηκε στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου και ο Πέδρο μόλις το 35% (αμφότεροι πέρασαν μόλις το 3% του χρόνου τους στην αντίπαλη περιοχή). Θυμηθείτε αντίστοιχα τα παιχνίδια της Μπαρτσελόνα και πόσο χρόνο περνούν οι δύο παίκτες ακριβώς έξω ή και μέσα στην περιοχή του αντιπάλου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις 4 παίκτες της αρχικής σύνθεσης του Ντελ Μπόσκε πέρασαν πάνω από το 50% του χρόνου τους στο μισό γήπεδο του αντιπάλου, παρότι η Ισπανία είχε την κατοχή της μπάλας.

Στο 1ο ημίχρονο, όταν και η Χιλή πήρε το παιχνίδι (ποιος πίστευε πραγματικά ότι στο 2ο μέρος θα μπορούσε να γίνει ανατροπή), η Ισπανία έκανε ουσιαστικές επιθέσεις μόλις με έναν παίκτη. Οι Ισπανοί γύρω από τον Σίλβα δεν συμμετείχαν όταν η μπάλα πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή, ο Κόστα δεν τροφοδοτήθηκε και το "λιοντάρι" δεν είχε δόντια, όσο κι αν έτρεξε ο άσος της Σίτι (ο παίκτης με τα περισσότερα χιλιόμετρα στο γήπεδο όταν η ομάδα του είχε την κατοχή της μπάλας).

Η είσοδος του Κόκε μεταμόρφωσε προς το καλύτερο την απερχόμενη πρωταθλήτρια κόσμου, ανέβασε κάπως τον Κόστα, αλλά το πιο μεγάλο ταλέντο του ισπανικού ποδοσφαίρου δεν ήταν αρκετό. Σε 51:03, πάντως, κάλυψε 6,201 χιλιόμετρα, ήταν ο πιο δραστήριος παίκτης της ομάδας του (high activity time: 14%) και έδωσε 66 πάσες (σε 70 προσπάθειες), ξεπερνώντας κάθε συμπαίκτη του πλην του Τζόρδι Άλμπα (επίσης 66 πάσες). Ίσως τελικά το παιχνίδι της Ατλέτικο να έπρεπε να προτιμηθεί από την αρχή. Εξάλλου, οι 7 ασίστ του Κόκε στον Κόστα ήταν ο πιο συνήθης συνδυασμός σκοραρίσματος στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης φέτος.

Οι μαραθωνοδρόμοι του άξονα

Όπως και η Ισπανία, έτσι κι η Χιλή επιτέθηκε με ελάχιστους παίκτες. Μόλις 3 βασικοί Χιλιανοί πέρασαν πάνω από το 35% του χρόνου τους στο μισό γήπεδο του αντιπάλου, σε ένα reactive football που χρειάζεται πολλές δυνάμεις, ιδιαίτερα εάν απέναντί σου έχεις την Ισπανία.

Ο Αρτούρο Βιδάλ, ο Τσάρλες Αράνγκις και ο Μαρσέλο Ντίας φρόντισαν ώστε το πλάνο του Χόρχε Σαμπαόλι να εφαρμοστεί κατά γράμμα, καταπίνοντας τα χιλιόμετρα που έπρεπε ώστε να βρίσκονται σε κάθε πλάτος και μήκος του γηπέδου και να φαίνεται ότι η Χιλή μαρκάρει πάντοτε με παίκτες παραπάνω από όσους υπάρχουν στον αγωνιστικό χώρο.

Ο άσος της Γιουβέντους, το "ψευδοεννιάρι" στα χαρτιά, έφτανε συχνά μέχρι και μέσα στην περιοχή για να κόψει και κάλυψε 11,239 χιλιόμετρα. Ο σκόρερ του δεύτερου τέρματος διένυσε 8,273 χιλιόμετρα σε 66:06, ήτοι είχε ρυθμό για πάνω από 12 χιλιόμετρα, φράγμα που ξεπέρασε ο 27χρονος μέσος της Βασιλείας με 12,589 χιλιόμετρα.

Το να τρέχεις δίχως την μπάλα στα πόδια, όπως εξηγούν οι ψυχολόγοι, έχει αρνητική επίπτωση στην ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή, καθώς γνωρίζει ότι δεν έχει την τύχη στα πόδια του και δεν ευχαριστιέται και το παιχνίδι. Με τη Χιλή συμβαίνει το αντίθετο. Κάθε παίκτης γνωρίζει πολύ καλά τις δουλειές του στον αγωνιστικό χώρο και μία εξ αυτών είναι το ασταμάτητο τρέξιμο και το αδιάκοπο πρέσινγκ. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σταματήσει και γι' αυτό ο μοναδικός παίκτης που αγωνίστηκε σε όλο το παιχνίδι, πλην τερματοφύλακα, που δεν έπιασε πενταψήφιο αριθμό μέτρων είναι ο κεντρικός στόπερ (όταν αγωνίζεται στη Χιλή, αμυντικός μέσος στους συλλόγους του), Γκάρι Μέδελ (κάλυψε... μόλις 9,763 χιλιόμετρα).

Και επίσης, αυτό...

Υπάρχει δρόμος ακόμα για την Ολλανδία

Πριν από τη σέντρα, ήταν η Ισπανία. Αποκλείστηκε στον όμιλο. Μετά από τη σέντρα, ήταν η Βραζιλία. Ισοπαλία με Μεξικό. Ακολούθως, η Ολλανδία. Άγχος για να υποτάξει την Αυστραλία. Ό,τι κι αν έχει δείξει μία χώρα στη φάση των ομίλων, δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως θέσφατο.

Οι "οράνιε" δεν ήταν χειρότεροι από τον αγώνα με την Ισπανία. Τουλάχιστον όχι απλώς. Ήταν διαφορετικοί, διότι απέναντί τους είχαν έναν διαφορετικό αντίπαλο, που έτρεχε και με τους 10 ποδοσφαριστές του πλην τερματοφύλακα, πίεζε και αμυνόταν δίχως να αφήνει χώρους.

Ο τρόπος παιχνιδιού της Ολλανδίας απέναντι στη "φούρια ρόχα" δεν ήταν ενδεδειγμένος για την ομάδα του Άγγελου Ποστέκογλου και δη όταν αυτή βρίσκεται σε πολύ καλή μέρα. Με άλλον αντίπαλο, μπορεί να ταιριάζει καλύτερα και το θετικό αποτέλεσμα να έρθει πιο εύκολα.

Αυτό που κρατάει ο Λουίς φαν Χάαλ είναι ότι πέρα από συστήματα και τακτική που είναι άκρως απαραίτητα για να πας ψηλά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, διαθέτει στη "φαρέτρα" του και ποδοσφαιριστές που μπορούν να "τραβήξουν" κουπί. Πριν από τη σέντρα, αυτό δεν ήταν τόσο βέβαιο για τους Ρόμπιν φαν Πέρσι και Άριεν Ρόμπεν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Δύο αγωνιστικές μετά, αμφότεροι έχουν φανεί αντάξιοι των απαιτήσεων και των προσδοκιών και όπου "κολλάει" το σχέδιο επί χάρτου, ποντάρουν την ποιότητά τους και τινάζουν την μπάνκα στον αέρα.

Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Γουέσλεϊ Σνάιντερ και δεν υπάρχει αντίστοιχος ποδοσφαιριστής στα μετόπισθεν, πράγμα που μπορεί να κοστίσει στα νοκ άουτ. Μέχρι τότε, υπάρχει ο "τελικός" του ομίλου με τη Χιλή, όπου θα εκτιναχθεί κάθε έννοια στρατηγικής.

Διαβάστε ακόμη

Ισπανία - Χιλή 0-2 (VIDEO)

Αυστραλία - Ολλανδία 2-3 (VIDEO)

Καμερούν - Κροατία 0-4 (VIDEO)