Το σχόλιο του Δημήτρη Κριτή

Ο Παναθηναϊκός μέχρι το 81’ κρατούσε την τύχη στα χέρια του. Μέσα σε λίγα λεπτά το πλεονέκτημα έγινε αέρας, κατ’ αρχήν με ένα τυχερό γκολ και ακολούθως με ένα τέρμα που δεν θα ερχόταν αν δεν υπήρχε η ψυχολογική τρικυμία της ισοφάρισης.

Κάποιοι κατηγόρησαν τον Μαλεζάνι ότι γύρισε την ομάδα πίσω. Προφανώς οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είχαν παρακολουθήσει το ματς με την Βέρντερ, γιατί τότε ο Παναθηναϊκός κέρδισε ακολουθώντας ακριβώς την ίδια στρατηγική. Τότε αυτή η στρατηγική είχε αποθεωθεί, με το επιχείρημα ότι η ενίσχυση της μεσαίας γραμμής χάρισε την νίκη.

Επίσης θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι ο Μαλεζάνι είχε φωνάξει λίγα λεπτά πριν το γκολ της ισοφάρισης τον Τόργκελε για να τον ρίξει στο παιχνίδι, αλλά αυτό του άλλαξε τα σχέδια.

Είναι γεγονός ότι ένας πολύ περήφανος άνθρωπος, αλλά και συνάμα εγωιστής, όπως είναι ο Σέρζε Κόσμι, έδωσε το χέρι στον Μαλεζάνι και με μία χαρακτηριστική χειρονομία του έδειξε την τύχη που είχε η ομάδα του στον αγώνα. Ταυτόχρονα του έδειξε την αναγνώριση του για την διαχείριση του αγώνα.

Στα θετικά του συγκεκριμένου παιχνιδιού, γιατί στα αρνητικά συγκαταλέγεται ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ότι ο Παναθηναϊκός ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου του, με την προσπάθεια των παικτών του πάνω στο χορτάρι. Στα θετικά επίσης συγκαταλέγουμε το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές κέρδισαν μερικούς πόντους αυτοπεποίθησης, αν και ψυχολογικά έδειξαν να έχουν χάσει περισσότερα ακόμα και σε σχέση με τον αγώνα με τον Εργοτέλη.

Αν στο παιχνίδι κόντρα στην Ουντινέζε ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κυνηγήσει απλά την πρόκριση, στο παιχνίδι κόντρα στην Βέρντερ δεν κυνηγά μόνο το τρίτο εισιτήριο για το ΟΥΕΦΑ, αλλά και την προστασία του ευρωπαϊκού προφίλ του συλλόγου.

Δύο εκτός έδρας παιχνίδια, δύο ήττες με οκτώ γκολ κατά και μηδέν υπέρ και οι «πράσινοι» ψάχνουν την υπέρβαση όλων αυτών των αρνητικών δεδομένων σε μία έδρα που η προσεχής αντίπαλοι τους δεν συνηθίζουν να κρατάνε τον δείκτη του σκορ σε χαμηλότερα των τριών γκολ επίπεδα.