Το τέλος μίας σχέσης

Ουδέποτε θέλησε να είναι "δημοσιογραφικός". Για την εικόνα του προς τον κόσμο, δεν έδινε δεκάρα. Σκοπός του να κάνει τη δουλειά του, δίχως να υποχωρεί ή να φοβάται να λέει τη γνώμη του όποτε έκρινε σκόπιμο το να ασχοληθεί. Μετά από 17 χρόνια στις τάξεις του, ο Άγγελος Μπασινάς αποτελεί παρελθόν για τον Παναθηναϊκό.

Δεδομένου ότι οι επιστροφές στους "πρασίνους" είναι κάτι που σπάνια βλέπουμε, ίσως μπορούμε να πούμε " δια παντός", τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη ποδοσφαιρική καριέρα του. Αξίζει επομένως να ρίξουμε μία ματιά στα χρόνια του 30χρονου μέσου εντός των τειχών της Παιανίας. Χρόνια τα οποία επιμήκυνε χάρη στην ικανότητά του να ξεπερνάει τις αντιξοότητες. Κι αν αυτές δεν ήταν πολλές, τότε ήταν ισοπεδωτικές...

Ο γεννηθείς στη Χαλκίδα τον Γενάρη του 1976, εντάχθηκε στην περίφημη Ακαδημία του Παναθηναϊκού το 1988, στα 12 του. Σε ηλικία που άλλα παιδιά έβλεπαν μπροστά τους ως βουνό τη προσαρμογή στο Γυμνάσιο, εκείνος θέλησε να μάθει το ποδόσφαιρο όσο καλύτερα γινόταν, τουλάχιστον επί ελληνικού εδάφους. Μετά από... μαθητεία επτά ετών, υπογράφει το πρώτο ημιεπαγγελματικό συμβόλαιό του.

Εκείνος ο Δεκέμβρης του 1995...

Από τη στιγμή που ο Μπασινάς έδειξε επιδεξιότητα σε αρκετές θέσεις από τη μεσαία γραμμή και πίσω, ήταν επόμενο να αργήσει να βρει την αγωνιστική ταυτότητά του. Περίπου έναν μήνα όμως πριν μπει στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, παίρνει τα καλύτερα, επαγγελματικά δώρα, σε διάστημα τεσσάρων ημερών.

Τραυματισμοί και τιμωρίες, "στέλνουν" τον Παναθηναϊκό... λειψό στις γαλλικές όχθες του Ατλαντικού, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, για να αντιμετωπίσει τη Ναντ, προκειμένου να σφραγίσει τη πρώτη θέση του ομίλου του και στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ να αποφύγει τη Σπαρτάκ Μόσχας του "έξι στα έξι". Ο Χουάν Ρότσα δεν είχε δα τις πολλές επιλογές και ως εκ τούτου δίνει στον 19χρονο μία θέση στην αποστολή και τον πάγκο. Μπορεί ο Γιάννης Γκούμας να ήταν εκείνος που αγωνίστηκε έστω και ένα λεπτό, αλλά η αρχή είχε γίνει.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, το "τριφύλλι" υποδέχεται τον ΠΑΟΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο και δίχως το πόδι να ακουμπάει το γκάζι στο πάτωμα, επικρατεί με 2-0. Ο Μπασινάς κάνει το ντεμπούτο του και τα σχόλια που έπονται της εμφάνισής του κάνουν λόγο για παίκτη ο οποίος έδειξε να βρίσκεται χρόνια στην ομάδα. Όχι κι άσχημα, αν και η ελληνική υπερβολή δεν έλειψε, δεδομένου ότι αντικατέστησε τον Χουάν Χοσέ Μπορέλι, ένα δεκάλεπτο πριν το τέλος.

Πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν το ότι από το Καλοκαίρι του 1996 και έπειτα θα είναι από τις πρώτες αλλαγές της ομάδας του, κάτι που δεν έγινε. Παρά την καταστροφική πορεία του Παναθηναϊκού, ο Μπασινάς μένει στη μία συμμετοχή (όπως και το 1995-96) αλλά και σε τέσσερα παιχνίδια Κυπέλλου, στα οποία αγωνίστηκε κατά κύριο λόγο ως λίμπερο και δεξί μπακ.

Ο Ιούλιος του 1997 βρίσκει την ομάδα στη δεινή θέση να μην έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δίνει την ευκαιρία στον Βασίλη Δανιήλ να συμμαζέψει την κατάσταση. Όντως. Οι "πράσινοι" τελειώνουν το πρωτάθλημα με 28 νίκες σε 34 αγωνιστικές, την καλύτερη επίθεση αλλά και άμυνα. Πλην όμως, οι ήττες στα ντέρμπι τους αφήνουν μακριά από τον τίτλο.

Βέβαια, ο Μπασινάς κάνει τη δική του είσοδο στα δρώμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου και από τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα κατά κύριο λόγο, κερδίζει φανέλα βασικού και στο τέλος γράφει στο... μπλοκάκι 35 συμμετοχές σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Προηγουμένως, κατά τη διάρκεια της θερινής μεταγραφικής περιόδου, είχε περάσει στα ψιλά η υπογραφή του περίφημου πενταετούς συμβολαίου στην οποία έμελλε να... τσινήσει μόνο ο Σωτήρης Κυργιάκος.

Αρχίζουν τα δύσκολα...

Το 1998-99, με τον Δανιήλ στον πάγκο μέχρι την Άνοιξη, βρίσκει τον, τότε, 22χρονο και πάλι στις βασικές επιλογές. Κάνει το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του απέναντι στη Στεάουα στο Βουκουρέστι (2-2) αλλά αυτή ακριβώς η διοργάνωση ήταν που του προσέφερε απλόχερα τις πρώτες ανηφόρες. Στο εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι στη Λανς, ο Βόκολος τραυματίζεται ελαφρά, ο Μπασινάς παίρνει εντολή να κλείσει στο κέντρο της άμυνας μέχρι να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στο συμπαίκτη του αλλά για μερικά δευτερόλεπτα τον προλαβαίνει ο Ελουά και οι Γάλλοι παίρνουν τη νίκη με 1-0. Η κριτική που δέχθηκε επισκιάστηκε εν μέρει από τις διαμαρτυρίες για καταφανές πέναλτι στον Ασάνοβιτς αλλά στις 25 Νοεμβρίου του 1998γίνεται σαφές πως η μοίρα τον είχε... διαλέξει.

Στο πολικό ψύχος του Κιέβου, ο Παναθηναϊκός διεκδικεί τη νίκη (και σε μεγάλο ποσοστό τη πρόκριση) απέναντι στη Ντινάμο. Προηγείται με τον Ανδρέα Λαγωνικάκη, ο Σεργκέι Ρεμπρόφ ισοφαρίζει και ένα δεκάλεπτο πριν το τέλος, ο Κώστας Κιάσσος προσπαθεί να απομακρύνει τη μπάλα, θολώνει, τη πετάει στη πλάτη του Μπασινά ενώ έχει πλήθος άλλων επιλογών και εκείνη πέφτει στα δίχτυα του Γιόζεφ Βάντσικ. Κάπου εκεί η χρονιά, αν και πρόωρα, φαίνεται ήδη πολύ μεγάλη για τον νεαρό αμυντικό. Μία ανοιξιάτικη ήττα από τον ΠΑΟΚ ενεργοποιεί την απομάκρυνση του Δανιήλ, με τον Ρότσα στο τιμόνι σβήνει η ευκαιρία συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ο χαμένος τελικός του Κυπέλλου από τον Ολυμπιακό των δέκα παικτών και των δύο γκολ σε ένα ημίχρονο, δεν επιτρέπει χαμόγελα στη Παιανία. Ούτε κατά διάνοια.

Ανά(σ)ταση

Ο Ολυμπιακός έχει πάρει πλέον τρεις σερί τίτλους και ο ερχομός του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα εκλαμβάνεται ως παράδοση άνευ όρων. Οι, συλλήβδην, εκτιμήσεις διαψεύδονται πανηγυρικά. Ο τίτλος κατηφόρισε και πάλι στον Πειραιά, αλλά ο Παναθηναϊκός παίζει, στο 70% της περιόδου, υπέρτερο ποδόσφαιρο και ο Μπασινάς βελτιώνεται θεαματικά. Με τους Τάκη Φύσσα και Πέρσι Ολιβάρες να έχουν κατά βάση υπό την εποπτεία τους τις πτέρυγες, ο –από τον Αύγουστο του 1999 και έπειτα- διεθνής μέσος... μπαίνει πιο μέσα στο γήπεδο και τελειώνει το πρωτάθλημα με 29 συμμετοχές και τέσσερα γκολ, χωρίς να χάσει κάποιο από τα έξι ματς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

"Πρέπει να τον χτίσετε γύρω του"

Παρά τη καλή "μαγιά", ο Κυράστας αποφασίζει να αποφορτιστεί από το άγχος του πάγκου και τη σκυτάλη παίρνει ο Άγγελος Αναστασιάδης, ο οποίος γίνεται ο τέταρτος προπονητής που δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Μπασινά, μέχρι να αποχωρήσει και να αναλάβει και πάλι ο Κυράστας, από τα χέρια του Στράτου Αποστολάκη. Πάντως, ο 25χρονος καταφέρνει να σκοράρει σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ εντύπωση είχε προκαλέσει μία δήλωση του Πάουλο Σόουζα σε περιοδικό... " Ο Μπασινάς πρέπει να μείνει στον Παναθηναϊκό πολλά χρόνια και η ομάδα να χτιστεί γύρω του ". Την ίδια ώρα, μετά από κάθε άτυχο αποτέλεσμα, πολλοί το ρίχνουν στο ανάθεμα και αναρωτιούνται πως μπορεί να προκόψει ο σύλλογος με τους... Γκουμομπασινάδες. Ναι, αυτούς που ποτέ δεν βγήκαν να πουν ότι είχαν ντε και καλά τη στόφα του ηγέτη αλλά το Καλοκαίρι του 2004 έγιναν, κατά τεκμήριο, η πιο πετυχημένη γενιά της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τον Δεκέμβρη του 2001 ο Πορτογάλος μέσος αποτελεί παρελθόν για... ένα μπουκάλι κρασί (κόστους 3.000.000 ευρώ), ο Μπασινάς βέβαια μένει και ο Μάιος του 2002 τον βρίσκει και πάλι με άδεια χέρια, αλλά με 14 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ και δύο γκολ (Σάλκε – Μπαρτσελόνα), συν την εκπληκτική προσπάθεια μέχρι τα προημιτελικά του θεσμού. Πώς να μην γίνει σίριαλ η ανανέωση του συμβολαίου του, η οποία εν τέλει επιτυγχάνεται μετά από διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων και αφορά στα επόμενα τρία χρόνια με οψιόν επέκτασης για ακόμη έξι μήνες (κάτι που στο μέλλον έγινε).

Ναι μεν, αλλά

Η επόμενη σεζόν, το 2002-03, είναι αυτή που τελείωσε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Αφενός όμως τίποτα τέτοιο δεν προμηνυόταν, μετά την απομάκρυνση του Φερνάντο Σάντος και την έλευση του Σέρχιο Μαρκαριάν, αφετέρου ο Μπασινάς καταλαμβάνει εξέχουσα θέση πια στις συζητήσεις σχετικά με τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες. Στο προαναφερθέν, συντελεί η ονειρεμένη πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ που έμελλε να σταματήσει στη Λεωφόρο, απέναντι στη Πόρτο. Η ειρωνεία είναι πως αν η ρεβάνς ξαναγινόταν και ο Μπασινάς ήταν υγιής, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Το σίγουρο είναι πως ποτέ δεν θα το μάθουμε...

Η 11η Μαΐου όμως, τον βρίσκει και πάλι στο μάτι του κυκλώνα. Το "τριφύλλι" συντρίβεται από τον Ολυμπιακό με 3-0 στη Ριζούπολη και ο κόσμος ξεσπά κατά δικαίων και αδίκων. Τότε αρχίζει και ο κιτρινισμός. " Η κλίκα του Λυμπερόπουλου τα τσέπωσε ", " ο Μπασινάς και η παρέα του πρέπει να πάρουν δρόμο " και όλα τα συναφή. Ο ίδιος το... ψάχνει ώστε να αλλάξει επαγγελματική στέγη και χώρα αλλά δεν τα καταφέρνει. Ενσωματώνεται στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού και αρχίζει από το μηδέν την προσπάθεια εξεύρεσης δυνατού κινήτρου. Λίγοι σκέφτηκαν πως ο 27χρονος ελάχιστη ανάγκη είχε να συνεχίσει τη καριέρα του, από υλική σκοπιά.

Η λύτρωση

Στις ελληνικές τραγωδίες ισχύουν, μεταξύ άλλων, δύο πράγματα: Το τρίπτυχο ύβρης, άτης, νέμεσης αλλά και η κάθαρση. Η τελευταία έρχεται... δι ελέου και φόβου αλλά ο Άγγελος Μπασινάς την ένιωσε για τα καλά. Με έναν Παναθηναϊκό στον οποίο ελάχιστοι πίστευαν, φτάνει στη κατάκτηση του νταμπλ, ενώ το Καλοκαίρι, η Εθνική θριαμβεύει στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Αν εξαιρέσουμε τον ανεπανάληπτο εθνικό θρίαμβο, οι δύο κούπες σε... 16 απόπειρες είναι... τίποτα για τον Παναθηναϊκό. Σε ελάχιστες περιπτώσεις όμως τα προβλήματα αναζητήθηκαν έγκαιρα ή στη σωστή διάστασή τους.

Ο επίλογος

Η χρονιά που άρχισε με τον Γιτζάκ Σουμ, συνεχίστηκε με τον Ζντένεκ Σκάζνι, χρειάστηκε τον Τότη Φυλακούρη και τελείωσε με τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, δεν βρήκε τον Μπασινά σε καλή φόρμα. Η εικόνα του μετά τη λευκή ισοπαλία της προτελευταίας αγωνιστικής στο ντέρμπι με αντίπαλο την ΑΕΚ, να κάθεται στο χορτάρι και να ατενίζει το κενό, ίσως είναι η καλύτερη για να περιγράψει το φινάλε μίας σχέσης (κατά κανόνα) οργής. Έκτοτε, δεν έπαιξε σε άλλο επίσημο παιχνίδι με την πράσινη φανέλα. Με δικέφαλο φόρεσε τα ρούχα της δουλειάς (ΠΑΟΚ), με δικέφαλο τα έβγαλε.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν πως ίσως εν τέλει δε πάει σε ομάδα του εξωτερικού αλλά μείνει εντός λεκανοπεδίου Αττικής. Ό,τι και να γίνει, το σίγουρο είναι πως οι φίλοι των "πρασίνων" θα τον θυμούνται για καιρό και θα χρειάζεται πάντα να σπαταλούν άπλετο χρόνο για να συμφωνήσουν στο πόσο απαραίτητος ήταν και πότε θα έπρεπε να αποχωρήσει.