Βίοι αντίθετοι για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό

Το ντέρμπι του Ολυμπιακού Σταδίου μεταξύ ΑΕΚ και Παναθηναϊκού είχε έναν μεγάλο νικητή και ένα μεγάλο χαμένο σε επίπεδο βαθμολογίας, ψυχολογίας, αλλά και αντίκτυπου για τη συνέχεια. Οι ρεπόρτερ σχολιάζουν και αναλύουν πως προέκυψε αυτό το 4-1 υπέρ των “πρασίνων” και τι έπεται στη συνέχεια για τις δύο ομάδες.

ΑΕΚ: Και τώρα τι;

Δεν ξέρω πραγματικά τι μπορεί να σχολιάσει κάποιος για ένα ματς που τελείωσε 4-1 υπέρ του Παναθηναϊκού. Αυτό το ντέρμπι δεν είναι τίποτε άλλο από την επιβεβαίωση της φόρμας στην οποία βρίσκονται αυτόν τον καιρό οι δύο ομάδες. Από την αρχή του 2007, ακόμα και στους αγώνες που κέρδισε, δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ήταν στραβό το κλήμα όμως, το έφαγε και ο… Νίνης. Ο πιτσιρικάς του Παναθηναϊκού είχε μία καταπληκτική εκτέλεση κόρνερ, που τελείωσε ιδανικά ο Γκούμας, αλλά και ένα γκολ-ποίημα. Δύο ενέργειες που άλλοι παίκτες θέλουν δύο αγώνες για να κάνουν, ο μικρός τις έκανε σε οκτώ λεπτά!

Για να μην νομίσουν κάποιοι όμως ότι αναφέρομαι στον Νίνη για να ξεφύγω από τη κριτική της ΑΕΚ, θα συνεχίσω σε «κιτρινόμαυρο» φόντο. Είναι σαφές ότι η ομάδα έχει χάσει τη… φρεσκάδα της. Μου φαίνεται ότι το φετινό πλάνο φτιάχτηκε με κυρίαρχο στόχο να περάσει η ομάδα στη φάση των ομίλων του Champions League κι αν σε αυτό προστεθούν οι τραυματισμοί τότε έχουμε την «ακτινογραφία» της ΑΕΚ αυτή τη περίοδο. Παίκτες κουρασμένοι, ομάδα που οι αυτοματισμοί δεν βγαίνουν.

Από κει και πέρα όμως υπάρχουν και τα όσα έγιναν στις κερκίδες προς το τέλος του αγώνα και αυτά που έγιναν έξω από το γήπεδο μετά τη λήξη. Ήρθε η ώρα λοιπόν που ο «εμφύλιος», ένας ακόμα, παίρνει διαστάσεις και το μόνο σίγουρο είναι η μοναδική χαμένη από όλα αυτά είναι η ομάδα.

Κάπου εκεί όμως οι παίκτες πρέπει να σκεφτούν ότι η κατάσταση μπορεί να πάει προς το καλύτερο μόνο αν βοηθήσουν και οι ίδιοι. Το… τρένο της 2ης θέσης δεν χάθηκε, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από δω και πέρα για να καλύψει η ομάδα κυρίως το ψυχολογικό χάντικαπ από την εικόνα που δείχνει τους δύο τελευταίους μήνες.

Όσο για τον «πόλεμο» που πλέον είναι ανοιχτός και χωρίς προκαλύψεις, ο Θεός να φωτίσει και τις δύο πλευρές. Βοήθεια χρειάζεται και από τον πρόεδρο που πρέπει να εμπνεύσει ξανά όλους εκείνους τους φίλους της ομάδας, των οποίων τη στήριξη έχει χάσει. Βοήθεια χρειάζεται βέβαια και από τον κόσμο, που πρέπει να σταθεί κοντά στην ομάδα για να κερδίσει ίσως τη δεύτερη θέση.

Το καλοκαίρι πάντως χρειάζονται κινήσεις ουσιαστικής ενίσχυσης του έμψυχου δυναμικού και γενναίες αποφάσεις για το μέλλον της ομάδας.

Υ.Γ. Σε έναν τέτοιο αγώνα και με όσα έγιναν, πέρασε και σε δεύτερη μοίρα η αποχώρηση του Ίλια Ίβιτς από τη τεχνική διεύθυνση της ομάδας. Θεωρώ ότι αυτή η αποχώρηση –σε συνδυασμό με το τετραετές συμβόλαιο του Φερέρ- σημαίνει την εν λευκώ ανάληψη της οργάνωσης, στελέχωσης και προόδου της ομάδας από τον Λορέντσο Σέρα Φερέρ.

Παναθηναϊκός: Ιδανική κατάσταση

Καλή η πλακίτσα, αλλά πριν τα ματς. Άσχετα αν οι σοβαρότερες παραδοχές γίνονται μεταξύ σοβαρού και αστείου. Μετά τα ματς όμως, καλό θα ήταν να μιλάμε περισσότερο ποδοσφαιρικά, με λιγότερα χωρατά.

Για το παιχνίδι της Κυριακής, δεν μέτρησε τίποτε περισσότερο από την διαφορά ποιότητας και βάθους εναλλακτικών λύσεων στις δύο ομάδες. Όπως επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός, ότι επιτέλους σ’ ένα παιχνίδι βγήκαν οι φάσεις για μία ομάδα που αναλώνει άφθονο χρόνο στην τακτική και στο τελείωμα φάσεων.

Αυτή τη φορά, ο Παναθηναϊκός έχασε τις λιγότερες ευκαιρίες από κάθε άλλο παιχνίδι, με τον Βίκτορ Μουνιόθ στην τεχνική του ηγεσία. Ευτύχησε να κάνει δύο γκολ στις τρεις πρώτες ευκαιρίες του και από κει και πέρα, όλα έγιναν ευκολότερα.

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, οι «πράσινοι» έπνιξαν τον αντίπαλο σε επίπεδο τακτικής και ακριβώς επειδή αυτή τη φορά έλειψαν τα παιδαριώδη προσωπικά λάθη, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι γνωρίζουμε.

Την επομένη του αγώνα με τη Λανς, σημείωνα σε άρθρο στην «Sport XL», ότι η επιλογή στόχων δεν είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων ομάδων. Αν αυτό συμβεί, τότε απορρέει από την ανασφάλεια για την πραγματική ισχύ τους.

Ο Παναθηναϊκός έχει πληρώσει ακριβά στο παρελθόν την πολιτική του να μην διαλέγει στόχους, σε αγωνιστικό επίπεδο, δηλαδή στον τομέα της ενδεκάδας που κατεβάζει στο χορτάρι. Δεν ξεχνώ την τεράστια ευκαιρία που χάθηκε για έναν δεύτερο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της περιόδου 2002-’03. Τότε που θυσιάσαμε τον Μπασινά στο ελληνικό πρωτάθλημα και παίξαμε τον επαναληπτικό με την Πόρτο (0-1 με τον Ολισαντέμπε, στην Πορτογαλία) με αμυντικό μέσο τον Παντελή Κωνσταντινίδη.

Σε μία ομάδα ψυχολογίας μάλιστα, όπως είναι η ΑΕΚ, η απόρριψη στόχων είναι εγκληματική πράξη. Φαίνεται ότι δεν πήραν το μάθημά τους, όταν διαδήλωναν με μπλουζάκια ότι δεν πάνε για πρωτάθλημα κόντρα στον Ιωνικό. Το επανέλαβαν την Τετάρτη και το πλήρωσαν ξανά…