Βιβλίο που γκρεμίζει τον ολλανδικό μύθο των 70s

Σύμφωνα με την εφημερίδα “Goal”, η οποία αναπαρήγαγε την είδηση, ο δημοσιογράφος Γκουίντο Ντέρκσεν συγκέντρωσε μαρτυρίες από το γιατρό της ολλανδικής ομοσπονδίας και άλλους αρμοδίους, όπου προκύπτει ότι οι απαγορευμένες ουσίες είχαν συμβάλει τα μέγιστα στις επιτυχίες του Άγιαξ, της Φέγενορντ, της Τβέντε και της εθνικής.

Ο 43χρονος δημοσιογράφος παραχώρησε συνέντευξη στο NOS (σ.σ. κρατικός τηλεοπτικός σταθμός της χώρας) όπου είπε μεταξύ άλλων: “Σε αυτό το βιβλίο ο Φριτς Κέσελ (σ.σ. επί 31 χρόνια γιατρός της ολλανδικής ομοσπονδίας) παραδέχεται για πρώτη φορά ότι γνώριζε για το ντόπινγκ γενικά στο ολλανδικό ποδόσφαιρο και ειδικά για την εθνική ομάδα που έφτασε στους τελικούς του Μουντιάλ το 1974 και το 1978. Ξεκαθαρίζει, όμως, ότι ποτέ δεν έδωσε αυτός ντόπα στους ποδοσφαιριστές.

Πολλοί Ολλανδοί ποδοσφαιριστές ντοπάρονταν σε εβδομαδιαία βάση. Από τη δεκαετία του ’50 υπήρχαν χάπια και τα χρησιμοποιούσαν οι ποδοσφαιριστές της DOS (πρωταθλήτρια Ολλανδίας το 1958). Τη δεκαετία του ’70 υπήρξε εκτεταμένη χρήση αμφεταμινών στον Αγιαξ, τη Φέγενορντ και την Τβέντε. Τη δεκαετία του ’80, ύστερα από ένα κρίσιμο ματς με την Άλκμααρ, αρκετοί ποδοσφαιριστές της Φέγενορντ λιποθύμησαν στα αποδυτήρια δίχως προφανή αιτία. Η Φέγενορντ και ο Αγιαξ έπαιξαν στους τελικούς του Διηπειρωτικού με Εστουντιάντες και Ιντεπεντιέντε προφανώς ντοπαρισμένοι”.

Στο βιβλίο μιλάει και ο επί 12 χρόνια (1960-1972) μασέρ του Άγιαξ (Σάλο Μίλερ), ο οποίος αποκαλύπτει ότι ο τότε γιατρός της ομάδας (Τζον Ρόλινκ), προσέφερε χάπια στους ποδοσφαιριστές επισημαίνοντας ότι ήταν βιταμίνες ενώ στην πραγματικότητα ήταν αμφεταμίνες.

Ως εκ τούτου μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι αρκετοί Ολλανδοί ποδοσφαιριστές της εποχής, όπως οι Νίκο Ράιντερς, Γιαν Γέουρινχ, Ντικ φαν Ντάικ, Γιόχαν Νέεσκενς, είχαν καρδιακά προβλήματα σε νεαρή ηλικία.