Βλάχος στο Contra.gr: "Έτσι το σηκώσαμε το '83"

Ο Βαγγέλης Βλάχος, ο τελευταίος σκόρερ σε τελικό ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, αποδέχτηκε την πρόσκλησή και θυμήθηκε μαζί μας τις στιγμές του αγώνα της 29ης Ιουνίου 1983, όταν η Ένωση με ένα γκολ του Μαύρου κι ένα δικό του, είχε πάρει την κούπα επικρατώντας με 2-0. Συγκινήθηκε, δάκρυσε, σε αρκετές περιπτώσεις ενώ μιλούσε, σταματούσε για να δείξει τα χέρια του: 'κοίτα ανατριχιάζω που το λέω', όμως είχε τα πάντα έντονα στο μυαλό του και εξιστόρησε τα γεγονότα με πολλές λεπτομέρειες.

Δεν μιλήσαμε όμως μόνο για το τότε... Ο 55χρονος προπονητής κλήθηκε να επιλέξει ποιον μεταξύ Αραούχο και Πρίγιοβιτς θα έβαζε στη δική του 11άδα, να απαντήσει σχετικά με το αν υπάρχει φαβορί, ενώ αποκάλυψε με ποιον παίκτη η ΑΕΚ θα είχε "σιγουράκι" το τρόπαιο.

Δεν δίστασε ακόμη να πάρει θέση για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, τον Ιβάν Σαββίδη, αλλά και το γήπεδο της ΑΕΚ, να εκφράσει τα συναισθήματα που έχει για τους "κιτρινόμαυρους", αλλά και τη συμπάθεια για τον Παναθηναϊκό, στον οποίο έφαγε 'χρυσό ψωμί'.

Τον ρωτήσαμε και μίλησε ανοιχτά για τη θητεία του στον πάγκο της Ένωσης, όταν λειτούργησε με συναίσθημα και όχι με τη λογική, με αποτέλεσμα να πληρώνει μέχρι και σήμερα επαγγελματικά την επιλογή του αυτή.

Θυμήθηκε τέλος τη στιγμή που έκανε 'κακό' ως προπονητής στην ΑΕΚ. Το βράδυ εκείνο που δεν κοιμήθηκε επειδή κέρδισε την ομάδα της καρδιάς του, έχοντας κι αυτός 'μερίδιο ευθύνης' για την απώλεια ενός τίτλου που ενδεχομένως θα άλλαζε τη μοίρα του "δικεφάλου".

Τι θυμάστε από τον τελικό του 1983;

Για μένα αποτελεί σταθμό ποδοσφαιρικής ζωής. Είναι μια από τις σημαντικές στιγμές μου, διότι πρόκειται για μια "μαγική" νύχτα. Δηλαδή, έχουμε κατακτήσει το κύπελλο, είναι ο πρώτος μου τίτλος, έχω σκοράρει και είμαι σε ηλικία 21 ετών, ο νεότερος αρχηγός σε τελικό στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Υπάρχει ένας συνδυασμός γεγονότων τα οποία είναι χαρακτηριστικά και δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Απέναντί μου ένας τεράστιος παίκτης, ο Γιώργος Κούδας, ο οποίος θέλει να τελειώσει την καριέρα του παίρνοντας έναν τίτλο. Ακόμη και τώρα φέρνω στη μνήμη μου τις εικόνες και είναι σαν να το ζω.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

Τι ακολούθησε μετά;

Μετά τον αγώνα οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν φανταστικές. Δεν το έχω πει πουθενά μέχρι σήμερα αυτό. Γυρίσαμε στη Φιλαδέλφεια με το πούλμαν από το ΟΑΚΑ, εγώ θυμάμαι δεν είχα πάρει αυτοκίνητο και θα έπρεπε να πάω με ταξί ουσιαστικά μια απόσταση 2-3 χιλιομέτρων μέχρι το σπίτι μου. Θυμάμαι ακόμη και τώρα, δεν πατούσα στη γη. Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ που μας περίμεναν εκεί με πήραν στα χέρια κι έφτασα στο σπίτι μου χωρίς να περπατήσω. Θυμάμαι ότι στο σπίτι με περίμεναν οι γονείς μου. Είναι πράγματα που δεν ξεχνιούνται.

Πήρα πολλούς τίτλους και με τον Παναθηναϊκό, όμως αυτή η στιγμή είναι χαραγμένη στη μνήμη μου επειδή όπως είπα και πριν ήταν ένας συνδυασμός πολλών γεγονότων που έκαναν τη νύχτα αυτή "μαγική".

Η ΑΕΚ τότε είχε παραταχθεί με 11 Έλληνες παίκτες. Έπαιξε ρόλο αυτό;

Ήταν αλλιώς τα πράγματα τότε. Δεν είχαμε την πολυτέλεια λόγω των κανονισμών να έχουμε πολλούς ποιοτικούς ξένους στην ομάδα. Δεν υπήρχαν και τα πολλά λεφτά. Θυμάμαι πρόεδροι ήταν οι Παναγίδης, Ρουσάκης και Λεφάκης, είχαν αναλάβει τις τύχες της ομάδας εκείνη την εποχή, σε μια περίοδο που οι διοικήσεις άλλαζαν κάθε χρόνο. Ωστόσο το γεγονός ότι ήμασταν όλοι Έλληνες έπαιξε σημαντικό ρόλο. Καιγόμασταν όλοι για τον τίτλο. Αν θυμάμαι καλά, ο Αρδίζογλου, ο Θωμάς και ο Αρβανίτης είχαν εμπειρία από τίτλους. Οι άλλοι όλοι διψούσαμε να πάρουμε ένα τρόπαιο και δώσαμε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσαμε.

Θέλω να πω κάτι πάνω σε αυτό και να το γενικεύσω. Αν είναι να έρχονται ξένοι ποδοσφαιριστές, στην Ελλάδα οι οποίοι είναι καλύτεροι των Ελλήνων, τότε καλώς να έρθουν. Αν δεν είναι καλύτεροι όμως δεν πρέπει οι ομάδες να βασίζονται σε αυτούς. Όπως και για τους προπονητές ισχύει το ίδιο.

Πως είναι να πετυχαίνεις γκολ όταν κρίνεται τίτλος;

Κάποια στιγμή ο Θωμάς Μαύρος, αυτός ο μεγάλος άνθρωπος και ποδοσφαιριστής, με βρήκε σε μια στάση μετά το τέλος της προπόνησης και σταμάτησε με το αυτοκίνητό του για να με πάει σπίτι μου. Τότε λοιπόν μου είχε πει 'μικρέ, να θυμάσαι ότι στα μεγάλα ματς γράφεις ταυτότητα σαν ποδοσφαιριστής, σε χαρακτηρίζουν σαν παίκτη. Σε αυτά τα ματς, αν καταφέρεις να έχεις και πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν θα τα ξεχάσει κανείς'. Να μετά από 34 χρόνια που δεν το έχει ξεχάσει κανείς το τι συνέβη. Άρα λοιπόν μπορώ να απαντήσω πολύ εύκολα τώρα, ότι η χαρά είναι διπλή. Διότι, εκτός του ότι έχεις πετύχει γκολ κι έχεις συμβάλει στη νίκη της ομάδας, έχεις κάνει κάτι το οποίο γράφεται και μένει χαραγμένο στη μνήμη μετά από τόσα χρόνια.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΥΠΕΔΕΙΞΕ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΟ

Είναι βαριά η ευθύνη σε ηλικία 21 ετών να είσαι αρχηγός της ΑΕΚ;

Θέλω να πω σε αυτό το σημείο ότι ο Θωμάς Μαύρος ήταν αυτός που είχε εκλεγεί αρχηγός. Δεν ξέρω τι συνέβη στους πρώτους αγώνες και ξαφνικά ο Θωμάς στα αποδυτήρια ζήτησε το λόγο και προς έκπληξη όλων είπε ότι 'θέλω να παραδώσω την αρχηγία στον Βαγγέλη Βλάχο, τον οποίο θεωρώ και ικανό και σαν αρχηγό και σαν συμπαίκτη και σαν συνάδελφο, να μας εκπροσωπεί σε όλα τα ματς που έρχονται'. Ήταν τεράστια η έκπληξη γιατί τότε υπήρχαν στην ομάδα παίκτες μεγαλύτεροι από μένα, με πολλή εμπειρία κι όμως επέλεξε εμένα. Όλα τα οφείλω στον Θωμά. Το να είσαι αρχηγός σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ είναι τεράστια η ευθύνη. Δεν μιλάμε για έναν οποιοδήποτε σύλλογο. Είναι πολύ μεγάλη η πίεση που υπάρχει σε αυτό το επίπεδο.

Πως θυμάστε τον ΠΑΟΚ σε εκείνο το παιχνίδι; Πώς ήταν η ψυχολογία σας πριν από το ματς;

Ήταν πολύ καλή ομάδα ο ΠΑΟΚ και στο παιχνίδι ήταν καλύτερος από εμάς. Είχε περισσότερες ευκαιρίες, δημιούργησε περισσότερες φάσεις, γενικότερα ήταν πιο καλός. Εμείς όμως ευτυχίσαμε να βάλουμε αυτά τα γκολ και να κερδίσουμε το παιχνίδι. Και σαν υλικό πάντως ο ΠΑΟΚ εκείνη την εποχή είχε καλύτερο από την ΑΕΚ, όμως επειδή στο ποδόσφαιρο που είναι "αντιδημοκρατικό" σαν άθλημα, μετράει το δια ταύτα στους τελικούς. Σε ένα ματς δεν μπορείς να κάνεις προβλέψεις κι εμείς πήραμε έναν τίτλο, ο οποίος ήταν πάρα πολύ σημαντικός για εμάς. Ίσως άλλαξε και την αγωνιστική πορεία για κάποιους παίκτες από εμάς κι έδωσε κάποια οντότητα και πάλι στην ΑΕΚ.

Εκείνη η ομάδα είχε κάτι κοινό με την τωρινή;

Δεν νομίζω. Επειδή είμαι και προπονητής και παρακολουθώ την εξέλιξη του ποδοσφαίρου, εκείνη την εποχή μπορεί να υπήρχε μεγαλύτερο ταλέντο, όμως αυτό που υπάρχει τώρα, η ταχύτητα, το αθλητικό κομμάτι δεν υπήρχε τότε σε καμία περίπτωση. Δεν υπάρχουν στοιχεία που μπορώ να τα χαρακτηρίσω κοινά με τη σημερινή ΑΕΚ.

Ο Χέλμπουτ Σενέκοβιτς, προπονητής της ΑΕΚ σε εκείνο το ματς, τι σας είχε πει; Υπάρχει κάποιο παρασκήνιο που δεν έχει γίνει γνωστό;

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που ήταν από τους πιο σοβαρούς προπονητές που ήρθαν στην Ελλάδα. Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω γι' αυτόν και να πω μετά από τόσα χρόνια, ότι κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αυτό που βγάζαμε στο γήπεδο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, αυτή η μαγκιά, αυτό το στυλ, έτσι όπως παίζαμε, οφείλεται σε αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι βγαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο για το παιχνίδι, μας αγκάλιαζε έναν-έναν και μας ενθάρρυνε λέγοντας πως αυτό το ματς είναι που θα μας δώσει τη χαρά όλης της χρονιάς. Δεν είχαμε κάνει τόσο καλή πορεία στο πρωτάθλημα και μας έλεγε πως από αυτό το παιχνίδι θα μπορούμε να θυμόμαστε για κάτι καλό αυτή τη σεζόν σε όλη μας τη ζωή. Και να λοιπόν που επιβεβαιώνεται.

Σήμερα είθισται μετά από ένα τρόπαιο να το γιορτάζουν οι ομάδες στα μπουζούκια. Εκείνο το βράδυ πώς διασκεδάσατε;

Σαν ομάδα, όχι δεν κάναμε κάτι. Ο καθένας μας όμως το γιόρτασε με τον δικό του τρόπο. Εγώ θυμάμαι είχα βγει και είχα γιορτάσει τον τίτλο μαζί με τον Γεωργαμλή.

Ήταν το γκολ αυτό ένα από τα καλύτερα της ποδοσφαιρικής σας καριέρας;

Ναι, προφανώς και είναι. Έχω πετύχει κι άλλα γκολ αλλά αυτό εκτός από όμορφο γκολ έχει και ξεχωριστή σημασία. Θυμάμαι ξεκίνησα από το χώρο του κέντρου και με κάποιες ντρίμπλες έφτασα στην περιοχή και πλάσαρα τον Φορτούλα.

Ο τίτλος θα δώσει κίνητρο σε Μελισσανίδη και Σαββίδη

Η ΑΕΚ έχει 3Χ3 στους τελικούς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, παίζει ρόλο αυτό στην ψυχολογία;

Είναι σημαντικό. Και βέβαια παίζει ρόλο η παράδοση και νομίζω πως είναι ένα στοιχείο που πρέπει να το συμπεριλάβουμε στα θετικά της ΑΕΚ γι' αυτό το ματς. Από εκεί και πέρα, κάθε ομάδα ξεχωριστά θέλει τον τίτλο για τους δικούς της λόγους. Η ΑΕΚ θέλει να το κατακτήσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά, κάτι που θα κάνει τους φιλάθλους όλων των ομάδων να εμπεδώσουν ότι η ομάδα επέστρεψε για τα καλά μετά την περιπέτειά της στις μικρότερες κατηγορίες. Από την άλλη πλευρά ο ΠΑΟΚ μετά από πολλά χρόνια θέλει να επιστρέψει στους τίτλους και έχει τη... δίψα να κατακτήσει το τρόπαιο, με το οποίο θεωρώ ότι θα αλλάξει ακόμη και η ιστορία του.

Δεν είναι μόνο ο τίτλος, διότι υπάρχει ένας Σαββίδης που είναι ισχυρός, όπως και ο Μελισσανίδης και θα σκεφτεί άλλα πράγματα, ότι η προσπάθεια που κάνει ανταμείβεται και θα του δώσει κίνητρο για να κάνει ακόμη μεγαλύτερη επένδυση στην ομάδα την επόμενη χρονιά. Αυτό ισχύει και για την ΑΕΚ βέβαια, αν πάρει το δεύτερο συνεχόμενο, επόμενος στόχος πρέπει να είναι το πρωτάθλημα, να έρθουν καλύτεροι παίκτες, να ενισχυθεί κι αυτή σημαντικά.

Ποια είναι τα δυνατά και αδύναμα σημεία των δύο αντιπάλων;

Νομίζω ότι πάνω-κάτω είναι ίδιες οι δύο ομάδες. Δεν διαφέρουν πολύ. Θεωρώ ότι στο κέντρο ο ΠΑΟΚ έχει μια υπεροπλία. Είναι και πιο επιθετική ομάδα, όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και εκτός. Το διαπιστώνουμε και από τις δηλώσεις που είναι πιο επιθετικές συγκριτικά με την ΑΕΚ, η οποία κρατά χαμηλό προφίλ όλο το χρόνο που της έχει βγει σε καλό. Πιστεύω ότι όποια ομάδα πάρει προβάδισμα θα αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Φάνηκε και στο ΟΑΚΑ στο παιχνίδι για το πρωτάθλημα, όταν η ΑΕΚ προηγήθηκε νωρίς και την κυνηγούσε ο ΠΑΟΚ και ήταν πιο εύκολο γι' αυτήν να πετύχει κι άλλα γκολ.

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΩΡΑ

Αραούχο – Πρίγιοβιτς, είστε προπονητής, ποιον θα επιλέγατε για την ομάδα σας;

Και οι δύο μου αρέσουν. Θα μου άρεσε να παίζω 4-4-2 και να έχω τον Πρίγιοβιτς λίγο πιο μπροστά και τον "μάγο" Αραούχο λίγο πιο πίσω ως περιφερειακό φορ. Θα ήταν ο ιδανικός συνδυασμός. Και οι δύο είναι καταπληκτικοί ποδοσφαιριστές και ήταν τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα δώρα και για τις δύο ομάδες.

Όπως είπαμε είστε ο τελευταίος σκόρερ της ΑΕΚ σε τελικό Κυπέλλου κόντρα στον ΠΑΟΚ, ποιος θα είναι ο επόμενος;

Εμένα ο Μάνταλος μου αρέσει πάρα πολύ σαν παίκτης. Παίζει όπως έπαιζα εγώ. Νομίζω ο Μάνταλος ή ο Αραούχο θα είναι ο σκόρερ της ΑΕΚ, εφόσον πετύχει γκολ.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο τωρινός Μάνταλος ήταν ο Βλάχος της εποχής εκείνης και ο Αραούχο, ο Μαύρος της εποχής εκείνης;

Όχι. Νέος Μαύρος για εμένα δεν υπάρχει. Είναι ένας και μοναδικός. Και ο Μαύρος και ο Ντέμης και ο Αναστόπουλος ήταν επιθετικοί που η μπάλα μπορούσε να χτυπά στο αυτί τους και να μπαίνει γκολ. Είχαν το χάρισμα του δεινού σκόρερ. Ο Αραούχο είναι διαφορετικός τύπος παίκτη. Για τον Μάνταλο θα πω ότι είναι καταπληκτικός παίκτης. Δεν θέλω να τον συγκρίνω με εμένα, μπορεί να είναι και καλύτερος από εμένα. Θεωρώ ότι όλο το μέλλον του ανήκει. Του έχει δοθεί η ευκαιρία μέσω της ΑΕΚ να κάνει το βήμα για ένα μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Του εύχομαι μόνο να είναι γερός. Όλα τα προσόντα τα έχει. Να μη σταματήσει να δουλεύει. Είναι δουλευταράς μαθαίνω, ενώ εγώ αντίθετα ήμουν τεμπέλης.

Ποιον άλλο παίκτη της τωρινής ΑΕΚ ξεχωρίζετε;

Μου αρέσουν πολύ ο Γιόχανσον και ο Σιμόες. Η εμπειρία του Τσιγκρίνσκι νομίζω θα παίξει καθοριστικό ρόλο ανασταλτικά για την ΑΕΚ. Ξεχωρίζω ακόμη τον μικρό τον Γαλανόπουλο. Πιστεύω ότι είναι ένας παίκτης ο οποίος στο μέλλον θα μας απασχολήσει.

Αν σας έλεγαν να επιλέξετε έναν παίκτη από την ΑΕΚ του 1983 για την τωρινή, ποιος θα ήταν αυτός;

Τον Θωμά Μαύρο. Δίχως δεύτερη σκέψη. Τον Μαύρο και σιγουράκι το Κύπελλο για την ΑΕΚ.

Υπάρχει φαβορί στην αναμέτρηση;

Δεν υπάρχει φαβορί. Όποιος κάνει προβλέψεις σε ένα παιχνίδι σαν κι αυτό κάνει μεγάλο λάθος. Το είπα και πριν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα "αντιδημοκρατικό". Με την έννοια ότι ενώ στα άλλα αθλήματα, για παράδειγμα στο μπάσκετ ο καλύτερος κερδίζει συνήθως, στο ποδόσφαιρο βλέπουμε μια ομάδα να έχει μόλις 30% κατοχή και εκμεταλλεύεται μισή φάση, βάζει ένα γκολ και κερδίζει το ματς.

Πέρυσι ο τελικός έγινε χωρίς κόσμο, φέτος η κάθε ομάδα θα έχει από 8.000 οπαδούς. Τότε στο Στάδιο βρίσκονταν 72.899 φίλαθλοι. Ήταν το πρώτο μεγάλο ματς στο ΟΑΚΑ όπως είπαμε, πώς ήταν αλήθεια η ατμόσφαιρα;

Χαμός γινόταν. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική, δεν περιγράφεται. Δεν είχαμε ζήσει ποτέ κάτι ανάλογο. Το σκέφτομαι και να, ανατριχιάζω. Μετά έπαιξα και με τον Παναθηναϊκό ένα ματς με τη Χόνβεντ και είχε πάνω από 80.000 κόσμο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος πρέπει να γεμίζει τα γήπεδα. Τα ματς να έχουν φιλάθλους και από τις δύο ομάδες. Εύχομαι οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ να φωνάξουν, να το ευχαριστηθούν, να γίνουν ο 12ος παίκτης για τις ομάδες τους, να δώσουν την ψυχή τους, αλλά μέχρι εκεί. Έχουμε αδικήσει το ποδόσφαιρό μας με αυτό που γίνεται και δεν υπάρχουν φίλαθλοι. Οι φίλαθλοι δίνουν άλλη χαρά στο γήπεδο για τον ποδοσφαιριστή. Η τραγική εικόνα του περσινού τελικού εύχομαι να μην ξαναϋπάρξει και αυτό το ματς με την παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων είναι μια ευκαιρία για μια καινούργια αρχή.

Πάντως θυμάμαι και σε εκείνο το ματς, υπήρχε ένταση πριν τη σέντρα. Και τότε βγήκαμε εγώ από την ΑΕΚ και ο Κούδας από τον ΠΑΟΚ σαν αρχηγοί, πήραμε το μικρόφωνο και παρακαλέσαμε τους φιλάθλους να σεβαστούν αυτό το στολίδι του αθλητισμού, το ΟΑΚΑ.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΟΒΙΒΑΣΤΕΙ Η ΑΕΚ

Βρεθήκατε στο τιμόνι της ΑΕΚ στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της. Περνούσε τότε, στην αρχή της χρονιάς η σκέψη από το μυαλό σας ότι υπήρχε ενδεχόμενο να υποβιβαστεί στο τέλος;

Όχι, γι' αυτό και ανέλαβα. Πρέπει να πω ότι εκείνη απόφαση να αναλάβω ήταν το μεγαλύτερο λάθος της προπονητικής καριέρας μου. Υπερίσχυσε το συναίσθημα από τον επαγγελματισμό. Εγώ το λάθος μου αυτό το πληρώνω επαγγελματικά ακόμη και σήμερα. Δεν πίστευα πάντως σε καμία περίπτωση ότι η ομάδα θα υποβιβαστεί. Όταν ξεκίνησε η χρονιά είχαμε κάποιους παίκτες. Πίστευα ότι θα μπορούσα να πείσω και τον Λυμπερόπουλο να συνεχίσει για ακόμη έναν χρόνο. Θεωρούσα λοιπόν ότι -και με τα παιδιά τα υπόλοιπα, επειδή δεν είχαμε δικαίωμα να κάνουμε μεταγραφές- θα μείνει η ομάδα στην κατηγορία. Ήταν η πιο δυσάρεστη στιγμή της ζωής μου, να βλέπω την ομάδα της καρδιάς μου να πηγαίνει εκεί που πήγε. Όμως αποδείχτηκε ότι στο τέλος όλα έγιναν για καλό.

Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα η ομάδα να μείνει στην κατηγορία, έστω με τα χίλια ζόρια και να έχει μετά στην ηγεσία της έναν άνθρωπο όπως ο Μελισσανίδης, ο οποίος είναι ένας ισχυρός άνθρωπος και δυστυχώς το ποδόσφαιρο είναι μόνο χρήματα. Για την ώρα η ΑΕΚ δεν έχει κάνει τις κινήσεις που εγώ ως προπονητής και ως ΑΕΚτζής θα ήθελα. Υπάρχει βέβαια ένα ελαφρυντικό, το θέμα του γηπέδου. Και μιας και το αναφέρω θα ήθελα να πω πως είναι υποχρέωση του ίδιου του κράτους να διευκολύνει όλες τις μεγάλες ομάδες να έχουν το δικό τους γήπεδο. Να κάνει και η ΑΕΚ, να κάνει και ο Παναθηναϊκός ένα γήπεδο στολίδι. Επίσης δεν υπάρχει ΑΕΚ εκτός Φιλαδέλφειας.

Δηλώνετε ΑΕΚτζής, όμως περάσατε αρκετά χρόνια και στον Παναθηναϊκό, υπάρχει συμπάθεια για το "τριφύλλι";

Είμαι ΑΕΚτζής, ομάδα δεν αλλάζεις στη ζωή. Όμως έχω συμπάθεια και στον Παναθηναϊκό. Έπαιξα σε αυτή την ομάδα πήρα τίτλους, πέρασα καταπληκτικά, έφαγα "χρυσό ψωμί", μου έχουν φερθεί άψογα και οι φίλαθλοι και η διοίκηση του Παναθηναϊκού. Ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά στην ΑΕΚ, όμως στον Παναθηναϊκό καταξιώθηκα. Μέχρι και σήμερα μου φέρονται καταπληκτικά, όμως η ομάδα της ζωής μου και της καρδιάς μου είναι η ΑΕΚ.

Πιστεύετε ότι η μεταγραφή σας στον Παναθηναϊκό, αλλά και του Γεωργαμλή που ακολούθησε, ήταν αιτία για να γιγαντωθεί η έχθρα μεταξύ ΑΕΚτζήδων και Παναθηναϊκών;

Είχαν πάντα καλές σχέσεις οι δύο ομάδες. Γενικά η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα ήσυχη, την συμπαθούσαν όλες οι άλλες ομάδες. Και στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ που πηγαίναμε μας συμπεριφέρονταν καλά. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μια ένταση στις σχέσεις των δύο ομάδων. Εμείς κάναμε χρήση τότε της επαγγελματικής μας ιδιότητας. Δεν άλλαξε όμως μέσα μας η αγάπη μας για την ΑΕΚ. Όταν έληγε το ματς του Παναθηναϊκού και εγώ και ο 'κόκος' ρωτούσαμε να μάθουμε τι έκανε η ΑΕΚ.

Πώς είναι το συναίσθημα να αγωνίζεσαι απέναντι στην ομάδα που αγαπάς;

Οι πρώτες φορές ήταν δύσκολες. Θυμάμαι στο πρώτο ματς όταν με είδαν οι οπαδοί της ΑΕΚ άρχισαν να βρίζουν εμένα, τη μητέρα μου, είχε ξεχαστεί το ματς, εγώ ήμουν το επίκεντρο. Πέρασαν πολλά χρόνια για να πάω σε εκδήλωση της ΑΕΚ. Πήγα στους παλαίμαχους για να με βραβεύσουν και τότε όπως είπα 'γύρισα στο σπίτι μου'. Ήμουν σημαία της ΑΕΚ, ένα παιδί που βγήκε από τα "σπλάχνα" της ομάδας. Αν έκανα καλά ή όχι που πήγα στον Παναθηναϊκό θα το κρίνει η ιστορία.

Παραδοσιακά ποιον θεωρείτε ότι είναι ο πιο μεγάλο αντίπαλος από τους άλλους τρεις;

Νομίζω πως ο αντίπαλος της ΑΕΚ, από εκείνα τα χρόνια, ο "εχθρός" ήταν ο Ολυμπιακός. Υπήρχε αντιπαλότητα και με τις άλλες ομάδες, όμως ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που δίναμε τη μεγαλύτερη βαρύτητα.

"ΜΑΥΡΗ ΝΥΧΤΑ" Η ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΝΙΚΟ

Η ΑΕΚ έχασε έναν τίτλο στην πρώτη χρονιά του Ντέμη, από την ήττα (0-1) στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Ιωνικό. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας μετά το τέλος του αγώνα;

Ήταν "μαύρη" νύχτα για εμένα. Δεν είχα κοιμηθεί εκείνο το βράδυ. Σαν επαγγελματίας χάρηκα που κέρδισε ο Ιωνικός. Το γήπεδο είχε πάρα πολύ κόσμο, φορούσαν μπλουζάκια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Θυμάμαι το ματς σαν και τώρα. Στην αρχή η ΑΕΚ μας είχε "λιώσει", θα μπορούσε να έχει βάλει πάρα πολλά γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως όλα άλλαξαν. Η ΑΕΚ είχε έναν φόβο ανεξήγητο και ο Σάντος φαινόταν να φοβάται και αυτό έδωσε το δικαίωμα σε μια ομάδα όπως ο Ιωνικός να πάρει μια νίκη που στέρησε τον τίτλο στην ΑΕΚ. Αν η ΑΕΚ έπαιρνε αυτό το πρωτάθλημα ή το επόμενο το 2008 που έχασε στα χαρτιά, η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Τα έσοδα από το Champions League θα ήταν πολλά και θα βοηθούσαν να κλείσουν "τρύπες".

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου/Tourette Photography

*Ευχαριστούμε το "SOLETO - Bar, Cafe, Restaurant" για τη φιλοξενία