Ζώντας μέσα στην κοκαΐνη: ένας πρώην ποδοσφαιριστής της Σίτι εξομολογείται

Σήμερα ο Τζέφρι Γουίτλι είναι κλεισμένα 40 και 'καθαρός' από ουσίες για 11 χρόνια. Ως τότε είχε προλάβει να καταστρέψει μια ελπιδοφόρα ποδοσφαιρική καριέρα που άρχισε στη Μάντσεστερ Σίτι και ολοκληρώθηκε στη Νόρθγουιτς Βικτόρια!

Ο Τζεφ Γουίτλι σε αγώνα της Β.Ιρλανδίας με αντίπαλο την Πολωνία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006
Ο Τζεφ Γουίτλι σε αγώνα της Β.Ιρλανδίας με αντίπαλο την Πολωνία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 AP PHOTO/CZAREK SOKOLOWSKI

Η Μεγάλη Βρετανία λογίζεται πλέον ως η 'πρωτεύουσα της κοκαΐνης' στην Ευρώπη και εκτιμάται ότι τουλάχιστον 1/10 Βρετανούς άνω των 18 ετών έχουν δοκιμάσει το 'κρυσταλλικό τροπανιοειδές αλκαλοειδές που λαμβάνεται από τα φύλλα του φυτού κόκα' - της ανάλυσης που διαβάσαμε στη Wikipedia.

Ο Τζεφ Γουίτλι ανήκει στο 10% του πληθυσμού της χώρας. Πρώην ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Σίτι, της Σάντερλαντ, της Κάρντιφ και άλλων αρκετών μικρότερων, ο 40χρονος σήμερα παλαίμαχος ποδοσφαιριστής ήταν εθισμένος στη απαγορευμένη ναρκωτική ουσία και ως τα 30 του είχε αποτύχει να διαχειριστεί την παθογένειά του, να δαμάσει το 'εγώ' του.

Ως τότε που κατάλαβε πως θα πεθάνει. Υπήρχαν στιγμές που το ευχόταν. Διότι "πρέπει να πονέσεις πολύ προτού υψώσεις τη λευκή σημαία". Της παράδοσης. "Είδα για λίγο τον εαυτό μου στον καθρέπτη και σκέφτηκα 'δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο τύπος'. Είχα χαθεί εντελώς", ομολόγησε με παρρησία στη Sun Online.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που απογυμνώθηκε. Είχε μιλήσει ευθέως για το σκοτεινό τούνελ που περπατούσε χωρίς να βλέπει φως το 2011, στο BBC Radio Manchester. Τότε εκμυστηρευόταν πως "η μόνη περίοδος που κοιμόμουν ήταν όταν το κορμί μου έπαυε να λειτουργεί. Ξερνούσα αίμα κάποιες φορές και ξυπνούσα έχοντας ουρήσει στο κρεβάτι μου".

"Είχα αλλάξει πόλεις, δουλειές, φίλους, ποτά, γυναίκες, αλλά δεν μ' ένοιαζε. Μέχρι τη στιγμή που είπα φτάνει. Αν συνεχίσω, θα πεθάνω".

Από τη Ζάμπια στη Μάντσεστερ Σίτι και στη 'μαύρη τρύπα'

Ο Γουίτλι ισορροπούσε πάνω στη λεπτή κόκκινη γραμμή που χώριζε το θάνατο από τη ζωή. Μια ζωή που άρχισε στις 28 Ιανουαρίου του 1979 στην πόλη Εντόλα της Ζάμπια - η δεύτερη μεγαλύτερη μετά την πρωτεύουσα Λουσάκα, αλλά από τα 2 του ήταν ήδη στο Ρέξαμ με την οικογένειά του. Εκεί πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο και από τα 10 του ανήκε στην ακαδημία της Μάντσεστερ Σίτι, φτάνοντας το 1996 να ενταχθεί στην πρώτη ομάδα, με πιο γνωστούς συμπαίκτες τότε τον Ιρλανδό Νάιαλ Κουίν, τον Σκώτο Πολ Ντίκοβ και τον Γερμανό Ούβε Ρέσλερ. Ο ίδιος ήταν ένας βραχύσωμος χαφ.

Τα πρώτα καλά χρόνια, στις αρχές των '00s, ο Γουίτλι τα πρόλαβε, αφού ανήκε στο ρόστερ ως το 2003. Μέτρησε μάλιστα τριψήφιο αριθμό συμμετοχών έχοντας στο μεσοδιάστημα παίξει δανεικός σε Ρέξαμ και Νοτς Κάουντι. Ακολούθησε η Σάντερλαντ και η Κάρντιφ. Κατά τη θητεία του στη δεύτερη άρχισε την κοκαΐνη. Το αλκοόλ που κατανάλωνε τότε ήταν πολύ κακός σύμβουλος. "Η κοκαΐνη μού επέτρεπε να πίνω περισσότερο. Μπορείς να πιεις δυο ή τρεις ημέρες περισσότερες έχοντας κάνει χρήση".

Θυμήθηκε πως έπεσε στην παγίδα στο αυτοκίνητο ενός φίλου. Είχαν μάθει στην Κάρντιφ για την εξωγηπεδική ζωή του, τα ξενύχτια και το αλκοόλ και ο προπονητής δεν τον είχε αφήσει να προπονηθεί. "Ήμουν σ' ένα σκοτεινό μέρος και ήθελα να νιώσω καλύτερα. Δεν θα πήγαινα στην προπόνηση, ούτε θα μ' εξέταζε κανένας. Όταν πήρα το ναρκωτικό, μπορούσα να είμαι ξύπνιος περισσότερο, να πίνω περισσότερο. Δεν είχα πάρει κάτι άλλο μέχρι τότε, μόνο αλκοόλ και τσιγάρο".

Δυστυχώς όμως όπως παραδέχεται "σε οδηγεί στην παράνοια. Σου διαλύει το μυαλό. Κάθε ήχος, κάθε θόρυβος νομίζεις πως βρίσκεται πίσω σου. Είναι ένα τρομακτικό μέρος για να βρίσκεσαι".

Σε μόλις 2 μήνες είχε ξοδέψει 30.000 λίρες σε ασωτίες, ήταν ανεξέλεγκτος, απείχε πάρα πολύ από την κανονικότητα ενός μέσου ποδοσφαιριστή, ήταν πιο άσωτος από τους ασώτους. "Δεν ήταν μια φυσιολογική συμπεριφορά. Κάποιους μήνες ήθελα να είμαι μόνος, μετά να συνευρίσκομαι με οποιονδήποτε έπινε και έκανε χρήση ναρκωτικών και κατόπιν να μένω ξανά μόνος".

Δεν θ' άντεχε άλλο

Το σώμα του είχε αρχίσει να τον εγκαταλείπει, ο οργανισμός του παρέπεε από μέρα σε μέρα. Όπως ο ίδιος. "Πέφτει ο διακόπτης, αν παρτάρεις, παίρνεις ναρκωτικά και δεν τρως σωστά. Ξυπνάς μετά από δύο ημέρες, αν προηγουμένως έχεις βρεθεί σε πάρτι 6 ημερών χωρίς ύπνο".

Γαντζωμένος από την κοκαΐνη και εγκλωβισμένος σ' έναν παράλληλο κόσμο, δεν ήταν δυνατόν να συνδυάσει τη διπλή ζωή του, είχε χάσει το δρόμο του και μαζί την ευκαιρία του. Από το 2007 ως το 2010 εμφανίστηκε σ' ελάχιστα παιχνίδια, λιγότερα από 40, πηγαίνοντας από την Κάρντιφ στη Στόουκ, κατόπιν στη Ρέξαμ, από εκεί στη Γούντλι και καταλήγοντας στη Νόρθγουιτς Βικτόρια.

Ο Τζεφ Γουίτλι στο βάθος παρακολουθεί τον Γουέιν Ρούνεϊ σε αγώνα του Ολντ Τράφορντ
Ο Τζεφ Γουίτλι στο βάθος παρακολουθεί τον Γουέιν Ρούνεϊ σε αγώνα του Ολντ Τράφορντ AP PHOTO/JON SUPER

Διηγήθηκε πως ενόσω έπαιζε στη Ρέξαμ, "δεν είχα εμφανιστεί στην προπόνηση και ο προπονητής ήρθε και με βρήκε στο μπαρ. Με ρώτησε αν θα πάω στην προπόνηση. Είπα όχι. Με ρώτησε για τον αγώνα. Ήταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας, διότι αν έχαναν, θα υποβιβάζονταν. Είπα ίσως. Η Παρασκευή ήρθε και πέρασε. Φοβόμουν μήπως ντροπιάσω οικογένεια και φίλους".

Για 7 χρόνια ήταν διεθνής με την εθνική της Βόρειας Ιρλανδίας, διότι ο πατέρας του είχε γεννηθεί στο Μπέλφαστ και είχε το δικαίωμα να επιλέξει υπηκοότητα. Σε μια αποστολή απέδρασε από το ξενοδοχείο για να βγει να πιει μ' έναν άλλο συμπαίκτη του.

Η περίοδος αποτοξίνωσης και η συμβουλή

Τα τελευταία 11 χρόνια είναι εκτός. "Έμενα στο σπίτι ενός φίλου για μερικές ημέρες αποτοξίνωσης και στη συνέχεια βρήκα το θάρρος να τηλεφωνήσω στον αδερφό μου. Συναντηθήκαμε και κλαίγαμε στην κουζίνα. Είναι πολύ δυσβάσταχτο όλο αυτό για μια οικογένεια", σχεδόν απολογήθηκε ο Γουίτλι, ο οποίος το 2017 έχασε τον μικρό αδερφό του Τζακ από υπερβολική δόση μιας μίξης ναρκωτικών. Ο ίδιος είχε προλάβει να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης και να σωθεί. Το ήθελε. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σκεφτόταν πως όλο αυτό ήταν κατάλοιπο της έλλειψης του πατέρα - είχε πεθάνει όταν ήταν 12 ετών. "Σίγουρα σ' επηρεάζουν όλα. Έψαχνα για πατρική φιγούρα, αλλά δεν έβρισκα".

Σήμερα ο Τζεφ είναι ένας κανονικός 40άρης που έχει αφοσιωθεί στην παροχή στήριξης και συμβουλών σ' όσους τον έχουν ανάγκη. Δουλεύει για την Ένωση των Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών και έρχεται σ' επαφή με όλους εκείνους που νιώθουν να καταπιέζονται από οτιδήποτε. Γνωρίζει τις παρενέργειες, τις συνέπειες, τα κατάλοιπα. Έβλεπε κι άλλους να κάνουν χρήση, αλλά τότε δεν καταλάβαινε ακόμη.

"Τα δυο παιδιά μου δεν μ' έχουν δίνει να πίνω. Μόνο η γυναίκα μου, η Ίμοτζεν, με είδε στις χειρότερες στιγμές μου και πρέπει να της απονεμηθεί ένα μετάλλιο", κατέληξε, συμβουλεύοντας: "δεν χρειάζεται να ζήσεις ένα ανείπωτο δράμα, να φτάσεις στο βυθό για να σηκώσεις το τηλέφωνο". Μίλα...

News 24/7

24MEDIA NETWORK