Oι τρεις πιο βλακώδεις φράσεις των φιλάθλων

Το BBC δημιούργησε ντοκιμαντέρ για τη ψυχική υγεία. Είχε ως έναν εκ των πρωταγωνιστών τον Ντάνι Ρόουζ και περιεχόμενο που καταρρίπτει τις πιο βασικές 'κατηγορίες' φιλάθλων προς -εκατομμυριούχους- αθλητές.

Oι τρεις πιο βλακώδεις φράσεις των φιλάθλων

Ο Ντάνι Ρόουζ θα βρεθεί στη Μαδρίτη, την 1η Ιουνίου για να διεκδικήσει -με τους Σπερς- το UEFA Champions League. Θέλω να σου πω είναι ενεργός παίκτης, εν μέσω καριέρας. Για αυτό και η μαρτυρία του για την κατάθλιψη αποκτά ένα επιπλέον νόημα. Είναι από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές που δεν περίμεναν να εγκαταλείψουν τα γήπεδα, για να αποκαλύψουν όσα περνούσαν. Επέλεξε να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του -και το κοινωνικό στίγμα- ενώ είναι ακόμα μπροστά στα φώτα. Και για αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια. Ας περάσουμε λοιπόν, στο θέμα μας.

Βλέπεις έναν παίκτη που παίρνει εκατομμύρια (κλασική βλακώδης φράση #1) και δεν αποδίδει. Όχι σε ένα ματς. Για ένα, δυο μήνες. Τον βρίζεις. Λες 'τη ζωή του να είχα' (κλασική βλακώδης φράση #2'). Εναλλακτικά 'τα λεφτά του να είχα' (κλασική βλακώδης φράση #3). Είναι πάντα χρήσιμο να προσέχεις τι εύχεσαι.


Μήπως αυτό σε βοηθάει;

Ο Ρόουζ είναι παίκτης της Τότεναμ. Είναι και διεθνής. Αν τον ρωτήσεις τι θυμάται περισσότερο από τα 'τρία λιοντάρια', θα σου πει τα ουκ ολίγα περιστατικά που έγινε θύμα ρατσιστικής βίας. Το τελευταίο ήταν στις 25 του περασμένου Μάρτη, στην Ποντγκόριτσα. Δεν έχω ολοκληρώσει όμως, με τα βασικά που πρέπει να ξέρεις για τον Ρόουζ. Το τρίτο είναι πως έχει διαγνωσμένη κατάθλιψη.

Πριν αναχωρήσουν οι Άγγλοι για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, το αριστερό μπακ των Σπερς είχε μιλήσει -ενώπιον των ρεπόρτερ όλων των media- για πράγματα που έως τότε λίγοι τολμούσαν να θίξουν. Για μια πραγματικότητα που έμενε για δεκαετίες κρυμμένοι κάτω από χαλιά.

Είχε αρχίσει με το " δεν είναι μυστικό ότι πέρασα περίοδο δοκιμής στην Τότεναμ, φέτος. Με οδήγησε στο να δω ψυχολόγο και να διαγνωστώ με κατάθλιψη, για την οποία δεν ξέρει κανείς τίποτα. Δεν το 'χω πει καν στους γονείς μου. Και πιθανότατα θα εκνευριστούν μόλις το διαβάσουν”. Αλλά είχε τελειώσει με το 'κρυφτό'. Ήθελε να ελευθερωθεί. Να απαλλαγεί από το μεγαλύτερο βάρος.

Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν

Ένας τραυματισμός στο γόνατο, τον Γενάρη του 2017 τον κράτησε εκτός γηπέδων για οκτώ μήνες. Του είχαν πει πως δεν είναι απαραίτητο να κάνει εγχείρηση. Έκαναν λάθος -και μετά την καθυστέρηση μπήκε στο χειρουργείο. “ Αυτό ήταν κάτι που αύξησε τον εκνευρισμό μου. Δεν θυμάμαι πόσα χάπια πήρα και πόσες ενέσεις έκανα για να μπορώ να παίξω με την Τότεναμ. Έκανα μέχρι και ένεση πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια (επιταχύνει την επουλωτική διαδικασία) με κορτιζόνη”. Η ομάδα 'πετούσε' (“ ήταν δύσκολο να βλέπω τις νίκες επί της Άρσεναλ, της Γιουνάιτεντ και να μην είμαι εκεί. Ξέρω πως αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αλλά τότε δεν εστίαζα εκεί”) όταν του είπαν πως τελικά πρέπει να χειρουργηθεί.

Εκείνη την περίοδο ένιωθα μόνιμα οργισμένος. Δεν ήθελα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Δεν ήθελα να κάνω θεραπείες”. Ήθελε μόνο να τσακώνεται -για να συντηρεί την οργή που 'χε γίνει κινητήριος δύναμη, το οξυγόνο του. “ Το μόνο που ήθελα είναι να κοιμάμαι. Εκνευριζόμουν όταν οι φίλοι μου, μου έλεγαν να κάνουμε άλλα πράγματα. Δεν ήθελα να βγαίνω. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν”.

Ήθελε μόνο, να διαπληκτίζεται. Σε αυτό το πλαίσιο είπε πως οι παίκτες είναι απλήρωτοι. Για αυτό και δήλωσε “ χρειαζόμαστε μεταγραφές. Γνωστούς παίκτες. Όχι από αυτούς που ψάχνεις στο Google να δεις ποιοι είναι”. Όταν άρχισε να βρίσκει τη νηφαλιότητα του, ζήτησε συγγνώμη από τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Έγινε αποδεκτή. Στην εξέλιξη της φάσης, οι παίκτες από το Google έφτασαν στον τελικό του UEFA Champions League.

Κάπου τον τέταρτο μήνα του προγράμματος αποθεραπείας " ο θείος μου αυτοκτόνησε". Τον Αύγουστο που ακολούθησε " η μητέρα μου έγινε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, στο Ντονκάστερ. Ήταν θυμωμένη. Συγχυσμένη". Λίγο αργότερα " ένας τύπος πήγε στο σπίτι μου και πυροβόλησε τον αδελφό μου. Για λίγο δεν τον βρήκε στο πρόσωπο". Εύχεσαι ακόμα να 'χες τη ζωή του;

Ο Ρόουζ βυθίστηκε στο ψυχολογικό ναδίρ του πριν καταφέρει να αναδυθεί στη ζωή. Τη σανίδα σωτηρίας του την πέταξε το ιατρικό τιμ της Τότεναμ, που του πρότεινε να δει έναν ψυχολόγο.

England head coach Gareth Southgate, center left, leaves the field with England's Danny Rose after defeating Colombia in a penalty shootout at the end of the round of 16 match between Colombia and England at the 2018 soccer World Cup in the Spartak Stadium, in Moscow, Russia, Tuesday, July 3, 2018. (AP Photo/Antonio Calanni)
England head coach Gareth Southgate, center left, leaves the field with England's Danny Rose after defeating Colombia in a penalty shootout at the end of the round of 16 match between Colombia and England at the 2018 soccer World Cup in the Spartak Stadium, in Moscow, Russia, Tuesday, July 3, 2018. (AP Photo/Antonio Calanni) AP

Είμαι τυχερός και γιατί η Εθνική μου έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγω, να ανανεώσω το μυαλό μου. Θα είμαι πάντα ευγνώμων. Έπαιρνα φάρμακα για κάποιους μήνες, κάτι που ήξερε μόνο ο ατζέντης μου. Τώρα τα 'χω κόψει και ανυπομονώ να πάμε στη Ρωσία”. Χωρίς την οικογένεια του “ γιατί μας προειδοποίησαν πως υπάρχουν οι φόβοι ρατσιστικών επιθέσεων. Δεν ήθελα να ανησυχώ για την ασφάλεια τους”.

Αποκάλυψε πως η εθνική Αγγλίας συζήτησε επί των πιθανών αντιδράσεων, σε ρατσιστική επίθεση εν ώρα αγώνα. “ Σε επίπεδο συλλόγου θα πάρω το αίμα μου πίσω. Σττν παγκόσμια σκηνή όμως, μπορεί να στοιχίσει στην ομάδα σου τρεις πόντους ή αποκλεισμό”. Είχαν συμφωνήσει πως αν συνέβαινε κάτι, θα 'καθάριζε' ο Χάρι Κέιν ως αρχηγός.

Υπάρχουν πολλοί αθλητές που ζουν υπό έντονο καθεστώς πίεσης και υποφέρουν σιωπηρά. Σε αυτό το επίπεδο, η κάθε μέρα είναι μια διαρκής μάχη να μείνεις σε καλή κατάσταση, να κερδίσεις παιχνίδια, να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς σε κάθε προπόνηση. Όταν ζεις υπό αυτήν συνθήκη επτά ημέρες την εβδομάδα, κάποια στιγμή σε επηρεάζει. Τότε είναι σημαντικό να ζητήσεις βοήθεια”.

Όλα αυτά τα διαβάζεις σήμερα, χάριν του ντοκιμαντέρ του BBC, με τίτλο A Royal Team Talk: Tackling Mental Health που προβλήθηκε την περασμένη Κυριακή, στο πλαίσιο της εβδομάδας ψυχικής υγείας. Στο ρόλο του παρουσιαστή ήταν ο Πρίγκιπας Ουίλιαμ.

Η ψυχική υγεία είναι ένα μεγάλο θέμα για τους άνδρες. Οι αυτοκτονίες ανδρών ηλικίας κάτω των 45 χρόνων είναι ο Νο1 λόγος θανάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, που έχει δημιουργήσει ουκ ολίγες καμπάνιες για να βοηθήσει τους ανθρώπους που 'χουν προβλήματα να 'ανοιχτούν' και να τα διαχειριστούν.

Στο πλαίσιο λοιπόν, του ντοκιμαντέρ ο Ρόουζ αποκάλυψε και ότι “ το περασμένο καλοκαίρι μια ομάδα ρωτούσε για εμένα, γιατί ενδιαφερόταν να με αποκτήσει. Μου μεταφέρθηκε ότι θέλει να με συναντήσει, ώστε να βεβαιωθεί πως δεν είμαι τρελός”.

Επειδή έχει συμβόλαιο με την Τότεναμ -και άρα η όποια προσέγγιση είναι παράνομη, χωρίς την άδεια των Σπερς- δεν ονόμασε αυτό το club. Εστίασε στην εσφαλμένη αντίληψη για τα όσα του συνέβαιναν. “ Στο τέλος της ημέρας ένιωσα ντροπή, γιατί παρά τα όσα περνούσα, ήθελα να πιστεύω ότι δεν είχε επηρεαστεί η δουλειά μου. Ακόμα ξέρω πως θα δίνω πάντα το 100%”. Μόνο που το club είχε επηρεαστεί από την αποκάλυψη, με τον πλέον λάθος τρόπο. “ Αν με ξαναπλησίαζαν, θα έλεγα όχι”.

Στο ίδιο ντοκιμαντέρ εμφανίστηκε ο ύψους 2.01 και κατηγορίας 'φτερού' σε βάρος, Πίτερ Κράουτς, της Μπέρνλι -και πρώην των Τότεναμ, QRP, Άστον Βίλα, Σαουθάμπτον, Λίβερπουλ, Πόρτσμουθ και Στόουκ Σίτι. Που -επαναλαμβάνω- είναι ποδοσφαιριστής. Όχι μοντέλο. Μοντέλο είναι η σύζυγος του, Άμπι.


Σε παλαιότερη συνέντευξη του, ο Κράουτς αποκάλυψε πως ο Πρίγκιπας Χάρι τον είχε ρωτήσει πώς είχε καταφέρει την Άμπι. “ Ήταν στην προ-Μέγκαν εποχή. Τώρα θα τον ρωτούσα το ίδιο” σχολίασε.

Θα έλεγες ότι στη δουλειά της Άμπι, η εμφάνιση παίζει έναν βασικό ρόλο. Σε αυτήν του συζύγου της, όχι. Παρ' όλα αυτά, όπως διηγήθηκε ο 38χρονος, των 468 συμμετοχών σε αγώνες της κορυφαίας λίγκας και των 108 γκολ “ο σωματότυπος μου ήταν μεγάλο πρόβλημα, όταν ήμουν μικρός. Όταν μπήκα στην πρώτη ομάδα της QPR, ο κόσμος με έκρινε για την εμφάνιση μου. Είχα το ίδιο ύψος. Ενδεχομένως, να είχα κάποια λιγότερα κιλά. Θυμάμαι έκλαιγα κάθε βράδυ, όταν ήμουν 14, 15 χρόνων. Ρωτούσα τον πατέρα μου 'γιατί δεν είμαι ίδιος με όλους τους άλλους;”.

Και το ντεμπούτο του στην εθνική, εναντίον της Κολομβίας το 2015, συνδυάστηκε με κριτική της εμφάνισης του από το κοινό. “ Με αποδοκίμασαν οι φαν στο Old Trafford. Στις εξέδρες ήταν και οι γονείς μου και σκεφτόμουν πόσο θα στενοχωρηθεί η μητέρα μου”. Όταν έπαιζε με την εθνική “ένιωθα ότι επειδή είμαι διαφορετικός, έπρεπε να σκοράρω σε κάθε παιχνίδι. Ευτυχώς, αυτό έγινε”. Λόγω του σωματότυπου του “ ήμουν πάντα το Plan B”.

Στην εκπομπή του BBC, για τη ψυχική υγεία ήταν και ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, ο οποίος από το 1996 μέχρι πρότινος ήταν γνωστός ως “the bloke”. Ήταν ο παίκτης που είχε χάσει το πέναλτι που στοίχισε την πρόκριση της Αγγλίας στον τελικό του Euro '96.

O πρώην αμυντικός της Άστον Βίλα και της Μίντλεσμπρο και νυν ομοσπονδιακός προπονητής των Άγγλων εξήγησε ότι “ είχα 'θαφτεί' στο σπίτι μου, για να αποφύγω την προσοχή των media. Ο τρόπος που είχα αντιδράσει σε αυτήν την αποτυχία ήταν ερασιτεχνικός. Όλα τα media ήταν έξω από το σπίτι μου. Κάθε 15-20 λεπτά χτυπούσε κάποιος την πόρτα να με ρωτήσει αν μπορώ να μιλήσω. Δεν ήθελα να κάνω το παραμικρό. Είχα την αίσθηση ότι όπου πήγαινα, ο κόσμος με έβλεπε και έλεγε 'ναι, αυτός είναι που μας απέκλεισε'. Για χρόνια, ο κόσμος με σύστηνε σε νέα παιδιά με τον εξής τρόπο: 'Αυτός είναι ο Γκάρεθ. Ήταν ο the bloke. Θυμάσαι;'. Αυτό είναι κάτι που σε σημαδεύει για όλη σου τη ζωή. Είχα παίξει σε 700 παιχνίδι, αλλά ήμουν ο the bloke”.

Πλέον έχει την ευκαιρία για εξιλέωση. Όπως όμως, εξηγεί έχει άλλη μια ευκαιρία: “ Έβλεπα τις αγγλικές ομάδες να παίζουν πάντα με μια ανησυχία, με ένα άγχος. Να μη χαίρονται τις στιγμές. Να μην απολαμβάνουν τις εμπειρίες. Είχα καταλήξει στο ότι είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον, στο οποίο οι παίκτες θα μπορούσαν να δοκιμάσουν πράγματα. Να δείξουν τις ικανότητες τους. Το πρώτο που έκανα ήταν να φτιάξω σχέσεις και να δημιουργήσω ένα περιβάλλον στο οποίο ο καθένας θα μπορούσε να είναι ο εαυτός του”.

“Είχα παίξει με τύπους που έρχονταν στα αποδυτήρια και με το που έμπαιναν καταλάβαινα πως τους βασανίζει κάτι. Πήγαινα λοιπόν, και τους μιλούσα. Έχω την αίσθηση πως όλοι πιστεύουν ότι μόνο αυτοί έχουν πρόβλημα".

Τα αποδυτήρια είναι ένας χώρος με ανθρώπους που διαθέτουν διαφορετικές εμπειρίες. Ήθελα να κάνω σαφές πως είναι ΟΚ να μιλάμε για τα προβλήματα μας, να κάνουμε μια φυσιολογική συζήτηση για αυτά

Photo: Associated Press

News 24/7

24MEDIA NETWORK