Game of Thrones: 7 αθλητικές στιγμές που απογοήτευσαν πιο πολύ από τον 8ο κύκλο

H de facto ξενέρα που προκάλεσε ο 8ος κύκλος του Game of Thrones 'κηλίδωσε' (δυστυχώς) το προφίλ μιας τηλεοπτικής παράνοιας που διαμόρφωσε σχεδόν από το μηδέν τη συνείδηση του κοινού και λάνσαρε νέες συνθήκες παραγωγής και κινηματογράφησης της μυθοπλασίας. Άσχετα από το γεγονός πως προ δύο εβδομάδων η Μάχη του Winterfell γέννησε τα πιο επικά αθλητικά memes, η εξέλιξη των έξι επεισοδίων μέχρι το φινάλε υπήρξε σχεδόν (αν όχι) καταδικαστική (τουλάχιστον αμφιλεγόμενη) για τη φήμη της μεγαλειώδους σειράς που από το 2011 φύτεψε το σπόρο μιας εναλλακτικής οπτικής των πραγμάτων, συλλέγοντας ολοένα και περισσότερους φανς, ολοένα και πιο πολλά αποθεωτικά σχόλια.

Η κατακόρυφη πτώση και η απότομη προσγείωση σε μια φλύαρη πραγματικότητα προκάλεσε ασυγκράτητο κρότο. Τόσο που οι ίδιοι οι 'εικονολάτρες' της σειράς αδυνατούσαν να δεχθούν. Συντασσόμενοι με τους 'εικονομάχους'.

Προέβλεπαν πως οτιδήποτε ανεβαίνει, νομοτελειακά θα λάβει αντίθετη πορεία χάνοντας φόρα. Τέτοιος εκτροχιασμός ωστόσο μάλλον δεν ήταν προβλεπόμενος. Με δυσάρεστη συνέπεια την αόρατη συμμαχία κοινού και κριτικών στη βαθμολόγηση των τελευταίων επεισοδίων. Ιδίως του 'The Bells'. Η απογοήτευση πλημμύρισε το κορμί όλων εκείνων που παρακολουθούσαν σχεδόν μυσταγωγικά καθένα από τα λεπτεπίλεπτα κομμάτια του δημιουργήματος των Μπένιοφ - Βάις και η αντιστροφή των συναισθημάτων ήρθε αναπόφευκτα, άνευ πίεσης. Μέχρι και κίνημα επανάληψης των γυρισμάτων οργανώθηκε.

Εμείς δοκιμάσαμε την αναγωγή στο αθλητικό πεδίο της 'ελαττωματικής' αυτής κατάστασης που αφαίρεσε τη μαγεία και προξένησε ανείπωτη απογοήτευση. Συγκεντρώνοντας τις φορές εκείνες που πρόσωπα ή γεγονότα διέψευσαν τις προσδοκίες και πίκραναν όσους στοιχημάτιζαν υπέρ τους. Όπως ο 8ος κύκλος του GoT!

Ξεχωρίσαμε...

Τον γκαλικό Άρη στα πρώτα Final-4 των '80s

eurokinissi

Λίγους θα βρεις από τη γενιά των σημερινών 40άρηδων που δεν υποστήριζαν τον μπασκετικό Άρη ενόσω πλησίασαν τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής τους. Ο θαυμασμός για τον ανυπέρβλητο Νίκο Γκάλη και η προσπάθεια να μιμηθούν στ' ανοικτά τις μπακ-ντορ συνεργασίες με τον Παναγιώτη Γιαννάκη 'θέριεψαν' το μύθο των 'κίτρινων' του Γιάννη Ιωαννίδη και ανέπτυξαν την ανεκλήρωτη ελπίδα πως, στα χρόνια της ισχύος τους, θα καταφέρουν να φτάσουν ως την ευρωπαϊκή κορυφή. Στη Γάνδη ήταν ο Μάκαντου των 39 πόντων και την άλλη ο Μαγκί των 29 πόντων - όχι γιατί καβγάδισε με τον 'Δράκο'. Την τρίτη στη Σαραγόσα βρέθηκε στο δρόμο τους η πανίσχυρη Μπαρτσελόνα. Εκείνο το πικρό 'αχ' της αγιάτρευτης απογοήτευσης, κυρίως στο δεύτερο ραντεβού του Μονάχου το 1989, έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι.

Τον αποδιοργανωμένο Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς μετά το Παρίσι

eurokinissi

Ανεξάρτητα του πώς είχε τελειώσει η προηγούμενη χρονιά στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης και ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ο προπονητής που είχε δώσει υπόσταση στη μεγαλύτερη φαντασίωση του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου. Κοινώς είχε το ελεύθερο και το απεριόριστο μπάτζετ να φτιάξει ένα σύνολο όπως ακριβώς το είχε στο μυαλό του με στόχο τη διατήρηση των κεκτημένων στην Ευρώπη και φυσικά την πρωτιά στην Ελλάδα. Τι έφτιαξε ο Σέρβος κόουτς; Ένα 'αρρωστημένο' ρόστερ που δεν βρήκε ποτέ ομοιογένεια και εκτέθηκε ανεπαρνόρθωτα στη διάρκεια της νέας σεζόν. Μεμονωμένα οι παίκτες που είχαν επιλεχθεί (Νικόλα, Σκονοκίνι, Ντίνκινς, Κοχ, Αμίτσι, Σάλεϊ, Μαρτίνεθ) ήταν σπουδαίοι. Όλοι μαζί όμως ένα σύνολο χωρίς κατανεμημένους ρόλους που έπεσε σε μαύρη τρύπα. Στην Ευρώπη αποκλείστηκε με 2-0 από τον Ολυμπιακό, στο Κύπελλο έχασε από τον Απόλλωνα Πάτρας στον ημιτελικό του Final-4 και στο πρωτάθλημα (τρίτος στην κανονική διάρκεια με ρεκόρ 18-8) έμεινε εκτός από τον 6ο ΠΑΟΚ χάνοντας 77-66 στο τρίτο ματς.

Την ήττα στα Τίρανα και την πορεία της Εθνικής Ποδοσφαίρου μετά το τρόπαιο στο EURO '04

eurokinissi

Μεθυσμένο από το νέκταρ της επιτυχίας στα γήπεδα της Πορτογαλίας, το 'γαλανόλευκο' σύνολο του Ότο Ρεχάγκελ επανήλθε στην προ του θριάμβου κανονικότητα. Μια κανονικότητα που δεν είχε καμία σχέση μ' εκείνα που είχαν συντελεστεί 2 μήνες πριν στο Πόρτο ή στη Λισαβόνα. Ήταν αντιστρόφως ανάλογη αυτών. Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2004, το 2-1 από την Αλβανία στο 'Κεμάλ Στάφα' των Τιράνων, με δύο γκολ από τους Μουράτι και Αλιάι προτού καν συμπληρωθούν 12 λεπτά, ήταν ένα ισχυρό σοκ. Παρά τη σύνθεση που παρέπεμπε στα σχήματα που χρησιμοποιούσε ο Ότο Ρεχάγκελ, μια και έπαιζαν εξ αρχής οι Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Καψής, Κατσουράνης, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Καραγκούνης, Βρύζας, Χαριστέας (και ο Νταμπίζας), τις γρήγορες αλλαγές και το γκολ του Γιαννακόπουλου, η μεγάλη απογοήτευση δεν αποφεύχθηκε.

Εκείνο το σοκ δεν αφύπνισε τους διεθνείς στο υπόλοιπο της διαδικασίας. Ακολούθησε το 0-0 με την Τουρκία εντός έδρας, το 1-1 στο Κίεβο και εν τέλει το αποτρεπτικό 1-0 από τους Ουκρανούς στο Φάληρο, αποτελέσματα που έφεραν την Εθνική στην τέταρτη θέση του 2ου ομίλου των προκριματικών και αναπόφευκτα την καταδίκασαν σε αποκλεισμό από τα τελικά της Γερμανίας.

Τους διαδοχικούς αποκλεισμούς Εθνικής μπάσκετ του Φώτη Κατσικάρη στα νοκ άουτ

eurokinissi

Δεν συνέβη μία, ούτε μόνο δις για να δικαιολογείται το πάθημα. Τρεις φορές σε διαδοχικές διοργανώσεις επαναλήφθηκε το ίδιο ακριβώς σενάριο. Μια Εθνική που σάρωνε στους ομίλους, πήγαινε τρένο, δείχνοντας ικανή να προχωρήσει μακριά στο εκάστοτε τουρνουά, έχοντας παρόντα τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, έμενε ξαφνικά από καύσιμα και αγκομαχούσε στο ίσωμα. Στο Παγκόσμιο της Ισπανίας το 2014 το 5-0 στον όμιλο με Κροατία, Αργεντινή, Σενεγάλη, Πουέρτο Ρικο και Φιλιππίνες την έφερε απέναντι στη (μετέπειτα φιναλίστ) Σερβία που την κατατρόπωσε (90-72). Στο Ευρωμπάσκετ του 2015 μετά το αήττητο στον όμιλο (Κροατία, Σλοβενία, Γεωργία, Β.Μακεδονία, Ολλανδία) απέκλεισε το Βέλγιο, αλλά εγκλωβίστηκε από την Ισπανία (73-71) και αποχαιρέτησε ξανά. Στο προολυμπιακό του Τορίνο δε, το 2016, ήρθε το 66-61 από την Κροατία στον ημιτελικό και το γκρεμοτσάκισμα κάθε ελπίδας για το εισιτήριο που οδηγούσε τότε στο Ρίο.

Την επαναλαμβανόμενη εικόνα του Ολυμπιακού μετά τον 7ο σερί τίτλο

eurokinissi

Η 8η σεζόν των Πειραιωτών στις δύο περιπτώσεις που συνέλεξαν επτά διαδοχικά πρωταθλήματα ήταν αντίστοιχη του τελευταίου κύκλου της τηλεοπτικής σειράς. Δράμα. Είτε επί Σωκράτη Κόκκαλη είτε επί Βαγγέλη Μαρινάκη, το αποτέλεσμα ήταν σαν να τυπώθηκε στο ίδιο φωτοτυπικό μηχάνημα. Δεν ήταν μονάχα πως χάθηκαν αφενός μεν το πρωτάθλημα του 2010 (από τον Παναθηναϊκό) αφετέρου δε του 2018 (από την ΑΕΚ) αντίστοιχα ύστερα από τις δύο μεγάλες περιόδους παντοκρατορίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν πάνω απ' όλα η αγωνιστική απόδοση των 'ερυθρολεύκων' που δεν ταίριαζε με ό,τι είχε προηγηθεί τα αμέσως πρότερα χρόνια. Ο Κετσπάγια έφυγε νωρίς και Ζίκο δεν ήταν προπονητής, ενώ ο Χάσι φόρμαρε πολύ νωρίς την ομάδα του, κάτι που στην πορεία κόστισε σε ενέργεια και φυσικά τη δουλειά του Κοσοβάρου, προτού 'παρελάσουν' από τον πάγκο Λεμονής, Γκαρθία και Κόντης. Η 5η θέση στα πλέι οφ (6η συνολικά) και 3η θέση (πέρυσι) στην τελική κατάταξη επιβλήθηκαν με τιμωρητική διάθεση για τα οργανωτικά λάθη. Όπως και η συμμετοχή στο Europa League, κάτι που ο Ολυμπιακός δεν είχε μάθει να διαχειρίζεται.

Το χαμένο δρόμο του Ζοζέ Μουρίνιο μετά το τρεμπλ με την Ίντερ

AP Photo/Dave Thompson, File

Την πρώτη 10ετία του νέου αιώνα ο Ζοζέ Μουρίνιο ήταν το τοτέμ της προπονητικής θρησκείας. Πιστοί απ' όλα τα πέρατα της γης έσπευσαν να τον προσκυνήσουν και ν' ασπαστούν τις απόψεις του μεγάλου γκουρού, ο οποίος μετρούσε 17 τίτλους με τρεις διαφορετικές ομάδες (Πόρτο, Τσέλσι, Ίντερ), οι τρεις εκ των οποίων ευρωπαϊκοί. Ο τελευταίος εξ αυτών το 2010 με τους 'νερατζούρι' χάρη στα γκολ του Μιλίτο στο 'Μπερναμπέου'. Ο Πορτογάλος είχε ήδη κλείσει 8 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο από τη στιγμή που άρχισε να φθίνει. Δεν μεταβλήθηκε ο ίδιος, το ποδόσφαιρο τον προσπέρασε και τον άφησε πίσω. Τρόπαια συνέλεξε κι άλλα είτε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Τσέλσι (στη δεύτερη θητεία του) και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Την ίδια στιγμή ωστόσο ο τρόπος που πάλευε να 'επιβιώσει' σ' έναν εκσυγχρονισμένο σύστημα ήταν αυτοκτονικός για την καριέρα του. Ούτε βήμα πίσω έκανε από τις αρχές που μανιωδώς πρέσβευε, παρουσίασε ποδοσφαιρικά μοντέλα μιας άλλης εποχής, αποτυγχάνοντας στην προσπάθεια να κερδίσει χωρίς να εξελιχθεί. Οι παίκτες του μετατράπηκαν σε στασιαστές, θυμήσου τον Πογκμπά, και ο ίδιος βρέθηκε υπόλογος των απροσάρμοστων πλέον ιδεών του.

Την πρώτη, καταστροφική, σεζόν του Λεμπρόν Τζέιμς στους Λος Άντζελες Λέικερς

AP Photo/Jae C. Hong

Εδώ έχουμε κάτι φρέσκο. Για τους βασιλικότερους του βασιλέως ήταν η καλοκαιρινή επιλογή που θ' άλλαζε το status quo του ΝΒΑ και θα μετέτρεπε τους 'λιμάνθρωπους' σ' ένα ανταγωνιστικό σύνολο, με στόχο ν' απειληθούν οι Γουόριορς στη Δύση, και θα διεκδικούσε το Πρωτάθλημα. Ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να το κάνει. Εξελίχθηκε σε απόφαση - φιάσκο. Ο Λεμπρόν μετά από οκτώ σερί παρουσίες σε Τελικούς και 3 δαχτυλίδια έκρινε πως το Κλίβελαντ δεν τον χωρούσε άλλο - τον 'έπνιγε'. Μολαταύτα εμφανίστηκε μονάχα σε 55 ματς της κανονικής περιόδου, λόγω τραυματισμού και μέτρησε τα λιγότερα λεπτά συμμετοχής του ανά αγώνα. Πλέον παρακολουθεί τα playoffs από την τηλεόραση, αφού οι Λέικερς ήταν από τις χειρότερες ομάδες της Περιφέρειας. Αν αντέχει, βέβαια, να βλέπει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να τον διαδέχεται στην ηγεμονία της Ανατολικής Περιφέρειας.