Ιακωβάκης: “Εχω τρέξει και με… λυμένα κορδόνια”

Συνέντευξη παραχώρησε ο παγκόσμιος πρωταθλητής στα 400μ εμπόδια, Περικλής Ιακωβάκης στο περιοδικό ΒΗMΑgazino. Ο 28χρονος, που είναι αναμφισβήτητα ο αθλητής της χρoνιάς, ήρθε για να μείνει (όπως και ο ίδιος λέει) και δεν είναι άλλος ένας “διάτων αστήρ”. Ο Περικλής μιλάει σπάνια αλλά όταν μιλάει ξέρει ακριβώς τι πρέπει να πει.

Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξής

« Θεωρείται σημαντικότερο ένα ντέρμπι δυο μικρομεσαίων η έστω δυο μεγαλομεσαίων ομάδων του ποδοσφαίρου, ακόμη και τη μεγαλύτερη επιτυχία, σε ευρωπαϊκό η παγκόσμιο επίπεδο, της κολύμβησης, της γυμναστικής η οποιουδήποτε αλλού σπορά. Ποσό μάλλον του στίβου. Λες και ο στίβος δεν συνεχίζει αν έχει τη τεράστια αίγλη που έχει παγκοσμίως»

«Γιατί με το ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, που αρχίσαμε να λέμε, κάθε Σαββατοκύριακο υπάρχουν ματς, φασαρία τα μέσα επί σκηνής και ο κόσμος έχει συνέχεια επαφή με τα γεγονότα. Αντίθετα ένας αθλητής στίβου, εγώ, ας πούμε εφέτος έκανα μόνο δεκατρείς εμφανίσεις»

«Αν ψάξετε να δείτε τα δυο τελευταία χρόνια τα περιοδικά και τις εφημερίδες, εξαιρώντας τα αθλητικά ένθετα και τις αθλητικές εφημερίδες ως προς τις εκάστοτε δηλώσεις μου για τον κάθε αγώνα θα δείτε πως συνεντεύξεις μου δεν υπάρχουν»

«Εγώ έκανα κάποτε υπερβολές με τις συνεντεύξεις. Καλό ήταν να σιωπήσω και λίγο. Δεν εννοώ τα νέα μου για τις προπονήσεις, επαναλαμβάνω , δηλαδή που είμαι , που βρίσκεται η προετοιμασία μου κτλ. Αυτά δεν μπορώ να μην τα δηλώνω κάθε φορά στους “στιβικούς”.»

«Όταν άρχισε ο Θωμάς να ξεχωρίζει στα διακόσια και στα τετρακόσια απλά, γιατί ήταν πολύ δυνατό παιδί, και είχε κάποιες συμμετοχές στα Παννεληννια πρωταθλήματα και στην Εθνική ομάδα παίδων, γοητεύτηκα και εγώ.»

«Εχω τρέξει και εγώ ξέρετε με λυμένα κορδόνια μια φορά και τερμάτισα. Τα αισθανόμουν σε κάθε εμπόδιο να χαλαρώνουν τα κορδόνια μου όλο και πιο πολύ. Ευτυχώς ήταν σε προκριματικό, όχι σε τελικό να τρέχω και να….. μη φτάνω»

«Μακάρι ο αθλητισμός να ήταν μια κοινωνία αγγέλων, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Μακάρι όλοι να ζούσαμε σε κοινωνία αγγέλων αλλά δυστυχώς δεν ζούμε. Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει μια ουτοπία είναι, πιο συγκεκριμένα : παλαιότερα η λογική της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας στίβου ήταν απλή “Είναι όλοι καθαροί εκτός από εκείνους που πιάνονται»

«Τώρα αυτή η λογική έχει αντιστραφεί τελείως, είμαστε στον αντίποδα της : είναι όλοι ένοχοι , αναγκασμένοι ανά πάσα στιγμή να αποδεικνύουν την αθωότητά τους»

«Εμάς όμως πια η IAAF μας ελέγχει 365 ημέρες το χρόνο . Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η Παγκόσμια Ομοσπονδία γνωρίζει επακριβώς που είμαι»

«Οπότε, αν ο Περικλής είναι υγιής και πάνε όλα καλά στην προετοιμασία του, ο Ιακωβάκης θα συνεχίσει να παραμένει σε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Εχω έρθει νομίζω για να μείνω. Οσο μπορώ να μείνω»