Η Λεντέκι δεν θα 'πιει το αίμα' της 18χρονης Αυστραλής

Η τελευταία κολυμβήτρια που φόρεσε χρυσό μετάλλιο για τα 400μ. ελεύθερο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δεν λεγόταν Κέιτι ήταν η θρυλική (για δεκάδες αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς λόγους) Φεντερίκα Πελεγκρίνι. Όταν το έκανε η Ιταλίδα, κολυμπώντας σε 4.01.97, το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιουλίου 2011. Και ο τόπος που τούτος ο τελικός, κλασικά στην πρεμιέρα του τουρνουά κολύμβησης σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ήταν το κολυμβητήριο της Σανγκάης.

Την Τετάρτη συμπληρώνονται 8 χρόνια από εκείνη την κούρσα και -κατά διαβολική σύμπτωση- τη συγκεκριμένη μέρα είναι προγραμματισμένος ο τελικός των 200μ. ελεύθερο στο Παγκόσμιο της Γκουανγκτζού. Μόνο που η Κέιτι Λεντέκι δεν θα 'ναι εκεί, γυρεύοντας το αίμα της Αριάρνε Τίτμους. Της 18χρονης Αυστραλής που την περασμένη Κυριακή κατάφερε έναν shocker - όπως αποκαλούν οι Αμερικανοί την έκπληξη. Για να υπάρχει ακρίβεια, όμως, ήταν μόνο το αποτέλεσμα που αποτέλεσε έκπληξη, καθώς η Αμερικανίδα δεν περίμενε ότι η Αυστραλή δεν θα μπορούσε να τη νικήσει. Αλλά διότι η συνήθεια είναι δεύτερη φύση.

Βαρκελώνη, Καζάν, Βουδαπέστη. Στις τρεις τελευταίες διοργανώσεις η Λεντέκι δεν κατακτούσε απλώς το χρυσό μετάλλιο, αλλά είχε τη δυνατότητα να τερματίσει και να βγει από την πισίνα πριν η δεύτερη κολυμβήτρια ακομπούσει το βατήρα. Αυτή η υπερβολή δεν είναι... υπερβολική. Το 2017 η Λία Σμιθ τερμάτισε 3 δευτερόλεπτα και 20 εκατοστά μετά τη συμπατριώτισσά της. Δύο χρόνια νωρίτερα, η Ολλανδή Σάρον φαν Ρούβενταλ πήρε το ασημένιο με χρονική απόσταση 4 δευτερολέπτων παρά 11 εκατοστά από την πρώτη. Και το 2013, στη Βαρκελώνη, η Λεντέκι είχε νικήσει τη Μέλανι Κόστα με διαφορά 2 δευτερολέπτων και 65 εκατοστών, χρονικά, δηλαδή, πάνω από 2,5 δευτερόλεπτα.

Ωστόσο, μετά τη λήξη του τελικού των 400μ. ελεύθερο, στον οποίο η Αυστραλή Αριάρνε Τίτμους πήρε το χρυσό μετάλλιο, το κορίτσι από την Ουάσινγκτον στεκόταν σοκαρισμένο στην τέταρτη διαδρομή, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει για μερικά δευτερόλεπτα αυτό για το οποίο είχε προετοιμαστεί. Σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα η Λεντέκι είχε χάσει μόλις μία φορά και αυτό είχε συμβεί σε σύνολο 15 τελικών. Ήταν στα 200μ. ελεύθερο της Βουδαπέστης, πριν από 2 χρόνια, όταν η 'Σούπερ Φέντε', η εκθαμβωτική Πελεγκρίνι, θριάμβευε με το 1.54.73, ενώ η Λεντέκι και η Αυστραλή Έμα ΜακΚίον έμειναν δεύτερες, με το 1.55.18.

Σε αυτήν την ήττα, όμως, υπήρχε μια διαφορετική αποδοχή. Το διακοσάρι είναι πιο κοντινό στο κατοστάρι και η Πελεγκρίνι ήταν κλασική διακοσάρα. Ήρθε, δε, ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς το 2016, όταν οι κολυμβητές που όχι μόνο έχουν λάβει μέρος, αλλά έχουν νικήσει, θέλουν ένα ιδιαίτερο χρονικό διάστημα για να επιστρέψουν στην προπόνηση. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος, παρακολουθώντας αυτήν τη σπουδαία κολυμβήτρια να αφήνει στις αντίπαλές της τη σκόνη της επικρατώντας τις σκανδαλωδώς εύκολα, ότι μπαίνει στο σκοτάδι του 'Εγώ', φτάνοντας όχι μόνο στο σημείο ανάμεσα στο 'Αυτό' και το 'Υπερεγώ', αλλά τσιγκλώντας το, κάτι που κάνει τη μονομανία (την οποία όλοι οι πρωταθλητές διαθέτουν, σε υπερβολικό βαθμό) ασθένεια.

Η Λεντέκι ήταν προετοιμασμένη για την ήττα της στο τετρακοσάρι, διότι δεν υπάρχουν μυστικά στην κολύμβηση, ειδικά μεταξύ ΗΠΑ και Αυστραλίας. Ακόμα, όμως, κι αν σε συζητήσεις με το επιτελείο της μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ακριβώς στο χέρι της να μην αφήσει να συμβεί. Ακόμα κι αν ήταν πλήρως προετοιμασμένη, δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ τόσο ώστε να μη νιώσει το στιγμιαίο πόνο εκείνου που απευχόταν, αλλά και για το οποίο είχε ήδη αμυνθεί ώστε να μην την επηρεάσει.

Ήταν μια πραγματικότητα που είχε σημειωθεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, την είχαν καταγράψει τα χρονόμετρα, είχε ήδη σκαλιστεί στην πέτρα, την είχαν απορροφήσει τα βιβλία, την δομούσαν, με γλαφυρότητα ή ίσως πιο κυνικά, τα δάχτυλα στα πλήκτρα. Και βέβαια δεν είναι το χαμένο χρυσό μετάλλιο, άλλωστε έχει 31 συνολικά σε Ολυμπιακούς (5-1), Παγκόσμια (14-2) και Παναμερικανικούς (8-1-1), τα 27 εξ αυτών χρυσά (ένα κλάσμα που το μεγαλείο του θα μπορούσε να τινάξει το μυαλό σου στον αέρα), αλλά το γεγονός ότι είναι προολυμπιακή χρονιά και ότι σε ένα χρόνο, που η Τίτμους θα είναι καλύτερη, στο απόλυτο παλκοσένικο, στο Τόκιο, θα πρέπει η ίδια να κάνει την πραγματική υπέρβαση ώστε να μην αφήσει την Αυστραλή να νικήσει.

Δεν υπάρχει πιο γνήσια κόντρα από εκείνη της Αυστραλίας με τις ΗΠΑ στην κολύμβηση. Η Λεντέκι, γεννημένη λίγα χιλιόμετρα από τον Λευκό Οίκο, σίγουρα δεν θέλει να ακούει τη χαρακτηριστική αγγλοσαξωνική προφορά, η οποία μπορεί να γίνει κατά το δοκούν πειρακτική και σαρκαστική ή να αισθανθείς ότι είναι έτσι.

Σε αυτό που είπε ο προπονητής της Τίτμους, Ντιν Μπόκσαλ, δηλαδή, ότι "η Αριάρνε μπορούσε να κολυμπήσει καλύτερα", ενώ έχει νικήσει τη Λεντέκι με 1 δευτερόλεπτο και 23 εκατοστά απόσταση και στο τελευταίο γύρισμα η Αμερικανίδα προπορευόταν με 62 εκατοστά του δευτερολέπτου διαφορά- δηλαδή η Αυστραλή τής 'έριξε' 195 εκατοστά στα τελευταία 50μ.- είναι βέβαιο ότι, αν δεν έκρυβε λήφθηκε ότι, υπέφωσκε μια πρέζα σαρκασμού. Μοιραία, βεβαίως, υπήρξε εκείνο το μέρος του εαυτού που έβραζε από θυμό. Που ήθελε το αίμα 18χρονης Αυστραλής. Όχι του χρόνου. Τώρα. Άμεσα. Στην Γκουανγκτζού της Νότιας Κορέας, που φιλοξενείται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Δεν θα συμβεί στα 200 μέτρα. Η ξαφνική αδιαθεσία της Λεντέκι ανέτρεψε τα σχέδια της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, που είχε ήδη κατατάξει την κόντρα της με την Τίτμους στα all time classics κι ας έχει γίνει μόλις μία κούρσα.

"Ξύπνησε το πρωί και δεν αισθανόταν καλά", ανέφερε ο προπονητής της Γκρεγκ Μίχαν. Νέο σοκ, πιο τρανταχτό από την προ ημερών ήττα της στο 200άρι. Σαν επιδημία που έπληξε τις αποστολές των ομάδων, αποσύρθηκαν από την ίδια κούρσα η Αυστραλή Έμα ΜακΚίον και η Καναδή Τέιλορ Ρακ, άλλες δύο κοπέλες με αξιώσεις βάθρου.

Επίσημη διάγνωση το ιατρικό τιμ των ΗΠΑ δεν παρείχε για την περίπτωση της Λεντέκι - τουλάχιστον όχι ακόμα - και αναμένονται πλέον διευκρινήσεις. Το γεγονός πως η 22χρονη ρέκορντγουμαν ακύρωσε ήδη τη συμμετοχή της στην κούρσα των 1.500μ πολλαπλασίασε τα ερωτηματικά. Η εκτελεστική διευθύντρια της ομάδας, Λίντσεϊ Μιντένκο αρκέστηκε να πει πως η Λεντέκι δεν ένιωθε καλά από τη στιγμή που στις 17 Ιουλίου έφτασε στην Γκουανγκτζού.

Ανεξαρτήτως πάντως του τι ακριβώς μεσολάβησε, το ενδιαφέρον μειώθηκε κατακόρυφα. Η Τίτμους θα νικήσει πολύ άνετα. Όπως το έκανε τόσα χρόνια η Λεντέκι.