Ο Alex Honnold νιώθει πιο ζωντανός όταν κινδυνεύει περισσότερο

Θεωρεί τον εαυτό του βαρετό. Θα ήθελα να δεις το video που ακολουθεί για να σχηματίσεις δική σου άποψη, πριν τον ακούσεις (για την ακρίβεια, πριν διαβάσεις όσα έχει πει), ο άνθρωπος του οποίου η ζωή εξαρτάται από τα χέρια του. Κυριολεκτικά. Το video που ακολουθεί είναι 360. Εκμεταλλεύσου το.

Όπως θα είδες, στο trailer για το documentary (με τίτλο Free Solo) που του έφτιαξε το National Geographic, ο Αlex Honnold αναρριχάται χωρίς εξοπλισμό. Έχει μόνο τα χέρια του “ τα παπούτσια μου και την κιμωλία για να μη γλιστρούν τα χέρια μου”, συν ατελείωτες ώρες προετοιμασίας. Aυτό που δεν έχει είναι έστω το ελάχιστο περιθώριο λάθους.

" Για το El Capitan (κατακόρυφος σχηματισμός βράχου, 914 μέτρων, στο Yosemite National Park που βρίσκεται στη Mariposa County της California) δούλευα τέσσερα χρόνια. Τον πρώτο τον αφιέρωσα στο ψυχολογικό κομμάτι. Στο να πιστέψω ότι μπορώ να τα καταφέρω και μετά να φτιάξω το πλάνο μου".

To επόμενο διάστημα το αφιέρωσε στο να βρει τις κατάλληλες κινήσεις και να τις απομνημονεύσει. " Να φτάσω στο σημείο να τις κάνω αυτόματα, χωρίς σκέψη”. Έκανε πρόβα τη διαδρομή. " Εσείς με βλέπετε να αναρριχώμαι. Αυτό που κάνω είναι ακριβείς κινήσεις, με τα χέρια μου, τις οποίες έχω δουλέψει για χρόνια. Έχω κάνει την αναρρίχηση εκατομμύρια φορές, με σκοινιά, οπότε ξέρω ακριβώς τι πρέπει να κάνω και πότε να το κάνω. Είναι σαν χορογραφία, εκτελώ μια ρουτίνα. Μπορώ να σας πω ακριβώς τι κάνω, κάθε δευτερόλεπτο". Όπως οι οδηγοί της Formula 1 απομνημονεύουν τις στροφές της πίστας.

"Σκέφτομαι διαρκώς το ενδεχόμενο της πτώσης στην προετοιμασία μου"

Ο Jimmy Kimmel τον είχε ρωτήσει αν σκέφτεται ποτέ το ενδεχόμενο της πτώσης. " Διαρκώς, αλλά στην προετοιμασία. Για αυτό σου είπα ότι δίνω μεγάλη προσοχή στην προετοιμασία και στην δημιουργία νοερής εικόνας όσων έχω να κάνω. Μόλις αποφασίσω ότι είμαι έτοιμος, προχωρώ" . Δεν έχει αφήσει ποτέ σημείωμα στη μητέρα του " γιατί θα γινόμουν δραματικός". Αυτό που τον κρατά στο παιχνίδι, όλα αυτά τα χρόνια " είναι η βαθύτερη ικανοποίηση, ότι ανταποκρίθηκα σε μια μεγάλη πρόκληση. Πως τα κατάφερα. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Ο καθένας διαλέγει την πρόκληση του. Εμένα με εμπνέουν οι τεράστιοι βράχοι”. Σε επίσκεψη του στη New York, μόλις είδε δυο μεγάλα κτήρια να ενώνονται, ένιωσε την ανάγκη να κάνει αυτό.

Γεννήθηκε στην Αμερική. Στο Sacramento, της California. Όπως κάθε άλλο παιδί, δοκίμασε την τύχη του σε διάφορα αθλήματα. "Από μικρός σκαρφάλωνα όπου έβρισκα, στο σπίτι. Ήταν πολύ εύκολο να ανέβω στη σκεπή, από το φράκτη του σπιτιού μας. Η μητέρα μου με παρακαλούσε να μην το κάνω. Κάποια στιγμή, το πήρε απόφαση". Στα 10 έκανε την πρώτη αναρρίχηση, σε γυμναστήριο, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο για παιδιά. Παράτησε την ενόργανη και αφοσιώθηκε σε αυτό. Διαπίστωσε πως τίποτα δεν του είχε προσφέρει τα συναισθήματα που τον κατέκλυσαν, όταν ήταν στον αέρα.

"Δεν είχα χάρισμα. Δεν είχα τη φυσική δύναμη που 'χω δει σε άλλους αθλητές. Έπρεπε να δουλέψω για αυτό, αλλά δεν πειράζει”. Όταν προσπαθούσε να πάει στο επόμενο μέτρο. Να ξεπεράσει το προηγούμενο όριο. "Ανέκαθεν υπήρχαν στιγμές που σκεφτόμουν "αυτό μπορεί να γίνει πρόβλημα". Αλλά δεν το άφηνα να με καταβάλει. Ήθελα να συνεχίσω, να το ξεπεράσω" είχε πει σε συνέντευξη του σε podcast του Joe Rogan (stand up κωμικός, σχολιαστής MMA και επιχειρηματίας), το 2013. Τότε που είχε τραβήξει το δρόμο του. Μια στιγμή όμως, να εξηγηθώ.

Πήρε υποτροφία από το Berkeley. Το παράτησε στα 19

"Με κάλεσαν στο σχολείο μου, να μιλήσω στα παιδιά για τη ζωή μου. Να τους εξηγήσω ότι δεν είναι απαραίτητο να πάνε στο πανεπιστήμιο. Πως αν ονειρεύονται κάτι, αν λατρεύουν να κάνουν κάτι, θα είναι τέλειο να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους σε αυτό".

Ως παιδί, θυμάται τους γονείς του να ονειρεύονται να γίνει γιατρός. Θυμάται και τον εαυτό του να διαβάζει, να είναι καλός μαθητής. Για την ακρίβεια, ήταν άριστος μαθητής. Τελείωσε με 4.7 GPA (άριστα είναι το 5) το Mira Loma High School. Εκεί τον εντόπισε το University of Columbia Berkeley και του έδωσε υποτροφία, να σπουδάσει μηχανικός. Στα 19 εγκατέλειψε. "Ένιωσα τεράστια ικανοποίηση που επέστρεψα στο σχολείο μου, για να κάνω μια τέτοιου είδους κουβέντα με τα παιδιά. Να τους πω ότι δεν είναι υποχρεωμένα να σπουδάσουν. Τους εξήγησα πως εκτιμώ απεριόριστα την εκπαίδευση, αλλά κάποιες φορές οφείλεις να κάνεις αυτό που θες να κάνεις". Τόνισε ότι αν δεν πας στο κολέγιο δεν είσαι 'loser', αρκεί να 'χεις έτοιμο το πλάνο που θες να εκτελέσεις.

"Δεν βάζω στον εαυτό μου "πρέπει"

" Όσα βλέπετε είναι σαν να παρακολουθείτε τον τελικό του SuperBowl. Δηλαδή, μια εμφάνιση. Δεν έχετε δει τα χρόνια της προετοιμασίας που έχουν προηγηθεί ή τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η προετοιμασία". Δεν έχασε ποτέ τον ενθουσιασμό του " γιατί συνεχώς ανακάλυπτα νέα πράγματα. Όσο μεγάλωνα είχα τη δυνατότητα να ταξιδεύω σε άλλες χώρες, να βλέπω νέα μέρη, να κατακτώ νέα όρια. Νεότερος μου ήταν αρκετό να διαπιστώνω ότι έγινα πιο δυνατός, πως είχα βελτιώσει την τεχνική μου. Πλέον, όταν πατώ σε μια κορυφή λέω "άξιζε", ό,τι και αν έχω περάσει".

Κατέληξε στο ότι " όποιος αγαπά αυτό που κάνει και δουλεύει σκληρά, κατά πάσα πιθανότητα είναι καλός σε αυτό". Δεν θέτει στόχους σε χρονικό επίπεδο. " Θέλω μόνο να ταξιδεύω σε μέρη που δεν έχω πάει και το συνεχίζω από εκεί. Δεν βάζω στον εαυτό μου 'πρέπει'. Υπάρχει το 'αυτό θα ήθελα να το κάνω' και μετά αρχίζω δουλειά. Σκέφτομαι δε, πως "αν τα καταφέρω θα είναι τέλεια. Αν δεν τα καταφέρω, δεν έγινε και κάτι. Θα ξαναπροσπαθήσω".

Για χρόνια έκανε ό,τι έκανε μόνος του. " Δεν υπήρχαν πολλοί χορηγοί, να ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην αναρρίχηση, κάτι που ευτυχώς έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Στην αρχή τα έξοδα μου ήταν φαγητό και βενζίνη για το αυτοκίνητο, ώστε να πάω όπου ήθελα να αναρριχηθώ. Αγόραζα τα πιο φθηνά γεύματα, από τα supermarkets. Αυτό άλλαξε. Πλέον προσέχω τη διατροφή μου -είναι το εργαλείο μου για να κάνω αυτό που λατρεύω, τρώω για να παίρνω ενέργεια και φροντίζω να μένω όσο πιο αδύνατος γίνεται. Χαίρομαι επίσης, που έχω χρήματα να πληρώσω τον οδοντίατρο μου. Αλλά ζω όπως πάντα: αγοράζω κάτι, μόνο όταν το έχω ανάγκη. Για να καταλάβεις πάντως, τι ισχύει, ο χειρότερος παίκτης του NFL, ο πιο κακοπληρωμένος 'βγάζει' 20 φορές περισσότερα χρήματα από εμένα".

Δηλώνει Μορμόνος (" except for the God thing", όπως λέει) και θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, γιατί το είδος της αναρρίχησης που κάνει " είναι τέτοιο που μπορείς να το πουλήσεις εύκολα: δείχνεις μια φωτογραφία με έναν τύπο να είναι στη μέση του πουθενά και... boom". Πλέον συντηρεί και ένα φιλανθρωπικό -μη κερδοσκοπικό- ίδρυμα “ που αναζητά απλούς τρόπους για τη βελτίωση ζωών, παγκοσμίως, ενώ έχω και λίγες αποταμιεύσεις. Είμαι μια χαρά”.

Εξακολουθεί να έχει το ίδιο βαν " στο οποίο περνώ τον περισσότερο χρόνο μου, με τον εαυτό μου". Είχε πει πως " ζω ως ημι-άστεγος. Δεν απολαμβάνω να μένω σε ένα αυτοκίνητο. Αν μπορούσα να έχω ένα ωραίο σπίτι και την ίδια ώρα να σκαρφαλώνω όπου γουστάρω, θα το έκανα. Αλλά δεν γίνεται. Αν θες να ταξιδεύεις, να αναρριχάσαι όπου θες και να μην περιορίζεσαι από θέματα χρόνου ή καιρού, πρέπει να ζεις σε ένα βαν”. Το 2017 αγόρασε σπίτι στο Las Vegas. O λόγος ήταν θηλυκού γένους: η Sanni McCandless.

Παρεμπιπτόντως, ένας από τους φίλους του, που τον ακολουθούν στην αναρρίχηση είναι ο James. O James είναι άστεγος, από επιλογή. To 2005 είχε μια πτώση, ενώ ήταν στη μέση ενός βράχου. " Είχα και μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Σε όσους μου το έλεγαν απαντούσα " θα κάνω ό,τι και πριν, ενδεχομένως λίγο καλύτερα: θα αναρριχώμαι. Αποφάσισα ότι δεν πρόκειται να ξαναδουλέψω και ότι στο εξής το μόνο που θα έκανα ήταν αναρρίχηση". Αυτό και έκανε.

Ο Alex έγινε γνωστός στη χώρα του, από την 'κατάκτηση' του Regular NW Face of Half Dome, στην κοιλάδα Yosemite, τον Σεπτέμβριο του 2008. Δεν είχε εργαλεία, ενόσω ανέβαινε 609 μέτρα.

"Όταν βρίσκεται στο πιο επικίνδυνο σημείο, είναι που νιώθει περισσότερο ζωντανός"

Ο κόσμος θα τον γνώριζε τον Νοέμβριο του 2011, οπότε ανέβηκε με τον Hans Florine το El Capitan, όχι όμως, στο χρόνο που θα τον έκανε κάτοχο του ρεκόρ (το έχασε για 45''). Τότε τον κάλεσαν στο CBS, για την εκπομπή 60 Minutes. Ακολούθησαν όλα τα μεγάλα media. Επανέλαβαν τη διαδρομή τον Ιούνιο του 2012 και πήραν αυτό που ήθελαν (έριξε το ρεκόρ κατά 14 δευτερόλεπτα, πατώντας στην κορυφή σε 2.23.51''). Στις 3/6 του 2017 είχε έλθει η ώρα να επιστρέψει για free solo αναρρίχηση. Χρειάστηκε 3 ώρες και 56''. Έγινε documentary, στο οποίο εμφανίζεται και η σύντροφος του να εξηγεί ότι δεν διαχειρίζεται ελαφρά την καρδία αυτό που κάνει ο Alex. H μητέρα του ακούγεται να λέει "έχω την αίσθηση πως όταν βρίσκεται στο πιο επικίνδυνο σημείο, είναι που νιώθει περισσότερο ζωντανός. Και αυτό δεν μπορείς να του το στερήσεις, όσο και αν τον αγαπάς".

Και επειδή η τρέλα μάλλον πάει στα βουνά, στις 6/6 του 2018 “ενώθηκε” με τον Tommy Caldwell, στην επιστροφή στον 'αρχηγό', για να καταρρίψουν κάθε προηγούμενο ρεκόρ, όταν αναρριχήθηκαν σε 914 μέτρα, σε 1.58.07''. Έγιναν οι πρώτοι που έπεσαν κάτω από τις 2 ώρες. Tώρα μένει να βρει τον επόμενο στόχο.

Photos: AP Images, National Geographic, Alex Honnold