Ο Μάικ Τάισον επέστρεψε στα ρινγκ έπειτα από 15 χρόνια και φοβήθηκε

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόλογος και η κάλυψη ενός γεγονότος είναι πιο εντυπωσιακά από το ίδιο. Συμβαίνει σχεδόν πάντα με τον τελικό Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, συνέβη και τα ξημερώματα της Κυριακής στο 'Staples Center' του Λος Άντζελες, με τον Μάικ Τάισον και τον Ρόι Τζοουνς τζούνιορ να μένουν στην ισοπαλία. Οι δύο βετεράνοι πυγμάχοι ήθελαν να δουν πόσα απίδια βάζει ο σάκος, ο πρώτος στα 54 και ο δεύτερος στα 51, ο 'Iron Mike' με πάνω από 15 χρόνια να τον χωρίζουν από τον τελευταίο αγώνα του, ο 'Captain Hook', πάνω από 3.

Έμοιαζε με συναυλία ενός συγκροτήματος που είχε να μαζευτεί μια 20ετία, που οι πιστοί του ήταν ενθουσιασμένοι αλλά έπρεπε συνεχώς να κάνουν τα στραβά μάτια στις παραλείψεις του και στο τέλος να φτάσουν στο αυτονόητο συμπέρασμα: ότι και μόνο που μαζεύτηκαν, είναι σημαντική υπόθεση. Στο τέλος, θα έχουν περάσει όλοι πολύ καλά και θα το θυμούνται.

Τα 8 δίλεπτα ήταν μία ικανοποιητική διάρκεια για πυγμάχους που βρίσκονται στο κέντρο της μέσης ηλικίας τους. Και οι δύο ήταν σχεδόν τυπικοί, υπακούοντας στα κελεύσματα του μακρινού, αλλά και πιο πρόσφατου, παρελθόντος. Ο Τζόουνς έκανε την κίνηση σήμα-κατατεθέν του, προσποίηση με... no-look τζαμπ και γύρισμα κορμιού στη δεξιά πλευρά για να αποφύγει τη γροθιά της αντεπίθεσης, μόνο που το χέρι του έμεινε τεντωμένο περισσότερη ώρα από την προσδοκώμενη, ο Τάισον μπήκε μέσα για να... πιει αίμα.

Η προδιάθεση που 'σκιαγράφησε' αυτόν τον αγώνα επίδειξης ήταν μια κάποια ανησυχία για τον Τζόουνς, ο οποίος στο ζύγισμα ήταν περίπου 5,5 κιλά βαρύτερος και που τα βίντεο από την προετοιμασία του έδειχναν ότι αν έβρισκε τον αντίπαλό του το χουκ του, θα μπορούσε να του προξενήσει ζημιά.

Μετά τη λήξη της αναμέτρησης, ο άλλοτε 'πιο σκληρός άντρας στον πλανήτη' εξέφρασε το παράπονό του, αφού "όλοι για τον Ρόι φοβόσαστε, κανένας δεν ανησυχούσε για τον δικό μου κώλο". Και όταν, τελικά, ο δημοσιογράφος Τζιμ Γκρέι σχολίασε, ποιητικά, ότι "οι γίγαντες δεν πέφτουν ποτέ", ο Τάισον του υπενθύμισε ότι "έχω να κάνω αγώνα 20 χρόνια (σ.σ. υπερβολή) και αυτός έχει να αγωνιστεί 3. Δεν είμαι γίγαντας, είμαι αρχάριος".

Ύστερα απ' τη λήξη ενός αγώνα, που από τον 1ο γύρο ο Snoop Dogg αποκάλεσε "είναι σαν δύο θείοι μου που τσακώνονται στην αυλή", η αίσθηση που επικρατούσε ήταν ότι ο 'Iron Mike' είχε νικήσει. Αλλά δεν ήταν τόσο κραταιά η επιβολή του, ώστε να είναι υποχρεωτικό να κακοκαρδίσουν τον Τζόουνς. Ο γίγας Βίνι Πασιέντσα, ένας από τους τρομερούς τύπους της πυγμαχίας εν τω συνόλω της, 'έσωσε' αυτόν που είχε αντιμετωπίσει (και είχε... φάει και των γονέων) κάποτε, στις 24 Ιουνίου του 1995, στον περίφημο αγώνα που ο Τζόουνς ζητούσε από το διαιτητή να τον διακόψει για να μη δείρει άλλο τον αντίπαλό του. Ο Πασιέντζα τον έδωσε 80-76 στα σημεία, ο Κρίστι Μάρτιν έδωσε 79-73 τον Τάισον και ο Τσαντ Ντόουσον, 76-76. Γύροι δεν κρατήθηκαν.

Μία από τις σπουδαίες φυσιογνωμίες της αμερικανικής ποπ κουλτούρας, εκείνος ο αθλητής που μαζί με το συγχωρεμένο Ντιέγκο Μαραντόνα άλλαξε την οπτική που πρέπει να έχει ο εμπορικός κόσμος σε εκείνα τα 'προϊόντα' που του αποφέρουν εκατοντάδες εκατομμύρια και που έβαλε στις ράγες την πεποίθηση ότι ο αθλητής-σταρ πρέπει να προστατεύεται από τον περίγυρό του, έδειξε διατεθειμένος να συνεχίσει να αγωνίζεται. Όταν πια μπορεί ο κόσμος να επισκέπτεται το ρινγκ άφοβα, θα φτιάξει τη δική του λίγκα βετεράνων ('Mike Tyson's Legends Only League') και θα ρίξει ριπές μεγαλείου από δεκαετίες που όσοι τις έζησαν δεν τις ξεχνούν ξανά στον κόσμο του μποξ, θυμίζοντας μια ένδοξη εποχή. Πρέπει, τώρα, να είναι ο Εβάντερ Χόλιφιλντ ο επόμενος αντίπαλός του.

Ο Τζόουνς, από τη μεριά του, ήταν πολύ κουρασμένος για να πει οτιδήποτε τέτοιο, αλλά είναι εθισμένος με το ρινγκ και προφανώς είναι λογικό να παίζει το όνομά του σε μελλοντικές μονομαχίες με όσους 45άρηδες-50άρηδες ενδιαφέρονται να επιστρέψουν και να τιμήσουν το σπορ που τους έκανε γνωστούς (και σε κάποιες περιπτώσεις πλούσιους). Τουναντίον, παρά την εξάντληση που οποιοσδήποτε νιώθει βλέποντας το τρένο που λέγεται Τάισον να πηγαίνει κατά πάνω του, κάνοντας γυρίσματα στο κορμί του και ρίχνοντας ανυποψίαστα 'θανατηφόρα' μπουκέτα, ήταν ένας περήφανος πυγμάχος που έβγαζε φωτογραφίες μαζί με τον αντίπαλό του, κρατώντας μία από τις ζώνες του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Ο αγώνας τους, άλλωστε, που δεν έγινε στις αρχές του αιώνα, είναι ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά κάλλιο αργά...