Ο Μικρός Πρίγκιπας Alonso
Μπορεί να μην διαθέτει την έμφυτη τάση εξερεύνησης των ανθρωπίνων ορίων του αείμνηστου Άιρτον Σένα, τον απόλυτο συγκεντρωτισμό του Αλέν Προστ, την επιμονή του "Σούμι", την άγνοια κινδύνου του Νέλσον Πικέ, τη θέληση του Τζάκι Στιούαρτ. Αν θέλετε, χρειάστηκε η χείρα βοηθείας από την Τυφλή Θεά (άλλοι, ορθά, το λένε ανικανότητα της ΜακΛάρεν) για να φτάσει στη κατάκτηση του τίτλου.
Η ουσία όμως είναι πως η αξιοπιστία του γαλάζιου μονοθεσίου, σε συνδυασμό με την -δυσανάλογη της ηλικίας του- ψυχραιμία του Ισπανού, τον έφεραν στο πάνθεον του μηχανοκίνητου θεάματος. Πως άραγε άρχισαν όλα ;
Το Καλοκαίρι του 1981, ο ειδικός στις εκρηκτικές ύλες, Χοσέ Λουίζ Αλόνζο, θέλει να βάλει σε αγώνες καρτ την οκτάχρονη κόρη του, Λορένα. Φτιάχνει το μικρό τροχοφόρο με τα ίδια τα χέρια του αλλά η πιτσιρίκα κάθε άλλο παρά συγκινείται και έτσι το... παραπέταξαν στον 3χρονο Φερνάντο. Τα πρώτα χρόνια κυλούν ήρεμα αλλά από το 1987 και μετά, ο Αλόνζο ο πρεσβύτερος αντιλαμβάνεται πως ο γιος του έχει ταλέντο, σε σημείο να κυριαρχεί άμεσα σε όλες τις κατηγορίες junior. Το πράγμα σοβαρεύει αλλά το κόστος των ανταλλακτικών και τα υπόλοιπα έξοδα να είναι δυσβάσταχτα για την οικογένεια.
Τότε, το 1993, έρχεται η (παγκοσμίου φήμης στον χώρο) εταιρία ΙΑΜΕ να αναλάβει τον ρόλο του... αιμοδότη. Τα ταξίδια ανά την Ευρώπη γίνονται ρουτίνα, οι νίκες το ίδιο, με συνέπεια το 1996 να κατακτήσει το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα της καριέρας του, πάντα στα καρτ. Ο πρώτος που πρόσεξε το ταλέντο του ήταν ο άλλοτε πιλότος Άντριαν Κάμπος (Λεβαντίνος, ο οποίος έτρεξε το 1987 και το 1988 και είχε να επιδείξει ως καλύτερη επίδοση την 14η θέση στο τιμόνι μίας Μινάρντι).
Μετά από εντυπωσιακές παρουσίες στους προθάλαμους της Formula 1 (Formula Nissan, Formula 3000), ο Αλόνζο παίρνει το βάπτισμα του πυρός στο κορυφαίο επίπεδο, τον Μάρτη του 2001 με τη Μινάρντι, όπως και ο άσημος συμπατριώτης του. Από τη στιγμή που στήθηκε στην εκκίνηση του grand prix της Αυστραλίας, έγινε ο τρίτος νεότερος που παίρνει μέρος σε αγώνα. Βέβαια, η αδυναμία της φίρμας από τη Φαέντσα δεν ήταν δυνατόν να τον οδηγήσει σε κάποιο πόντο αλλά συχνά σημείωνε καλύτερους χρόνους από θεωρητικά καλύτερους συνδυασμούς και ως εκ τούτου μπήκε στα μπλοκάκια των... λαγωνικών.
Η Renault, στα χέρια του Φλάβιο Μπριατότε, αποσπά την υπογραφή του και παρά το ότι δεν υπάρχει κενή θέση το 2002 (Τρούλι – Μπάτον), ο Ισπανός μαθαίνει πολλά ως δοκιμαστής. Ήταν κοινό μυστικό στα pits όλων των ομάδων πως προετοιμαζόταν για πρώτος οδηγός την επόμενη σεζόν, κάτι που έγινε. Μάλιστα, το 2003, θα έρθουν τα πρώτα δύο ρεκόρ. Στη Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας γίνεται ο νεότερος pole man και λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, ο νεότερος νικητής μετά την επικράτησή του στην Ουγγαρία. Προφητική ή όχι, το σίγουρο είναι πως η στιγμή κατά την οποία "έδωσε γύρο" στον Μίκαελ Σουμάχερ, οδήγησε σε πλήθος αντιπαραβολών...
Το 2004... πήγε πίσω για να πάρει φόρα. Μηδέν νίκες αλλά τέταρτος στη βαθμολογία, έναντι της πέμπτης θέσης της προηγούμενης περιόδου. Εφέτος, μάζεψε πόντους και νίκες από νωρίς, ενώ όταν η ΜακΛάρεν άρχισε να κυριαρχεί, ήταν πάντα εκεί κοντά για να εκμεταλλευτεί τα λάθη. Πράγμα που έκανε στο έπακρο και το οποίο του απέφερε τον τίτλο.
Η αλήθεια είναι πως μάλλον δεν διαθέτει τόσους οπαδούς όσους και ο Κίμι Ράικονεν. Ο χαρακτήρας του όμως ταιριάζει γάντι στον χώρο της Formula 1. Ανταγωνιστικός, πεισματάρης και αποφασισμένος να προοδεύσει, δίνει μαζί με τους συνομήλικούς του την απαραίτητη μπουνιά στο στομάχι ώστε το σπορ να εξέλθει του τέλματος και να επανέλθει στα ψηλά. Αν περιμέναμε από τη FIA και τις σοφιστείες της...
1984: Μόλις σε ηλικία τριών ετών, μπαίνει στο πρώτο καρτ. Η αρχή έχει γίνει.
1988: Πρωταθλητής της Αστούρια στη κατηγορία παίδων του καρτ, με οκτώ νίκες σε ισάριθμους αγώνες.
1990: Πρωταθλητής στην κατηγορία καρτ Cadete. Την ίδια χρονιά, πρωταθλητής Αστούρια και της χώρας των Βάσκων.
1991: Πρωταθλητής στην κατηγορία καρτ Cadete. Δεύτερος στο ισπανικό πρωτάθλημα.
1993: Πρωταθλητής Ισπανίας στη κατηγορία junior.
1994: Πρωταθλητής Ισπανίας στη κατηγορία junior.
1996: Πρώτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Πρωταθλητής Ισπανίας στη κατηγορία junior. Πρώτος στο ιταλικό πρωτάθλημα Trofeo Estival. Πρώτος στο πρωτάθλημα Marlboro.
1997: Πρωταθλητής Ισπανίας και Ιταλίας στην κατηγορία καρτ Inter – A. Πρωταθλητής Ευρώπης με εννέα νίκες.
1998: Πρωταθλητής Ισπανίας στην κατηγορία καρτ Inter – A. Κατάκτηση του γαλλικού τροπαίου Paris Berci. Κατάκτηση του ιταλικού τροπαίου Trofeo de la Industria.
1999: Πρωταθλητής του Euro Open Movistar (Formula Nissan) με επτά νίκες, οκτώ ταχύτερους γύρους και εννέα pole positions.
2000: Συμμετοχή στο πρωτάθλημα Formula 3000. Πρώτος στο βελγικό grand prix και δεύτερος στο ουγγρικό.
2002: Μεταπήδηση στη Renault, της οποίας είναι ο επίσημος δοκιμαστής.
2003: Οδηγός της Renault. Νικητής στο ουγγρικό grand prix, έχει να επιδείξει ακόμη μία δεύτερη θέση, δύο τρίτες και ισάριθμες pole positions. Έκτος στη βαθμολογία με 55 πόντους.
2004: Συνεχίζει με τη Renault. Δεύτερη θέση στη Γαλλία και τρίτες σε Αυστραλία και Γερμανία. Τέταρτος στη βαθμολογία με 59 πόντους.
2005: Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο τιμόνι της γαλλικής εταιρίας.
Η αντίθεση σε όλο της το μεγαλείο. Ο Φερνάντο Αλόνσο έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Formula 1, το 2003 είχε γίνει ο νεότερος pole man και νικητής, ενώ κατέχει ακόμη ένα ρεκόρ, μάλλον ασήμαντο. Είναι ο μοναδικός πιλότος που έχει πετύχει έξι φορές τον 16ο ταχύτερο γύρο ενός grand prix. Τι να του πει τώρα αυτό ...
.jpg)
