Ο στόχος του Κύργιου είναι πιο σοβαρός απ' όσο μπορείτε να φανταστείτε
Ο Νικ Κύργιος έστειλε γράμμα στο Players Voice της Αυστραλίας και αποκάλυψε πως το τένις δεν αποτελεί... κινητήρια δύναμη για τον ίδιο, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει μία μεγαλύτερη, πολύ σπουδαία ιδέα την οποία προσπαθεί να κάνει πραγματικότητα και θα αλλάξει τις ζωές των παιδιών.
Είναι από τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στα ΜΜΕ παγκοσμίως όχι όμως πάντα για καλό λόγο. Αποκορύφωμα του περίεργου χαρακτήρα του το γεγονός πως παράτησε στη μέση τον αγώνα κόντρα στον Στιβ Τζόνσον, για το Σανγκάη Ρόλεξ Μάστερς, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με πρόστιμο 31.085 δολαρίων!
Ο ίδιος δηλώνει παρεξηγημένος και με γράμμα που έστειλε στο Players Voice της Αυστραλίας εξηγεί πως το τένις δεν αποτελεί για εκείνον προτεραιότητα. Στόχος του είναι να βοηθήσει τα άπορα παιδιά να ζήσουν, έστω και για λίγες στιγμές, ως φυσιολογικά σε αθλητικούς χώρους που θέλει να κατασκευάσει.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚ
" Υπάρχει ένας σκοπός που υποκινεί τα πάντα, μια ανώτερη αποστολή από το να παίρνεις το μισθό σου. Αυτό ήταν κάτι που δεν είχα και ανέκαθεν ζήλευαν όσους το απολάμβαναν. Πιστεύω ότι βρήκα το σκοπό μου, τους τελευταίους μήνες. Φτιάχνω κάτι που θα είναι "τρελό".
Πριν δυο χρόνια, είχα ένα όραμα: να χτίσω εγκαταστάσεις για άπορα, μη προνομιούχα παιδιά, που θα μπορούν να πηγαίνουν κάπου και να περνούν καλά, με ασφάλεια. Κάπου όπου θα νιώθουν σαν να είναι μέρος μιας οικογένειας. Θα υπάρχουν γήπεδα τένις, μπάσκετ και γυμναστήριο, όπως και ένας χώρος για να κλωτσούν την μπάλα. Θα υπάρχει φαγητό και κρεβάτια για να κοιμούνται. Πριν λίγους μήνες το συζήτησα αυτό με τη μητέρα μου, Norlaila και τον αδελφό μου τον Χρήστο. Είναι το μόνο που έχω στο μυαλό μου, πέραν του τένις. Όταν δεν παίζω και δεν ταξιδεύω, ασχολούμαι με αυτό το πρότζεκτ. Στην παρούσα φάση, είμαστε στη διαδικασία του να βρούμε το κομμάτι γης στη Μελβούρνη, όπου θα οικοδομηθεί το όνειρο μου. Ψάχνουμε και για οργανισμούς, αλλά και επιχειρήσεις με τις οποίες θα συνεργαστούμε. Είναι ένα όνειρο που θα γίνει πραγματικότητα.
Το τένις μου έδωσε μια καλή ζωή -παίρνουμε καλά λεφτά και όλα τα παρελκόμενα είναι εξαιρετικά-, αλλά νιώθω άδειος αν το κάνω μόνο για τα χρήματα. Ξέρω πως, μέσα στα χρόνια, με έχετε ακούσει πολλές φορές να λέω ότι δεν καίγομαι να παίζω τένις. Όταν όμως, δουλεύω για το NK Foundation και τις εγκαταστάσεις μας στη Μελβούρνη, επικεντρώνομαι σε όλα τα μη προνομιούχα παιδιά που θα βοηθήσω. Πλέον παίζω για εκείνα.
Αγαπώ τα παιδιά και αντλώ μεγαλύτερη ευτυχία από το να τα βοηθώ και να τα βλέπω να γίνονται επιτυχημένα, από ό,τι όταν νικώ σε τουρνουά. Πάντα ήταν αυτή η πραγματικότητα μου. Θυμάμαι τον Piotr, με χαρμολύπη. Ήταν ένα μικρό παιδί, με καρκίνο στον εγκέφαλο στο τελικό στάδιο. Η οργάνωση "We The People" μας έφερε σε επαφή. Πριν το Australian Open, πέρυσι, αντί να πάω για προπόνηση, είχα πάει να δω τον Piotr. Μου είπε πως αυτή ήταν μια από τις πιο χαρούμενες ημέρες της ζωής του. Ειλικρινά όμως, δεν είμαι σίγουρος ποιος από τους δυο μας έζησε την καλύτερη μέρα. Ήταν απίστευτα. Πέθανε πριν λίγους μήνες. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ" .
AP Photo/Seth Wenig