Το παγκόσμιο ρεκόρ που καταρρίφθηκε 4 φορές σε λίγα λεπτά

Μια μάχη στο τριπλούν που έλαβε επικές διαστάσεις, ένα μύθος που χτίστηκε με απαρχή τη 'χρυσή' πρωτιά του Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού και μια επίδοση που δεν έχει αλλάξει κάτοχο από το 1995.

Ο Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ
Ο Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ AP

Ο Αμερικανός Κρίστιαν Τέιλορ είναι ο κορυφαίος τριπλουνίστας της σύγχρονης εποχής και ουδεμία αμφισβήτηση χωρά επί τούτου. Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Κατάρ διεύρυνε την 'αυτοκρατορία' του στο αγώνισμα, καθώς από το 2011 δεν έχει πέσει από το θρόνο του, μετρώντας 2 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (Λονδίνο, Ρίο ντε Τζανέιρο) και 4 παγκόσμιους τίτλους (Νταεγού, Πεκίνο, Λονδίνο, Ντόχα).

Το καλύτερο άλμα του έχει μετρηθεί στα 18.21μ. Είναι η δεύτερη επίδοση όλων των εποχών. Η πρώτη, ένα 'αραχνιασμένο' παγκόσμιο ρεκόρ 24 ετών, ανήκει στον (σήμερα 53χρονο) Βρετανό Τζόναθαν Έντουαρντς (που ακολούθησε καριέρα τηλεσχολιαστή). "Στόχος μου είναι να το καταφέρω", έλεγε ο Τέιλορ μετά την προ εβδομάδων πρωτιά του στην Ντόχα. Απέχει όλα κι όλα 8 εκατοστά. Τον Αύγουστο του '95 στο Παγκόσμιο του Γκέτενμποργκ ο Λονδρέζος άλτης είχε προσγειωθεί στα 18.29μ. Μέσα στον ίδιο αγώνα είχε 'κατασπαράξει' τον εαυτό του, καθώς νωρίτερα η μεζούρα είχε καταγράψει 18.16μ, διαγράφοντας -κατά πολύ- το δικό του 17.98μ, 20 ημέρες πριν.

Από τότε ουδείς έχει φτάσει τόσο μακριά. Είναι από τα παγκόσμια ρεκόρ του ανοικτού στίβου που έχουν αντέξει περισσότερα από 20 χρόνια. Όπως του Κέβιν Γιανγκ στα 400μ. μετ' εμποδίων (1992), του Χαβιέρ Σοτομαγιόρ στο ύψος (1993), του Μάικλ Πάουελ στο μήκος (1991), του Ράντι Μπαρνς στη σφαίρα (1990), του Γιούργκεν Σουλτ στο δίσκο (1986), του Γιούρι Σέντιχ στη σφύρα (1986) και του Γιαν Ζελέζνι στον ακοντισμό (1996).

Στο τριπλούν ο Έντουαρντς ήταν ο μόλις 18ος διαφορετικός ρέκορντμαν. Πριν απ' αυτόν ο Γουίλι Μπανκς είχε διατηρηθεί στην κορυφή για 10 χρόνια, 1 μήνα και 2 ημέρες, χάρη στο 17.97μ. Κάτι λιγότερο είχε αντέξει η επίδοση του Βραζιλιάνου Ζοάο Κάρλος ντε Ολιβέιρα με 17.89 (παρεμπιπτόντως το 1981 έχασε το ένα πόδι του σε αυτοκινητιστικό προτού φύγει από τη ζωή το 1999). Έως ότου φτάσουμε στον (Σοβιετικό) Βίκτορ Σανέγεφ από το Σοχούμι της Γεωργίας. Τον άλτη που στις 17 Οκτωβρίου του 1968 μετείχε σε μια μονομαχία δίχως προηγούμενο και επόμενο παράδειγμα.

Το σημάδι του Σανέγεφ

Ο Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού
Ο Βίκτορ Σανέγεφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού AP

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού οριοθέτησαν μια εποχή. Ήταν η πρώτη φορά που Ανατολική και Δυτική Γερμανία εκπροσωπήθηκαν ως διαφορετικές ομάδες, ήταν η πρώτη (και τελευταία) φορά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν σε τέτοιο υψόμετρο, ήταν η πρώτη φορά που επεβλήθη αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, ήταν οι Αγώνες του Μπομπ Μπίμον, του Ντικ Φόσμπερι, του Τζορτζ Φόρμαν και των 'Μαύρων Πανθήρων' (Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος). Μοιραία ό,τι συγκλονιστικό συνέβη στο τριπλούν επισκιάστηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει τη μεγαλειώδη διάσταση που άξιζε.

Ήταν η ημέρα που τρεις διαφορετικοί αθλητές κατέρριψαν το παγκόσμιο ρεκόρ τέσσερις φορές (πέντε, αν συνυπολογίσουμε τον προκριματικό) και διεκδίκησαν επί ίσοις όροις το χρυσό μετάλλιο. Ο 25χρονος Ιταλός Τζουζέπε Τζεντίλε είχε από την προηγούμενη, στις 16/10, φανερώσει τις διαθέσεις του. Στο δεύτερο άλμα του προκριματικού κατέληξε επτά πόντους πιο μακριά από το 17.03μ του Πολωνού Γιόζεφ Σμιντ (που πέρασε επίσης στον τελικό καταλήγοντας 7ος) και 8 χρόνια μετά γινόταν ο παγκόσμιος ρέκορντμαν του αγωνίσματος. Μια επίδοση που βελτίωσε κατά 12 εκατοστά με την πρώτη προσπάθειά του στον τελικό (17.22μ) της Πέμπτης!

Μόνο που ο 24χρονος Σανέγεφ και ο 25χρονος Βραζιλιάνος Νέλσον Προυντένσιο (πέθανε από καρκίνο στους πνεύμονες τον Νοέμβριο του 2012) αποδείχθηκε πως ήταν μια βελτιωμένη βερσιόν του. Ο Σοβιετικός άλτης άρχισε με 17.23μ στην τρίτη φορά που πήρε φόρα βελτιώνοντας κατά ένα εκατοστό το ρεκόρ του Τζεντίλε, ενώ ο Βραζιλιάνος, στην πέμπτη απόπειρά του προς το σκάμμα, έφτασε στα 17.27μ αποκτώντας αβαντάζ για το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι, βέβαια, τη στιγμή που ο Σενέγεφ στήθηκε για το έκτο άλμα του. Ένα άλμα με γερά πατήματα και αστείρευτη δύναμη που τον έστειλε στα 17.39μ!

Κατέληξε άφραγκος στην Αυστραλία

Είναι ο δεύτερος (μετά τον Έντουαρντς) αθλητής που ο Κρίστιαν Τέιλορ κυνηγάει να μιμηθεί. Διότι είναι ο μοναδικός με τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο τριπλούν, έχοντας μετά το Μεξικό και, αφού ενδιάμεσα πήρε πίσω το παγκόσμιο ρεκόρ από τον Κουβανό Πέδρο Πέρες, υπάρξει ασυναγώνιστος σε Μόναχο (1972) και Μόντρεαλ (1976). Προτού ηττηθεί από τον συμπατριώτη του τότε, Εσθονό, Γιακ Ουντμάε στη Μόσχα (1980) μένοντας στη δεύτερη θέση. Μια νίκη που είχε αμφισβητηθεί έντονα τόσο από τον Σανάγεφ, υποστηρίζοντας πως υπήρξε δάκτυλος της κυβέρνησης για να ηττηθεί, όσο και την αποστολή των Αυστραλών για χάρη του Ίαν Κάμπελ, που λέγεται ότι δεν είχε κάνει ποτέ τα άκυρα άλματα που του χρέωναν.

Η ανταμοιβή του Σανέγεφ για ό,τι πέτυχε και ό,τι είπε ήταν να (αυτο)εξοριστεί στην Αυστραλία έχοντας χάσει τη δουλειά του μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Θα ξεπουλούσε τα τέσσερα μετάλλιά του για το βιοπορισμό της οικογένειάς του, αν δεν έβρισκε δουλειές από 'δω κι από 'κει. Μεταξύ άλλων είχε εργαστεί σε πιτσαρία, προτού διοριστεί γυμναστής σε κολέγιο, αποκτήσει ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα και καταφέρει να ορθοποδήσει. Ακόμη κι αν ο Κρίστιαν Τέιλορ δεν φτάσει στα τρία χρυσά, τέτοιο ζήτημα δεν (προβλέπεται πως) θ' αντιμετωπίσει.

News 24/7

24MEDIA NETWORK