Το μαρτύριο του Λεκλέρ και της Ferrari βλέποντας τα τρένα να περνούν

Την Κυριακή η Ferrari 'έπαιζε εντός έδρας'. Πιο εντός δεν έχει. Για πρώτη φορά στα χρονικά ένα grand prix της Formula 1, το 9ο εφετινό, διεξήχθη στην πίστα 'Μουτζέλο' της Τοσκάνης, την έδρα της Scuderia που συμπλήρωνε τετραψήφιο αριθμό (1000) συμμετοχών στο κορυφαίο πρωτάθλημα και φυσικά έπρεπε να τιμηθεί αναλόγως από τη διοργανώτρια αρχή. Συνδυαστικά πάντα με την αναπροσαρμογή του προγράμματος. Το γκρενά στο μονοθέσιο, αντί του κόκκινου, ήρθε να εξυπηρετήσει πρόσθετα αυτόν τον σκοπό. Όπως επίσης η μερική επιστροφή του κόσμου στις κερκίδες, ακούγοντας τον Αντρέα Μποτσέλι να τραγουδά τον εθνικό ύμνο της γείτονας και βλέποντας τον Μικ Σουμάχερ να βολτάρει με την F2004 που ο πατέρας του είχε κατακτήσει τον τίτλο.

Εν τω μεταξύ, οι χρόνοι του Σαρλ Λεκλέρ στις κατατακτήριες είχαν γεννήσει προσδοκίες. Η πέμπτη θέση στο grid ήταν κάτι. Πολύ περισσότερα το ξεπέταγμα και η αναρρίχηση στην τρίτη, αφότου έσβησαν τα φώτα στην εκκίνηση. Η παρουσία πίσω από τις δύο Mercedes δημιούργησε την ψευδαίσθηση πως ο νεαρός Μονεγάσκος θ' αντέξει να διεκδικήσει ένα πλασάρισμα που θ' άρμοζε σ' όλο αυτό το ταξίδι των κόκκινων μονοθεσίων στο χρόνο. Κανονικά σε μια στενή όπως αυτή πίστα τα προσπεράσματα δεν θα συγκέντρωναν πολλές πιθανότητες και η οδηγική ικανότητα των πιλότων θα έπαιζε κομβικότερο ρόλο από την ταχύτητα και συνολική απόδοση των κινητήρων. Το αυτοκίνητο ασφαλείας που μπήκε στον πρώτο γύρο θα ευνοούσε ακόμη περισσότερο την αποστολή της. Όπως επίσης η εγκατάλειψη αντιπάλων, μεταξύ των οποίων του Μαξ Φερστάπεν και του Σεμπαστιάν Οκόν (από υπερθέρμανση φρένων).

Λάθος. Η ευθεία των 1200 μέτρων που άρχιζε πριν και τέλειωνε μετά τη γραμμή τερματισμού έμελλε να 'ξεγυμνώσει' εκ νέου την αδυναμία της Ferrari ν' ανταγωνιστούν της ομάδες της δεύτερης βαθμίδας. Ο Λεκλέρ βρέθηκε ξανά εκτεθειμένος από την έλλειψη στοιχειωδών μέσων για να υπερασπιστεί τη θέση που με τόσο κόπο είχε καταφέρει. Ένα πρόβατο επί σφαγή ήταν και τίποτα παραπάνω.

Ο αγώνας άργησε να μπει σε κανονική ροή, διότι από τη στιγμή που έφυγε το safety car προκλήθηκε νέα σύγκρουση στα χαμηλά και κόκκινη σημαία (διακοπή, νέα εκκίνηση), τίποτα όμως δεν θα γλίτωνε τον οδηγό της Ferrari από το βασανιστήριο των διαδοχικών προσπεράσεων. Μία σε κάθε γύρο. Στο ίδιο σημείο. Σαν να επρόκειτο για ένα κακόγουστο ανέκδοτο που επαναλαμβανόταν μονότονα. Η μέρα της μαρμότας. Πρώτα ήταν ο Λανς Στρολ με τη Racing Point.

Και μετά ο Ντάνιελ Ρικιάρντο με τη Renault. Ακολούθησε ο Αλεξάντερ Άλμπον με τη Red Bull, προτού έρθει η σειρά του Σέρχιο Πέρες με τη δεύτερη ροζ RP. Πέρνα κι εσύ όπως πέρασαν κι άλλοι. Ο ένας από την εξωτερική κι άλλος από την εσωτερική.

Ως τον 22ο γύρο ο Λεκλέρ είχε πέσει έβδομος πια και κινδύνευε να χάσει άλλη μία θέση πριν από το πρώτο pit stop. Η μεσαία γόμα των ελαστικών δεν απέδιδε στο ελάχιστο, παράλληλα με την έλλειψη ιπποδύναμης του κινητήρα. Ο Λεκλέρ ήταν σε μόνιμη επικοινωνία με την ομάδα του. Ζητούσε επιτακτικά την αλλαγή διότι ο Λάντο Νόρις με τη McLaren μάζευε την απόσταση που τους χώριζε και πλησίαζε επικίνδυνα.

Από το ακουστικό άκουγε μονάχα ένα μονότονο 'ο τάδε είναι πίσω του και έχει ανοικτό το DRS'. Η μοναδική αντίδρασή τους αφορούσε την ξαφνικά αλλαγή στρατηγικής. Του πρότειναν το plan C. "Τι λες;", ακούστηκε. Αφορούσε τη χρήση της σκληρής γόμας. Τι να πει κι ο άμοιρος. Χαμένος για χαμένος ο 22χρονος, αποδέχθηκε πως δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει. Προτού ο Βρετανός επιχειρήσει να τον αφήσει πίσω στο φινάλε της ευθείας που οδηγούσε σε δεξιά στροφή, μπήκε για την αλλαγή ελαστικών. Βγήκε πολύ πίσω. Έμεινε εκεί και μετά τη δεύτερη κόκκινη σημαία, εξαιτίας της εξόδου του Στρολ που κατέστρεψε το μονοθέσιό του. Είχε βάλει μεσαία πάλι

Ανταγωνιζόταν μοιραία τις επιδόσεις των Alpha Romeo, Williams και Haas. Για να τερματίσει εν τέλει όγδοος, σ' έναν αγώνα που ο πρώτος Χάμιλτον πρόλαβε να φτάσει στα +28 δεύτερα, χρειάστηκε να επιβληθεί ποινή 5'' στον Κίμι Ράικονεν, περί παράνομης εισόδου στα pits.

"Ήμασταν απλώς αργοί. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσουμε σε αυτό. Έκανα καλή αρχή, έβαλα τον εαυτό μου στην καλύτερη πιθανή θέση, πίσω από τις δύο Mercedes που απομακρύνονταν, άρα είχα ανοικτό πεδίο, αλλά πάλευα πολύ με το αυτοκίνητο. Συνέβησαν πολλά στον αγώνα, αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει: η ανάγκη να δουλέψουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί σε κάποιους αγώνες δεν είμαστε ανταγωνιστικοί στις κατατακτήριες, αλλά καλύτεροι στον αγώνα, που ήταν το πρόβλημα στην αρχή της σεζόν. Τώρα φαίνεται πως είχαμε κάνει καλή δουλειά στις κατατακτήριες, αλλά αντιμετωπίσαμε τρομερά προβλήματα στον αγώνα".

Το μαρτύριο του Λεκλέρ είχε μόλις τελειώσει. Προς το παρόν. Διότι ο Ματία Μπινότο πρόφτασε να διευκρινίσει πως ούτε στο Σότσι πρόκειται οι επιδόσεις της Ferrari να είναι οι επιθυμητές από τη στιγμή "που δεν είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ας είμαστε ρεαλιστές με τους εαυτούς μας και τους οπαδούς". Ακόμη πιο δυσοίωνες οι προβλέψεις από τον διευθύνοντα σύμβουλο Λούις Καμιλιέρι, ο οποίος δεν άφησε περιθώρια, αναγνωρίζοντας ότι "βρισκόμαστε σε μια τρύπα. Ρεαλιστικά θα είναι πολύ δύσκολο να εμφανιστούμε καλύτεροι πριν από το 2022".