Τζέσι Νάιτ: Η δασκάλα που έδωσε μάθημα ζωής στον στίβο

Κάτι στραβό έπρεπε να συμβαίνει στην κούρσα των 400μ. που έγινε στο Γκραν Πρι κλειστού στίβου της Γλασκώβης, σε μία από τις διοργανώσεις World Athletics Indoor Tours. Ήταν δεδομένο, για την Τζέσι Νάιτ, η οποία έτρεχε και δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιον λόγο δεν υπήρχαν άλλες δρομείς γύρω της.

"Πού είναι; Δεν τις αισθάνομαι", αναρωτήθηκε η Βρετανίδα. Δεν υπήρχε περίπτωση να δόθηκε άκυρη εκκίνηση, αφού βρίσκονταν στη στροφή των 200μ. Αυτό έγινε λίγο πριν. Το πρόβλημα με την εκπυρσοκρότηση έπρεπε να λυθεί. Η Νάιτ είχε γυρίσει στην αφετηρία. Στην αρχή νόμιζε ότι έκανε η ίδια άκυρη εκκίνηση, ότι πάτησε τη γραμμή. Μετά, κατάλαβε ότι υπήρχε πρόβλημα με το πιστόλι του αφέτη. Σαν να μην είχε ήδη αρκετό άγχος, αφού δεν μπορούσε να θυμηθεί ποια ήταν η τελευταία φορά που είχε τρέξει σε γεμάτο στάδιο, την ώρα της αναμονής ο Αρμάντ Ντουπλάντις έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ, με άλμα στα 6,18μ. Οι Σκωτσέζοι βρέθηκαν σε φρενίτιδα, αν κι η ανθυπολεπτομέρεια είναι ότι αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ στην πραγματικότητα δεν... είναι. Ή, έστω, δεν είναι για όλον το στίβο. Ακόμα καλύτερα, δεν ήταν. Μόλις την τελευταία διετία μετρούν ως παγκόσμια ρεκόρ συνολικά, όχι μόνο για τον κλειστό αλλά και τον ανοιχτό στίβο. Προφανώς η αμοιβή βοηθά, ωστόσο οι συνθήκες είναι κατά πολύ διαφορετικές, αφού στον ανοιχτό στίβο έχεις να αντιμετωπίσεις τους εξωγενείς παράγοντες.

Βεβαίως, ο Ντουπλάντις είναι ένας χαρισματικός αθλητής και ουδείς αμφισβητεί την απίστευτη κυριαρχία στο αγώνισμά του. Η Νάιτ τον βλέπει μπροστά της και δίπλα της είναι η Γιουστίνα Σβιέτι Έρσετιτς, η οποία είναι Πολωνή και πρωταθλήτρια Ευρώπης στο αγώνισμα. "Είναι η αγαπημένη δρομέας μου όλων των εποχών στα 400μ.", είπε πριν την κούρσα. "Μου αρέσει ο τρόπος που καθοδηγεί την πολωνική ομάδα. Ελπίζω να είναι στην κούρσα".

Η Σβιέτι Έρσετιτς είναι δοσμένη στο αγώνισμά της. Η Νάιτ όχι ακριβώς, αλλά αυτό μόνο υπό μία έννοια. Σε αυτήν την κούρσα, όμως, η Πολωνή έχει μείνει πολύ πίσω. Και η Βρετανίδα προπορεύεται. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί κάτι συγκεκριμένο ενώ κάνει υπερπροσπάθεια, αλλά συνολικά, καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας, το μυαλό της πάει στο σχολείο. Βέβαια, το κορίτσι από το Σλοθ Ίτον και Χάουνσλοου, στα 25, δεν μπορεί να είναι μαθήτρια. Όμως είναι δασκάλα δημοτικού στην περιοχή της. Το τι δουλειά έχει στην κούρσα της 'Emirates Arena' και γιατί προηγείται, είναι μεν... άλλου παπά ευαγγέλιο, όμως έχει σχέση και με τη μάθηση.

***

Έναν μήνα. Τόσο κράτησε το μεγαλεπήβολο σχέδιο της προσφάτως διορισμένης σε δημοτικό σχολείο του Σάρεϊ Νάιτ να συνδυάσει τη διδασκαλία με τον στίβο. Ήταν αδύνατον, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι ήθελε να είναι καλή στη δουλειά της. Όποιο ένιωθε πως ήταν το πεδίο ευθύνης της, σίγουρα δεν επέτρεπε την ταυτόχρονη ενασχόληση. Εκείνη την εποχή, για την ίδια, δεν ετίθετο ζήτημα. Η ομάδα στην περιοχή της θα καταλάβαινε. Είχε κρατήσει, άλλωστε, την επίσημη εμφάνισή της σε αγώνες στίβου.

Όταν η χρονιά τελείωσε, η Νάιτ ένιωσε εκτεθειμένη. Ο κοινός παρονομαστής με τις φίλες της ήταν ο στίβος. Κι εκείνες ετοιμάζονταν για αγώνες, με τον ενθουσιασμό που έχει ο αθλητής του στίβου. Η ίδια θεωρούταν από τις κορυφαίες αθλήτριες της περιοχής κι ένιωθε αναζωογονημένη όταν έτρεχε. Κυρίως, της άρεσε. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, ότι "άφησα κάτι που αγαπούσα και ήμουν καλή σε αυτό". Το καλοκαίρι του 2018 ήρθε σε επικοινωνία με την 32χρονη προπονήτρια Μαρτίνα Άρμστρονγκ. Η Νάιτ, μία σπεσιαλίστας των 400μ. με εμπόδια, τα άφησε κατά μέρος. Και ρίχτηκε στην προπόνηση.

Από την αρχή, έπρεπε να εξηγεί στους μαθητές της για ποιον λόγο ήταν τόσο κουρασμένη. Αν δεν το κατάλαβαν νωρίς, το πήραν είδηση την εβδομάδα όταν η Νάιτ έκανε δύο νίκες στη Γλασκώβη.

***

Πολύ νωρίς στην κούρσα, η Στέφενι Αν ΜακΦέρσον από την Τζαμάικα έπεσε κάτω και ήταν επώδυνο. Ό,τι δεν είδε η Νάιτ, ήταν τη Σβιέτι Έρσετιτς να παίρνει γρήγορα θέση πίσω της, έτοιμη να εξαπολύσει επίθεση στα 150μ. Όταν την κατάλαβε, η σκέψη έδωσε τη θέση της στην απελπισία. Έπρεπε να κρατήσει.

Η Πολωνή αύξησε ρυθμό στο τέλος, αλλά η Νάιτ ήταν πιο γρήγορη. Τόσο, που το 51.57 ήταν και παραμένει η 4η καλύτερη επίδοση στον κόσμο για το 2020. Η νίκη αυτή, περιττό να ειπωθεί, ήταν η μεγαλύτερη της καριέρας της. Αντικατέστησε δε ολοκληρωτικά τον λεπτομερή αποκλεισμό της πέρυσι, όταν για 4 εκατοστά του δευτερολέπτου δεν πήρε το 'εισιτήριο' για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα.

Η Σβιέτι Έρσετιτς της έδωσε συγχαρητήρια και η Νάιτ παρέμεινε στη Γλασκώβη. Η νίκη της αυτή, στη σημαντική διοργάνωση, θα έκανε τους μαθητές της πολύ περήφανους, συν ότι την έφερνε πιο κοντά σε ένα όνειρο, τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το φετινό καλοκαίρι. Όμως, την επόμενη εβδομάδα γινόταν το πρωτάθλημα Μεγάλης Βρετανίας στην πόλη της Σκωτίας. Πέρυσι, η 25χρονη αθλήτρια δεν είχε καταφέρει να προκριθεί στον τελικό. Φέτος, δεν υπήρχε περίπτωση να της ξεφύγει.

Έτρεξε πιο αργά από την προηγούμενη κούρσα, αλλά το 52.76 σηματοδότησε μία άνετη επικράτηση. Ο ανταγωνισμός, με την Έιμι Άλκοκ και τη Λαβιέι Νίλσεν να λείπουν, ήταν λειψός. Όμως η Νάιτ είχε κάθε λόγο να χαίρεται. Ολοκλήρωσε μία τέλεια χρονιά κλειστού στίβου. Το έκανε την εβδομάδα της ανάπαυσης των μαθητών, που έρχεται στο πρώτο μισό της χρονιάς. Αυτές τις 8 μέρες η ίδια ήταν ιδιαιτέρως απασχολημένη. Έπρεπε να ταξιδέψει κατευθείαν για το Σάρεϊ, αφού τη Δευτέρα, 23 Φεβρουαρίου, θα άρχιζαν τα μαθήματα.

***

Η ιστορία της Νάιτ κρίνεται ως ημιτελής. Η άνοιξη δεν τη βρήκε στον ανοιχτό στίβο και η Μεγάλη Βρετανία πραγματικά υποφέρει από τα κρούσματα και τα θύματα της πανδημίας του κορονοϊού που αφορά σε όλο τον πλανήτη. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η κατάσταση είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Η 25χρονη είναι μία από τις αθλήτριες που πια γυμνάζονται στο σπίτι, βγαίνουν έξω για να τρέξουν και προσπαθούν να διατηρηθούν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Η αναβολή όλων των τουρνουά από την IAAF και η μετάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων για το 2021 δεν ήταν καν σοκ. Ήταν το αναπόφευκτο, το υποχρεωτικό και, εν τέλει, το σώφρον.

Για την ίδια, όμως, η ιστορία θα μπορούσε να έχει σπουδαία αποτελέσματα. Όταν μπήκε στην τάξη της το πρωί εκείνης της Δευτέρας, οι μαθητές την χειροκρότησαν. "Πίστευαν ότι το μετάλλιό μου από το πρωτάθλημα ήταν από αληθινό χρυσό", είπε γελώντας.

Τα μικρά είχαν απέναντί τους την κυρία κι εκείνες τις μέρες σκέφτονταν ότι έτρεχε πολύ γρήγορα. Η Νάιτ, όμως, ήθελε "να σκέφτονται ότι η δασκάλα τους δουλεύει σκληρά και μπορεί να είναι καλή στη δουλειά της και στον στίβο". Για εκείνη, το πιο σημαντικό είναι η επιλογή. "Τα κορίτσια των 10 χρόνων δεν σκέφτονται τα σπορ, κάποια από αυτά νομίζουν ότι δεν μπορούν καν να κάνουν".

Ή τουλάχιστον, το νόμιζαν. Για να ανατραπεί η θεωρία τους, αρκούσε να σηκώσουν το βλέμμα από το τετράδιο και να κοιτάξουν το κορίτσι που κρατούσε την κιμωλία.