110 και νύχτωσε

3,5 μήνες πριν από την σέντρα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο Οτο Ρεχάγκελ είναι πολύ περισσότερα απ' ότι η ευφορία που προκαλεί το αήττητο σερί των 14 αγώνων επιτρέπει να φανούν.
Ο Γερμανός δεν το ομολογεί, ίσως επειδή έχει φοβηθεί το μάτι του από όσα του καταλόγισαν μετά τις αρχικές αποτυχίες και υποθέτει πως θα πουν ότι ψάχνει εκ των προτέρων για δικαιολογίες. Ισως γιατί απλώς πιστεύει τόσο πολύ στη δουλειά του και στην ομάδα που έχει δημιουργήσει, που δεν τις έχει ανάγκη.
Το σίγουρο είναι πως αρκετά από τα δεδομένα που υπήρχαν, όταν άρχισε να σχεδιάζει με πλάνο διετίας την ομάδα που διεκδίκησε και πήρε την πρόκριση, έχουν αλλάξει δραματικά.

Ο Χρήστος Πατσατζόγλου έχει τεθεί εδώ και πολύ καιρό εκτός ομάδας και ακόμη κι αν με το καλό επιστρέψει υγιής, είναι σχεδόν απίθανο να προλάβει να φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο ώστε να κερδίσει μιά θέση στο ρόστερ για την Πορτογαλία. Ετσι μοναδική λύση για τη θέση του δεξιού μπακ-χαφ απομένει ο Σεϊταρίδης και αν συμβεί κάποιο δυσάρεστο απρόοπτο, θα υποχρεωθούν να καλύψουν τη θέση ο Γιαννακόπουλος ή ο Λάκης, που δεν φημίζονται για τις αμυντικές τους ικανότητες.
Ο Σωτήρης Κυργιάκος επιστρέφει αλλά πρέπει να δώσει αγώνα δρόμου για να κερδίσει μιά θέση, αρχικά στην εντεκάδα του Παναθηναϊκού και αν έχει τις ευκαιρίες, στη συνέχεια στα πλάνα του Ρεχάγκελ.
Ο Παρασκευάς Αντζας διάλεξε διαφορετικό δρόμο και έχασε τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής του.
Ο Γιώργος Καραγκούνης, από τα βασικότερα στελέχη στην πορεία ως την πρόκριση και παίκτης κλειδί στη μεσαία γραμμή σε δύσκολα παιχνίδια που η Εθνική δέχεται πίεση, έχει ελάχιστες ευκαιρίες για λίγα λεπτά συμμετοχής στην Ιντερ και σίγουρα δεν θα βρίσκεται σε ιδανική αγωνιστική κατάσταση.
Το ίδιο ισχύει για τον Αγγελο Χαριστέα, επίσης βασικό και σκόρερ τριών σημαντικών τερμάτων στα προκριματικά. Ενας τραυματισμός και κυρίως ο σκληρός ανταγωνισμός στην πρωτοπόρο της Μπουντεσλίγκα Βέρντερ, δεν του έχουν δώσει τις ευκαιρίες που χρειάζεται.
Ο Ζήσης Βρύζας πήγε σε μία ομάδα που αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία, όπου έχει μεν εξασφαλισμένη θέση, αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο ανταγωνισμού με τη Serie A.
Ο Νίκος Νταμπίζας παλεύει για να κερδίσει τη θέση του στην εντεκάδα της Λέστερ, αλλά είναι εμφανές ότι δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο που ήταν πριν από το καλοκαίρι.
Ο Παντελής Καφές δεν είχε θέση βασικού στον Ολυμπιακό - παρά μόνο όταν χρειάστηκε λόγω τραυματισμών - και σίγουρα δεν είναι μέχρι στιγμής ο Καφές του περσινού ΠΑΟΚ.
Οι πέντε παίκτες της ΑΕΚ έχουν να ασχοληθούν καθημερινά με όσα εξωαγωνιστικά συμβαίνουν εδώ και μήνες στην ομάδα και μοιραία έχουν παρασυρθεί από τη γενική μετριότητα του συλλόγου τους σε αγωνιστικό επίπεδο.

Υπάρχουν βέβαια και καλά νέα. Ο Νικολαϊδης διακρίνεται πλέον σε μία ομάδα που πρωταγωνιστεί στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, ο Γιαννακόπουλος έχει πια εμπειρίες από την Premiership, ο Σεϊταρίδης έχει εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες στη θέση του, ο Γκούμας κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του και ο Παπαδόπουλος είναι η αποκάλυψη του φετινού πρωταθλήματος.
Δυστυχώς όμως τα άσχημα νέα είναι περισσότερα.

Η λύση για τα προβλήματα του Ρεχάγκελ φαίνεται απλή. Μπορεί να καλέσει τους Ζήκο, Στολτίδη, Αναστασίου ή ακόμη και τους Σαπάνη και Πάντο που κάνουν καλή χρονιά ή όποιον άλλο φορμαριστεί στη συνέχεια.
Ομως αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν όσοι διαφωνούν μαζί του και τον θεωρούν "κολλημένο" και εγωιστή είναι πως κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει με τη φιλοσοφία του. Και η φιλοσοφία αυτή είναι που άλλαξε τη νοοτροπία των διεθνών και έφερε την πρόκριση.
Ο Ρεχάγκελ σε όλη του την καριέρα δούλευε σε συλλόγους και γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι το ομαδικό πνεύμα, φρόντισε να οργανώσει την Εθνική σε αυτά τα πρότυπα.
Με σταθερό ρόστερ, ώστε οι παίκτες να μην αισθάνονται "περαστικοί", να αποκτήσουν ομοιογένεια στο γήπεδο και κλίμα ομάδας στα αποδυτήρια, τις προπονήσεις και το ξενοδοχείο. Με αυτή τη φιλοσοφία έσπασε τις κλίκες των συλλόγων που υπήρχαν στο παρελθόν μέσα στην Εθνική, ένωσε τους παίκτες ώστε να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί τις επιθέσεις που δέχθηκαν μετά τις δύο πρώτες ήττες και τους έδωσε όραμα και κίνητρο για να πετύχουν αυτό που πάντα μπορούσαν.
Αλλωστε όταν χρειάστηκε απέδειξε ότι δεν έχει τέτοιου είδους κολλήματα, όταν έκοψε τον "Γερμανό" Κώστα Κωνσταντινίδη, όταν κάλεσε τον Κατσουράνη και προώθησε από τις Ελπίδες τους Σεϊταρίδη, Παπαδόπουλο και Αμανατίδη.

Πιθανόν πολλοί φίλαθλοι διαφωνούν με τις επιλογές του. Σίγουρα πολλοί δημοσιογράφοι τον περιμένουν στη γωνία για να στάξουν τη χολή τους στην πρώτη ευκαιρία, παίρνοντας "εκδίκηση" γιατί τους έκλεισε τα στόματα με την πρόκριση.
Δεν είμαι φανατικός υποστηρικτής του, όπως δεν υπήρξα ποτέ και φανατικός επικριτής των τακτικών του. Πιστεύω ότι έχει κάνει κάποια λάθη και ότι έχει σταθεί τυχερός μέχρι τώρα.
Δεν μπορούμε όμως να του στερησούμε το δικαίωμα που κέρδισε, να κάνει τις επιλογές του, για τις οποίες τελικά μόνο ο ίδιος θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Κριτικές καλόπιστες, με αξία και ουσία όμως είναι αυτές που θα γίνουν εκ των προτέρων. Οποιος δεν έχει κάτι να πει δημόσια από τώρα, ας σωπάσει για πάντα. Οσοι κάνουν την κριτική τους εκ του ασφαλούς μετά από ενδεχόμενη αποτυχία, είναι κακόπιστοι και απλώς βγάζουν το κόμπλεξ τους. Κυρίως αν είναι οι ίδιοι που τον αποθέωναν τη βραδιά της πρόκρισης.
Ο Ρεχάγκελ δήλωσε πως δεν μπορεί να στείλει σπίτι τους όσους πάικτες κέρδισαν την πρόκριση. Αν κερδίσει το στοίχημα, όλοι θα θυμηθούν τον Εντσο Μπέαρζοτ που πήρε το Μουντιάλ του 1982 χάρις στην εμμονή του σε κάποιους "ξοφλημένους τριαντάρηδες". Αν το χάσει, το όνομά του θα μπει δίπλα σε αυτό του Αλκέτα Παναγούλια και η καριέρα του στην Ελλάδα θα ολοκληρωθεί πρόωρα και άδοξα.