Αφιέρωμα στον Στιβ Μακλάρεν

Η Αρσεναλ απέβαλε το μανδύα της «Boring» με την πρόσληψη του Αρσέν Βενγκέρ ενώ η πολυεθνική Τσέλσι έγινε πλέον σύλλογος πρώτης γραμμής. Ακόμα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθιερώθηκε στις συνειδήσεις του κόσμου με ένα Σκωτσέζο (Σερ Αλεξ Φέργκιουσον), ένα Γάλλο (Ερίκ Καντονά) και ένα Ιρλανδό (Ρόι Κιν). Το μεγάλο …χτύπημα δόθηκε όμως από τον Σβεν Γκόραν Ερικσον. Η ομοσπονδία της χώρας αφού κατάλαβε πως ο τελευταίος σοβαρός Αγγλος προπονητής της Εθνικής ομάδας ήταν ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον, αναγκάστηκε για πρώτη φορά, να προσλάβει ένα ξένο, τον Σουηδό, που έδινε υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Η κίνηση της FA πήγαινε κόντρα στις παραδόσεις αλλά ήταν απαραίτητη αφού πλέον δεν υπήρχαν ντόπιοι προπονητές με σύγχρονες ιδέες, προσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο τελευταίος Αγγλος μάνατζερ που σήκωσε …κούπα ήταν ο Μπράιν Λιτλ ο οποίος το 1996 οδήγησε την Αστον Βίλα στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ.

Όλα αυτά μέχρι την περασμένη Κυριακή. Τα πέτρινα χρόνια γκρεμίστηκαν από τον Στιβ Μακλάρεν. Τον 43χρονο από το Γιορκσάιερ που χάρισε στην Μίντλεσμπρο το φετινό Λιγκ Καπ, τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της Μπόρο. Ο Μακλάρεν δεν έγινε στο «Μιλένιουμ» του Κάρντιφ γνωστός. Εχει καταξιωθεί στις συνειδήσεις του κόσμου εδώ και πολύ καιρό και ας είναι η Μίντλεσμπρο η πρώτη ομάδα που αναλαμβάνει. Για τους περισσότερους θεωρείται το μεγαλύτερο ταλέντο της χώρας, αυτός που θα δώσει νέα ώθηση στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Προσοχή, δεν μιλάμε για την Πρέμιερσιπ. Μιλάμε για την Αγγλία που διψάει για μία διάκριση, ανάλογη με αυτή του 1966.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα τον πολλά υποσχόμενο, Στιβ Μακλάρεν.

Γεννημένος στις 3 Μαΐου του 1961, ο Στιβ Μακλάρεν από μικρός έδειξε πως το μέλλον του ανήκει στο ποδόσφαιρο. Η καριέρα του ως παίκτης σύντομη και μάλλον αδιάφορη. Αφετηρία του η Χαλ, ενώ η συνέχεια τον βρήκε στη Ντέρμπι, στη Λίνκολν και στη Μπρίστολ Σίτι. Τερματικός σταθμός ήταν Οξφορντ καθώς σε ηλικία 27 ετών αναγκάστηκε να κρεμάσει τα παπούτσια του εξαιτίας ενός τραυματισμού στη μέση. Ισως ήταν μοιραίο, λες και μία ανώτερη δύναμη ήθελε να τον φέρει γρήγορα από την άλλη πλευρά της όχθης, αυτή της προπονητικής.

Την ίδια χρονιά η Οξφορντ του πρόσφερε την θέση στις Ακαδημίες της ομάδας. Αυτός την δέχτηκε και γρήγορα φάνηκε το ταλέντο του αφού μέσα σε χρόνο ρεκόρ, προβιβάστηκε σε βοηθό προπονητή του Μπράιαν Χόρτον. Σύντομα η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της πιο γνωστής πανεπιστημιούπολης του κόσμου και έφτασε μέχρι το Ντέρμπι, τον επόμενο σταθμό του. Το 1995, ο Τζιμ Σμιθ τον προσέλαβε ως βοηθό του και την αμέσως επόμενη σεζόν, τα «κριάρια» εξασφάλισαν την άνοδο τους στην Πρέμιερσιπ. Το γεγονός ίσως να ήταν και τυχαίο, όπως και το ότι η ομάδα σταθεροποιήθηκε στην μεγάλη κατηγορία.

Ο Αλεξ Φέργκιουσον όμως φαίνεται πως είχε άλλη γνώμη. Το έμπειρο μάτι του Σκωτσέζου, διέκρινε κάτι ξεχωριστό στον 38χρονο τότε Μακλάρεν και το 1999, τον έχρισε δεξί του χέρι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ξαφνιάζοντας οπαδούς και παράγοντες. Βλέπετε ακόμα ήταν τόσο άγνωστός που ο τότε πρόεδρος των «κόκκινων διαβόλων», Μάρτιν Εντουαρτς τον σύστησε στους ποδοσφαιριστές ως …Στιβ Μακλάριντζ.

Στο «Ολντ Τράφορντ» βρήκε ιδανικές συνθήκες εργασίας και γεύτηκε πολλές διακρίσεις. Εγινε ο αγαπημένος των ποδοσφαιριστών ενώ άνοιξε νέους ορίζοντες στον Σερ Αλεξ, όπως για παράδειγμα την ψυχολογική στήριξη πριν από δύσκολα παιχνίδια.

Πλέον η φήμη του είχε απλωθεί και το 2000 ήρθε η εθνική καταξίωση. Μαζί με τον Πίτερ Τέιλορ αποτέλεσαν την διάδοχη κατάσταση στην Εθνική Αγγλίας, ύστερα από την απομάκρυνση του Κέβιν Κίγκαν και μέχρι να αναλάβει τα καθήκοντα του ο Σβεν Γκόραν Ερικσον. Στη συνέχεια παρέμεινε κοντά στον Σουηδό τεχνικό, ως ένας από τους βοηθούς του.

Oι μήνες κυλούσαν επιτυχημένα και τα δημοσιεύματα τον ήθελαν ως τον πιθανότερο αντικαταστάτη του Φέργκιουσον στο πάγκο της Μαν. Γιουνάιτεντ. Τις ίδιες σκέψεις έκαναν και οι άνθρωποι της ομάδας αφού έβλεπαν πως ο Σκωτσέζος ήταν έτοιμος να παραιτηθεί. Τελικά ο πολυνίκης τεχνικός έμεινε αλλά όχι και ο Μακλάρεν ο οποίος πλέον ήθελε να έχει τον ρόλο του πρωταγωνιστή .

Πολλές ομάδες τον πλησίασαν αλλά αυτός προτίμησε την Μίντλεσμπρο η οποία τον Ιούνιο του 2001 τον προσέλαβε στο πάγκο της. Ισως γιατί διέκρινε πως οι φιλοδοξίες της ομάδας και του προέδρου της, Στιβ Γκιμπσον, συμβάδιζαν με τις δικές του. Πράγματι, στην Μπόρο είχε αρχίσει μία συστηματική δουλειά που στόχο είχε την κατάκτηση κάποιου τροπαίου. Ο Μακλάρεν ζήτησε χρόνο και ο Γκίμπσον του έδωσε απεριόριστο καθώς επίσης και αρκετά χρήματα για μεταγραφές.
Εδώ να τονίσουμε πως ο Στιβ Γκιμπσον είναι ο άνθρωπος που κυριολεκτικά έχει αφιερώσει την ζωή του στην Μίντλεσμπρο. Την έσωσε από την οικονομική καταστροφή και μέσα σε λίγα χρόνια την έκανε και πάλι δυνατή. Εφτιαξε γήπεδο, σύγχρονες προπονητικές εγκαταστάσεις και ενίσχυσε το σύλλογο με ποδοσφαιρικούς αστέρες.

Τα αποτελέσματα άργησαν αλλά τελικά μετά από δυόμισι χρόνια ήρθαν. Ο Στιβ Μακλάρεν δεν απογοήτευσε κανένα στην αγγλική εργατούπολη της βόρειας Αγγλίας. Επεσε με τα μούτρα στη δουλειά, παραιτήθηκε από την Εθνική Αγγλίας και την περασμένη Κυριακή χάρισε στο σύλλογο τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της. Παράλληλα άνοιξε την όρεξη για περισσότερη δόξα. Του χρόνου η Μπόρο θα αγωνίζεται στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και πλέον η ομάδα έχει την μεγάλη ευκαιρία για το βήμα παραπάνω.

Το ερώτημα τώρα είναι ποιο θα είναι το μέλλον του Στιβ Μακλάρεν. Οι φήμες λένε πως δύσκολα θα συνεχίσει στην Μίντλεσμπρο αφού ήδη έχει γίνει στόχος πολλών ομάδων. Τον καλοβλέπει η Τότεναμ, είναι στην λίστα της Τσέλσι ενώ για κάποιους φαντάζει ως ο ιδανικός διάδοχος του Σερ Αλεξ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Στιβ Μακλάρεν απέδειξε πως αξίζει, καιρός είναι να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Εκεί θα φανεί ποιος είναι πραγματικά ο 43χρονος από το Γιορκσάιερ που έχει κλέψει τα βλέμματα όλων των Αγγλων φιλάθλων.