Από το Βελιγράδι, στους Θρακομακεδόνες

Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις σε ότι αφορά τα καλύτερα και τα χειρότερα μίας ομάδας σε περισσότερα από 12 χρόνια. Γιατί τόσα πέρασαν από το 1995 που ανέλαβα για πρώτη φορά το ρεπορτάζ της ΑΕΚ.

TA ΚΑΛΥΤΕΡΑ…

Η ομάδα 1995-1996

Απόλαυση διαρκείας. Έτσι θα χαρακτήριζα την ομάδα της ΑΕΚ εκείνη τη περίοδο. Κάθε Κυριακή το θέαμα ήταν μοναδικό και παρά το γεγονός ότι στο τέλος έχασε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό, θεωρώ ότι ο «δικέφαλος» σημάδεψε εκείνη τη χρονιά. Με το ποδόσφαιρο που έπαιζε, με το 7-1 στον τελικό του κυπέλλου επί του Απόλλωνα, ακόμα και με όλη τη φιλολογία περί Μπάγεβιτς από τον Μάρτιο και μετά. Φιλολογία που κατέληξε στην αποχώρησή του, κάτι που έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της ομάδας. Ατματσίδης, Κασάπης, Μπορμπόκης, Κωστένογλου, Μανωλάς, Σαβέβσκι, Τσιάρτας, Σαμπανάτζοβιτς, Κετσπάγια, Κωστής, Μπατίστα, κάποιοι από αυτούς που θαυμάσαμε εκείνη τη χρονιά. Τα ονόματα τα λένε όλα.

Η μεταγραφή Νικολαΐδη

Καλοκαίρι του 1996. Μόλις έχει φύγει από την ομάδα ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και η αβεβαιότητα για το μέλλον της ΑΕΚ είναι μεγάλη. Στη πεσμένη ψυχολογία όλων, λίγα είναι τα πράγματα που θα μπορούσαν να ανεβάσουν τη ψυχολογία του κόσμου και να δώσουν προοπτική για κάτι καλό ακόμα και στους ρεπόρτερς της ομάδας, που έβλεπαν να έρχονται δύσκολες μέρες. Τελικά, το πιο hot όνομα εκείνης της μεταγραφικής περιόδου καταλήγει στην ΑΕΚ. Ο Νικολαΐδης λέει όχι στη πρόταση του Ολυμπιακού και υπογράφει στην Ένωση δίνοντας μία ώθηση σε όλους μας ότι και τα επόμενα χρόνια θα είχαν ενδιαφέρον.

Το ταξίδι στο Βελιγράδι τον Απρίλιο του 1999

Πραγματικά ήταν ένα ταξίδι-μάθημα ζωής. Δύσκολη απόφαση αν θα ακολουθήσει κάποιος την ομάδα, για ένα φιλικό με τη Παρτιζάν, στο Βελιγράδι, που εκείνη την εποχή ήταν εμπόλεμη ζώνη. Δεν ήθελα όμως να αφήσω να πάει χαμένη εκείνη η μοναδική ευκαιρία. Ταξίδι στη Βουδαπέστη και μετά από διανυκτέρευση εκεί, ταξίδι προς το άγνωστο την επόμενη μέρα, με το λεωφορείο. Μοναδική εμπειρία. Στα χωριά της σερβικής υπαίθρου να μας υποδέχονται σαν αδέλφια και στο Βελιγράδι τα ίδια. Να βγαίνουν τραυματίες, από τις ηλίθιες βόμβες των Αμερικανών, στα παράθυρα των νοσοκομείων και να μας χειροκροτούν. Να μας στέλνουν την αγάπη τους και να μη ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε. Να γελάσουμε ή να κλάψουμε. ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Κι εδώ θα μοιραστώ και μία εμπειρία μαζί σας. Τότε εργαζόμουν στον τηλεοπτικό σταθμό Star channel. Πολεμικός ανταποκριτής του καναλιού στο Βελιγράδι, ήταν ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο οποίος είχε ξεμείνει από χρήματα. Μου έδωσαν λοιπόν από το κανάλι για να του πάω εκεί. Πολλά και μάλιστα δεν επιτρεπόταν να τα έχω, αλλά δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή να τα μεταφέρω, αφού τα είχε ανάγκη. Στα σύνορα Ουγγαρίας – Γιουγκοσλαβίας μας κράτησαν αρκετή ώρα για έλεγχο. Τα χρήματα –γερμανικά μάρκα τότε- κρυμμένα και το άγχος μεγάλο. Όλα πήγαν καλά τελικά. Έφτασαν στον καλό συνάδελφο κι εγώ ένιωσα πολύ καλά που έφερα σε πέρας την αποστολή.

ΑΕΚ – ΡΕΑΛ 3-3

Το πρώτο μισάωρο του αγώνα ήταν όλα τα λεφτά. Απέναντι στην ΑΕΚ ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό… μπαλέτο. Από τη βασίλισσα της Ευρώπης έλειπε μόνο ο τραυματίας Ρονάλντο. Όλοι οι άλλοι ήταν εκεί. Κασίγιας, Ρομπέρτο Κάρλος, Ραούλ, Ζιντάν, Φίγκο και πολλοί άλλοι που τα ονόματά τους προκαλούσαν… ίλιγγο μόλις τα άκουγες. Μέσα σε τριάντα λεπτά όμως, η ΑΕΚ προηγήθηκε με 3-1, με σκόρερς τους Τσιάρτα, Νικολαΐδη και Μαλαδένη. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο δεν περιγράφεται. ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε γεμίσει, λόγω της πολιτικής του Μάκη Ψωμιάδη να βάλει πολύ ακριβά εισιτήρια θέλοντας να εκμεταλλευθεί το όνομα του αντιπάλου.

Το ταξίδι στη Πόλη το 2004

Ένα ταξίδι στην ιστορία. Πήγαμε εκεί για να γιορτάσει η ομάδα τα 80 χρόνια από την ίδρυσή της. Ότι καλύτερο η επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η ατάκα –θρύλος πλέον- του Πατριάρχη Βαρθολομαίου: «Η ΑΕΚ είναι ιδέα και αι ιδέαι δεν αποθνήσκουν».

BONUS TRACKS

* Η κατάκτηση του ΕURO 2004

Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχει αυτό. Κι όμως έχει, για μένα σχέση και με το ρεπορτάζ της ομάδας. Έκλεινα μία δεκαετία στα κοινά της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ και η χαρά μου για τη κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ήταν ακόμα πιο μεγάλη βλέποντας πρωταθλητές Ευρώπης, αρκετούς από τους παίκτες που η καθημερινότητά μας τα προηγούμενα χρόνια ήταν κοινή. Κατσουράνης, Δέλλας, Καψής, Ζαγοράκης, Τσιάρτας, Νικολαΐδης, Λάκης, ανέβαιναν στη κορυφή της Ευρώπης και ήταν κάτι σαν τίτλος της ΑΕΚ που έκλεινε μία δεκαετία χωρίς πρωτάθλημα.

* Νίκη επί της Μίλαν

Χωρίς να πω πολλά. Η ατμόσφαιρα μαγική και η μεγαλύτερη νίκη της ΑΕΚ στην ιστορία του θεσμού.

TA ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ

Θα με συγχωρήσετε, αλλά εδώ θα βάλω top 10 και αν εκμεταλλευόμουν λίγο ακόμα την ανοχή των ιδιοκτητών του contra θα μπορούσα εύκολα να γράψω top 20. Πηγαίνω λοιπόν με τα δέκα χειρότερα, με λίγα λόγια, για να μην σας κουράσω.

Η φυγή Μπάγεβιτς (Μάιος 1996)

Πολύ δύσκολη περίοδος που έκλεισε με την αποχώρηση του πολύ πετυχημένου προπονητή και άρχισε μία οκταετία μεγάλων προβλημάτων, μέχρι το 2004 που ξαναμπήκε το νερό στο αυλάκι.

Ο τραυματισμός του Κωστή (Νοέμβριος 1997)

Κατά τη γνώμη μου τότε τελείωσε ουσιαστικά το ποδόσφαιρο για έναν παίκτη που φαινόταν ότι θα γινόταν ο κορυφαίος της επόμενης δεκαετίας.

Η ήττα με 2-1 από τη Λοκομοτίβ (Μάρτιος 1998)
Μία ανάσα από τα ημιτελικά του ΟΥΕΦΑ, αλλά το γκολ του Τζουγκάινοφ στη λήξη κόστισε μία ιστορική πρόκριση.

Αποκλεισμός από ΑΙΚ Στοκχόλμης (Αύγουστος 1999)

Το πρώτο ματς 0-0 και ήττα στο δεύτερο. Κι εκεί χάθηκε μία σπουδαία ευκαιρία για να αλλάξει επίπεδο η ομάδα.

Πιστολιές στο members club (Νοέμβριος 1999)
Το αλήστου μνήμης 0-2 από τον Ολυμπιακό με διαιτητή τον περιβόητο Δημητρόπουλο. Στο members club μετά τη λήξη, σκηνές πανικού με επίθεση εναντίον του συνοδού του Βίκτορα Μητρόπουλου ο οποίος τράβηξκε πιστόλι και πυροβόλησε στον αέρα.

Η ήττα 6-1 από Ολυμπιακό στο κύπελλο (Γενάρη 2001)

Η ΑΕΚ με τα δεύτερα, η ήττα βαριά και ο Γιάννης Παθιακάκης να φεύγει από το λεωφορείο της ομάδας, στην επιστροφή προς το ξενοδοχείο, κυριολεκτικά πηδώντας έξω στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης.

Η ήττα από Ολυμπιακό 4-3 (Απρίλιος 2002)
Μία ανάσα από το πρωτάθλημα το οποίο η ΑΕΚ έχανε μόνο με ήττα και το έχασε.

Το γκρέμισμα του γηπέδου (Μάιος 2003)

Αμαρτωλή ιστορία. Με το γκρέμισμα έκλεισε κι ένας μεγάλος κύκλος. Κι ακόμα ο νέος κύκλος δεν άρχισε αφού από τότε η ομάδα είναι χωρίς δική της έδρα.

Όλη η σεζόν 2003-2004 ντριμ τιμ

Με σπουδαίες μεταγραφές όλοι μιλούσαν για ντριμ τιμ. Αλλά ο «εμφύλιος» λόγω Μπάγεβιτς ήταν πιο πάνω από όλους. Ο Σέρβος αποχώρησε υβριζόμενος με τον χειρότερο τρόπο, αλλά τα πάντα είχαν χαθεί.

Η επίθεση στους Θρακομακεδόνες (Μάιος 2004)
Η εικόνα των οπαδών να μπουκάρουν από τα συρματοπλέγματα και να κυνηγούν τους παίκτες έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου.