Αρρωστε οπαδέ...
Παρακολουθώ τα διάφορα γεγονότα από το εξωτερικό και πολλές φορές ειλικρινά ντρέπομαι με αυτά που διαβάζω. Μου θυμίζει κάτι ιστορίες με αυτούς τους Αγγλους χούλιγκαν που κάποτε υπήρχαν και σκορπούσαν τρόμο. Αυτοί εξοντώθηκαν πλέον. Με εμάς τι γίνεται;;
Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που σφυρίζει λάθος ο διαιτητής να μπουκάρουμε στο γήπεδο σαν αγρίμια, κάθε φορά που χάνει ο ΠΑΟΚ να διακόπτουν τις αστικές γραμμές έξω από το γήπεδο, κάθε φορά που παίζει ο ΠΑΟ με ΟΣΦΠ να απασχολούνται χιλιάδες αστυνομικοί και σχεδόν κάθε φορά που διεξάγεται ένα όμορφο ντέρμπυ να γίνεται είτε με τους οπαδούς της μίας ομάδας μονάχα, είτε κεκλεισμένων των θυρών... Ήμαρτον!!
Σκοπός μου όμως δεν είναι να σας διηγηθώ αυτά που γνωρίζετε. Απλά ένα περιστατικό που συνέβη πρόσφατα με έβαλε σε έντονες σκέψεις. Την περασμένη Κυριακή βρέθηκα σε αγώνα χόκεϊ επί πάγου στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Είναι εξίσου δημοφιλής σπορ εδώ, ισάξιο με το ποδόσφαιρο. Αυτή τη περίοδο διεξάγονται τα playoff (κάτι ανάλογο όπως στο δικό μας μπάσκετ) και το ενδιαφέρον είναι στο κατακόρυφο. Παρακολουθούσα λοιπόν τον αγώνα σε μια κατάμεστη αρένα των 12 χιλιάδων θεατών με υπέροχη και πανηγυρική ατμόσφαιρα.
Ξαφνικά, η φιλοξενούμενη ομάδα ισοφαρίζει με αντικανονικό γκόλ. Ο παίχτης κλώτσησε την "μπαλίτσα" με το πόδι το οποίο απαγορεύεται αυστηρά. Το είδαμε όλοι μας, και επι τόπου όταν συνέβη, και στο ριπλέϋ στις γιγαντο-οθόνες. Παρόλο που ήταν τρεις οι διαιτητές σε ένα σχετικά μικρό ρινγκ και παρόλο που είδαν και αυτοί το ριπλέϋ στις οθόνες του τέταρτου διαιτητή (αυτό γίνεται στις αμφισβητούμενες φάσεις γκολ), το καταλόγισαν σαν κανονικότατο γκολ! Επίσης ο διαιτήτης δεν ήταν όποιος κ όποιος! Αντιθέτως έχει το ίδιο status αντίστοιχα με τον Βασσάρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εξάλλου οι Σουηδοί φημίζονται για την ειλικρίνια και την αγαθότητα τους.
Αντίδραση του κοινού; Σφυρίγματα και γιουχάρισμα επι 3-4 λεπτά και μετά είχε ξεχαστεί το φαινόμενο από τους πάντες! Σαν να μην συνέβη ποτέ! Ούτε αναφέρθηκε από τα ΜΜΕ! Τώρα θα μου πείτε καλώς ή κακώς. Εγώ πάντως, αυτό που ξέρω, είναι πως και εγώ και οι παρεβρισκόμενες οικογένειες ευχαριστηθήκαμε τον αγώνα, και επίσης ούτε χαλαστήκαμε με το να κυνηγάμε διαιτητές και διοικούντες ή να γκρεμίζουμε καθίσματα και βιτρίνες. Ο κόσμος το έβλεπε καθαρά σαν διασκέδαση, σαν να πήγαιναν στον κινηματογράφο!! Όποιος δεν γουστάρει την ταινία (διάβαζε ομάδα) δεν πηγαίνει να την δεί! Πολύ απλά!
Δεν σε αναγκάζει κανείς φίλε μου οπαδέ να πας στο γήπεδο, ή καν να είσαι οπαδός της ΧΧ ομάδας! Μια ομάδα δεν διαλέγει τους οπαδούς της αλλά το αντίθετο! Οπότε αυτοί δεν έχουν κανένα μα κανένα χρέος προς εσένα τον οπαδό! Η διοίκηση είναι ο εργοδότης τους και απο’κεί και πέρα δεν έχουν υποχρέωση να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν! Φυσικά και βοηθάς σαν οπαδός πηγαίνοντας στο γήπεδο, αγοράζοντας εισιτήρια, μπλουζάκια, κασκόλ, μετοχές, διαρκείας κτλ κτλ. Φυσικά και δεν θα είχε η κάθε ομάδα την ίδια δύναμη χωρίς εσένα! Δεν αντιλέγω φίλε μου οπαδέ! Αλλά...η επιλογή είναι πάντα δική σου! Σωστά; Δεν μας αρέσουν οι προυποθέσεις; Άντε γειααά... Όπως λέμε και στην σύντροφο μας την στιγμή που οι όροι που μας θέτει ή η συμπεριφορά της είναι εξευτελιστική!
Αλλά πιστεύω πως, όπως και σε μία ερωτική σχέση, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που την παρατάνε χωρίς δεύτερη κουβέντα, αυτοί που το παλεύουν με διάφορες συζητήσεις και προσαρμοζμούς, και οι καψούρηδες που έχουν δαγκώσει την λαμαρίνα για τα καλά... Άχ άρρωστε οπαδέ...
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Φωτεινόπουλος
