Ατρόμητος-Παναθηναϊκός 0-0: Προβλέψιμο αποτέλεσμα

Στο Περιστέρι αναμετρήθηκαν οι δύο πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος. Παρ’ ότι καμία δε σκόραρε, ο ρυθμός, η ένταση και οι αναπροσαρμογές τακτικών από αμφότερους τους προπονητές, όχι μόνο κράτησαν υψηλό το ενδιαφέρον, αλλά προϊδεάζουν για ωραία παιχνίδια στη φάση των play off.

Η τακτική επιλογή του Παράσχου

Ο προπονητής του Ατρομήτου επέλεξε στο α' ημίχρονο να δώσει χώρο στον Παναθηναϊκό. Δεν πίεσε ψηλά και αμύνθηκε στο μισό γήπεδο, θέλοντας να αποφύγει τις μεγάλες διαγώνιες μεταβιβάσεις στον κενό χώρο που χαρακτηρίζουν τα τελευταία παιχνίδια των "πρασίνων" απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους. Βασίστηκε στην εξαιρετική αμυντική γραμμή του και δεν προδόθηκε από αυτήν, αφού γύρω από την περιοχή τόσο τα στόπερ, όσο και τα μπακ, κέρδισαν τις περισσότερες κρίσιμες μονομαχίες.

Ηττήθηκε, όμως, κατά κράτος στη μάχη του κέντρου. Τα δύο αμυντικά χαφ δε μπόρεσαν να λειτουργήσουν ως συνδετικός κρίκος άμυνας-επίθεσης. Περικυκλώθηκαν από την τετράδα του αντιπάλου, περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο και αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα και να οργανώσουν αντεπιθέσεις. Επιπλέον, κανείς εκ των δύο δε μπορούσε να βγει στην πλάτη των εσωτερικών χαφ του Παναθηναϊκού. Έτσι οι δύο επιθετικοί, παρά το γεγονός ότι είχαν αποθέματα ενέργειας, λίγες φορές πήραν τη μπάλα με καλές προϋποθέσεις και αναγκάζονταν να εκβιάζουν ατομικές ενέργειες, ιδίως ο Παπαδόπουλος.

Ταυτόχρονα, οι ακραίοι χαφ δεν υποστηρίζονταν επιθετικά από τα μπακ, ιδιαίτερα ο Ούμπιντες, τον οποίο αυτή τη φορά υπολόγισε περισσότερο ο Αναστασίου, θυσιάζοντας μερικά ανεβάσματα του Νάνο.

Ανέβασμα παικτών και διαρκής κίνση από τους "πράσινους"

Ο Παναθηναϊκός αξιοποίησε σε μεγάλο βαθμό τον κυρίαρχο ρόλο που του προσφέρθηκε. Δεν παγιδεύτηκε σε ακίνδυνη κατοχή και παράλληλο ποδόσφαιρο. Ζέκα και Πράνιτς έκαναν διαρκώς χιαστί κινήσεις, ακολουθώντας τακτική "δίνω και τρέχω εκεί που πάσαρα". Ταυτόχρονα, ο Μπεργκ εφάρμοζε με συνέπεια την κίνηση μακριά από την περιοχή για να τραβήξει το ένα στόπερ, δημιουργώντας χώρος στον Ατζαγκούν για να κινηθεί ως φορ.

Με τον Ατρόμητο να περιμένει, ο Μέντες αντελήφθη την ανάγκη για υπερφόρτωση του απέναντι μισού. Μετά το 20' λειτούργησε ως box to box, παίρνοντας μέτρα με τη μπάλα και κάνοντας πολλές μικρές διαγώνιες κινήσεις ενίσχυσης των κεντρικών μέσων. Σταδιακά και βλέποντας τον μικρό κίνδυνο επικίνδυνων αντεπιθέσεων ανέβηκε ψηλότερα κι ο Κουτρουμπής, που βοήθησε ουσιαστικά στο χτίσιμο επιθέσεων "από πίσω", με τον Πράνιτς να οπισθοχωρεί για να τον καλύψει.

Παρά ταύτα το "τριφύλλι" δε σκόραρε. Κατ’ αρχήν λόγω της αποτελεσματικότητας των αμυντικών του αντιπάλου. Και δεύτερον διότι ο Μπεργκ δεν είχε αξιόπιστο συμπαραστάτη. Ο Ατζαγκούν βοήθησε πολύ στην πίεση απέναντι σε "βαριά" στόπερ, αλλά με τη μπάλα στα πόδια δεν ήταν απειλητικός. Ο Κλωναρίδης βρέθηκε σε πολύ κακή μέρα, δεν μπήκε στο παιχνίδι, ενώ το μεγάλο αμυντικό βάθος του Ατρομήτου δεν τον ευνόησε να βγάλει τα πλεονεκτήματα της έκρηξης σε κενό χώρο που διαθέτει. Μοναδική του προσφορά η λειτουργία του ως δεξί χαφ στη φάση άμυνας προς βοήθεια του Τριανταφυλλόπουλου.

Το β' ημίχρονο

Οι Περιστεριώτες μπήκαν στην επανάληψη με εμφανή πρόθεση να πιέσουν ψηλότερα και σε εντονότερο τέμπο. Ο Παράσχος πέρασε το Ναπολεόνι αντί του εκνευρισμένου Παπαδόπουλου, χωρίς να ρισκάρει υπερβολικά, αφήνοντας εντός τον Καραμάνο που μαρκάρει περισσότερο και μπορεί να παίξει και στα άκρα.

Ο Αναστασίου, από τα τέλη του α' ημιχρόνου "προστάτευε" τον Πράνιτς από κούραση, δίνοντας οδηγία να παίζει κοντά στον Μέντες. Βάζοντας στο 56' τον Αμπέντ γύρισε σε καθαρό 4-2-3-1, με τους Ζέκα-Αμπέντ ακραίους χαφ και τον Ατζαγκούν πίσω από το Μπεργκ. Πιθανότατα αναζήτησε μεγαλύτερη αμυντική ασφάλεια στα άκρα, βλέποντας τον Ατρόμητο βελτιωμένο και το Ναπολεόνι πιο επικίνδυνο να σκοράρει από τις σέντρες που επιχειρούσαν οι ακραίοι του αντιπάλου. Διατάραξε, όμως, τη χημεία της ομάδας στην ανάπτυξη, ενώ αναγκάστηκε να αλλάζει συνεχώς πλευρές στο Ζέκα που αντιμετωπίστηκε με ευκολία από τους ακραίους μπακ στο 1v1, όπως και ο Αμπέντ. Η απειρία του Καρέλη που πήγε να σκοτώσει τον τερματοφύλακα του στέρησε τους τίτλους περί "χρυσής αλλαγής".

Ο Παράσχος περίμενε υπομονετικά να χτυπήσει στο τέλος. Πρόσθεσε χαφ στον άξονα στο 79', γύρισε σε 4-3-3 και έκλεισε τον αντίπαλο στην περιοχή. Δοκάρι και Καπίνο του στέρησαν το γκολ, σε ποδοσφαιρικά δίκαιο αποτέλεσμα.

Συμπέρασμα

Προβλέψιμο αποτέλεσμα, θετικός βαθμός και για τις δύο ομάδες. Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο διαβασμένος σε σχέση με το παιχνίδι του πρώτου γύρου και γι' αυτό δε ρίσκαρε υπερβολικά. Ο Ατρόμητος, χωρίς τον πρωταγωνιστή της Λεωφόρου, Ιγκλέσιας στο ρόστερ, απέδειξε ξανά τη σταθερότητά του ως σύνολο. Τις διαφορές τους θα τις λύσουν αργότερα.