Beppe Signori
Ο σπουδαίος, όσο και αμφιλεγόμενος ως προς την επαγγελματικά ακεραιότητά του, Πάολο Ρόσι, είχε δηλώσει: " Το να σκοράρει κάποιος οπουδήποτε στον πλανήτη, δε σημαίνει πως μπορεί να το κάνει και στο Καμπιονάτο. Το να σκοράρει κάποιος στο Καμπιονάτο όμως, σημαίνει πως μπορεί να το πετύχει οπουδήποτε αλλού ".
Από την στιγμή που τα λεγόμενα αυτά βγαίνουν από το στόμα ενός Παγκόσμιου Πρωταθλητή, δε μπορεί παρά να είναι βάσιμα. Ειδικότερα όταν ένας παίκτης έχει αγωνιστεί σε 344 παιχνίδια της Serie A και έχει πανηγυρίσει 188 φορές, είναι δεδομένο πως διαθέτει παγκόσμια κλάση. Τα προαναφερθέντα επιτεύγματα, ανήκουν στον Τζιουζέπε "Μπέπε" Σινιόρι.
Το νέο απόκτημα του Ηρακλή, δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη σημαντικότερη μεταγραφή της ιστορίας των Θεσσαλονικέων, τουλάχιστον βάσει ονόματος, καθώς Χατζηπαναγής δεν πρόκειται να ξαναβγεί. Ο γεννηθείς στις 17 Φεβρουαρίου του 1968 επιθετικός, είναι ο δεύτερος εν ενεργεία σκόρερ του ιταλικού ποδοσφαίρου και μέσα στην πεντάδα όλων των εποχών. Μάλιστα, αν ο Ρομπέρτο Μπάτζο αποφασίσει να μη μας κάνει τη τιμή να αγωνιστεί για ακόμη έναν χρόνο, τότε ο βραχύσωμος άσος θα έχει την πολυτέλεια να κοιτάζει όλους τους αγωνιζόμενος στο ιταλικό πρωτάθλημα, αφ' υψηλού.
Τα πρώτα βήματα
Όλα άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1984. Με την άσημη Λέφε, παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα της πέμπτης κατηγορίας και παρά το ότι αγωνίζεται μόλις οκτώ φορές, ήταν άλλωστε 16 ετών, προλαβαίνει να σκοράρει πέντε τέρματα.
Οι παράγοντες της ομάδας τρίβουν τα χέρια τους, καθώς διαβλέπουν πως διαθέτουν μία πολύ καλή επένδυση για το μέλλον. Η επόμενη σεζόν όμως δεν τους δικαιώνει καθώς σε 30 ματς, ο "Μπέπε" μένει στα τρία γκολ.
Η φυγή είναι δεδομένη, καθώς ουδείς πια στον σύλλογο θεωρεί πως ο Σινιόρι μπορεί να προσφέρει κάτι, καίτοι... ανήλικος. Επόμενος σταθμός η Πιατσέντζα της τέταρτης κατηγορίας, όπου όμως το ένα γκολ σε 14 εμφανίσεις, δεν κρίνεται ικανοποιητικό.
Ο δανεισμός είναι δεδομένος, με το πέρασμα από την Τρέντο να μην συμπεριλαμβάνει κάτι το αξιομνημόνευτο. Έτσι, επιστροφή στην Πιατσέντζα, άλλη μία "ρηχή" χρονιά και μετά, η Φότζια.
Το ξέσπασμα
Η ομάδα του προέδρου Κασίγιο, ο οποίος θύμιζε κάτι από τον μακαρίτη Ζέσους Χιλ, έχει ανέβει στην δεύτερη κατηγορία και ψάχνει απεγνωσμένα το πως θα διατηρηθεί. Να σημειωθεί πως στην 27η αγωνιστική της περιόδου 1986-87, είχε απομακρυνθεί από τον πάγκο της Φότζια ο Ζντένεκ Ζέμαν, επειδή ο πρόεδρος είχε υποψίες πως είχε συμφωνήσει με την Πάρμα, όπερ και εγένετο.
Ο σκοπός όμως ήταν ιερός, ο Ζέμαν δέχτηκε να επιστρέψει και έβαλε τους όρους τους για την απόκτηση παικτών. Ο Μανικόνε από την Παλέρμο, ο Νουνζιάτα από την Παβία, ο Ραμπάουντι από την Περούτζια και για ρεζέρβα στη... μεσαία γραμμή, ο Σινιόρι από την Πιατσέντζα.
Με εξαίρεση τον Ραμπάουντι, ο οποίος ήταν αποτελεσματικός μπροστά, αποκάλυψη ήταν ο νυν παίκτης του Ηρακλή. Αγωνιζόμενος ως κεντρικός μέσος, καταφέρνει να σκοράρει 14 φορές, με αποτέλεσμα να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.
Η ομάδα δεν κατάφερε κάτι το εξαιρετικό, ωστόσο τη σεζόν 1990-91 δεν είχε αντίπαλο και ανεβαίνει ως πρώτη στα μεγάλα σαλόνια.
Η 1η Σεπτεμβρίου του 1991, είναι η ημερομηνία σταθμός στην καριέρα του Σινιόρι. Αγωνίζεται στο "Τζιουζέπε Μεάτσα", απέναντι στην Ίντερ, με τη Φότζια να παίρνει το 1-1. Το γκολ δεν το πετυχαίνει ο ίδιος, ωστόσο δίνει την ασίστ στον Τζιόκι. Στις 29 Σεπτεμβρίου όμως, έρχεται και το πρώτο... αίμα, κάτι που έμελλε να επαναλάβει μόλις... 187 φορές. Ηταν το εντός έδρας ματς απέναντι στη Πάρμα. Στο 70ο λεπτό, ο Ραμπάουντι κερδίζει πέναλτι και ο "Μπέπε" ανοίγει το σκορ από την άσπρη βούλα.
Ένας μεγάλος "μπομπέρ" των ιταλικών γηπέδων είχε "γεννηθεί".
Το κοντέρ σταμάτησε στα 11 τέρματα, μία επίδοση που ήταν αρκετή για να φέρει τη Φότζια στην ένατη θέση και να της εξασφαλίσει μία άνετη παραμονή. Η Λάτσιο όμως, η οποία τότε άρχιζε να πιστεύει πως μπορεί να εδραιωθεί στους ισχυρούς, ήταν αποφασισμένη να τον εντάξει στο δυναμικό της και δεν απέτυχε.
" Πάντοτε ραγίζει η καρδιά μου όταν αφήνω κάτι, ωστόσο τα χρήματα είναι καλά και για την ομάδα, οπότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος ", είχε δηλώσει ο (και) αισθηματίας Σινιόρι.
Ο Σέρτζιο Κρανιότι δεν είχε κάνει λάθος. Ο Σινιόρι τον αποζημιώνει με 26 γκολ σε 32 εμφανίσεις, ενώ η δεύτερη χρονιά του στο "Ολίμπικο" ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή, καθώς βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα μία φορά λιγότερη από ότι τα 24 παιχνίδια!
Η παραμονή του είναι δεδομένη και μπροστά του βρίσκει τον Πυγμαλίωνά του, τον Ζέμαν. Μαζί του, ο έμπειρος πια προπονητής, έφερε τον Ραμπάουντι αλλά και τον Αργεντινό στόπερ Τσαμότ.
Οι "μεγάλοι" του Βορρά δεν έβλεπαν με καλό μάτι την Λάτσιο και έτσι η διαιτησία την κυνήγησε ανελέητα. Τα 17 γκολ του Σινιόρι όμως, φέρνουν την ομάδα δεύτερη, πίσω από την Γιουβέντους.
Με την Εθνική
Η Εθνική Ιταλίας, ήταν το επόμενο λογικό σκαλοπάτι και τα πρώτα δύο χρόνια στη Ρώμη, έφταναν και περίσσευαν για να του δώσει το χρίσμα του διεθνούς ο Αρίγκο Σάκι. Στην άτυχη πρεμιέρα με το ΕΪΡΕ, αγωνίζεται 86 λεπτά, χωρίς να κάνει κάτι το σπουδαίο. Απέναντι στη Νορβηγία, βγάζει όλο το 90λεπτο και παρά το ότι δε σκοράρει, είναι κατά κοινή ομολογία ο καλύτερος του γηπέδου. Αλλα 90 λεπτά ακολούθησαν στο ψυχοφθόρο, όσο και αρκετό για την πρόκριση, 1-1 απέναντι στο Μεξικό. Στη δεύτερη φάση, είναι κακός απέναντι στη Νιγηρία, για να μπει στην θέση του ο Τζόλα στο 63ο λεπτό, να αποβληθεί και έτσι να χρειαστεί η αστερόσκονη του "Βούδα".
Η κακή εμφάνιση απέναντι στη Νιγηρία ήταν αρκετή για να βγει από την ενδεκάδα και να χάσει την ευκαιρία να παίξει έστω και ένα λεπτό στον τελικό απέναντι στην Βραζιλία.
" Όταν είδα τον Ρομπέρτο Μπάτζο να κουτσαίνει προς το τέλος της παράτασης και είχαμε ακόμη μία αλλαγή, άρχιζα να πιστεύω. Είχα ήδη σκεφτεί το πέναλτι, πως θα το εκτελέσω, τα πάντα. Δεν ήταν γραφτό να συμβεί, ωστόσο η ζωή συνεχίζεται, όπως και η πορεία της Ιταλίας ", είχε δηλώσει κατά την άφιξη της αποστολής στην Ρώμη.
Το 1996 δεν είχε πάρει την ευκαιρία να αγωνιστεί στο ευρωπαϊκό της Αγγλίας, με το διεθνές τέλος να έρχεται λίγο αργότερα. Ολοκλήρωσε όμως την προσφορά του με το εθνόσημο με 28 συμμετοχές και επτά γκολ. Διόλου άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς πως είχε να αντιπαλέψει μερικά σπουδαία ονόματα όπως αυτά των Ραβανέλι, Βιέρι, Μπάτζο, Ντελ Πιέρο, Καζιράγκι, Τζόλα και αρκετών άλλων. Το όνομά του όμως έμεινε χαραγμένο στο "Ολίμπικο". Τρεις τίτλοι πρώτου σκόρερ, αποδεικνύουν τη μαγεία.
"Ποιός ξόφλησε;"
Η κουρτίνα των διεθνών παραστάσεων είχε πέσει, οπότε μένει μόνο η Λάτσιο. Το Καλοκαίρι του 1997, αφού είχε βγάλει την χρονιά με 15 γκολ σε 32 ματς, δίνεται δανεικός στη Σαμπντόρια. Οι Λουίτζι Καζιράγκι, Ρομπέρτο Μαντσίνι, Αλέν Μπόκσιτς, Ντιέγο Φουζέρ και Ρομπέρτο Ραμπάουντι, πήραν σειρά... προτεραιότητας και προκειμένου ο προερχόμενος από τραυματισμό Σινιόρι να μη χάσει την επαφή, άλλαξε ποδοσφαιρική στέγη. Δεν καταφέρνει να αφήσει το στίγμα του και σκοράρει μόλις τρεις φορές. Πίσω στην πρωτεύουσα για να αγωνιστεί έξι φορές, χωρίς να βρει δίχτυα. Το Καλοκαίρι του 1998, μοιάζει με την αρχή του τέλους μίας καριέρας που τον είχε φέρει στην πρώτη εικοσάδα των σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Εκείνος, δεν το βάζει κάτω και παίρνει την απόφαση να πάει στη Μπολόνια.
Κατά την παρουσίασή του από τους διοικούντες του συγκροτήματος της Τοσκάνης, ένας δημοσιογράφος τον ρωτάει αν μπορεί να συμβιβαστεί με μία θέση στον πάγκο. " Για να με ρωτάτε κάτι τέτοιο, σημαίνει πως με θεωρείται ξοφλημένο. Αντί για απάντηση, σας προσκαλώ στην ίδια θέση το ερχόμενο Καλοκαίρι", η ευγενική απάντηση.
Και που να πάει και πάλι σε συνέντευξη Τύπου ο άμοιρος ο ρεπόρτερ;
Με 17 γκολ σε 28 αγώνες την πρώτη σεζόν, 16 σε 31 την δεύτερη και 16 σε 23 την τρίτη, έχει δώσει όλες τις απαντήσεις του κόσμου και κερδίζει με το σπαθί του την ανανέωση του συμβολαίου του. Η τέταρτη χρονιά, 2001-02 έχουμε φτάσει, σημαδεύεται από σοβαρό τραυματισμό, με αποτέλεσμα να σκοράρει μόλις τρεις φορές. Παίρνει όμως μία ακόμη ρεβάνς το 2003, όταν πανηγυρίζει 12 φορές, ενώ τα έξι εφετινά γκολ του ρίχνουν τον εγχώριο επίλογο ενός ανθρώπου που ξέρει να κοντρολάρει τον εαυτό του... " Είχα πει από τον Μάρτιο πως θα έφευγα από την Ιταλία και αυτό θα κάνω. Θα κοιτάξω να πάρω τη χαρά του να αγωνίζεται κανείς στο εξωτερικό και μετά θα αποσυρθώ ". Όπερ και εγένετο.
Μπορεί στον Ηρακλή να μην πετύχει, ωστόσο η απόκτησή του σημαίνει πολλά και αναμένεται να αποφέρει ακόμη περισσότερα. Ένας "κύριος" αλλά και παιχταράς του "Calcio", ο οποίος αρνήθηκε το χρυσάφι του Κατάρ για να δοκιμάσει την πρόκληση ενός υποδεέστερου πρωταθλήματος, φανερώνει το ποιός είναι. Όπως το κάνουν και οι πρώτες δηλώσεις του... " Πρέπει να κάνουμε τον κόσμο του Ηρακλή να πανηγυρίσει όσο περισσότερο γίνεται ".
Δεν έχει πάρει ποτέ πρωτάθλημα αλλά δεν τον νοιάζει. Σκοπός του είναι με ποιότητα και ήθος να ψυχαγωγεί. Υγιής να είναι και να είστε σίγουροι πως αυτό θα το καταφέρει και με το παραπάνω. Τα 36 χρόνια του, μπροστά στο ταλέντο του, δεν λένε πολλά πράγματα. Εμείς, δε μπορούμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον "Beppe". Την αξίζει και την περιμένουμε .
Ταυτότητα
Ημερομηνία γέννησης: 17/2/1968
Τόπος γέννησης: Αλτζάνο Λομπάρντο
Υψος: 1.71 μ
Βάρος: 68 κιλά
Προηγούμενες ομάδες (χρόνια): Λέφε (2), Πιατσέντζα (1), Τρέντο (1), Πιατσέντζα (1), Φότζια (3), Λάτσιο (5), Σαμπντόρια (0.5), Λάτσιο (0.5), Μπολόνια (6).
Παλμαρέ: Ένα Κύπελλο Ιταλίας (1998)
Προσωπικές επιδόσεις: 344 συμμετοχές και 188 γκολ στη Serie A
Τρεις φορές πρώτος σκόρερ (Capocannonieri) (1993, 94, 96)
Τριάντα γκολ στη Serie B
Επτά γκολ στη Serie C1
