Έχει ΠΑΟΚ, δεν έχει... ΑΕΚ

Η πρεμιέρα των ομίλων αυτή την εβδομάδα, Τρίτη και Πέμπτη, έδειξε πως εφέτος στα τραπέζια των Κυπέλλων Ευρώπης η Ελλάδα έχει:

* Ενα σοβαρό παίκτη που κατά πάσα πιθανότητα ως το τέλος, ως τον Δεκέμβριο, θα διεκδικεί. Θα προκριθεί; Θ' αποκλειστεί; Πάντως, θα διεκδικεί.

* Ενα παίκτη που έχει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις και την προοπτική να λογιστεί ως σοβαρός. Αλλά, ώσπου να το κάνει, ίσως θα 'ναι αργά. Υπό την έννοια ότι δεν θα προλαβαίνει να διεκδικήσει ούτε τρίτη θέση.

* Ενα παίκτη που απλώς συμπληρώνει τον αριθμό και θα περιμένει ως τον Δεκέμβριο για να τελειώνει το μαρτύριο και ν' αποσυρθεί.

Ο "σοβαρός παίκτης" είναι, προφανώς, ο ΠΑΟΚ. Πλέον ξέρει το έργο καλά, το βίωσε "τι είναι και πώς είναι" πέρυσι. Τότε, με δύο ομάδες που εφέτος παίζουν Τσάμπιονς Λιγκ (Βιγιαρεάλ, Ντίναμο Ζάγκρεμπ). Τώρα, με δύο ομάδες που πέρυσι έπαιξαν Τσάμπιονς Λιγκ (Τότεναμ, Ρούμπιν).

Η τύχη, σε σειρά έξι αγώνων, δεν είναι θέμα. Κάπου θα σου πάρει κάτι, κάπου αλλού θα σ' το δώσει πίσω. Η μικτή δεύτερων-τρίτων Τότεναμ, με όλη την άνεσή τους στο να κυκλοφορούν τη μπάλα και ν' αναπτύσσονται, δεν παύει να ήταν σπουδαία ευκαιρία. Εγινε χαμένη ευκαιρία. Ομως, δεν είναι μοναδική ευκαιρία. Εάν ισχύει στα σοβαρά η τηλεοπτική διαβεβαίωση Ρέντναπ μετά, ότι στους επόμενους αγώνες δεν θα πάνε τόσο άδειοι (και κυρίως μας ενδιαφέρει να μη πάνε άδειοι...ειδικά στο Καζάν), τότε ενδεχομένως και ο ένας βαθμός του 0-0 είναι καλός. Ωφέλιμος εάν ο ΠΑΟΚ καταφέρει να μη υστερήσει, τουλάχιστον να μη υστερήσει, στα τετ-α-τετ αποτελέσματα με τη Ρούμπιν. Εκτη αγωνιστική Ρούμπιν στην Τούμπα, φυσιολογικά θα είναι ο τελικός. Σαν Ελλάδα-Κροατία, ας πούμε.

Βασική προϋπόθεση. Με κάποιον τρόπο, στην πορεία να έχει αναχαιτιστεί το κύμα, σχεδόν τσουνάμι, των τραυματισμών. Διότι, κατά τα λοιπά, ο ΠΑΟΚ δείχνει καλά τακτοποιημένος. Απλώς, λογικά τακτοποιημένος. Ούτε βάζουν ένα δικό τους Φουστέρ να παίξει...έξω αριστερά (ενώ, για να επιβαρύνει την ευθύνη της επιλογής, προϋπήρχε το εντελώς αποθαρρυντικό δείγμα απ' το πείραμα στο φιλικό της Γενεύης με την Ιντερ, ότι "δεν κάνει") ούτε εμμένουν στο να βάλουν τους δικούς τους Λύμπε και Γκούντιονσεν να συνυπάρχουν στην ίδια ενδεκάδα (ενώ και εδώ προϋπάρχει το αντίστοιχο δείγμα από Ντινάμο Τιφλίδας) αφαιρώντας κάθε δυνατότητα επιθετικής έκρηξης. Τον Κλάους, τον είδατε πώς "βγήκε" στις φάσεις-γκολ και πόσο γρήγορα, σαν πιστόλι, έκανε ό,τι είχε να κάνει; Δεν μπήκε, το γκολ. Η ταχύτητα στην κίνηση και στην εκτέλεση, ωστόσο, είναι υποσχόμενη. Για την επόμενη φορά.

Ενα κενό ποιότητας, σε σχέση με τον μέσο ανταγωνισμό, εμφανώς χάσκει στον ΠΑΟΚ. Δεξιός οπισθοφύλακας. Η τυράννια, απ' τον Μπουσαϊντί στον Ετό. Below-par, όσο και να κοπιάζει ο Σαλπιγγίδης που ξέρεις πως δεν θα κρεμάσει τον μπακ πίσω του ποτέ. Κι επειδή το να βάλουν εκεί ν' ανεβοκατεβαίνει ο Κοντρέρας είναι μάλλον εξωπραγματικό, άλλωστε το 'χουν ξαναδοκιμάσει παλαιότερα με πενιχρό αποτέλεσμα, ή καταλήγεις στο "πού 'σαι Σνάουτσνερ" (με ό,τι, καλό και κακό, αυτό συνεπάγεται) ή κοιτάζεις μήπως μπορείς να κάνεις κάτι, στον καιρό της μοιρασιάς των ιματίων του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας, με τον Σέλεσι. Μια ιδέα.

Η ΑΕΚ, ο "παίκτης" που συμπληρώνει το γκρουπ, φυσικά θα ευχόταν να είναι το κενό της...ο δεξιός οπισθοφύλακας και μόνον. Για να μη τα αραδιάσουμε όλα, ας το περιγράψουμε αντίστροφα. Ας βρούμε, πού δεν έχει κενό. Δεν έχει κενό, πρώτον, εκεί που κινείται ο Βάργας. Κανονικός ποδοσφαιριστής. Δεύτερον, εκεί που κινείται, όσο αντέχει να κινείται, ο Λεονάρντο. Που έβαλε ένα "Πάτο των φτωχών" γκολ και να δείτε ότι (ναι μεν δεν θα ξηλωθούν α λα Σαχτάρ με Καστίγιο, αλλά) θα της τον ζητήσει, της ΑΕΚ, καμιά...Αντερλεχτ τον Ιανουάριο! Τρίτον, εκεί που θα έπρεπε να κινείται, δεκάρι, ο Χοσέ Κάρλος. Αλλά Χοσέ Κάρλος δεξιός χαφ, αλλαγή του Λαγού που ταλαιπωρήθηκε επί ένα ημίχρονο σ' εκείνη τη θέση, "δεν υπάρχει", τελεία.

Κατανοητό, ακόμη κι αν δεν είναι εις θέσιν να παίξει ρόλο στο γκρουπ, πάλι η ΑΕΚ έχει ανάγκη τα χρήματα της συμμετοχής. Τα παίρνεις, τα δίνει πίσω σε κόστος εσωστρέφειας. Ολα δεκτά, του Λυμπερόπουλου. Τα περί ταυτότητας, τακτικής κ.λπ. Αλλά, πριν την ταυτότητα και την τακτική που είναι φύσει πιο προχωρημένα πράγματα, προηγείται μια συζήτηση για τα fundamentals. Αυτά που ξεχωρίζουν, Σούπερ Λιγκ από Φούτμπολ Λιγκ. Να μη δέχεσαι, π.χ. Τιφλίδα, γκολ στο 1' από...αράουτ (ξέρω, δεν είναι σωστό ορολογικά το "αράουτ", όμως το βρίσκω υπέροχα αγοραίο όσο και το "μπέναλντι"). 'Η δύο γκολ, π.χ. Βρυξέλλες, από επαναφορά του δικού σου τερματοφύλακα. 'Η αυτό το αχαρακτήριστο 1-0 της Αντερλεχτ. Η Αντερλεχτ θα έτρωγε, έτσι κι αλλιώς, όλο το φαγητό της. Η ΑΕΚ έσπευσε και της έστρωσε το τραπέζι, μη τυχόν λείψει κάτι.

Επίσης, πριν την ταυτότητα ή την τακτική, προηγείται και μια άλλη συζήτηση. Για φαιά ουσία σε μυαλά. Ο Μάκος έμπλεξε κι αποβλήθηκε στη Γεωργία, ενώ η ρεβάνς είχε λήξει. Και είχε λήξει αισίως. Μια καθαρή αδικία, εν πρώτοις εις βάρος του εαυτού του. Τέσσερις αγωνιστικές, τρεις με την έφεση. Κι έχεις και τον Μανωλά, να διαπράττει "κατ' εξακολούθησιν" τέτοιες αδικίες. Να δίνει για τον εαυτό του την αταίριαστη εικόνα ότι "είναι για τα ψυχοφάρμακα". Πόσες αγωνιστικές, θα δούμε. Οσες και να 'ναι, είναι απουσίες (όχι απ' το Γκρικ Λιγκ) απ' το Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί που πολλοί βλέπουν. Εκεί που κάποιοι, απ' όσους γενικώς βλέπουν, μπορεί κιόλας να κοιτάξουν. Αλλ' εάν δουν τέτοια, δεν θα γυρίσουν να κοιτάξουν ποτέ. Πέντε λεπτά κήρυγμα, τέλος.

Ολυμπιακός. Δικαιούνται, πράγματι, τον χρόνο τους. Οχι μόνον επειδή δεν έχουν παίξει. Αλλωστε, και με παιγνίδια στα πόδια, πάλι γαλλικές ομάδες συνήθως περνούσαν απ' το Καραϊσκάκη. Περισσότερο, δικαιούνται τον χρόνο τους λόγω των αργοπορημένων προσθαφαιρέσεων. Ως τις 31 Αυγούστου, παίκτες μπαινόβγαιναν στο ρόστερ. Ως τις 13 Σεπτεμβρίου, παίκτες μπαινόβγαιναν στα σενάρια ενδεκάδας με μιάμισι ή δυόμισι προπονήσεις. Αυτό δεν είχε την εύλογη επήρρεια, μονάχα στον ρυθμό και στη συνοχή. Επιπλέον, πλήγωσε την αυτοπεποίθησή τους. Ηξεραν πως δεν θα 'ναι καλοί. Και φοβήθηκαν, αυτή την αδυναμία τους. Συν τω χρόνω, ρεαλιστικά θα στρώσουν. Αλλά...για πού; Η εξίσου ρεαλιστική απάντηση είναι, για το ελληνικό πρωτάθλημα. Καθότι, στο μεταξύ, δεν θα 'χει ο Ολυμπιακός την αποκλειστικότητα στο στρώσιμο. Θα στρώνουν, σιγά-σιγά, και οι άλλοι τρεις του γκρουπ.

Ο Βαλβέρδε μίλησε, και επικρίθηκε, για την πάγια προτεραιότητα του πρωταθλήματος. Στην πραγματικότητα, τα ίδια λέει κι ο Γουαρδιόλα. Βρήκε τη Δευτέρα μάλιστα, στην pregame συνέντευξη ενόψει Μίλαν, ένα πολύ ωραίο τρόπο να το εκφράσει. Οτι το πρωτάθλημα είναι η πιο σημαντική διοργάνωση, ενώ η ευρωπαϊκή είναι η πιο όμορφη διοργάνωση. Μόνο που ο Πεπ τα είπε πριν, και μπορεί να είναι πειστικός για ό,τι λέει. Ο Ερνέστο τα είπε μετά, και φάνηκε σαν κρυφτό απ' την ευθύνη.