Έχω ένα όνειρο

Θα ήθελα να σας απασχολήσω με ένα όνειρο μου, το οποίο δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα και με τις συνθήκες που επικρατούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν τολμάει να το σκεφτεί κανείς ή καλύτερα δε πάει το μυαλό κανενός.

Σας υπενθυμίζω τον βαθμολογικό πίνακα που φέρνει πρώτο τον Ολυμπιακό ισόβαθμο με τον Παναθηναϊκό και έναν βαθμό πίσω την ΑΕΚ. Οι τρεις «μεγάλοι» της Αθήνας όπως τις αποκαλούνε όλοι, θα ξεκαθαρίσουνε τον τίτλο μεταξύ τους σε ένα, όπως όλοι εύχονται, σε ένα συναρπαστικό φινάλε.

Έχει σκεφτεί όμως κανείς σας το γεγονός ότι στα μεταξύ τους παιχνίδια μπορεί να αφήσουνε περισσότερους βαθμούς από ότι φαντάζονται (π.χ. με διεξοδικές ισοπαλίες στα μεταξύ τους παιχνίδια) έτσι ώστε να φτάσουμε στο σημείο να μαζέψουνε πολύ λίγους βαθμούς στον αγώνα για την κατάκτηση του τίτλου, Και εκεί κάπου αρχίζει το δικό μου όνειρο… Οι τρεις εκεί πάνω κλέβουν τους βαθμούς ο ένας από τον άλλον και έρχεται ως τέταρτη και χαμογελαστή η Ξάνθη να δηλώσει το παρόν και να έχει δικαίωμα ακόμα και σε μια θέση που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Και δεν νομίζω να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι η Ξάνθη, η μικρή επαρχιακή ομαδούλα, οι Ακρίτες, παίζουν το πιο ωραίο και σταθερό ποδόσφαιρο στο φετινό πρωτάθλημα.

Αλλά όπως είπα και πριν είναι ένα όνειρο, το οποίο σταματά δυστυχώς ακριβώς εκεί. Όχι διότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αυτό που ανέφερα με τα παιχνίδια μεταξύ των τριών πρώτων, αλλά γιατί βρισκόμαστε στην Ελλάδα όπου απαγορεύεται να αναδειχθεί άλλη ομάδα εκτός από αυτές που αναδεικνύονται κάθε χρόνο.

Για αυτό, γνώμη μου είναι ότι δεν φταίει μόνο το ποδόσφαιρο και οι διοικήσεις που απέχουμε πολύ από το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αλλά και η νοοτροπία των φιλάθλων που δε θα μπορέσουνε ποτέ να φανταστούνε μια μικρή ομάδα να μπορεί να πάρει τον τίτλο. Αρχίστε λοιπόν επιτέλους να σκέφτεστε λίγο διαφορετικά και δώστε έστω και για λίγο σε μια ομάδα όπως την φετινή Ξάνθη την ελπίδα να πάρει κάτι παραπάνω από μια απλή έξοδο στην Ευρώπη.

Βασίλης- Ίσως ο μόνος φίλαθλος της Ξάνθης στο εξωτερικό