Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ντέμη
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγαπάει κανείς την ομάδα του. Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι την ομάδα του ο καθένας οφείλει να την αγαπάει άνευ όρων. Να την αγαπάει και να την υποστηρίζει είτε παίζει όμορφη μπάλα, είτε κλωτσοσκούφι, είτε παίρνει πρωταθλήματα, είτε υποβιβάζεται μια-μια τις κατηγορίες. «Είμαι Παναχαϊκή και Ολυμπιακός». Απίστευτη ατάκα που ισχύει για τις περισσότερες μικρές ομάδες της Ελλάδας, με την φωτεινή εξαίρεση του ΠΑΣ και της Λάρισας (καλώς ορίσατε!).
Και πως εκφράζει την αγάπη του, ο υγιής φίλαθλος; Πηγαίνει στο γήπεδο, χειροκροτεί τους παίκτες της ομάδας του, τους ενθαρρύνει, παίρνει διαρκείας ΚΑΙ σέβεται τον αντίπαλο. Πέρυσι, πίστεψα πως η ομάδα μου και οι φίλοι της είχαν επιτέλους αλλάξει, είχαν βρει στο πρόσωπο του Ντέμη κάποιον που αποδεδειγμένα αγαπούσε την ομάδα όσο και αυτοί. Πίστεψα πως ο κόσμος της ΑΕΚ είχε συνειδητοποιήσει το θαύμα που επιτελέστηκε με τη σωτηρία της ομάδας και είχε καταλάβει ότι η νέα διοίκηση της ομάδας διακρίνεται από σοβαρότητα και οργανωτικότητα. Το κλίμα στο γήπεδο ήταν πανηγυρικό σε όλους τους αγώνες, χωρίς επεισόδια, χωρίς τιμωρίες και το κυριότερο, με μέσο όρο περίπου 25,000 εισιτήρια! Η ομάδα βρέθηκε να ξεχρεώνει τα χρέη της στο 1/3 του χρόνου που αρχικά είχε προβλεφθεί. Η διοίκηση επέδειξε απόλυτη συνέπεια προς τους παίκτες της και το προσωπικό της, το δημόσιο και τους άλλους χρεώστες της. Με λίγα λόγια, πίστεψα ότι ζούσα το «Παραμύθι Δίχως Όνομα» σε live! Η ομάδα μας, έγινε ξαφνικά μια οργανωμένη εταιρεία, που αποτελεί πόλο έλξης για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, με πρόγραμμα και όραμα.
Πέρασε το καλοκαίρι, όμως, και άρχισαν τα... περίεργα.
Οι νταβάδες...
- Όχι γήπεδο εκτός Νέας Φιλαδέλφειας, έστω κι αν χωράει μόνο 18000θέσεις (οι παιχταράδες μας θα πληρώνονται είτε από τα παχυλά τηλεοπτικά, είτε από διαρκείας των 1500Ευρώ στο πέταλο. Ρωτήστε και τους Ολυμπιακούς που δε χωράνε στο Καραϊσκάκη.)
- Όχι στις ονομαστικές κάρτες μέλους για τους συνδέσμους και ταεισιτήρια με ατομικό ΡΙΝ.
- Επεισόδια στο Περιστέρι (για να βοηθήσουν την ομάδα να υπερισχύσει του αιώνιου αντιπάλου Ατρόμητου. Και τι έγινε αν η ομάδα φάει 2-3 αγωνιστικές, ήτοι 1.000.000Ευρώ χασούρα, τα παιδιά «ξεδώσανε»).
- Πολεμική εναντίον του Νικολαϊδη επειδή παρέδωσε την κασέτα καισκοπεύει να προχωρήσει σε μηνύσεις.
<π>
Αυτοί ΔΕΝ είναι φίλοι της ομάδας. ΔΕΝ την αγαπάνε. Αυτοί είναι οι ΝΤΑΒΑΔΕΣ της ομάδας. Δεν κάνουν τίποτα από ΑΓΑΠΗ προς την ομάδα, είναι όλα για προσωπικό συμφέρον και ικανοποίηση. Την αρρωστημένη ικανοποίηση που προκύπτει από τις –δήθεν- θυσίες για την –επίσης δήθεν- αγαπημένη τους ομάδα. Και όταν εμφανίζεται κάποιος που θέλει να τη σώσει από τη μιζέρια και να την κάνει κυρία, ο ΝΤΑΒΑΣ ξεκινάει την πολεμική.
Ντέμη, στο εξής θα παίρνω την κάμερα μαζί μου στο γήπεδο. Να μην είσαι μόνος σου. Κάθε χρόνο καταθέτω το αντίτιμο ενός μισθού μου για να βλέπω την ομάδα μου να παίζει στο γήπεδό της. Δε σκοπεύω να αφήσω κανένα απροσάρμοστο με ψυχολογικά προβλήματα να μου χαλάσει αυτή την απόλαυση επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή του τελείωσε το χόρτο, επειδή το παράτησε η γκόμενα κλπ.
Οι κανόνες είναι απλοί στον υπόλοιπο πλανήτη. Έγκλημα και τιμωρία. Έσπασες, θα πληρώσεις.
Καιρός να εφαρμοστεί και στην Ελλαδάρα μας αυτό… Συγνώμη για το μήκος της επιστολής, θα μπορούσε να είναι άλλες 10 σελίδες.
Ευχαριστώ για το βήμα,
Παύλος Μαρκάτος
