Επιστροφή στη μιζέρια…

Να, λοιπόν, που είναι στην ανθρώπινη -ελληνική- φύση να μην αντέχει για πολύ την παρατεταμένη ευτυχία. Με κάτι πρέπει να την καταστρέψουμε. Έτσι έχουμε μάθει από γεννησιμιού μας. Παίρναμε, για παράδειγμα, στο σχολείο 12 δεκάρια κι ένα εννιάρι, ερχόταν κάποιος από τους γονείς σου να σου πρήξει τα συκώτια για αυτήν την “αποτυχία”! Έμπαινες στο πανεπιστήμιο 123ος, ερχόταν πάλι μέσα στη γενική ευφορία πάλι ο ίδιος -συνήθως- γονιός να σε ξενερώσει επειδή δεν πέρασες μέσα στην πρώτη δεκάδα! Έπιανες δουλειά στο λογιστικό γραφείο της γειτονιάς σου, ερχόταν -ξανά- ο ίδιος γονιός να σου υπενθυμίσει το “λάθος” σου να προτιμήσεις το Μαθηματικό από τη Νομική διότι τώρα “θα έπιανες δουλειά στο γραφείο του Λυκουρέζου”!
Και πάει λέγοντας… Με αυτά και με αυτά φτάνουμε στο θέμα του Ότο. Γκρίνια για το μπάχαλο με τον Καψή, μουρμούρα για τη μη κλήση του Στολτίδη, αναμάσημα για την απόφαση -εδώ και κάτι… δεκαετίες- του Ζήκου να μη συμμετέχει στην Εθνική με προπονητή τον Ρεχάγκελ. Με όλο τον σεβασμό προς όλους, θέλω να υπενθυμίσω -επίσης προς όλους- ότι χάρη στον Γερμανό βγήκαμε 10.000.000 Έλληνες στους δρόμους και πανηγυρίσαμε όπως πανηγύριζαν οι παππούδες μας επί Εθνικής απελευθέρωσης από τους συμπατριώτες του Ρεχάγκελ πριν 60 χρόνια.
Οι επιλογές του Γερμανού -και τότε- ήταν το ίδιο “περίεργες”. Και όμως, φίλοι μου, δικαιώθηκε πανηγυρικά! Το σηκώσαμε το άτιμο! Το σηκώσαμε!!! Και τώρα, αντί να προσπαθήσουμε να το ξανασηκώσουμε, αφενός για να επιβεβαιώσουμε ότι δεν ήμασταν “διάττων αστήρ” κι αφετέρου μπας και ξεγελάσουμε του Ευρωπαίους για τα χάλια που έχουν οι ομάδες μας στα ευρωπαϊκά κύπελα, εμείς τι κάνουμε: Τα συνηθισμένα. Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!
Ούτε εμένα με βρίσκουν σύμφωνο οι επιλογές του Ότο… Κι εμένα όταν μου μιλάς για Χαριστέα και Βρύζα παθαίνω 3 εγκεφαλικά και 8 ανακοπές το δευτερόλεπτο… Αλλά όπως και να το κάνουμε αυτοί οι παίκτες, που μας οδήγησαν στο Πάνθεον των νικητών, ήταν απόλυτα προσωπικές επιλογές του Γερμανού. Και το γκολ του Χαριστέα στον τελικό με την Πορτογαλία θα μας κυνηγάει -πλέον- σε όλη μας τη ζωή. Χωνεύτε το!!! Στο κάτω-κάτω, αγαπητοί μου, μερίδιο στην κατάκτηση της κούπας το 2004 δεν είχε ούτε ο Στολτίδης ούτε ο Ζήκος.
Οπότε γιατί ξαφνικά “κτυπιέστε” όλοι; Δημοσιογράφοι, παράγοντες και φίλαθλοι; Αν ποτέ διαβάσει αυτό το κείμενο ο Ότο, ας μάθει -ως παρηγοριά- ότι αυτός ο λαός, φυλάκισε μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους κοτζάμ Γέρο του Μωριά, σιγά μη του ξέφευγε ο Γερμανός του Euro2004! Το βάρος, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πέφτει πλέον αποκλειστικά στα πόδια των παικτών. Αν θέλουν να στηρίξουν τον προπονητή τους θα πάρουν έξι βαθμούς στο άψε-σβήσε. Αν όχι, τότε πάμε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010…
Φιλικά Αναστάσιος Λουκάς