Εθνική προσγείωση

Εθνική προσγείωση
Η Εθνική Ελλάδος, μας χάρισε αναμφισβήτητα κάποιες από τις πιο όμορφες ποδοσφαιρικές μας στιγμές και θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε το όνειρο του περασμένου καλοκαιριού. Αυτό όμως ΔΕΝ μας επιτρέπει να: -ονομάζουμε "μίζερους" και "γκρινιάρηδες" όσους, ακριβώς επειδή την αγαπούν, λένε τη γνώμη τους και κάνουνε την κριτική τους. -κάνουμε διαρκή πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ επαναλαμβάνοντας το αυτονόητο "Η Εθνική, μας χάρισε χαρές". Έχει καταντήσει πλέον κωμικό και "μαϊντανός". -επαναπαυόμαστε σε μία επιτυχία του (πρόσφατος ,προς το παρόν...) παρελθόντος και να μην επιζητούμε την εξέλιξη αυτής της ομάδας.

Στoυς τελευταίους αγώνες είδαμε όλοι μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς πλάνο και φιλοσοφία στον αγωνιστικό χώρο. Η κορύφωση όλων αυτών έγινε εμφανής στον αγώνα με την Ιαπωνία. Κατά τη γνώμη μου, οι Ασιάτες ήτανε λιγότερο καλοί σαν μονάδες ακόμα και από αυτούς, τους δικούς μας παίκτες. Παρ’ όλ' αυτά τους είδαμε να παίζουνε πολύ πιο οργανωμένο ποδόσφαιρο, να δημιουργούν περισσότερες κλασσικές ευκαιρίες από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, πριν επέλθει στους παίκτες μας η γνωστή κούραση. Το γκολ ήρθε σαν επιβράβευση για τους Ιάπωνες, οι οποίοι αν ήταν καλύτεροι τεχνικά σαν ποδοσφαιριστές θα μας είχαν φιλοδωρήσει πολλά περισσότερα...

Κακά τα ψέματα, οι παίκτες δεν γίνανε καλύτεροι απ' ότι ήτανε, επειδή κερδίσανε το Ευρωπαϊκό. Οι ίδιοι είναι, απλά τους λείπει πλέον το περυσινό άστρο και η δίψα που είχανε να αποδείξουν ότι "μπορούν". Ποιος καλύτερος λόγος για να ξεκινήσει επιτέλους, σταδιακά, η περιβόητη ανανέωση; Είναι αδιανόητο, πχ. να χρησιμοποιείται με τραυματισμό στο χέρι ο Βρύζας, σαν να μην υπάρχει ισάξιος αντικαταστάτης επιθετικός. 'Η να συνεχίζεται αυτή η υπερπροστασία προς τον Χαριστέα (από τον Ρεχάγκελ και όλους μας) απλά επειδή ήταν ο "Άγγελος του Εuro". Μιλώντας ποδοσφαιρικά και χωρίς συναισθηματισμούς, το επιθετικό μας δίδυμο αποτελείται από δύο παλικάρια που απλά είναι δυνατά στο ψηλό παιχνίδι και με ζηλευτή επιμονή στο πρεσάρισμα. Αυτά δεν φτάνουν όμως για ένα σύγχρονο επιθετικό που πρέπει να έχει διεισδυτικότητα, αίσθηση του γκολ και στην τελική να μπορεί να ντριπλάρει! Αυτός νομίζω είναι (αγωνιστικά) ο κύριος λόγος της επιθετικής δυστοκίας μας. Μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές στο Συνομοσπονδιών είμαστε η μόνη ομάδα δίχως γκολ έχοντας αποδώσει και το χειρότερο ποιοτικά ποδόσφαιρο. Κάτι λέει νομίζω...

ΥΓ -Θα πει κάποιος αυτούς έχει ο Ρεχάγκελ, αυτούς χρησιμοποιεί. Αν το δούμε σε μεγαλύτερο βάθος το πρόβλημα δεν είναι στον Γερμανό η στον μελλοντικό ομοσπονδιακό. Για να προοδεύσει αυτή η ομάδα χρειάζεται και να αναδειχθούν νέα ταλέντα. Για να αναδειχθούν νέα ταλέντα πρέπει να βελτιωθεί η ΑΘΛΗΤΙΚΗ μας παιδεία. Με την προβολή σωστών προτύπων μέσω των ΜΜΕ (μόνο τέτοια δεν προβάλλουν τη σήμερον ημέρα) μπορούμε να στρέψουμε περισσότερους νέους στον αθλητισμό, το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας. Και να καταφέρουμε κάποτε να αλλάξουμε τα άσχημα της ελληνικής νοοτροπίας μας, που δεν μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε τις αθλητικές επιτυχίες χωρών ανάλογου πληθυσμιακά μεγέθους. Και αυτά τα γράφω σαν νέος, κι όχι σαν μεγαλύτερος που κρίνει τη σημερινή νεολαία....

Κώστας Ιωαννίδης

News 24/7

24MEDIA NETWORK