Φούσκες στο σκοτάδι

Φούσκες στο σκοτάδι

Η παγκόσμια βιομηχανία του ποδοσφαίρου παράγει το 80% των κερδών της από την Ευρώπη. Μία Ευρώπη που υπερασπίζει το «ισχυρό» κοινωνικό της πρόσωπο με την υπερβολική της φορολογία και τους δαιδαλώδεις της κανονισμούς, αλλά στην ποδοσφαιρική κοινότητα οι πλούσιοι έχουν όλη την ελευθερία να γίνουν πλουσιότεροι αφήνοντας τους φτωχούς να αργοπεθαίνουν.

Η επιχειρηματική πλευρά του ποδοσφαίρου είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα που απαιτεί τρομακτική οργάνωση και πολύμορφες διοικητικές ικανότητες. Οι λίστες των ισχυροτέρων clubs στον κόσμο βασίζονται μόνο στα λειτουργικά έσοδα -αυτό δικαιολογεί και την παρουσία ομάδων στις λίστες που έχουν δυσθεώρητα χρέη (π.χ Milan, Leeds)-και δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να φιλοξενήσουν ελληνική ομάδα τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία.

Τα έξοδα μίας ευρωπαίκης ποδοσφαιρικής ομάδας αποτελούνται κατά μεγάλο ποσοστό ( μ.ο. μεταξύ του 65-85%) από το κόστος του ποδοσφαιρικού τμήματος, τις αμοιβές προσωπικού. Επειδή η αγορά είναι ανοιχτή πανευρωπαϊκά, το κόστος παραμένει πρακτικά το ίδιο (με πληθωριστικές αποκλίσεις) για κάποιον ιδιοκτήτη που θέλει να έχει τους ίδιους παίκτες, προπονητές, managers ανεξάρτητα αν η ομάδα του είναι στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία ή στην Γερμανία. Η βασική διαφορά έγκειται στα έσοδα και στους φοροτεχνικούς κανονισμούς που διέπουν την χώρα που ανήκει η ομάδα.

Στην χώρα μας, τα έσοδα των δύο μεγαλύτερων ελληνικών ΠΑΕ για την περίοδο 1/7/2002-30/6/2003 παρουσίασαν πτώση της τάξεως του 55% σε σχέση με την αντίστοιχη προηγούμενη ( κύριος λόγος η κατάρευση της συνδρομητικής πλατφόρμας). Ο μέσος όρος των εσόδων των δύο μεγαλύτερων ελληνικών ΠΑΕ δεν ξεπερνά τα αντοίστοιχα μιας μέτριας ομάδας της Division One της Αγγλίας. Αν υπολογίσουμε το γεγονός ότι οι δύο «αιώνιοι» έχουν επιπλέον τα έσοδα του CL, η σύγκριση αποκτά μελαγχολικό τόνο.

Η απουσία σύγχρονων γηπέδων και η εκνευριστική ανοχή στον χουλιγκανισμό και στα παρακλάδια του είναι τα βασικά αίτια των διαφυγόντων εσόδων για τις σύγχρονες Ελληνικές ΠΑΕ. Οι ομάδες άργησαν απελπιστικά να ακολουθήσουν την οικονομική εξέλιξη του ποδοσφαίρου και αυτό έχει καταδικάσει το προιόν. Η βιομηχανία του ελληνικού ποδοσφαίρου διατηρείται εν ζώη αποκλειστικά χάρη στην κρατική ανοχή και στήριξη. Η θέση του αιωρείται σαν τεράστια φούσκα στο σκοτάδι.

Για τους αισιόδοξους αναλυτές, το ελληνικό ποδόσφαιρο παραμένει πάνω από το Ολλανδικό στην κατάταξη της UEFA και έχει προοπτικές. Για τους κυνικούς παρατηρητές, η φούσκα είναι έτοιμη να σκάσει στα μούτρα μας. Οι ισολογισμοί χρήσης των 52 ΠΑΕ για την περίοδο 1/7/2002-30/6/2003 παρουσιάζουν ζημιές των 275.216.349 ευρώ και όπως δήλωσε ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ.Γιάννης Παπαθανασίου : « αν εφαρμοζόταν ο νόμος , πολλές ΠΑΕ και ΚΑΕ θα είχαν κλείσει και θα έμπαιναν σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.» Οι συστάσεις που έρχονται από τους ισολογισμούς περί ζημιών δεν αγγίζουν όμως κανένα.

Η κρατική ενοχή στο έγκλημα γεννάει την κρατική ανοχή. Η κοινωνικοικονομική επιρρόη των ιδιοκτητών στις ΠΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, η δύναμη των ψήφων στις ΠΑΕ ΠΑΟΚ,ΑΕΚ και ΑΡΗΣ, τα παράθυρα νόμων και η ασυλία προσώπων είναι οι καρφίτσες που τρυπάνε βίαια την φούσκα του ποδοσφαίρου μας.

Η πρόχειρη και τσαπατσούλικη θεώρηση των προβλημάτων κουράζει, η απουσία βούλησης εκθέτει και ο κάθε νόμος που ψηφίζεται για να μην ισχύει μοιάζει με άλλο ένα κουτάλι δίπλα στα χιλιάδες προηγούμενα. Το πρόβλημα παραμένει ότι απλώς χρειαζόμαστε ένα μαχαίρι. Ενα μαχαίρι που θα αποκόψει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο από τον ανίκανο διαχειχριστή του, το ελληνικό κράτος και θα επιτρέψει στο ποδόσφαιρο να αποκτήσει επιχειρηματικό σχέδιο επιβίωσης.


News 24/7

24MEDIA NETWORK