Για τη Θύρα 7...

Την ομαδα που υποστηριζω,την καλουν διαφορετικα και ως Θρυλο..Περαν του Θρυλου των γηπεδων,υπαρχει κι ενας αλλος,γραμμενος με διαφορετικο μελανι,τυπωμενος σε αλλο χαρτι,φυλαγμενος σε διαφορετικο βιβλιο...

Ενας Θρυλος με δακρυα,λυπη,σφιξιμο στην καρδια,γι'αυτους που τους την φυλαγε ο χαρος,μια στιγμη που χαιροντουσαν την αγαπη τους,την αγαπη μας,την ομαδα μας..

Αλλα και με περηφανια,εντονες αναμνησεις,δεος...

Γι'ολους αυτους,που εφυγαν ξαφνικα,χωρις κανεις να το περιμενει..

Ο Θρυλος αυτος,ειναι η απροσμενη και τραγικη απωλεια 21 παιδιων,που εφευγαν απο ενα παιχνιδι ποδοσφαιρου...

Ενας Θρυλος που σημαδευει και χαρασσει μια ομαδα και τον λαο της ανεξιτηλα...

Ολοι εμεις,οι οπαδοι αυτης της ομαδας,δεν θα πρεπει να αλλαξουμε την διαθεση μας,να επηρρεαστουμε,να κλαψουμε,να λυπηθουμε..Ουτε το χαμογελο να φυγει απο τα χειλια μας και οι φωνες μας,να μην βγουν απο το στομα μας...

Σημερα στις 5 το απογευμα,8 Φεβρουαριου 2004,δειτε απο το σπιτι σας ή απο το καγκελο της Ριζουπολης,το παιχνιδι της ομαδας μας...Χαρειτε το,απολαυστε τα γκολ,φωναξτε,πανηγυριστε..Γενικοτερα,λειτουργηστε κανονικα..Και να ξερετε,οτι καπου αναμεσα μας,στα τσιμεντα του γηπεδου,καπου διπλα σας,στον καναπε του σαλονιου σας,θα εχουν κατεβει και καποιοι αλλοι...Οπως καθε 8η Φεβρουαριου,καθε ετους..Και θα καθονται μαζι μας..

Και οταν το παιχνιδι τελειωσει,θα ανελθουν στα σπιτια τους,στους ουρανους...Και θα'ναι ευχαριστημενοι,γιατι ειδαν την ομαδα τους με τους φιλους τους...

Ποτε να μην ξανακλαψουν μαναδες παιδιων,οποια ομαδα και να υποστηριζουν,που πηγανε σε ενα γηπεδο,να δουν ποδοσφαιρο...Ενα πραγμα,που θελουμε,περιμενουμε,το χρειαζομαστε να μας φερνει χαρα,καλοπεραση και διασκεδαση...Και οχι δακρυα και μαυρες σελιδες...