Γιατί 4-5-1 κ.Μπάγεβιτς;

Η μεγαλύτερη μου αμφιβολία σχετικά με τον φετινό Ολυμπιακό δεν είναι στο αν θα παίξει ο Ριβάλντο και οι υπόλοιπες μετάγραφες πού έκανε φέτος ο Ολυμπιακός, αλλά κατά πόσο αποτελεί σωστή επιλογή συστήματος, το 4-5-1 του κύριου Μπάγεβιτς. Και αυτό γιατί τα τελευταία δύο χρόνια έχει αποδειχτεί ότι για να κάνει μια ομάδα μια επιτυχημένη πορεία είτε σε πρωτάθλημα είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να αγωνίζεται με δύο επιθετικούς.

Στον Ολυμπιακό συγκεκριμένα έχουν δοκιμαστεί αρκετά συστήματα με έναν επιθετικό, τα οποία απέτυχαν παταγωδώς. Από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρχει μια άμυνα τεσσάρων παιχτών στην ευθεία επομένως μας μένουν τέσσερις θέσεις για τους μέσους.

Σύστημα με ένα αμυντικό χαφ δεν έχει σταθεί σε καμία ομάδα τα τελευταία χρόνια (πόσο μάλλον στον Ολυμπιακό, που έχει τα γνωστά αμυντικά προβλήματα) όπως δεν υπήρξε επιτυχημένη ομάδα που να αγωνίζεται χωρίς οργανωτή. Επομένως έχουμε σίγουρα δύο αμυντικά χαφ και ένα επιτελικό χαφ και έτσι μας μένει μια ακόμα θέση πού μπορεί να καλυφτεί με ένα ακόμα αμυντικό χαφ η με ένα δεύτερο επιτελικό χαφ.

Τέτοια συστήματα εφάρμοσαν όλες οι ομάδες που έκαναν επιτυχημένη πορεία τα τελευταία δύο χρόνια ,η Μίλαν παίζει 4-3-1-2,ο Παναθηναϊκός πέρσι έπαιζε και αυτός 4-3-1-2, ενώ φέτος σκέφτεται να το αλλάξει σε 4-2-2-2 με Γκονζάλες και Σανμαρτέαν στο ρόλο των επιτελικών χαφ και μην ξεχνάμε την εθνική που έπαιζε είτε με το ένα 4-2-2-2(με Ζαγοράκη, Κατσουράνη αμυντικά χαφ και Γιαννακόπουλο, Καραγκούνη στο ρόλο των επιτελικών) είτε με 4-3-1-2 (με την προσθήκη του Μπασινά σαν αμυντικό χαφ).

Ο ακροβολισμός δύο χαφ πάνω στη γραμμή δεν ενδείκνυται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και αυτό γιατί το ποδόσφαιρο που παιζόταν με σέντρες από πλάγια έξω από την περιοχή εχεί ξεπεραστεί! Σε ολόκληρο το Euro μπήκαν μόνο δύο γκόλ με αυτόν τον τρόπο, το ένα ήταν της εθνικής μας στο παιχνίδι με την Γαλλία και το άλλο ήταν του Κασσάνο μετά τη σέντρα του Πανούτσι. Ομάδες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία που έπαιζαν κατά κόρον με σέντρες δεν κατάφεραν να βάλουν ούτε ένα γκολ με αυτόν τον τρόπο. Αυτό συμβαίνει γιατί πλέον οι άμυνες είναι δουλεμένες στο να αντιμετωπίζουν τέτοιους κινδύνους και άμα δεν γίνει το τραγικό λάθος ή η περίτεχνη ενέργεια δεν πρόκειται να μπει γκολ με αυτόν τον τρόπο. Γι αυτό το λόγο κιόλας παίχτες που ήταν κλασικοί παίχτες γραμμής έχουν αναγκαστεί να αλλάξουν θέση (π.χ. ο Μπέκαμ από δεξί χαφ έχει αναγκαστεί να παίζει αμυντικό χαφ στην Ρεάλ, ενώ στην εθνική Αγγλίας έχει το ρόλο του επιτελικού χαφ). Τα περισσότερα γκολ πλέον μπαίνουν είτε με γρήγορες αντεπιθέσεις, είτε απο στημένες φάσεις. Η εποχή του passing game και της σέντρας απο τα πλάγια έχει περάσει, πλέον όσες σέντρες γίνονται, γίνονται απο τα μπάκ-χαφ ενώ οι μέσοι προσπαθούν με κάθετες μπαλιές να βγάζουν την ομάδα τους όσο το δυνάτον πιο γρήγορα στην αντεπίθεση.

Ένας ακόμα λόγος για την μη χρησιμοποίηση δύο χαφ πάνω στη γραμμή είναι ότι γεμίζοντας τον κεντρικό άξονα της ομάδος σου, μειώνεις τις πιθανότητες να δεχτείς γκολ.

Αυτά όλα είναι θεωρητικά, ας ελπίσουμε ότι τα αποτελέσματα θα με διαψεύσουν.

Υγ. Πάντως με την πλειάδα χαφ που έχει ο Ολυμπιακός καλό θα ήταν να δοκίμαζε μια φόρα το 4-2-2-2