Η φανέλα με το "87"...

Το 1987 η Κρήτη ολόκληρη πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλου Ελλάδας από την ομάδα του ΟΦΗ. Ήταν ένα όνειρο αυτή η βραδιά για κάθε αγνό φίλαθλο. Απέναντι στην ιστορική εκείνη ομάδα του Ευγένιου Γκέραρντ, είχε παραταχθεί η επίσης μεγάλη ομάδα του Ηρακλή η οποία πανάξια είχε φτάσει εώς τον μεγάλο τελικό. Και οι δύο ομάδες είχαν την υποστήριξη χιλιάδων φιλάθλων τους και η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ ήταν εκπληκτικά όμορφη.

Βορράς και Νότος με αξιοπρέπεια και ήθος διεκδήκησαν επί ίσοις όροις το τρόπαιο. Μετά από εκατόν είκοσι λεπτά δυνατού παιχνιδιού που χαρακτηρίστηκε από το πάθος του αλλά και την ισορροπία δυνάμεων, το σκόρ ήταν η δίκαιη ισοπαλία 1-1. Και οι δύο ομάδες θα άξιζαν την στέψη αλλά η μοίρα θέλησε να κριθούν όλα στα πέναλντι. Και εκεί ήταν η διαφορά...

Κάτω από τα δοκάρια του ΟΦΗ βρισκόταν ο Μύρων Σηφάκης, γέννημα & θρέμμα του Ηρακλείου. Αποκρούοντας 2 πέναλντι, ο Μύρωνας έγινε ο λαϊκός ήρωας της πόλης του. Η εικόνα του Τάκη Περσία με το ματωμένο πρόσωπο να σηκώνει το Κύπελο Ελλάδος είναι από τις πλέον οικίες για τον κάθε Ομιλίτη. Και για τα παιδιά της "σειράς" μου που τότε ήμασταν πιτσιρικάδες, ο Σηφάκης έμεινε στην μνήμη μας για το αλησμόνητο εκείνο παιχνίδι. Όμως έμεινε επίσης για την αξιοπρέπεια που τον χαρακτήριζε και ως αθλητή και άνθρωπο. Ένα παιδί που δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι κακό γι'αυτόν.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Μύρων σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Συνέχισε να το υπηρετεί από προπονητικές θέσεις με χαμηλούς τόνους, με πολλή δουλειά και το αποκορύφωμα ήταν να φέρει τον Εργοτέλη από την αφάνεια της Δ' Εθνικής στην Α'Εθνική χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι. Με παιδιά από την Κρήτη. Παιδιά που με κάποια από αυτά και εγώ έχω παίξει μικρός μπάλα. Παράλληλα όμως μάθαινε τα μυστικά της τέχνης του τερματοφύλακα και παρέδιδε στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον γιό του τον Μιχάλη. Έναν αθλητή με μέλλον όπως φαίνεται και με το ήθος που χαρακτήριζε τον πατέρα του.

Ο Μιχάλης Σηφάκης αγωνίζεται βασικός τον τελευτάιο καιρό στον ΟΦΗ, πότε με καλές και πότε με λιγότερο καλές εμφανίσεις "ψήνεται" και μαθαίνει γρήγορα ενώ έχει ήδη αγωνιστεί με την Εθνική Ελπίδων. Φοράει στην πλάτη το νούμερο 87 (από το "1987") προς τιμή του πατέρα του, δείχνοντας έτσι έναν άνθρωπο με αξίες. Στο σαββατιάτικο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, ο Μιχάλης ήταν συγκινητικά αγωνιστικός παρότι η άμυνα του ΟΦΗ ήταν τραγικά "λίγη" για να αντιμετωπίσει τους επιθετικούς του Ολυμπιακού. Παρά τα 3 γκολ που δέχτηκε, το έμπειρο μάτι του παλαίμαχου του ΟΣΦΠ Γιώργου Μίρτσου αντιλήφθηκε το ταλέντο του και το ίδιο βράδυ, ενώ στο "παίξτε μπάλα" τον ρωτούσαν για τον Ριβάλντο και τον Ζιοβάνι, εκείνος ρωτούσε "πόσο χρονών είναι ο Τερματοφύλακας του ΟΦΗ" επισημαίνοντας στον δημοσιογράφο ότι αξίζει αναφοράς.

Το κείμενο αυτό έχει τον λογο του που γράφεται. Η επόμενη αγωνιστική είναι ιστορική για την πόλη του Ηρακλείου αλλά και όλη την Κρήτη, καθώς ο ΟΦΗ θα υποδεχθεί τον Εργοτέλη για πολλοστή μεν φορά αλλά τώρα στα πλαίσια της Α' Εθνικής Κατηγορίας. Αυτό το παιχνίδι πρέπει να είναι γιορτή για όλους και μία αφορμή για επιστροφή στο πολιτισμένο γήπεδο. Πρέπει να είναι και μία γιορτή δικαίωσης του αγώνα του κρητικού αθλητισμού για καταξίωση. Μία δικαίωση που θα εκφράζεται εύγλωτα και σε δύο πρόσωπα που θα συμμετέχουν στο παιχνίδι ώς αντίπαλοι: Από τη μία ο Μύρων Σηφάκης, ο άξιος προπονητής του Εργοτέλη. Και από την άλλη, ο Μιχάλης Σηφάκης, ο πολλά υποσχόμενος τερματοφύλακας της ομάδας του ΟΦΗ.

Με το νούμερο 87 στην φανέλα του...

Μιχάλης Ε Σμαραγδής - Ρόδος.