Η κρίση του μπασκετικού Ολυμπιακού

Κατά τα άλλα, έχασε δυο φορές από τον Παναθηναϊκό(και τις δυο στο ΣΕΦ), από τον Άρη, από τον Πανιώνιο και έχασε στην Ευρωλίγκα από Ταού εκτός και Εφές. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει γίνει ακόμα η ομάδα πάνω στην οποία θα ακουμπήσεις και θα βάλεις το χέρι σου στη φωτιά ότι θα σπάσει την κυριαρχία του Παναθηναϊκού στην Ελλάδα και θα κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Θέλει πολλή δουλειά ακόμη.
Το καλοκαίρι η διοίκηση του Ολυμπιακού προσέλαβε έναν πολύ αξιόλογο προπονητή ο οποίος τα είχε σαρώσει όλα με την Μακάμπι, τον Πίνι Γκέρσον. Ο Πίνχας αμέσως προσπάθησε να φτιάξει τον Ολυμπιακό με βάση το δόγμα του. Ποιο είναι το δόγμα του; Να βάλει η ομάδα μου πάνω από 85 πόντους και άμα το κάνει αυτό λογικά το πήρα το ματσάκι. Εγώ πιστεύω ότι κάθε δόγμα είναι καλό αρκεί να μπορεί να εφαρμοστεί. Είμαι αντίθετος στο να επιμένεις σε κάτι όταν βλέπεις ότι αυτό δε σου βγαίνει.
Ο Γκέρσον είχε μια μεγάλη ατυχία. Τραυματίστηκε στην προετοιμασία ο Μασιγιάουσκας, ένας παίκτης-σκόρερ ο οποίος ταιριάζει απόλυτα στο στυλ παιχνιδιού και στη φιλοσοφία του Πίνχας. Επίσης δεν παίζει ο Big Sofo, ο σέντερ-μπετονιέρα που μπαίνει στο παρκέ 10-15 λεπτά, βάζοντας 10-15 πόντους και συνεισφέροντας στην άμυνα.
Με τις δύο αυτές απώλειες, είναι λογικό σε κάποια ματς το σκορ να μην φτάνει τους 85 πόντους. Τότε τι γίνεται; Η ομάδα πρέπει να είναι σε θέση να παίξει καλύτερη άμυνα και να είναι αποτελεσματικότερη σε σετ επιθέσεις. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω δει από τον Ολυμπιακό του Γκέρσον ούτε ορθολογικές επιθέσεις στο σετ παιχνίδι ούτε ατσάλινη άμυνα. Ελπίζω να τα δω στη συνέχεια γιατί είναι κρίμα με τόσο καλό υλικό και με μια διοίκηση που τα παρέχει όλα να μην προχωρήσει η ομάδα.
ΥΓ: Όταν βλέπεις τον Πεν να μην μπορεί να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του, εκεί λες μακάρι να είχα έναν Δημήτρη Διαμαντίδη…
Χρήστος Παπακώστας