Η μεγάλη ώρα του Γκουαρδιόλα

Την προηγούμενη εβδομάδα η ματιά μας έπεσε εξολοκλήρου στη Ρεάλ. Το άξιζαν το 4-4-2 που περιμέναμε απ’τον Αντσελότι, ο ρόλος του Ρονάλντο, η στοχευμένη απειλή στα αριστερά της επίθεσης, η άμυνα με τις δύο τετράδες και το μεγάλο παιχνίδι όλων των παικτών της Ρεάλ. Τώρα το μπαλάκι είναι στην Μπάγερν και για να δούμε κάποια πράγματα για την επική ρεβάνς στο Μόναχο θα πρέπει πρώτα να επιστρέψουμε στη Μαδρίτη και σ’αυτά που δεν έκαναν καλά οι Βαυαροί στο Μπερναμπέου.

Επιθετική (δυσ)λειτουργία

Πρώτα, διατήρησαν τα προβλήματα που είχαμε εντοπίσει και στο Ολντ Τράφορντ. Ακόμα και απέναντι στη Γιουνάιτεντ που ήταν πιο παθητική και ακίνδυνη απ’τη Ρεάλ, η Μπάγερν είχε προβληματικό τρίγωνο στον άξονα. Στη θεωρεία ο Λαμ ήταν ο holding midfielder, με τους Κρος και Σβαϊνστάιγκερ μπροστά του. Στην πράξη ο Κρος παρέμεινε πίσω και αριστερά (στην πλάτη του Αλάμπα), ο Σβαϊνστάιγκερ έμενε στον άξονα και τελικά αυτός που έφτανε πιο ψηλά στην περιοχή ήταν ο Λαμ.

Στο Μπερναμπέου η τριάδα διατηρήθηκε, με τον Σβαϊνστάιγκερ να παίζει πιο ψηλά απ’όλους, όπως είχε κάνει και στο 2ο ημίχρονο του Ολντ Τράφορντ, όταν και σκόραρε. Δεν είχε κανένα αποτέλεσμα για την Μπάγερν και σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ο Γκουαρδιόλα επιμένει να μη διαλέγει απ’τη συγκεκριμένη τριάδα τον Κρος για το ρόλο του παίκτη πίσω απ’τον φορ, αφού αυτός είναι ο μόνος που τον ξέρει καλά και τον υπηρέτησε τέλεια πέρσι (μέχρι να τραυματιστεί).

Η τριάδα Λαμ-Κρος Σβάινι είχε και πάλι μεγάλο ποσοστό ευστοχίας στις πάσες, αλλά ελάχιστη επιθετική απειλή, σπάνιες παρουσίες στην αντίπαλη περιοχή και (κυρίως) αργή ανάπτυξη. Μπορεί ο Τιάγκο Αλκάνταρα να μη γεμίζει το μάτι σε πολλούς, αλλά η απουσία του είναι μεγάλη και το είχαμε σημειώσει πολύ νωρίς: ήξερε το παιχνίδι του Πεπ, δεν χρειαζόταν να προσαρμοστεί σ’αυτό και ήξερε πως να κάνει τη μηχανή να δουλεύει ένα κλικ πιο γρήγορα.

Πιο γρήγορα

Ο Αρίγκο Σάκι υπήρξε τεράστιος προπονητής, αλλά είναι ακόμα ο τύπος που μπορεί με μια κουβέντα να εξηγήσει τα πάντα. “Η Μπάγερν ξέρει πως γίνεται”, είπε ο Ιταλός, “αλλά το κάνει στη μισή απ’την απαιτούμενη ταχύτητα”. Προφανώς δεν μιλούσε για αργούς παίκτες, αλλά για αργή λειτουργία.

Η μεγάλη κατοχή δεν λέει τίποτα χωρίς γρήγορη ανάπτυξη και εισόδους στην περιοχή χωρίς μπάλα απ’τους παίκτες της μεσαίας γραμμής. Η τριάδα του Πεπ δεν προσφέρει τίποτα απ’τα δύο, οι κινήσεις από πίσω έρχονται μόνο απ’τα underlaps των μπακ και έτσι η Μπάγερν δεν παίρνει σχεδόν τίποτα απ’τον άξονα.

Ο κανόνας που αγνόησε ο Πεπ

Θέμα δεύτερο, η αμυντική λειτουργία. Το 4-4-2 έβαζε πρόβλημα στην Μπάγερν, αφού Μπενζεμά-Ρονάλντο ήταν πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν απ’τον κλασικό ένα φορ που αφήνουν ψηλά οι περισσότερες ομάδες που αμύνονται. Μπόατενγκ και Ντάντε έμεναν συχνά στο 2vs2 και η Ρέαλ στόχευε διαρκώς στα κενά που άφηναν οι προωθήσεις των Ραφίνια και Αλάμπα, ειδικά στην πλευρά του Βραζιλιάνου, όπου βρήκε το γκολ και τη μεγάλη ευκαιρία του Κριστιάνο. Κι εδώ τα ερωτήματα για τον Γκουαρδιόλα είναι πιο έντονα.

Ο Πεπ αγνόησε τελείως έναν απ’τους βασικούς κανόνες που άφησε ως παρακαταθήκη ο δημιουργός του Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου, ο Ρίνους Μίχελς: H ομάδα χρησιμοποιεί πάντα έναν στόπερ παραπάνω απ’τους σέντερ φορ του αντιπάλου. Αν ο αντίπαλος παίζει με έναν φορ στην κορυφή, η άμυνα έχει δύο κεντρικούς αμυντικούς, οπότε η διάταξη είναι 4-3-3, Αν ο αντίπαλος παίζει με δύο φορ, τότε η άμυνα παίζει με τρεις και η διάταξη γίνεται 3-4-3.

Ως ένας απ’τους (πολλούς) πιστούς ακόλουθους και συνεχιστές του Ολλανδικού οράματος της δεκαετίας του 1970, ο Γκουαρδιόλα τηρούσε πάντα αυτήν την αρχή, ακόμα και όταν στους τελευταίους μήνες της θητείας του στην Μπάρτσα έπαιζε μ’εκείνο το 3-3-4. Σίγουρα κάτι έχει στο μυαλό του όταν τελευταία η Μπάγερν παίζει με κάτι που μοιάζει με 2-3-4-1, αλλά μου φαίνεται αδιανόητο (για εκείνον και τις αρχές του) να αφήνει δύο στόπερ απέναντι σε δύο φορ στο Μπερναμπέου.

Η αρχική του σύνθεση δεν του έδινε τη δυνατότητα να κάνει αυτή την αλλαγή κατά τη διάρκεια του ματς, αφού κανείς εκ των μέσων δεν μπορούσε να "τραβηχτεί" προς τα πίσω και να γίνει στόπερ. Ο Χάβι Μαρτίνεθ ήταν ο πλέον κατάλληλος γι'αυτόν το ρόλο, αλλά ακόμα κι αυτόν ο Γκουαρδιόλα άργησε να τον ρίξει στο ματς.

Ρεβάνς

Αυτά για το Μπερναμπέου, πάμε στη ρεβάνς. Ξεκινώντας απ'το τελευταίο θέμα, θεωρώ δεδομένο πως ο Χάβι Μαρτίνεθ θα είναι (και πρέπει να είναι) στο βασικό σχήμα. Τα γραφήματα θα τον έχουν ως 6άρι στο 4-3-3, αλλά αν η Ρεάλ διατηρήσει το 4-4-2, ο Μαρτίνεθ στην ουσία θα είναι ο "σύρτης" που είτε θα γίνεται τρίτος στόπερ ανάμεσα από Ντάντε-Μπόατενγκ, είτε θα βγαίνει απ'την τριάδα για να πέσει πάνω στον Κριστιάνο, όταν αυτός τραβιέται μακριά απ'τον Μπενζεμά.

Μπροστά απ'την άμυνα, υπάρχουν διλήμματα. Υποθέτω πως ο Γκουαρδιόλα δεν θα κρατήσει τον Λαμ στο κέντρο. Αν το κάνει, θα πρέπει αναγκαστικά να βγάλει έναν εκ των Σβαϊνστάιγκερ-Κρος. Λογικά θα στείλει τον Λαμ δεξιά, στη θέση του Ραφίνια, για να φτιάξει δυνατή πλευρά από εκεί και να "κρατήσει" πίσω όποιον εκ των Μπέιλ-Ίσκο βάλει ο Αντσελότι μπροστά απ'τον Κοεντράο.

Με βάση όσα συζητήσαμε για την επιθετική (δυσ)λειτουργία στο Μπερναμπέου, είναι μάλλον δεδομένο πως ο Μίλερ θα βρει θέση στην ενδεκάδα για να προσφέρει αυτά που λείπουν. Μένει να δούμε αν θα πάρει τη θέση του Μάντζουκιτς στην κορυφή ή αν θα παίξει πίσω του. Αν φανταστούμε την Μπάγερν με αυτό το 3-4-3, τότε ο Μίλερ θα παίξει στην κορυφή. Στην πορεία νομίζω πως θα χρειαστεί και το απρόβλεπτο στο παιχνίδι του Γκέτσε, που είναι δύσκολο να τον χωρέσει στην αρχική ενδεκάδα στη θέση ενός εκ των Ριμπερί-Ρόμπεν.

Ανατροπή

Οι αλλαγές σε πρόσωπα, τοποθετήσεις στο χορτάρι και διάταξη απαιτούνται για να βρει η Μπάγερν αυτά που χρειάζεται για να ανατρέψει το 1-0 της Μαδρίτης: πρώτα αμυντική ασφάλεια στις αντεπιθέσεις της Ρεάλ και μετά πιο γρήγορη, ρευστή, απρόβλεπτη ανάπτυξη, με απειλή τόσο απ'τα άκρα όσο και απ'τον άξονα. Αυτά τα στοιχεία ήταν πάντα παρόντα στις καλές ομάδες της Μπαρτσελόνα που είχαν τον Πεπ στον πάγκο, αυτά θα πρέπει να εμφανίσει απόψε.

Ο Γκουαρδιόλα πέρασε όλες τις προηγούμενες μέρες με το πένθος του θανάτου του αγαπημένου Τίτο. Σίγουρα θα ήρθαν στο μυαλό του αυτά που έχτισαν μαζί, πρώτα στη δεύτερη και μετά στην πρώτη ομάδα της αγαπημένης τους Μπαρτσελόνα. Υποθέτω πως θα θυμήθηκε τις βάσεις με τις οποίες ξεκίνησαν, τις αρχές και τους κανόνες που βρήκαν απ'τους παλιούς και τις ακολούθησαν ως αφετηρία της πορείας τους.

Τον Οκτώβριο έγραψα πως η Μπάγερν έχει τις περισσότερες πιθανότητες έβερ για back-to-back κατάκτηση του Champions League ακριβώς επειδή την αλλάζει ο Γκουαρδιόλα. Αυτό έκανε για μήνες, αλλά απόψε είναι καιρός να επιστρέψει στα δικά του θεμέλια, στα βασικά.