Η… σχεδόν επιτυχία της απαιτητικής Pep Team

Για μία ομάδα που μέχρι και πριν λίγα, ελάχιστα χρόνια, διακατεχόταν από το σύνδρομο του loser, το να θεωρείται αποτυχία η κατάκτηση του πρωταθλήματος με ρεκόρ συγκομιδής βαθμών, απέναντι στην πιο ακριβή ομάδα όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο καταδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: ότι έχει περάσει σε άλλη εποχή και πως ο πήχης (εξαιτίας και της περσινής σεζόν φυσικά) έχει ανέβει πολύ ψηλά.

Η φετινή σεζόν άρχισε “μουδιασμένα”, με τους “μπλαουγκράνα” να παρακολουθούν το πολυέξοδο χτίσιμο των δεύτερων “γκαλάκτικος” ανήμποροι να αντιδράσουν ουσιαστικά. Οι σπασμωδικές κινήσεις της απόκτησης του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς καθ’ αυτόν τον τρόπο (49 εκατομμύρια και παραχώρηση του Σαμουέλ Ετό) και της υπερκοστολόγησης του Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι στα 25 εκατομμύρια ευρώ προέκυψαν από το διαρκές άγχος της απάντησης στον “αιώνιο” αντίπαλο. Η πραγματική απάντηση ήρθε στον αγωνιστικό χώρο και με τον τρόπο που άρμοζε στην Μπαρτσελόνα και έχει να κάνει με το περίφημο δίλημμα “cantera ο cartera” (ακαδημία ή πορτοφόλι).

Χρειάστηκε να περάσουν 21 αγωνιστικές ώστε η Μπαρτσελόνα να γνωρίσει την πρώτη της ήττα. Μέχρι τότε, αλλά και μετά το 2-1 στο “Βιθέντε Καλδερόν” από την Ατλέτικο Μαδρίτης, οι “μπλαουγκράνα” συνέχισαν από εκεί που είχαν σταματήσει πέρυσι τον Μάιο, παίζοντας εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και παίρνοντας συνάμα τα αποτελέσματα που ήθελαν. Το Σούπερ Καπ Ισπανίας και Ευρώπης και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων προστέθηκαν στους τρεις περσινούς βασικούς τίτλους, όπως και τα αμέτρητα βραβεία και ατομικές διακρίσεις των παικτών της Μπαρτσελόνα.

Τα πράγματα, πάντως, δεν ήταν τόσο εύκολα όσο πέρυσι. Ο Ιμπραΐμοβιτς δεν ταίριαξε στο σύνολο, ο Τιερί Ανρί έχασε παντελώς την εμπιστοσύνη του Πεπ Γουαρδιόλα και εν τέλει τη θέση του στην αποστολή της ομάδας, οι πολλοί τραυματισμοί οδήγησαν σε εξίσου πολλούς πειραματισμούς και όλα αυτά με τις απαιτήσεις του κόσμου και των τρίτων να αφορούν το πως η φετινή Μπαρτσελόνα θα ξεπεράσει την περσινή… αξεπέραστη χρονιά.

Οι πραγματικά επίπονες εξελίξεις προέκυψαν τον Ιανουάριο κι ενώ φυσικά δεν έγινε ούτε λόγος για μεταγραφική ενίσχυση (δεν χρειαζόταν εξάλλου). Οι αρχές του 2010 βρήκαν την Μπαρτσελόνα εκτός κυπέλλου, λόγω της αλαζονίας η οποία προκάλεσε την εντός έδρας ήττας από τη Σεβίλλη στη φάση των 16 (στον επαναληπτικό κέρδισε στην Ανδαλουσία, αλλά δεν ήταν αρκετό). Τα μη νικηφόρα αποτελέσματα στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και στα πρώτα ματς στις φάσεις των 16 και των 8 δικαιολογήθηκε από τις προκρίσεις που ακολούθησαν. Ηταν πρόδηλο, όμως, ότι όταν έρθει η ώρα για τις πραγματικές προκλήσεις, το έργο της Μπαρτσελόνα θα είναι πολύ δύσκολο.

Η ισοπαλία με την Αλμερία στις 7 Μαρτίου έφερε τους Καταλανούς προ των ευθυνών τους: έπρεπε να νικήσουν σε κάθε ένα από τα εναπομείντα ματς (συμπεριλαμβανομένων των εκτός έδρας αγώνων με Μαγιόρκα, Ρεάλ Μαδρίτης, Εσπανιόλ, Βιγιαρεάλ και Σεβίλλη), ώστε να ανακτήσουν την κορυφή και να στεφθούν πρωταθλητές, αφού η Ρεάλ δύσκολα θα έχανε βαθμούς στο εύκολο πρόγραμμα που είχε να διανύσει (πλην του el clasico).

Με μοναδική παρασπονδία τη “λευκή” ισοπαλία στο ντέρμπι της Βαρκελώνης, η οποία δεν κόστισε, η Μπαρτσελόνα φάνηκε συνεπής και έπραξε το καθήκον της. Πότε αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο, με τον Λιονέλ Μέσι να καθιερώνει τον θεσμό των… σερί χατ τρικ, πότε με επαγγελματικό τρόπο, χρησιμοποιώντας παιδιά από τις ακαδημίες ώστε να εξοικονομηθούν δυνάμεις για το Τσάμπιονς Λιγκ. Από το el clasico της 10ης Απριλίου και τη νίκη με 2-0 στη Μαδρίτη, η Μπαρτσελόνα άδειασε το μπροστινό παρμπρίζ και γέμισε τους πλαϊνούς καθρέφτες της, παίρνοντας τα ηνία στη βαθμολογία. Εκτοτε, παρά την αφόρητη πίεση της Ρεάλ, δεν τα έχασε ποτέ και παρά την απογοήτευση από τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, άντεξε στην κορυφή και διατηρήθηκε εκεί…

MVP

Ναι, είναι ο κορυφαίος. Ναι, μπορεί. Και ναι, έχει. Τρεις απαντήσεις που έδωσε φέτος ο Μέσι και στους τελευταίους αμφισβητίες του. Τα ερωτήματα έχουν τεθεί εδώ και πέντε χρόνια που αγωνίζεται σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι ο κορυφαίος εν ενεργεία ποδοσφαιριστής; Μπορεί να φτάσει τα επίπεδα των “ιερών τεράτων” του παρελθόντος, ονόματα δεν λέμε; Θα έχει διάρκεια ή θα αποδειχθεί πυροτέχνημα, όπως ένας διάσημος φίλος του, ονόματα επίσης δεν λέμε; Πέρυσι σάρωσε κάθε βραβείο, ομαδικό ή ατομικό. Φέτος με την Μπαρτσελόνα θα περιοριστεί στο πρωτάθλημα Ισπανίας, αλλά πόσο μικρή φαίνεται αυτή η διάκριση, όταν έχει καταφέρει να πετύχει 47 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Primera Division, του Τσάμπιονς Λιγκ και της Ευρώπης και να αγωνίζεται σε… δύο θέσεις στην επιθετική τριπλέτα, ελέω της παρουσίας-απουσίας του Ιμπραΐμοβιτς; Η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αν στο τέλος του 2010 δεν κερδίσει όλα τα προσωπικά βραβεία που πήρε την περσινή χρονιά, ακόμα κι αν δεν οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ όπως ένα συγκεκριμένος συμπατριώτης του, ακόμα κι αν οι υπόλοιποι συμπατριώτες του πίσω στη Λατινική Αμερική δεν τον αποδεχθούν ποτέ ως “δικό τους”, τίποτα δεν μπορεί να υποτιμήσει την αξία του. Φέτος απέδειξε ότι εκτός από ένας επιθετικός που κινείται στην δεξιά πτέρυγα και εφορμά προς την αντίπαλη περιοχή, μπορεί να αγωνιστεί και ως “φουνταριστός”, μπορεί να αγωριστεί και ως “δεκάρι”. Εξάλλου, είναι ο πρώτος σε ασίστ παίκτης της Μπαρτσελόνα, μιας και ο Γουαρδιόλα χρησιμοποιούσε αυτό το τρικ (να τραβά τον Μέσι πίσω από τους επιθετικούς, στο ίδιο ύψος με τον Τσάβι), ώστε να έχει ακόμα καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας έξω από την αντίπαλη περιοχή, καθώς και δύο παίκτες που μπορούν να βγάλουν κάθετη πάσα ακόμα και μέσα από το μάτι μιας βελόνας. Οσο για τον παράγοντα ωριμότητα, τα χρόνια αποτελούν σύμμαχό του και έχοντας πετύχει να διαχειριστεί με βέλτιστο τρόπο το περσινό ζενίθ και να παραμείνει εκεί, τίποτε δεν μπορεί να τον (και μας) φοβίζει για το μέλλον του.

Απογοήτευση

Ακόμα μία άκοπη επιλογή. Η δεύτερη πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών, ο κύριος 49 εκατομμύρια ευρώ συν ένας πρώτος σκόρερ της περσινής πρωταθλήτριας των πάντων, Ιμπραΐμοβιτς, δεν κατάφερε να δικαιολογήσει στο ελάχιστο τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι’ αυτόν. Μπορεί να άρχισε σκοράροντας σε πέντε συναπτά ματς, αλλά ούτε τότε έπεισε ότι μπορεί να προσφέρει στην ομάδα όσα ο προκάτοχός του. Ούτε το μοναδικό τέρμα στο πρώτο el clasico τον έκανε πιο δημοφιλή, ούτε τα δύο γκολ στο “Εμιρεϊτς” κόντρα στην Αρσεναλ. Ο λόγος είναι απλός, γνωστός προτού γίνει η μεταγραφή του και αδιαπραγμάτευτος: δεν “κολλάει” σε αυτήν την Μπαρτσελόνα. Οσο κι αν προσπάθησε ο ράθυμος και τεμπέλης Σουηδός επιθετικός, όσο κι αν έτρεξε ή όσα τάκλιν κι αν έκανε αψηφώντας τα στάνταρ του, ο πάντα απρόθυμος να πιέσει τον εαυτό του 28χρονος άσος, δεν συγκίνησε κανέναν. Και δεν είναι δική του η ευθύνη. Σε παιχνίδια που τίποτα δεν λειτουργούσε για την Μπαρτσελόνα, προσπαθούσε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, αλλά με τον τρόπο που το έκανε, δεν ήταν εφικτό. Ετσι έχει μάθει τόσα χρόνια στην Ιντερ, τόσα χρόνια στον Αγιαξ και στον τελευταίο του χρόνο στη Γιουβέντους, έτσι επιδιώκει να φανεί χρήσιμος και τώρα. Μόνο που σε αυτό το σύνολο, τα δεδομένα είναι διαφορετικά και ακόμα και το one-man-show του Μέσι, υπόκειται σε κάποιους κανόνες. Ο Γουαρδιόλα δεν ενέταξε τον Σουηδό στη φιλοσοφία της ομάδας, αλλά ούτε συνέθεσε ένα plan b, ώστε να γίνει ο Ιμπραΐμοβιτς με κάποιον τρόπο ενεργό μέλος της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας. Φυσικά οι σέντρες με στόχο τον Ιμπραΐμοβιτς δεν μπορούν να λογιστούν ως εξειδικευμένο σχέδιο… Ως εκ τούτου, η μεταγραφή απέτυχε, ακόμα κι αν η αναφορά γίνεται στον δεύτερο σκόρερ της Μπαρτσελόνα στο πρωτάθλημα (η παρουσία του Μέσι δεν θα επέτρεπε κάτι καλύτερο) και τρίτο σε όλες τις διοργανώσεις (τον ξεπερνούν Μέσι και Πέδρο). Από την άλλη, όμως, εάν η μεταγραφή πετύχαινε, ίσως δεν χρειαζόταν ο Μέσι να σπάσει όλα τα ρεκόρ παραγωγικότητας για να διατηρηθεί η Μπαρτσελόνα στην κορυφή…

Προπονητής

Μετά την “παρθενική” χρονιά ως προπονητής επαγγελματικής ομάδας, κατά την οποία κατέκτησε κάθε διαθέσιμο τίτλο, ήρθε η ώρα των αποτυχιών. Αποτυχίες, όμως, που μπορούν να αποδειχθούν διδακτικές και που έτσι πρέπει για τον Γουαρδιόλα, ώστε να επιβεβαιώσει όσους θεωρούν ότι αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα “χαρτιά” της νέας γενιάς προπονητών. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει αναφέρει το γνωστό ρητό, ωστόσο με τον Ετό απών και τον Ιμπραΐμοβιτς ωσεί παρών, έπρεπε να κάνει κάποιες αλλαγές. Στηρίχθηκε στα δικά του παιδιά, τον Πέδρο στην επίθεση και τον Μπουσκέτς στο κέντρο (αντί του Τουρέ), ενώ στην άμυνα ο Πικέ έγινε ο αντι-Μάρκεζ. Δεν έλειψαν ούτε φέτος τα “πειράματα” με παίκτες και θέσεις και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τα όσα έπραξε στο δεύτερο el clasico στη Μαδρίτη δεν υπάρχει (Αλβες και Μάξουελ στα άκρα τις επίθεσης, Πουγιόλ στα άκρα της άμυνας). Οι πολλοί μυϊκοί τραυματισμοί αποδίδονται σε μία μίνι προετοιμασία που ατυχώς έκανε ενώ η χρονιά είχε αρχίσει και η οποία φαίνεται ότι “έκαψε” πολλούς παίκτες, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ δέχθηκε ένα… ιδιαίτερο μάθημα από τον Ζοζέ Μουρίνιο. Η καταγραφή των αρνητικών είναι επιβεβλημένη, αφού η φετινή πορεία του Γουαρδιόλα ήταν πτωτική (και πως να μην ήταν άλλωστε μετά την περσινή απολυταρχική πορεία). Το βασικότερο θετικό στοιχείο της χρονιάς, όμως, είναι αυτό που τον κρατά ψηλά στην εκτίμηση όλων. Ποτέ δεν έχασε τον εαυτό του, αυτό δηλαδή στο οποίο οφείλεται η περσινή εκπληκτική πορεία της Μπαρτσελόνα. Η πειθαρχία αποτέλεσε δόγμα και στη φετινή ομάδα και οι παίκτες δεν έπαψαν να στάζουν μέλι για τον προπονητή τους. Με τη σοβαρότητα και τις γνώσεις (ως πρώην παίκτης πρώτης γραμμής) που τον διακρίνουν αντιμετώπισε ψύχραιμα τις όποιες αποτυχίες έτυχαν στην ομάδα κι ακόμα κι όταν η Μπαρτσελόνα βρέθηκε υπό πίεση, συνέχισε να εργάζεται σαν να μην συνέβη τίποτα, προφυλάσσοντας τους ποδοσφαιριστές του. Αποτέλεσμα, οι εύκολες νίκες κόντρα σε Ρεάλ Μαδρίτης, Σεβίλλη, Βιγιαρεάλ στα εκτός έδρας ματς που έκριναν τον τίτλο και στα οποία τα προγνωστικά και το κλίμα ήταν εναντίον της Μπαρτσελόνα. Οσο για το ποδόσφαιρο που παρουσίασαν οι Καταλανοί, δεν απογοήτευσε κανέναν φίλο του αθλήματος, με τις διθυραμβικές κριτικές να ξεπερνούν ακόμα και τα περσινά επίπεδα. Συν αυτώ, έγινε ο πρώτος προπονητής που κερδίζει σε τέσσερα σερί el clasico, ένα επίτευγμα που θα τον διατηρήσει “αιώνια” στις “χρυσές” σελίδες του βιβλίου της ιστορίας του συλλόγου.

Καλύτερο παιχνίδι
Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα 0-2

Χαρακτηρίστηκε ως ο “τελικός των τελικών”. Το “el clasico της χιλιετίας”. Και όχι άδικα. Εξάλλου, επρόκειτο για μία αναμέτρηση μεταξύ μιας ομάδας που έσπασε κάθε ρεκόρ δαπανών και μιας ομάδας που παίζει το πιο ωραίο και συνάμα αποτελεσματικό ποδόσφαιρο στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος. Οπως είναι λογικό, ο νικητής του αγώνα αποκτούσε σημαντικό προβάδισμα για την κατάκτηση του τίτλου, έστω κι αν απέμεναν επτά αγωνιστικές. Με νωπές της μνήμες από το περσινό όνειδος του 6-2, οι παίκτες της Ρεάλ μπήκαν δυνατά και προσπάθησαν να κλείσουν τους Καταλανούς στα καρέ τους. Το πέτυχαν, χωρίς, όμως, να διαθέτουν κάποιο σχέδιο για το… μετά. Σιγά σιγά η μηχανή των “μπλαουγκράνα” ανέβασε στροφές (αφού πρώτα δεν καταλογίστηκε ένα πέναλτι στον Μέσι στο 12’) και όταν ήρθε η ώρα, Τσάβι και Μέσι έκαναν το καθήκον τους. Στο 33’, από μπαλιά του Ισπανού, ο Αργεντινός σημείωσε το 27ο τέρμα του στο πρωτάθλημα και 40ό σε όλες τις διοργανώσεις και στο 56’ ο Τσάβι και πάλι βρήκε με νέα εκπληκτική μπαλιά τον Πέδρο, που έκανε το 2-0. Μία Μπαρτσελόνα που δεν εντυπωσίασε και ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο… εντυπωσίασε. Μία Μπαρτσελόνα που είχε ακόμα δύο σπουδαίες ευκαιρίες με τον Μέσι (φυσικά από πάσες του Τσάβι) και εάν δεν ήταν ο Ικερ Κασίγιας, θα έφτανε άνετα στο 4-0. Χωρίς να έχει παίξει πολύ καλά, χωρίς να έχει πολλά κοινά στοιχεία με την ομάδα που λίγες μέρες νωρίτερα είχε συντρίψει την Αρσεναλ με 4-1 στο “Καμπ Νου” για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό ήταν ίσως και το χειρότερο για τους Μαδριλένους, που έβλεπαν την αντίπαλό τους για τον τίτλο να περνά ξανά από το “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, αυτή τη φορά παίρνοντας μία νίκη ρουτίνας! Μία νίκη εμπνευσμένη από την ποιότητα του Τσάβι που οργάνωνε σαν πραγματικός μαέστρος, την δεινότητα των Μέσι και Πέδρο, την σοβαρότητα του Πικέ (έσβησε τον επιπόλαιο Κριστιάνο Ρονάλντο) και την διορατικότητα του… δεξιού και αριστερού μπακ Πουγιόλ (“καθάριζε” ότι… περίσσευε από τον Πικέ). Κι ας έπαιζε ο Αλβες δεξιός επιθετικός (λόγω του τραυματισμού του Ιμπραΐμοβιτς) στο πρώτο μέρος, κι ας έπαιζε αριστερός επιθετικός ο Μάξουελ στο δεύτερο μέρος…

Χειρότερο παιχνίδι
Ατλέτικο Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα 2-1

Είχαν περάσει 21 αγωνιστικές και η Μπαρτσελόνα όχι μόνο δεν είχε ηττηθεί, αλλά δεν είχε βρεθεί ακόμα πίσω στο σκορ! Δεν είχε χάσει σε παιχνίδι με βαθμολογικό κίνητρο (αυτές στην 36η και 37η αγωνιστική του περσινού πρωταθλήματος αφορούσαν την και μαθηματικά πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα) από το περσινό παιχνίδι στο “Βιθέντε Καλδερόν” (1 Μαρτίου 2009). Στα ατομικά στατιστικά, ο Αντρές Ινιέστα μετρούσε 44 ματς πρωταθλήματος αήττητος. Οι “ροχιμπλάνκος” είχαν χάσει μόλις μία φορά (6-0 το 2007) τα τελευταία εννιά χρόνια στο “Καλδερόν”, μία ήττα που οδήγησε τον Φερνάντο Τόρες στην απόφαση να φύγει από το σύλλογο, έχοντας, πάντως, σκοράρει 7 φορές σε 9 ματς κόντρα στους “μπλαουγκράνα”. Οσο για τους νυν ηγέτες της επίθεσης των Μαδριλένων, ο Ντιέγκο Φορλάν έχει σκοράρει 10 φορές σε 9 ματς και ο Σέρχιο Αγκουέρο 6 σε 8 ματς (περισσότερα σε σχέση με κάθε άλλο αντίπαλο). Μέσα σε 23 λεπτά, η Ατλέτικο Μαδρίτης, ο “κακός δαίμονας” των Καταλανών επιβεβαίωσε την ιδιότητά του. Μπροστά στο σκορ με 2-0 και παρά τη γρήγορη μείωση του Ιμπραΐμοβιτς και την πίεση που ανάγκασε τον Νταβίντ ντε Χέα να προβεί σε τρεις εξαιρετικές επεμβάσεις, η ανατροπή δεν έγινε. Την επόμενη μέρα, το εξώφυλλο της μαδριλένικης “AS” ήταν χαρακτηριστικό: “Η Ατλέτικο είναι ο δικαστής του πρωταθλήματος”. Η “Marca” το πήγε ακόμα παραπέρα: “Η Ατλέτικο είναι ο δικαστής και οι ένορκοι”. Σημείωση: Με αυτήν την ήττα η Ρεάλ έφτανε στους 2 βαθμούς την Μπαρτσελόνα…

Highlight
Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο Μαδρίτης 5-2

Δεν ήταν η καλύτερη εμφάνιση της Μπαρτσελόνα και μάλιστα μετά το τέλος του αγώνα ο Γουαρδιόλα είχε παράπονα από τους παίκτες του αναφορικά με την κυκλοφορία της μπάλας. Αλλά τα παιχνίδια με την Ατέτικο Μαδρίτης τα τελευταία χρόνια είναι ξεχωριστά. Πέρυσι, στο “Καμπ Νου” περίπου ίδια εποχή, στο 28ο λεπτό το σκορ ήταν ήδη στο 5-1. Στον επαναληπτικό η Ατλέτικο με εκπληκτική ανατροπή νίκησε 4-3. Φέτος, η Μπαρτσελόνα μόλις στο 2ο λεπτό ήταν μπροστά στο σκορ. Στο 40λεπτο είχε προβάδισμα τεσσάρων γκολ. Ο Σέρχιο Αγκουέρο μείωσε στην εκπνοή του πρώτου μέρους και στο δεύτερο ο ρυθμός έπεσε και οι δύο ομάδες συνεισέφεραν στο σκορ… απλώς με ένα γκολ η καθεμιά. Το κριτήριο, όμως, με το οποίο αυτό το ματς τοποθετείται στην συγκεκριμένη κατηγορία, είναι διαφορετικό. Είναι η ποιότητα των γκολ. Απλά απολαύστε στο βίντεο το εξαιρετικό πλασέ του Ιμπραΐμοβιτς στο πρώτο γκολ από πάσα ακριβείας του Μπουσκέτς. Εν συνεχεία ο Τσάβι με μία από τις γνωστές μπαλιές του στην “πλάτη” της αντίπαλης περιοχής βρίσκει τον Μέσι και αυτός εξουδετερώνει τον τερματοφύλακα απλώς με μία κίνηση της μέσης του, πλασάροντας σε άδεια εστία. Ακολούθως, ο κεραυνός του Αλβες από μακρινή εκτέλεση φάουλ κατέληξε στο 3-0. Στο 41’ ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Μέσι ξετύλιξαν σε λίγα τετραγωνικά μέτρα του αγωνιστικού χώρου όλη τους την κλάση, δίνοντας έτοιμο γκολ στον Κεϊτά. Οσο για το πέμπτο γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα, το απαύγασμα όσων αντιπροσωπεύει αγωνιστικά η Μπαρτσελόνα του Γουαρδιόλα, με την μπάλα να πηγαίνει στην δεξιά πτέρυγα, να εξαφανίζεται από Αλβες, Ινιέστα και Μέσι και να εμφανίζεται στα δίχτυα του άμοιρου Ρομπέρτο.