Η ζωή μας με τον Έκι
Περισσότεροι από 10.000 φίλοι της ομάδας πήγαν να παρακολουθήσουν ένα αδιάφορο ματς σε αντιεμπορική ώρα, με την περιέργεια για το καινούργιο αλλά και την ελπίδα για το διαφορετικό.
Από τη στιγμή που ο Βαζέχα μεγάλωσε, ο Λυμπερόπουλος έφυγε και ο Κωνσταντίνου δεν επιβεβαίωσε ποτέ τις τεράστιες προσδοκίες τους, το κενό πρέπει να καλυφθεί.
Ο Μπασινάς έχει την προσωπικότητα που απαιτείται μέσα στο γήπεδο αλλά έχει και ακρετές αντιπάθειες μετά τις περσινές δηλώσεις του. Ο Νικοπολίδης εμπνέει σεβασμό και είναι συμπαθής στην εξέδρα, αλλά πολύ δύσκολα ένας τερματοφύλακας γίνεται ηγέτης. Ο Χένρικσεν παραείναι χαμηλών τόνων για να παίξει αυτό το ρόλο και οι υπόλοιποι απέχουν πολύ από το να πληρούν τις προϋποθέσεις.
Ο κόσμος ήταν έτοιμος να δεχθεί τον Γκονζάλες ως τον νέο ηγέτη της ομάδας, όμως δεν φαίνεται πως είναι μέσα στις φιλοδοξίες του Αργεντινού να διεκδικήσει αυτόν τον τίτλο.
Στην πρώτη του επαφή με τους οπαδούς ο Έκι σίγουρα κέρδισε συμπάθειες. Το αμήχανο χαμόγελό του και ο ντροπαλός χαιρετισμός προς τον κόσμο που τον αποθέωνε σε κάθε ευκαιρία, έδειξαν έναν άνθρωπο που ξέρει τον κώδικα επικοινωνίας του ποδοσφαιριστή με την εξέδρα αλλά ταυτόχρονα δεν προσπαθεί να τον εκμεταλλευθεί για να γίνει αρεστός.
Ηταν εμφανές πως ο Γκονζάλες ήταν τρακαρισμένος και έξω από τα νερά του. Η προσαρμογή των Νοτιοαμερικάνων στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν απλή υπόθεση.
Από το ζέσταμα με τη μπάλα κι όλας, φάνηκε πως είναι απλός. Γνωρίζοντας πως όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω του, δεν επιχείρησε εξεζητημένες ενέργειες όπως τακουνάκια και κόλπα με τη μπάλα για εύκολο εντυπωσιασμό της εξέρδας.
Στον αγώνα φάνηκε ακόμη περισσότερο οτι η φιλοσοφία του παιχνιδιού του ταιριάζει αρκετά με αυτή του Παναθηναϊκού. Θέλει να είναι ένα ισότιμο μέλος της ομάδας και όχι αυτός που τα πάντα θα περνούν από τα πόδια του. Αυτό ίσως να μην ενθουσιάζει τον κόσμο, αλλά πιθανόν να αποδειχθεί ευεργετικό για το σύνολο.
Με τον Σανμαρτεάν δίπλα του, ο ρόλος του στην ανάπτυξη της ομάδας δεν ήταν ευδιάκριτος. Ετσι κι αλλιώς πιθανότατα δεν θα αγωνιστούν ποτέ μαζί σε επίσημο παιχνίδι. Αν και δεξιοπόδαρος, έπαιξε αριστερά χωρίς όμως να τραβιέται κοντά στην πλάγια γραμμή.
Σε έναν αγώνα επίδειξης ουσιαστικά, με συμπαίκτες που μόλις γνώρισε και που οι περισσότεροι από αυτούς δεν βρίσκονται στον βασικό κορμό της ομάδας στα τελευταία παιχνίδια ίσως είναι πρόωρο, άδικο και παρακινδυνευμένο να τον κρίνουμε, ωστόσο μπορούμε να εντοπίσουμε κάποια στοιχεία του παιχνιδιού του, που θα φαίνονταν ακόμη και στην προπόνηση.
1. Είναι αργός. Αν και φαίνεται αρκετά γυμνασμένος με βάρη, άρα και δυνατός, δίνει την εντύπωση πως έχει 2-3 παραπανίσια κιλά.
Δεν έχει εκρηκτικότητα ώστε να εκμεταλλευθεί το καλό κοντρόλ του αφήνοντας πίσω τον αντίπαλο και δεν κάνει κούρσες με τη μπάλα. Επίσης δεν παίζει αρκετά χωρίς τη μπάλα ώστε να ξεμαρκάρεται και να εκμεταλλεύεται τους κενούς χώρους.
Ηταν μάλλον στατικός και στο δεύτερο ημίχρονο έδειξε να έχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Είχε διάθεση να μαρκάρει, κέρδισε μπάλες από προσωπικές μονομαχίες, έκανε ακόμη και μερικά τάκλιν, αλλά δεν ξέρει να καλύπτει σωστά τους χώρους και δεν έχει την αντοχή να πρεσάρει στο κέντρο όταν χρειαστεί.
Σε αργό παιχνίδι κόντρα σε κλειστές άμυνες η αδυναμίες αυτές δεν είναι ιδιαίτερα αισθητές, αλλά σε αγώνες που παίζονται στα ίσια όπως τα ντέρμπι ή σε αγώνες ευρωπαϊκών διοργανώσεων που ο Παναθηναϊκός θα θέλει να παίξει με αντεπιθέσεις κινδυνεύει να χαθεί.
2. Εχει καλή μπαλιά. Αν ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν παίκτη που θα περάσει 3-4 κάθετες μπαλιές σε κάθε αγώνα στους επιθετικούς του, βρήκε αυτό που χρειαζόταν. Η μπαλιά που έκανε στον Βλάοβιτς στο τρίτο γκολ και μερικές ακόμη που δεν αξιοποιήθηκαν ή κόπηκαν την τελευταία στιγμή, έδειξαν πως αυτό είναι το μεγάλο προσόν του.
Είτε περνώντας τη μπάλα πάνω από τους αμυντικούς με μεγάλη ακρίβεια, είτε ψάχνοντας συρτά για τις "τρύπες" της άμυνας στις κινήσεις των επιθετικών, φάνηκε πως "ψάχνει" την τελική πάσα σε κάθε ευκαιρία χωρίς να το παρακάνει. Του αρέσει να τραβιέται αρκετά πίσω για να πάρει τη μπάλα ώστε να βλέπει γήπεδο.
Σίγουρα μπορεί να κάνει ευκολότερη τη ζωή των επιθετικών και των ακραίων, δίνοντας ποικιλία στο μονοδιάστατο, "παράλληλο" τρόπο ανάπτυξης που έχει ως τώρα ο Παναθηναϊκός.
3. Είναι απλός. Εκτός από μία εντυπωσιακή "ποδιά" στο πρώτο ημίχρονο, δεν επιχείρησε πολλές ντρίπλες παρά μόνο όταν δεν είχε άλλη επιλογή.
Δεν έκανε ούτε ένα τακουνάκι μέσα στον αγώνα και δεν δίστασε να γυρίσει τη μπάλα προς τα πίσω όταν δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή. Πήρε κάποιες πρωτοβουλίες αλλά πάντα μέσα στο πεδίο δράσης του και όχι ζητώντας συνεχώς τη μπάλα σε όλο το γήπεδο.
Το ανησυχητικό είναι πως δεν επιχείρησε σουτ και δεν δοκίμασε να μπει στην αντίπαλη περιοχή. Αν δεν ήταν τυχαίο, μάλλον ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να περιμένει πολλά γκολ από αυτόν.
Με λίγα λόγια, το πρώτο δείγμα γραφής ήταν θετικό αλλά ανεπαρκές για να κριθεί επί της ουσίας. Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με πιο διακριτό ρόλο μέσα στην ομάδα θα δείξει πολύ περισσότερα. Σίγουρα θα χρειαστεί ένα διάστημα προσαρμογής και κάποιες ευκαιρίες, τις οποίες όμως ο Σουμ είναι δύσκολο να του δώσει άμεσα με το πρωτάθλημα στην κόψη του ξυραφιού.
Ο Εζέκιελ Γκονζάλες είναι ένας καλός παίκτης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δώσει λύσεις και να διακριθεί μέσα από το σύνολο. Αρκεί να μην περιμένει κανείς θαύματα και να μην του φορτώσουν την ευθύνη του "ηγέτη".
Αλλωστε οι παίκτες που όπως λένε κάποιοι "κάνουν τη διαφορά", είναι ελάχιστοι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και οι περισσότεροι δυστυχώς παίζουν ήδη στη Ρεάλ Μαδρίτης.
