Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς

Ενόψει της εκτός έδρας αποψινής αναμέτρησης του Ολυμπιακού με την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, 11 συντάκτες απάντησαν στο ιντριγκαδόρικο δίλημμα: Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς.

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς
kontres1.jpg

Ομπράντοβιτς ο Μάνος Ανδρουλάκης

Δεν είμαι ο καθ' ύλην αρμόδιος για να αναλύσω τακτικά το μεγαλείο αυτών των δύο κορυφαίων προπονητών - το μόνο που ξέρω ότι έχουν παρόμοια αγωνιστική φιλοσοφία. Λογικό, θα προσθέσω, από τη στιγμή που ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν "δάσκαλος" του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Οι κουμπάροι (σ.σ. για τους μη γνωρίζοντες ο "Ντούντα" έχει βαφτίσει τον γιο του "Ζοτς") κερδίζουν το σεβασμό όλων επειδή εκείνοι είναι τα πραγματικά αστέρια της εκάστοτε ομάδας που κοουτσάρουν και όχι ο Τζος Τσίλντρες ή ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Επί των ημερών του Ομπράντοβιτς ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε σε μόλις 6 τελικούς, εκ των οποίων οι 4 από ομάδα που κοουτσάριζε ο Ίβκοβιτς. Αυτό το στατιστικό από μόνο του λέει πολλά, αλλά δεν φτάνει για να ρίξω την ψήφο μου στον "σοφό" (και το εν λόγω προσωνύμιο λέει πολλά επίσης).

Ο νυν τεχνικός της Φενέρμπαχτσε έχει κατακτήσει 8 Κύπελλα Πρωταθλητριών μέσα σε 22 χρόνια! Δηλαδή, αναλογικά, ανά τρία χρόνια (και κάτι λιγότερο), ο "Ζοτς" σηκώνει το πιο βαρύ τρόπαιο της "γηραιάς ηπείρου". Όχι σοβαρά, σκεφτείτε το λίγο... Ναι μεν θεωρώ ότι ο "Ντούντα" είναι πιο πολυδιάστατος προπονητής, από την άλλη όμως, οι πολλοί ευρωπαϊκοί τίτλοι θαμπώνουν. Αφού δεν γίνεται να ρίξω "λευκό", ρίχνω... μελιτζανί (βλ. Ομπράντοβιτς όταν γίνεται έξω φρενών).

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς
zots123344.jpg

Iβκοβιτς ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δέχομαι ότι η μπράντα 'Ζέλικο Ομπράντοβιτς' είναι η πιο κοινά αποδεκτή προπονητική μπράντα μεταξύ των Ελλήνων οπαδών κάθε ομαδικής προτίμησης ή είδους. Ένα κοινό, δηλαδή, που έχει ο υγιής και ο κάφρος φίλαθλος με τον οπαδό του ενός αιωνίου και του άλλου είναι η υπόκλιση στην ιδιοφυΐα του Γκαστόνε. Εγώ θα πάω με τον Ντούντα, γιατί παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Γιάννη Ιωαννίδη ανέστησε την τεράστια μπασκετική ΑΕΚ του τέλους της των '90s και της αρχής των '00s.

Τα δύο Κύπελλα (2000 και 2001) και το Σαπόρτα του 2000 ήταν έργο Ίβκοβιτς που πήρε τις βάσεις της κοινοτικής ΑΕΚ (απ' τον Ιταλό Στέφανο Ατρούια στον Δανό Μίκαελ Άντερσεν) του 'ξανθού' και παρέδωσε μια έτοιμη και πιθανή πρωταθλήτρια με Χατζήδες, Κακιούζηδες, Ντικούδηδες στον Σάκοτα το 2001.

Ναι, η επιλογή μου είναι οπαδική, παρότι στο μυαλό μου ο Ομπράντοβιτς είναι μια σπιθαμή καλύτερος προπονητής απ' τον Ίβκοβιτς. Τυχαίνει να είμαι μπασκετικός και τυχαίνει η ΑΕΚ του Ντούντα να ήταν ό,τι πιο υγιές είχαμε ως ομάδα σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια. Ζοτς, με καταλαβαίνεις.

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς

Oμπράντοβιτς ο Σταύρος Καραΐνδρος

Μεγαλώσαμε με Ιβκοβιτς πρωταγωνιστή και τον Ομπράντοβιτς... Γκαστόνε. Προφανώς με την πάροδο των χρόνων ο Ομπράντοβιτς απέδειξε πως μόνο τυχερός δεν ήταν. Το ότι θέλει πάντα καλούς παίκτες για να φτιάξει ομάδα, τα ακούω βερεσέ. Λογικό είναι ένας μάγειρας να θέλει τα καλύτερα υλικά για το μενού του.

Συμφωνώ, ο Ιβκοβιτς είναι ο μέγας δάσκαλος, η πατρική φιγούρα. Γιατί, όμως, ο μαθητής να μην ξεπεράσει τον δάσκαλο; Είναι πολυτέλεια που είχαμε και τους δύο, εδώ, όμως, διαλέγω Ζέλικο. Πέντε ευρωπαϊκά με ελληνική ομάδα όταν κάποτε για το ελληνικό μπάσκετ ήταν επιτυχία η πρόκριση στο Final-4...

Ομπράντοβιτς ο Κώστας Μπρατσος

Σε ηλικία 35 ετών είχε οδηγήσει ως προπονητής 3 διαφορετικές ομάδες στην κατάκτηση της Euroleague. Εγώ σε ηλικία 35 ετών μπορεί να χρειάζομαι ακόμα τη μάνα μου να μου φτιάξει μεσημεριανό για να μην ψοφήσω. ΕΚείνος είχε καταφέρει να πείσει παγκόσμια αστέρια και νεαρούς με μυαλά πάνω από το κεφάλι τους να υπακούσουν στις εντολές του ώστε να αναρριχηθούν μαζί στην κορυφή της Ευρώπης. Ένας 32χρονος (Παρτιζάν), ένας 34χρονος (Μπανταλόνα), ένας 35χρονος (Ρεάλ Μαδρίτης). Και μετά ήρθε η γνωστή θητεία του στον Παναθηναϊκό.

Όσο "δάσκαλος" κι αν ήταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς (που ήταν και είναι), όσο κι αν συνέδεσε το όνομά του με τη μεγάλη των "πλάβι" σχολή, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν χρειάστηκε να περάσει καν το στάδιο του "μαθητευόμενου". Έγινε κατευθείαν "προφέσορας". Προφανώς και δεν μετρούν μόνο οι τίτλοι, ωστόσο η προτίμηση ενός ποδοσφαιρικού δεν μπορεί να κρίνεται σε τεχνοτροπίες που επέβαλε ο ένας κι ο άλλος στο μπάσκετ. Σόρι, δεν τις ξέρω. Απλά τους θαυμάζω και τους δύο και κλήθηκα να επιλέξω με το φτωχό μυαλό μου.

Ομπράντοβιτς ο Κώστας Κεφαλογιάννης

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έδωσε στον ΠΑΟΚ πρωτάθλημα και άρα θα τον έχω για πάντα στην καρδιά μου. Εντούτοις, νομίζω ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι καλύτερος προπονητής της Ευρώπης, πιθανότατα ένας από τους καλύτερους στον κόσμο, σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα. Οι επιτυχίες του όπου κι αν δούλεψε θα αρκούσαν για να στηρίξουν μια τέτοια θέση. Ωστόσο, πέρα από τις αμέτρητες κούπες, ο Ζοτς έχει καταφέρει κάτι περισσότερο.

Έχει καταφέρει να θριαμβεύσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Με ομάδες που κανείς δεν υπολόγιζε (Παρτιζάν), με ομάδες δίχως βαριά φανέλα (Μπανταλόνα), με ομάδες με πολύ βαριά φανέλα που όμως είχαν ξεχάσει πότε σήκωσαν για τελευταία φορά κύπελλο πρωταθλητριών (Ρεάλ Μαδρίτης), είτε φυσικά με ομάδες που χάρη σε εκείνον απέκτησαν βαριά φανέλα (Παναθηναϊκός). Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει και με τη Φενέρ. Και αυτό, το γεγονός ότι ο Ομπράντοβιτς από μόνος του αρκεί για να δημιουργήσει της σιγουριά της επιτυχίας σε όποιο περιβάλλον κι αν δουλέψει, ο -εξαιρετικός- Ντούντα δεν το έχει.

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς
INTIME SPORTS

Ομπράντοβιτς ο Αποστόλης Χορτάτος

Αν το ερώτημα αφορούσε μόνο τη συμπάθεια προς τον έναν ή τον άλλον, θεωρώ πως θα επέλεγα εύκολα τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Επειδή όμως στη "ζυγαριά" θα πρέπει υποχρεωτικά να μπουν και οι επιτυχίες του καθενός, η επιλογή γίνεται μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να σκέφτεται τα προπονητικά επιτεύγματα του Ζέλικο και να μην τον πιάνει βέρτιγκο. Χάνεται το μέτρημα από τους τίτλους (8 Ευρωλίγκες, 2 Σαπόρτα, Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ, μετάλλια σε Ολυμπιακούς και πόσα πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα). Ποιος προπονητής δεν θα ήθελε να έχει πετύχει έστω τα μισά;

Από την άλλη δεν γίνεται να παραβλέψω και τις επιτυχίες του Ντούντα. Έχει σηκώσει και αυτός Ευρωλίγκες και Σαπόρτα και Μουντομπάσκετ και Ευρωμπάσκετ, έχει συμμετοχές και μετάλλια σε Ολυμπιακούς, αρκετά πρωταθλήματα και κύπελλα. Στο δια ταύτα και χωρίς πολλά λόγια... Παρά την περιορισμένη συμπάθειά μου στο πρόσωπο του Ομπράντοβιτς, δεν γίνεται να αγνοήσω ό,τι έχει καταφέρει. Αν με καλούσαν να επιλέξω κάποιον από τους δύο για τον πάγκο της ομάδας μου, έστω και με βαριά καρδιά, θα κατέληγα στον Ζοτς.

Ομπράντοβιτς ο Γιάννης Ζωιτός

Ο Κοράκειος μύθος σε μια σύγχρονη (παραλλαγμένη) εκδοχή ύστερα από 1500 χρόνια! Δύο αυθεντίες της προπονητικής (όχι της ρητορικής) ερίζουν για τον τίτλο του κορυφαίου των πάγκων. Ο σοφός γέροντας, μέντορας, "Ντούντα" στο ρόλο του πολύπειρου Κόρακα και ο αριστούχος μαθητής, άξιος διάδοχος, "Ζοτς" σε εκείνον του πανούργου Τεισία. Επιτυχημένοι όσο ελάχιστοι στον τομέα τους, έδειξαν και συνεχίζουν να δείχνουν το δρόμο σε πολλούς… Ισοκράτηδες. Μετά από ισοπαλία στην κανονική διάρκεια και παράταση, η επιλογή είναι Ομπράντοβιτς. Για τον απλό, αλλά συνάμα σύνθετο, λόγο ότι κατάφερε να εξελίξει κατά τι παραπάνω το επάγγελμα.

Ο Ίβκοβιτς έχει ως επί το πλείστον αναλάβει να "πλάσει" ομάδες, δουλεύοντας πολύ με το ταλέντο άγουρων παικτών, τους οποίους έφτανε ως ένα επίπεδο. Πρόσφατα και τρανά παραδείγματα αυτά του Ολυμπιακού και της ανανεωμένης εθνικής Σερβίας. Στη δική του πορεία αντίθετα ο Ομπράντοβιτς πόνταρε σε -θεωρητικά- πιο στέρεα και "σίγουρα" πρότζεκτ, καταφέρνοντας όμως όχι μόνο να διαχειριστεί αλλά και να βελτιώσει μεγάλες προσωπικότητες των παρκέ που ευτύχησαν να βρεθούν στο πλάι του υπακούοντάς τον δίχως να προβάλουν αντιρρήσεις. Ούτε καν ο ανακατωσούρας και ισχυρογνώμων Γιασικεβίτσιους...

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς

Ομπράντοβιτς ο Θέμης Καίσαρης

Το αποτέλεσμα στην κόντρα δεν το κρίνει ο Ζοτς, αλλά ο Ίβκοβιτς. Μ’αυτόν έχω πρόβλημα, σηκώνω το χέρι ψηλά, γράφω με το αριστερό και το παραδέχομαι. Μικρός διάλεξα ΠΑΟΚ στην μπασκετική κόντρα με τον Άρη. Όλοι πήγαν μ’αυτούς που κέρδιζαν, εγώ πήγα μ’αυτούς που έχαναν. Δεν τον πήγα ποτέ τον Ίβκοβιτς στον ΠΑΟΚ, παρότι μ’αυτόν ήρθε το πρωτάθλημα το 1992. Στο μυαλό μου ήταν αυτός που έφταιγε στο Final Four το 1993, που έδωσε εντολή στον Φασούλα να παίξει overplay τον Ρουσκόνι.

Είχε ήδη ξεκινήσει η ομάδα της εφηβείας μου: ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη. Όπως καταλαβαίνεις, τον Ιωαννίδη τον λάτρευα και όχι, δεν είχα χαρεί καθόλου όταν έφυγε κι ήρθε ο Ίβκοβιτς. Είχα μούτρα το βράδυ του πρώτου ευρωπαϊκού στη Ρώμη, γιατί δίπλα στους παίκτες του Ξανθού έβλεπα τον Ίβκοβιτς.

Τα επόμενα δύο χρόνια ο Ντούντα ήταν για μένα σχεδόν μισητός, αφού σιγά-σιγά διαλύθηκε η παλιά ομάδα, ο Ολυμπιακός δεν πήρε κανέναν τίτλο και στην ουσία παρέδωσε τα σκήπτρα στον Παναθηναϊκό. Ο Ίβκοβιτς είχε ελαφρυντικά, αλλά εγώ δεν είχα καμία διάθεση να τα δω. Τον θεωρούσα καταστροφή.

Όλα αυτά βέβαια μου τα έτριψε στη μούρη με το θαύμα της Κωνσταντινούπολης, το βράδυ που έκλεισε επιτέλους η πληγή του Τελ Αβίβ. Κι εγώ μεγάλωσα. Όπως δεν έχω πια ήρωα τον Ιωαννίδη, αλλά ίσα-ίσα δεν τον αντέχω, έτσι και δεν υποτιμώ πια τον Ίβκοβιτς.

Όμως, τον αντιπαθούσα όλα αυτά τα χρόνια, την ώρα που θαύμαζα ολοένα και περισσότερο τον Γκαστόνε, που μετά έγινε Ομπράντοβιτς και πλέον είναι ο Ζοτς. Φυσιογνωμία και περσόνα που με κέρδισε, σε αντίθεση με τον Ίβκοβιτς. Και οι δυο τους μεγάλοι, αλλά τον Ντούντα δεν τον πήγα ποτέ και τον Ζοτς τον πήγα με τα χίλια.

Στο φινάλε, όλα γίνονται στον αθλητισμό. Όμως, 13 χρόνια σε πάγκο μεγάλης ελληνικής ομάδας είναι το όγδοο θαύμα.

Ιβκοβιτς ο Νίκος Γιαννόπουλος

Απλό το δίλημμα κατά τη γνώμη του γράφοντος. Απλό διότι από τη μία υπάρχει ένας προπονητής πλάστης ταλέντων και ομάδων που έχει αποδείξει πολλάκις ότι δεν ενδιαφέρεται τόσο για το μπάτζετ όσο και για την μπασκετική προοπτική. Ο Ιβκοβιτς δούλεψε και στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη και στον ΠΑΟΚ του Βεζυρτζή (με πανάκριβες ομάδες) αλλά και στον Πανιώνιο, και στη Διναμό Μόσχας και στον Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων με τον προϋπολογισμό να πέφτει στο μισό το καλοκαίρι του 2011 και την ομάδα να θριαμβεύει το 2012.

Από την άλλη ο Ομπράντοβιτς ήταν, είναι και θα παραμείνει ο απόλυτος βασιλιάς των τίτλων, ο Μίδας του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο άρχοντας των δαχτυλιδιών. Δεν του αρέσει όμως τόσο πολύ η δημιουργία εκ του μηδενός ή η δουλειά με νέους και άπειρους παίκτες. Στοχεύει πάντα ψηλά αλλά θέλει πάση θυσία να έχει στα χέρια του υλικά πρώτης διαλογής.

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς
INTIME SPORTS

Ομπράντοβιτς ο Παντελής Βλαχόπουλος

Τον Ντούσαν Ίβκοβιτς τον γνωρίζω από το 1997 και τρία χρόνια αργότερα έδωσα για πρώτη φορά τα χέρια με τον Ζοτς. Οι σχέσεις μας (λόγω του ρεπορτάζ) πέρασαν από χίλια κύματα, όμως, στο τέλος υπήρχε σεβασμός και εκτίμηση για τη δουλειά την οποία ο καθένας μας υπηρετούσε. Είναι δύσκολο να επιλέξω. Θα σας διηγηθώ, όμως, δύο σύντομες ιστορίες: Το ραντεβού με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε "κλειστεί" στο ΣΕΦ, για μία συνέντευξη 30 λεπτών -αυστηρά- για την τηλεόραση του SKAI, τη χρονιά της Ρώμης. Ακριβώς στα τριάντα λεπτά εφαρμόζω την τεχνική της "τελευταίας ερώτησης" (λες συνέχεια τελευταία ερώτηση και συνεχίζεις να ρωτάς). Κύριε Ίβκοβιτς, τελευταία ερώτηση. Απάντηση: "Άστα αυτά σε εμένα, είπαμε 30, ευχαριστώ'"! Σηκώθηκε και έφυγε. Και όλα αυτά στα ελληνικά...

Οι Ομπράντοβιτς και Ιτούδης "ξέσπασαν" για το θέμα του Σπανούλη στη συνέντευξη που είχαν δώσει στο Contra.gr. Όταν τελείωσε το τηλεοπτικό γύρισμα στο ΟΑΚΑ, με έπιασε ο Ζοτς και μου είπε: "Ξέρω ότι το θέμα Σπανούλη "πουλάει", παίξε ότι θες, δεν με ενδιαφέρει. Μην κόψεις, όμως, ούτε μία λέξη". Έτσι κι έγινε. Για μένα είναι ακριβώς το ίδιο. Ψηφίζω Ζοτς από ένστικτο και λόγω Ιτούδη (υπάρχουν και οι προσωπικές σχέσεις).

Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς
INTIME SPORTS

Ιβκοβιτς ο Τάσος Μαγουλάς

Είναι μία περίεργη και αρκούντως ιντριγκαδόρικη σύγκριση. Από την μία πλευρά ο δάσκαλος και από την άλλη ο μαθητής. Ο πατέρας και ο γιος σε μία από τις πιο καλά στερεωμένες σχέσεις που μπορείς να συναντήσεις στον αθλητισμό.

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δημιούργησε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον έβγαλε από την φυλακή, τον καθοδήγησε στους πρώτους θριάμβους του και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πάντα δείχνει σεβασμό αναγνώριση στον άνθρωπο που τον δημιούργησε, αλλά προχωρά με τα δικά του βήματα-άλματα.

Η σύγκριση; Μέρα με την νύχτα. Ο Ντούντα δημιουργεί από το μηδέν και φτάνει στην κορυφή. Παράγει παίκτες, αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, καταθέτει δικές του προτάσεις. Μόνο την τελευταία 20ετία, έχει δημιουργήσει τον Πανιώνιο, την ΑΕΚ, την Δυναμό και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τον Ολυμπιακό, την εθνική Σερβίας.

Ο Ντούντα αδυνατεί να συνεργαστεί με βεντέτες. Το εγώ του δεν του επιτρέπει να υπάρχουν περισσότεροι από ένας σταρ. Ένας στο παρκέ, ένας στον πάγκο. Γι αυτό απέτυχε στον Άρη της πρώτης εποχής του Γκάλη, απέτυχε στον ΠΑΟΚ των 90ς, διέλυσε τον Ολυμπιακό του 1997, δεν πήρε ευρωπαϊκό τίτλο με την ΤΣΣΚΑ, απέτυχε οικτρά στον Ολυμπιακό με τον Μπουρούση, τον Παπαλουκά, τον Σπανούλη.

Ο Ομπράντοβιτς από την άλλη παίρνει έτοιμες ομάδες που δεν μπορούν να πετύχουν και τις εκτοξεύει. Η ίδια Μπανταλόνα που ηττήθηκε από την Παρτιζάν του, έκανε μία από τις εκπλήξεις όλων των εποχών στο Τελ Αβίβ κόντρα στον Ολυμπιακό. Το τελευταίο ευρωπαϊκό της Ρεάλ, έχει την υπογραφή του. Οκ και του Σαμπόνις. Παρέλαβε από τον Σούμποτιτς έναν πανίσχυρο εντός των συνόρων Παναθηναϊκό αλλά αποτυχημένο εκτός αυτών, και μαζί σήκωσαν πέντε ευρωπαϊκά. Αν έχεις χρήματα και προσφέρεις όλα τα εχέγγυα, θα πετύχει τα πάντα.

Από την άλλη μην του πεις να διαλέξει ξένους και μην του ρίξεις τον προϋπολογισμό. Η Ρεάλ μετά το ευρωπαϊκό καταποντίστηκε με τον ίδιο να φεύγει σχεδόν αποτυχημένος με την ρετσινιά μίας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στα πλέι οφ όλων των εποχών. Στην Μπενετόν έφυγε ως αποτυχημένος και όταν ο Παναθηναϊκός του ζήτησε να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της ομάδας μετά από 13 χρόνια, έφυγε τρέχοντας. Με την Φενέρ κτίζει μεν, αλλά έχει απεριόριστη πίστωση να πληρώσει τον Κλέιζα για…Λεμπρόν δε. Θα βελτιώσει τον καλό παίκτη, δεν θα ασχοληθεί με τον νεαρό ενώ τα πάντα προχωρούν μέσω του προγράμματος για την ομάδα, οπότε ατομικά οι παίκτες μένουν πίσω. Πληρώνεται για να νικάει, όχι να δημιουργεί.

Ποιον διαλέγεις; Εύκολο. Αν έχεις χρήματα και θες ευρωπαϊκούς τίτλους σε σταθερή βάση, φέρνεις τον Ζοτς. Αν θες να δημιουργήσεις για να φτάσεις στην κορυφή, υπογράφεις τον Ντούντα.

Επειδή ποτέ ο …Παπάγος δεν θα έχει χρήματα για να υπογράψει Σαμπόνις, Ρέμπρατσα, Μποντίρογκα, Αλβέρτη, Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους, Πέκοβιτς κλπ, η ψήφος πάει στον Ντούντα.

ΝΙΚΗΤΗΣ Ο ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ ΜΕ 8-3

News 24/7

24MEDIA NETWORK